Historia e Shqipërisë është e mbushur me dëshmorë, heronj, martirë të kishës dhe të kombit, me të përndjekur, të vrarë, të masakruar, të përdhunuar, që janë hedhur nga Kështjella për të mos rënë në dorë të armikut barbar, dëshmorë të cilët dhanë jetën për liri, dëshmorë të cilët u vranë dhe vuajtën për nder të Zotit, ka dhe kur një popull i tërë i lemerisur largohet me kuje e mort nga vëndi amë për të shkuar në një vend tjetër,për të gjetur shpëtim, ka patur trima të cilët e kapën topin nga grika për të shporrur pushtuesin, ka patur trima që kanë shkelur kapelen postit për të mos shkelur parimet,,
Ka patur kapedanë që nga lashtësia e deri në ditët e sotme që i kanë ndritur faqen Shqpërisë, Arbërisë, Epirit, dhe Maqedonisë duke filluar nga Alesandri i Maqedonisë, Pirro i Epirit, Gjergj Kastrioti, e plot kryetrima që luftuan dhanë jetën për të mbojtur atdheun me armë në dorë.
Por Shqipëia ka nxjerrë shëntorë si Shën Tereza katolike e Shën Angjelina orthodoxe, por dhe heronj e martirë religjiozë katolikë dhe orthodoksë, që nuk kanë luftur me armë në dorë por me penë dhe me lutje, për të shpëtuar këtë vënd nga mynxyrat e shumta që e kanë pllakosur; ka emra që shumë kush i ka harruar por populli u ka këndur këngë, dhe Zoti në qiell i mban si engjej që ndihmojnë popujt dhe trevat shqiptare..
I përjetshëm qoftë kujtimi i tyre.
Për fat të keq, ky vënd ka xjerrë dhe tradhëtarë të tmerrshëm të cilët ishin po aq trima dhe po aq inteligjentë sa dhe heronjtë por që e përdorën inteligjencën e tyre për të keqen e këtij vëndi, si Ballaban Pashë Madera, Esat Pashë Toptani, si bashkëpuntorët me pushtuesit, apo dhe kriminele të rregjur e të frikshëm të cilët i kanë dhënë emër të keq Shqipërisë këto vite.
Mallkuar qofshin për të këqijat që i kanë bërë këtyre trojeve
Kemi patur udhëheqës të lavdishëm që mbrojten këtë tokë me armë, por dhe udhëheqës të cilët kanë terrorizuar popullin e tyre;
Ky vënd ka patur edhe udhëheqës të cilët braktisën vëndin e tyre për të ruajtur pasurinë duke e lënë popullin në mëshirë të fatit.
Historia e këtyre trojeve ka qënë një histori e ngjashme me historinë e cifutëve dhe për fat të keq kjo histori me disa veçori përmban në vetvehte historinë e njerzimit.
Në këto troje dhe në këtë komb , Zoti kërkoi, për arësyet e tij të mistershme, që banorët e këtij vëndi të vuanin nga pushtimet dhe nga padrejtësitë e qeveritarëve të tyre, ndoshta për ti dënuar për kryelartësinë dhe krenarinë e tyre mijravjeçare.
Në vënd që të bënte një vënd të madh e të begatë, ashtu si kombet e tjera të cilat në mesjetë formuan shtetet e tyre nëpërmjet binomit FE+ATDHE, vëndin tone për arsyet e tij të mistershme që ne njerëzit nuk i kuptojmë, e zhyti në luftra të pafund, në mizerje të pafund, në largime masive të pafund, në krime të pafund, në një sherr të pafund. Përse?
Ndoshta për të realizuar që Isaaku dhe ismaili i Biblës dhe i Kuranit, të jetojnë në një vënd të përbashkët, në mënyrë që Ismaili të `mos bredhe në shkretëtirë` ashtu si e kanë parashikuar librat e shënjtë?
Dhe kështu u bë, nëpërmjet Osmanëve Ismaili erdhi këtu e jeton së bashku me ne. Ashtu si tha Zoti, edhe ai është i bekuar dhe do të ketë shumë njerëz dhe popuj që do të jenë si kokrizat e rërës.
Ashtu ndodhi. Ismaili dhe Isaku, banojnë së bashku, tolerojnë njëri tjetrin, bashkëjetojnë me njëri tjetrin, por për të drejtuar drejton Ismaili në vënd të Isakut i cili gjithashtu është i bekuar por dhe trashëgimtar..
Sa herë që shënjtërohet apo nderohen heronj të fisit tjetër, bijtë e Ismailit janë në mëdyshje: ta pranojnë apo ta shajnë, dhe për hir të vllezërve të tyre nga Isaaku gjithashtu tolerantë, e pranojnë shënjtërimin e Nene Terezës megjithse ajo nuk është e tyre si religjion por është e të gjithë njerzve sepse u ka shërbyer të gjithëve.
Kështu vëndi ynë i bekuar nga Zoti përsa i përket pozicionit, të mirave material, pasurive, dhe ashtu pikërisht ashtu siç thotë poeti i madh Naim Frashëri:
Aty nata është tjatër natë
Dhe Dita një tjatrë ditë
Në ato pyje të bekuar
Aty rrinë Perënditë.
Por njerëzit, populli i mësuar me tradita të ndryshme me religjione të ndryshme, me piksynime të ndryshme për të ardhmen, është gjithashtu në dyzim për të ardhmen, sepse sheh me nostalgji njëra pjesë të kaluarën lindore, dhe pjesa tjetër sheh me dëshirë dhe shpresë të nesërmen, perëndimin, të cilit i takojmë.
Shën Tereza na dha një argument të fortë se rruga jonë drejt Perëndimit është ajo e duhura. Hipokritët hedhin e presin rromuze ndoshta dhe për të , por e ardhmja e popullit shqiptar është integrimi drejt Perëndimit.
Lindjen e provuam, lindja na la plagë që nuk shërohen dot përvecse mund të kurohen dhe lehtësohen nëpërmjet arsimimit dhe kulturës. Kështu që bijtë e Ismailit do të jenë si ne, vëllezërit tanë, të cilët nuk do të përdorin traditat e vjetra të cilat u thonë në vesh fshehurazi: `bëji dëm qafirit që të shkosh në parajsë…` ose mbaje fjalën me njeriun e besimit tënd por me qafirin mos e mbaj fjalë se nuk të shikohet si mëkat`. Jo.
E ardhmja e Shqipërisë, Kosovës dhe Maqedonisë është kah Perëndimi, e ardhmja është arsimimi i mirë, e ardhmja është ruajtja e familjes, e ardhmja është bashkëpunimi, e ardhmja është tolerance, e ardhmja është bashkëjetesa, e ardhmja është puna.
Le të shpresojmë që Shënjtërimi i Nënë Terëzes ta ketë paraqitur kombin shqiptar ashtu siç është në të vërtetë, bujar, punëtor, i besës, dhe mik i mirë.
Le të shpresojmë se Shënjtërimi i Nënë Terezës do ta ketë eklipsuar opinionin negativ që kanë shqiptarët në botë,
Le të shpresojmë se Shënjtërimi i Nënë Terezës ti tregojë botës se kombi shqiptar është plot njerëz me talente, të zgjuar, të arsimuar, që shikojnë të ardhmen e ndritur kah Perëndimi,
Le të shpresojme se Shënjtërimi i Nënë Terezës do të na japë të kuptojë neve Popullit shqiptar dhe trevave të tjera ku jetojnë shqiptarët se: arsimimi i pa shoqëruar me njohuritë dhe nderimin e Zotit, nuk bën tjetër përvecse krijon `djaj të arsimuar`, disa nga të cilët i kemi në pusshtete, parti, në burgje jashtë vendit, duke dëmtuar Nënën Shqipëri. Këta djaj u krijuan në vënd të `njeriut të ri`, që kërkontë të krijonte komunizmi- djaj të arsimuar.
Le të shpresojmë së fundi se, ka edhe heronj të tjerë që kanë nevojë për tu shënjtëruar sepse vëndi i shqiponjave ka lindur dhe lind heronj.
Një nga këta që mbetet i pa nderuar akoma- është Gjergj Kastrioti Skënderbeu, figura më e ndritur Kombetare dhe ndërkombetare e cila na ka inspiruar krenarinë , flamurin, stemën, dashurinë për liri e pavarësi.
I përjetshëm qoftë kujtimi i Shënjtores Nënë Tereza dhe i Gjergj Kastriotit- Skënderbeut.