Arti i ecjes
Flitet shpesh per zbulimin e ngadalesise ne ecje, por cfare do te thote te ecesh ngadale?
Perceptimi i shpejtesise ne udhetimin tone eshte me e brendshme. Mes nje ecjeje te shpejte dhe asaj te ngadalte ne fund te fundit nuk ka ndonje diference te madhe nese i futim keto dy shpejtesi ne parametrat me te cilet jemi mesuar, sepse perceptimi i shpejtesise eshte bazuar me mjete me te shpejta, qe ecin 50 apo 100km/ore. Te dyja bashke si e shpejta edhe e ngadalta jane shpejtesi te ngadalta. Atehere pse disa here ndihemi sikur na merret fryma, por nuk dijme te ngadalesojme?
E bukura e nje udhetimi te gjate shumeditor eshte se provojme te gjitha situatat e mundshme. Fillojme me nje hap dhe dora-dores qe hyjme ne stervitje permiresohemi pa ndjere me lodhje. Por me pas ngadalesojme, ne fund te fundit nuk po vrapojme nga asnje ane, ecja jone eshte sa gjysma e udhetimit tone, ndihemi mire keshtu, madje madje nuk duam me te arrijme deri ne fund. Pikerisht per kete ngadalesojme. Ditet e fundit te nje udhetimi te gjate ecim kot nga frika per t'u kthyer ne shtepi, nga frika per te nderprere ate gjendje te kendshme ne te cilen gjendemi.
Nese per ndonje arsye jemi te detyruar te nxitojme nga tre km/ore ne pese km/ore, dakort, por jemi te stresuar. Eshte pikerisht stresi qe ben dallimin, qe na pengon te jetojme te qete udhetimin tone, mosditja e te jetuarit te tashmen dhe qe shohim vetem mberritjen. Ne kete pike ecja behet me gulcim, ecja nga normale na duket e nxituar, sepse e ndjejme jo te natyrshme.
Kjo do te thote te ecesh ngadale, te dish te jetosh te tashmen pa u nxituar, te ndjesh te ecuren duke u ndalur dhe vezhguar nje lule apo te bisedosh me dike, duke e ditur qe meqe kemi gjithshka me vete mundemi edhe te vonohemi, asnje nuk po na pret gjekundi, nuk rrezikojme asgje. Per kete ecja ne autonomi te plote, ne liri, ku torba behet shtepia jone ne te cilen kemi tenden, vete jetesa, gjerat e nevojshme jane me terapeutike. Mundemi te ndalemi kur te duam. Eshte gje e bukur te studish ndalesat, te studjojme se ku duam te arrijme sot, shikojme e rishikojme harten 100 here ndersa po udhetojme, por gjeja me e bukur eshte kur nderron programin, te ndalosh sepse shikon nje lendine te bukur, nje burim, sepse shikon dicka qe nuk ishte ne harte, ose te shkojme me tej pasi mund te jemi shume shpejt dhe akoma deshirojme te ecim...
Krijoni Kontakt