Shteti Islam dhe vlera e tij

[perkthyese]

Ajo që po ndodh kohëve të fundit më detyroi të shkruaj për diçka që është shumë e njohur te ne, mirëpo nga shkaku i emocioneve apo intereseve të ngushta, lihet në harresë; e ajo është vlera e shtetit apo çka domethënë të kesh shtet tëndin. Kjo gjë dihet mirë nga popullata jonë sepse e ka përjetuar shtetformimin e Kosovës, e cila gjendej nën Serbi dhe kishte gjasa të bëhej me autonomi të madhe në kuadrin e Serbisë. Por kosovarët e zgjodhën opsionin Shtet, edhepse e dinin se do ta paguanin me gjak. Po çka i nxiti këta njerëz t’i japin jetët për formimin e shtetit të tyre? Apo nuk e dinin se çka bëjnë? Apo ua morën mendtë popujt tjerë? Poashtu edhe njerëzit tanë këtu në Maqedoni insistojnë ta marrin statusin e popullit shtetformues. A thua vallë pse? A mos është kërkesa dhe dëshira për këtë status diçka pa vlerë?

Edhe shtetet tjera si Mali i Zi, Luksemburgu etj duan të mbesin shtete edhe pse janë të vegjël. Barcelona dëshiron ndarje, e poashtu edhe shumë krahina tjera nëpër Europë e botë. Pse po ndodh kjo. A thua nga mosinformimi. Jo, por nga informimi i mirë për atë se çka domethënë të kesh shtet tëndin.

Tani t’i hedhim një sy asaj që po ndodh në Siri dhe ta sqarojmë pak idenë rreth formimit të shtetit Islam atje dhe kundërshtimin e tij nga ata që thonë se e duan Sheriatin Islam. Goxha kontradiktë e madhe, apo jo. Bile dëgjojmë do ide se ende nuk është koha; dhe kur i pyesim se pse nuk është koha ata nuk përgjigjen aspak. Apo ndoshta presin që të marrin leje nga Amerika? Kurse Muhammedi alejhi selam nuk ka pyetur askënd kur e ka formuar shtetin e Medines. Apo frikohen se mos po i sulmon dikushi? Qartë se do t’i sulmojnë sepse kjo është rregull e qafirave. Apo ndoshta frikohen se nuk do të mund ta mbajnë? Po a nuk është All-llahu ndihmës i besimtarëve dhe rregullues e gjendjes së tyre. Apo ndoshta nuk duan që dikushi të shpallë shtet pa i pyetur për mendimin e tyre? Po a nuk e dinë se për këtë gjë duhet të jenë pjesëmarrës atje ku duhet e jo të flasin nga larg(nga ulëset e buta). Apo ndoshta janë frikacakë? Epo për këtë nuk kemi se çka t’u bëjmë sepse nuk kemi ilaç efikas kundër frikës.

Shteti Islam tashmë është shpallur dhe është bërë realitet kurse mbrojtja e tij do të kushtojë shtrenjtë dhe kjo tanimë dihet, sepse nuk është i pari i këtij lloji. Ja shikoni se çka ndodhi me Afganistanin i cili ishte shtet Islam dhe i pranuar nga disa shtete tjera, mirëpo u sulmua dhe u okupua vetëm për shkak se ishte shtet Islam. Si mundi të funksionojë ky shtet për katër vite e gjysmë duke përparuar në shumë drejtime ku më kryesori ishte Teuhidi Islam. Dhe pikërisht ky ishte faji i muslimanëve të atjeshëm. Poashtu Somalia ishte shtet Islam dhe dihet se filloi të funksionojë mirë, por u pengonte Teuhidi, adhurimi i All-llahut një.

Edhe Mali funksionoi për merak gjatë dhjetë muajve duke treguar se shteti Islam nuk ha njerëz; por me sa duket edhe këtu problem numër një ishte Teuhidi. Në të gjitha këto raste që i përmenda ndodhi thyerja e idhujve, prishja e tyrbeve ku adhuroheshin njerëzit e vdekur(apo siç i quajnë Shenjtorët Islamikë), rrafshimi i varreve dhe shkatërrimi i shirkut deri në themel. Vëlla musliman, shkatërrimi i shirkut ishte shkaku kryesor që e tërë bota filloi t’i urrejë këto shtete Islame prandaj edhe i sulmuan me të gjitha mjetet. Dhe natyrisht dolën disa njerëz “të mençur” e “strategë” dhe filluan të bëjnë kalkulime për atë se vallë çka kishin arritur këto shtete. Po a nuk mjafton rrënimi i shirkut; a nuk mjafton që muslimanët ta kuptojnë se projekti i formimit të shteteve Islame është i realizueshëm; a nuk mjafton që muslimani të sakrifikojë për fenë e tij edhe nëse rezultatet do të vijnë më vonë; a nuk mjafton kjo për zgjimin e dëshirës për liri te muslimanët. Me sa duket nuk qëndron ideja se tani nuk është koha e formimit të këtyre shteteve sepse ne e shohim me sytë tanë se kjo gjë është e praktikueshme, kurse frikacakët, pesimistët, të pavendosurit, të dyshimtit, defetistët, besimdobtit etj le të rrinë anësh dhe le të shikojnë dhe le t’ua japin shansin atyre që kanë dituri e vullnet. Ngase vazhdimisht thoshin se duhet t’i jepet shansi Mursit në Egjipt, apo Erdoanit në Turqi etj, tani le tu jepet shansi edhe të tjerëve, por pa bërë shpifje për nijetet e muxhahidëve. Do të ketë çmim të shtrenjtë-epo dihet se çdogjë e vlefshme paguhet shtrenjtë. Do të jetë vështirë-epo këtë e kemi të njohur nga jeta e Pejgamberit alejhi selam. Do sulmojë e tërë bota-epo këtë e pamë në Avganistan. Këto dhe gjëra tjera nënkuptohen, natyrisht për ata që shpresojnë se do të takohen me Zotin e tyre.

I përmenda disa shtete qafirash që janë bërë apo që dëshirojnë të bëhen shtete vetëm që të tregoj se të gjithë shohin vlerë të madhe te shtetformimi por me atë se muslimanët nuk formojnë shtete kufri, interesi, kombi, mbreti etj, por shtete ku do të adhurohet All-llahu sipas Sunnetit.

Dhe tani do t’i përmend do vlera të shtetit që nuk i kanë grupet apo organizatat, sepse shteti i përfshin në vete të gjitha resurset materiale e shpirtërore e njerëzore.

E para, shteti merret me organizimin e jetës së besimtarëve në të gjitha nivelet: fetar, arsimor, prodhues, sportiv, ushtarak, legjislativ, social etj. Asnjë grup nuk mund t’i plotësojë të gjitha këto kërkesa sado i madh që të jetë(as shoqatat e interesit).

E dyta, bëhet një ndarje e qartë nga të gjithë shtetet tjera. Pra ua bën me dije se deri ku shtrihet territori yt, cili është identiteti yt, çka është baza e organizimit tënd, si mund të tjerët të kontaktojnë me ty, etj.

E treta, ua mundëson të gjithë atyre që dëshirojnë të jetojnë me parimet e këtij shteti që të vijnë aty dhe të zhvillojnë jetë të qetë sipas besimit të tyre. Pasi sot ka shtete ku besimtarët nuk duan të jetojnë bashkë me homoseksualët, masonët, prostitutët, bankat me kamata, pijanecët, përdoruesit e drogës, shkollat laike etj, por duan jetë krejtësisht tjetër. Mirëpo a kanë këta njerëz ndonjë zgjidhje tjetër? Si psh a kanë zgjidhje Islame? A kanë ku të shkojnë edhe nëse duan të largohen nga këto shtete të xhahilijetit? Qartë se nuk kanë. Prej kësaj del përgjigja se na duhet edhe një shtet i tillë dhe të gjitha grupet shoqërore le të jenë të lira të zgjedhin; ngase shtetet e tanishme me dhunë i mbajnë ta gjitha grupet në një shoqëri të vetme. E kjo nuk është drejtësi.
E katërta, zhvillohet Islami në të gjithë dimensionet e tij dhe nuk vihen kufizime për Sunnetin; kështuqë të gjithë banorët e botës do të mund të shohin se si jetohet në Shtetin Islam për të cilin kanë vetëm kritika dhe hamendje duke i ndjekur lajmet e dashakëqinjve. Prej këtu do të bëhet daveti më i plotë dhe më i pastërt sepse do të bashkohen edhe praktika edhe teoria.
E pesta, do tu tregohet muslimanëve se funksionimi i Shtetit Islam është real e jo imagjinatë e para njëqind viteve; kjo sepse muslimanët e kanë humbur besimin në këtë mënyrë jetese. Kjo ngase kanë jetuar nëpër sisteme joislame ku praktikimi i fesë bëhet vetëm nëpër xhamia, shtëpia, dasma dhe varre, duke e ngushtuar këtë fe. Tani do të kuptohet se Islami është sistem jete me të gjithë elementet dhe se feja vlen edhe nëpër institucione, rrugë, spitale, pazare etj.
E gjashta, do të formohen të gjitha institucionet e nevojshme ku muslimanët do të specializohen në të gjitha drejtimet e jo vetëm aty ku u konvenon qafirave. Sepse aftësimi profesional i një ummeti bëhet vetëm kur i ke në dorë të gjitha organet e nevojshme ku organizohet mësimi, praktikimi, përvoja, ndryshimi, eksperimentimi, përparimi, zbulimi i risive shkencore etj. Në shtetin tënd ti je ai që i cakton përparësitë dhe drejtimin e zhvillimit.

E shtata, ua mundëson të gjithëve që të jenë të barabartë në aftësimin profesional, pjesëmarrjen në jetën shoqërore, zhvillimin sipas aftësive, klasifikimin e kuadrove, ndërtimin e jetës kulturore etj. Këto ishin vetëm disa nga përparësitë e formimit të shtetit në krahasim me mosformimin e tij; dhe poashtu një demant ndaj atyre që thonë se nuk është koha. A nuk është kohë që muslimanët t’i plotësojnë këto shtatë pika që u përmendën; apo ende do t’ua lëmë në dorë shoqërive ateiste që ato të merren me nevojat e muslimanëve. Ata që thonë kështu ose kanë rënë në gabim ose nuk e njohin realitetin ose i nxit dikushi kundër këtij projekti ose nuk e kanë kuptuar qëllimin e Islamit ose janë të frikësuar për vdekje nga armatimet e qafirave ose kanë ndonjë interes të ngushtë ose janë bërë bashkëpunëtorë të dikujt ose janë të sulmuar nga ndonjë sëmundje mentale ose ose ose...

Prandaj, duke i parë përparësitë e përmendura, le t’i nxisim vëllezërit tanë që të bëjnë përpjekje maksimale për formimin e shtetit Islam sepse nëse ata fitojnë edhe ne jemi fitues. Ne duhet ta ndihmojmë këtë projekt me krejt atë që e disponojmë dhe vazhdimisht të bëjmë dua kurse kundërshtarëve(me emra muslimanësh) të shtetit Islam vetëm mund tu themi: vdisni me atë mllefin tuaj sepse ju nuk mund ta shuani dritën e All-llahut.

Shkruan: Abdullah Abdurrahmani