Close
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 2
  1. #1
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    07-09-2015
    Postime
    13

    Fonetika e gjuhës Trojanëve, Hititëve (lidhje më Dosje 4)

    Disa anëtarët po interesohen me gjuhen temë. Unë po e pranoj gabimet dhe po mundohna me nji kënaqësi të madhe me e zhvillua Shqipen imja letërare.

    SERAFİM DİLO, e ka drejten. Shkrimat e gjuhave lashtë nuk përmbajn germa zanore. Për këtë arsye nuk ka mundësi me e ditë fonetikën plotësisht e kësaj gjuhave.
    Për me kaluë këtë problemin, fjalt qi analizohën nga meje janë zgjedhur prej fjalve qi rrojn akoma në gjuhave e sotme; në Shqipja dhe në Turqishtja e Anadollit (dhe në disa gjuhave Perëndimorë).
    Përshembull; fjala Hititisht “pitta”.
    PİTTA (Hit.) - Ushqime ushtarak, haku e hes ditore nji ushtarit, meritim ditore ushtarak.
    Sigurisht ky ushqime ka qen “buka” dhe formen e ka pas “rrumbullakët”.
    Këtë mendimin temë mund të sqaroj me qëta dhëna.
    PİDE (Turqisht) - Simit, buka në formen rrumbullakët.
    PİTA, PİTE, PİTJA (Shqip dhe në Turqisht e Kosovës) - Byrek (në formen rrumbullakët).
    PİTZA (İt.) - Lloj pite në kuzhinen e İtalis (rrumbullakët).

    Me këtë rast edhe fjalen “AZZİK” mund të analizojm.
    AZZİK (Hit.) - Më hëngër shpesh (ose ka pak). Turqisht “az” është “pak”.
    AZIK (Tr.) - Heja/ushqime ditore (qi udhëtari ose punëtori e merr me veti etj.).
    Not: Burimi për gjuhen Hititëve është “Johann Tischler-Hethitisches Handwörterbuch / Innsbruck, 2001”.
    Në fjalorin e J.Tischlerit ose në të tjerëve, për asnji fjal, asnji emër e lasht nuk pranohet qi e ka burimin dhe qi jeton akoma nën gjuhave Turqisht dhe Albanisht. Në literaturën Perëndimor pranohet se Turqishtja është bashkume më nji grup gjuhave e Azis “Urall-Altaj”; Shqipja është në grupin “İndo-Gjermane” por është nji gjuhë e mbledhshme prej andej këndej.
    Meqenëse, e verteta nuk është kaq i thjeshtë. Populli e lasht Anadollis, Balkanit dhe Mediterrenit akoma rron në njëjtën gjeografi. Turqishja dhe Shqipja janë trashigimtarët e këta fisave dhe përmbajnë karakterat gramatikore, fonetikore e këtyre gjuhave dhe fisave (edhe genetikore). Ligjët themellore e natures thuajn se; “asgje nuk hupët”. Gjuhat, adetet, ritet, kultura e kombëve, fisave lashtë kur nuk hupën dhe vazhdojn jeten gjat kohës në formave ndryshe.

    Shok i nderuar SERAFİM DİLO; fjala “pitta” ka mundësi qi e ka pas germat zanore dhe (lidhje me të) fonetizmin ndryshe në kohen e Hititëve. Nuk kemi mundësi me e ditë këtë verteten. Për këtë shkak më mendimin temë, kur e marrim formen e këtij fjales qi rronte në gjuhave e sotme është logjikshëm.

    Nji përshembull tjetër; LAVAŞ/LAVASH (Tr.-Shq.).
    Ky është nji lloj buka qi e ka formen ma holl se “PİDE/PİTTA” dhe ma trashë prej petëllave.
    Në Anadoll mbarohet familjarisht më qindëra copa (në formen rrumbullakta dhe në gjendjen e that) për më kalua dimrin. Mendoj se ky emëri na ka jetë si amanet prej gjuhës Hititëve.

    - LAVAŞ/LAVASH=llavë; në Anadoll petlat qi prodhohën më llavë, më tufë. Petlat pak ma trashë derdhen në nji fletë llamarinë më nji garuzhde llavë llavë dhe në formen rumbullakët (rrjedhje si prej gojes e vullkanit).

    LAV - Ky fjala qi qëndron ne gjuhave e sotme e ka kuptimin njëjtë; “lëndë minerale që del nga krateret e vullkanëve”.
    Më mendimin temë, ky kuptim e ka burimin në gjuhën Hititëve; LAVASA (Lauasa), LAVAZANTİJA (Lahuwazantija/Lauwazantija). Këta qytetët Hititëve janë krijua mbi tokë vullkanik ose pranë nji vullkanit, dhe emërin e marrin prej këta vendosjeje.
    Emëri i qytetit “LAVA.SA” (prapashtësa “sa” në gjuhen Hititëve e ka kuptimin “qytet”), në kohen e gjat kalon qëta ndryshimet: Lava.sa/Laua.sa - lau.sada/Lau.zados - laf.sa/lav.za.

    Kurr e analizojm fjalen “LAVAŞ/LAVASH”, arrijm në këta përfundima:
    - Fjala “lav”, në gjuhën Shqipe ka lidhje më fjalëve; lav/ë-a, llav/ë-a, llaf, llafazan, lavareja, lavd/lavdi.
    - Në gjuhen Turqisht ka lidhje më fjalëve; lav, laf, lafazan, lousa (loğusa=lehonë), lo/loğ (guri i rëndë dhe në formen rrumbullakët/cilindrik, me të shtrëngohët toka ose çatija).
    - Në Latinisht; lavo, lavare, lavi, lautum, lavatio, lavabrum, laudatio/laudate.
    - Në Anglisht; lav, laugh, love.

    Qyteti i Aeneasit “LAVİNİUM”, qi merr pjes në tregimave mitologjike, është krijua në nji rajon vullkanik e İtalis dhe e bashkon kuptimet e ndryshme të fjales “lav”.
    - Krateri i vullkanit qi qetë “lav” është rumbullakët si goja (lav=lav/ë,a).
    - Goja qi qet fjaltë i ngjan kraterit “laf=llaf; lafazan=llafazan; laugh).
    - Femërat pas lindjes quajn “lousa/Tr.” (e pjellë fëmijnë si vullkani).
    - Fjaltë “lavd/lavdi, laudate/laudatio, love” mendoj se e kan burimin nga seksi. Më njëmijë vjete përpara seksi o folur veq për mashkujt dhe orgazmi o idealizua si aktiviteti e nji vullkanit (Aeneasi, qytetin “LAVİNİUM” e krijon më emërin e dashnores “Lavinia”).

    Nji pjesë Shkencëtar me fam thuajn se kultura Hititëve përngjanë kulturave Trojanëve, Egjiptjanëve, İlirëve, Etruskëve, Pellazgëve. Unë këtë hipotezën po e marrë më rëndësi edhe nuk pe shikoj asnji gjetje akademike për më mëndua ndryshe.

    Edhe për fjalen/emërin “TARU/TARHUN” mund të shpjegojmë të njëjtën mendime.
    Emëri perëndisë e furtunes “TARU/TARHUN”, merr pjes në tabletin e Hititëve lidhje në marrveshjen mes mbreti e Trojes Alaksandu dhe mbreti Hitit Muvatalli i dytë.
    Perëndija e Hitit/Hattive TARU, në nji dorë e mban “sëpatë” dhe në tjetren “rrufë tresh”.
    TAR (SHQİP) - Rast, mundësi; këta kuptimeve mund të shtojmë edhe “fat, shans”in. Më këta kuptime fjala “TAR” lidhet më mendime hyjnor.

    Fjala “TAR”, e krijon nji terminoloji në gjuhën Shqipe dhe në gjuhën Turqisht me kuptime paralela.
    TARABA (Shq.) - Kanatë dërrase për të mbyllur dyqanin ose dritaren, mbrojtje dërrasash; pengesë prej dërras, që ngrihet si mur, perde dërrasash.
    TARABA (TR.) - Pengesa dërrase, gardh mbrojtës dërrasash, perde dërrasash.
    HARABAT (TR.) - Rrënojë.
    Këta kuptime na tregojn ruajtjen e Perëndisë “Taru/Tarhun”.
    Notë: Në gërmadha e Trojes janë zbullua kanalet e pengesave dërrasash para murave. Në tregima mitologjike këta murat janë krijua nga Poseidoni dhe Apolloni. Mendoj se në përalla tjera murat dërrasash jan krijua nga Taru/Tarhuni (Peter Jablonka-Muret dërasash e Trojes).

    Straboni na citon fjaltë e Akilit, “më anije shkum dhe e shkatërrum 12 qytetin e Trojes”.
    Straboni në vazhdim thot se; Troasi gjithmonë është vendi gërmallur, rrënoje dhe braktisur.
    Më këta shpjegime sqarohet kuptimi emërit e Trojes në gjuhën Hititëve.
    TARAWA - Qyteti qi o krijua nga perëndija (mit i Poseidonit, Apollonit, Taru/Tarhunit) dhe mbrohet më zidna/mura, më pëngesa dërrasash qi janë krijua nga këta perëndijat.
    TARUİŞA - Qyteti i shkatërrum, rrënum, i shkretuar nga perëndija (Apolloni dhe Poseidoni pas luftes e Trojes ja rrëzojn muret e qytetit).

    Emëri “TAR/TARHUN” e fillon terminologjin lidhje më punimin e tokës.
    TURQİSHT: Tarim (bujqësi); tarak/tırmık/tırnak (vegël bujqesore për më kreh/më pastru/më ndarë/më mbjell tokën); taraba (gardh/pengesë dërrasash); tarhun (bime barishtore).
    SHQİP: Tar (mundësija, fati, rasti etj.); tarim/taroj (krehje, pastrim); thërrim/thërrm (copëtoj, ndaj, gërmoj); taraba (pengesë dërrasash).

    Fjalt dhe emërat kurrë nuk hupen, vetem ndryshohën. Detyra janë është më therrë, më gërmu gjuhat e sotme (Shqipen, Turqishten) dhe më e gjej këta emëra.
    Përfundoj fjalen më nji prozë popullore nga nëna ime e dashtuna.
    Hankonano Tarahuqe
    Qka pom rrin si dhija kuqe
    Pom vjen mbare qi jamë ardh prom
    Se ta kisha thy edhe at tjetren kom.

    Kush është me qen kjo “tarahuqëja” vallë?
    Gjith të mirat.
    İsko

  2. #2
    i/e regjistruar Maska e SERAFIM DILO
    Anëtarësuar
    06-01-2008
    Postime
    7,488

    Për: Fonetika e gjuhës Trojanëve, Hititëve (lidhje më Dosje 4)

    Pershendetje.


    Ititet e kane gjuhen "kukurec" o kokorec turqisht. Te pakten njihen tete gjuhe itite te shkuajtura ne alfabetin kuneiform dhe nje gjuhe e nente e shkruar ne alfabetin heroglif. Nga keto gjuhe duhet te ndash gjuhet e humbura o te mosperdorura gjate periudhave te ndryshme,gjuhen qe mund te themi se perdorej si gjuhe e pergjithshme (nacionale),gjuha dipllomatike,dhe gjuhet e riteve fetare. Pra kemi,"nesik/itit","akadik/babilonez","hurrit","luvik/palaik","mitanik" o edhe gjuhe te supozuara si "mandaik" (Emil Forrer) qe lidhet o ngjan me sanskritshten,etj etj.

    Fjalet jo vetem qe zhduken por jan zhdukur e kane humbur gjuhe komplet edhe te shkruara. Por edhe kur nuk zhduken dhe gjenden te shkruara me shume propabilitet lexohen gabim (sesi shqiptohej eshte e pamundur te dihet),interpretohen gabim,gjithmone duke supozuar qe kush e ka shkruar te mos e kete shkruar gabim.

    Tarahuqeja eshte Taraf-huq-éja ? Hanko-n kush e therret ?
    Ndryshuar për herë të fundit nga SERAFIM DILO : 22-01-2016 më 11:11

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •