Ngjarjet ne kufirin greko-shqiptar 1944-1949.

[DYDRINAS]

Ngjarjet ne kufirin greko-shqiptar 1944-1949.

Cfare nodhi ne kufirin ne mes te dy shteteve ne kete periudhe.

Cfare thote historiografia shqiptare, ajo greke dhe shtypi i huaj i kohes?

Konflikti Elas-Edes. Roli i Anglise, SHBA, Shqiperise, Jugosllavise dhe BRSS ne kete konflikt.

[DYDRINAS]

Lufta civile greke e viteve 1946-1949.

http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_Civil_War

[DYDRINAS]

Lufta civile greke e viteve 1946-1949.

http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_Civil_War

Pjesemarersit e ketij konflikti te pergjakshem:

Mbreteria greke
Armate helenike
Mbeshtetur nga Anglia dhe SHBA (pas vitit 1947)

Kundershtaret e tyre ishin:
Qeveria demokratike e perkoshme greke
Ushtria demokratike e Greqise (DES)
Mbeshtetur nga Jugosllavia, Bullgaria dhe Shqiperia (ne te vertete pas tyre ka qene BRSS).

Cili ka qene roli i Shqiperise ne kete konflikt?

[DYDRINAS]

...

In October 1946, DSE (Democratic Army of Greece) launched a campaign to win control of the whole country, and received support from neighboring Yugoslavia, Albania and Bulgaria. Despite the presence of British troops and aid from the US, the Royalists were not expected to last long against the guerillas.

Citing the situation in Greece, the inability of the British to cope with the situation and alleged breaches of the Yalta Agreements in Romania, Poland and Bulgaria, US President Harry Truman launched the ‘Cold War’. Truman ultimately decided to break irrevocably from the alliance with Stalin formed during the Wold War II, terminating aid to the USSR and pledging significant monetary aid to the Royalists in Greece under the guise of the “Marshall plan.”

...

http://www.marxists.org/subject/greek-civil-war/index.htm

[DYDRINAS]

101 Australian Delegation, United Nations Special Committee on the Balkans, to Department of External Affairs

Cablegram 87, LONDON[1] , 14 September 1948
PRIORITY SECRET

Our immediately preceding telegram.[2] Following is text of conclusions and recommendations.[3] Begins.
A. CONCLUSIONS.
I. Events which have come to the knowledge of the Special Committee between 17th June and 10th September, 1948, have served to confirm the conclusions expressed in the Special Committee's Report.[4] (See report paragraph 186 with regard to paragraph 5 of resolution of General Assembly of 21st October, 1947).
II. Governments of Albania, Bulgaria and Yugoslavia have still refused to co-operate with the Special Committee. Furthermore the Special Committee finds that Governments, which were called upon by paragraph 4 of the General Assembly resolution 'to do nothing which could furnish aid and assistance' to guerrillas fighting in Greece, have not complied with the injunction. Greek guerrillas have continued to receive aid and assistance on a large scale from Albania, Bulgaria and Yugoslavia with the knowledge of Governments of those countries.

http://www.info.dfat.gov.au/info/historical/HistDocs.nsf/d30d79e4ab5621f9ca256c8600163c0d/cb0713c44aa7820cca256cd900161913?OpenDocument

[POKO]

http://www.vidoevo.com/yvideo.php?i=...-were-innocent

[POKO]

[POKO]

[DYDRINAS]

25-08-1947

Qeveria amerikane fajeson qeverite e Shqiperise, Bullgarise dhe te Jugosllavise per sulmet ndaj Greqise, ndersa qeverine e Bashkimit Sovjetik e fajeson per bllokimin e tentativave per te ndaluar agresionin ndaj Greqise.

http://kranten.kb.nl/view/article/id/ddd%3A010897530%3Ampeg21%3Ap001%3Aa0020

[POKO]

Lufta Italo-Greke, si nisi masakrimi i çamëve

Lufta Italo-Greke, si nisi masakrimi i çamëve

DOSSIER/ Ndërsa në vitet 1913-1940 u veprua me mjete antiligjore për dëbimin e çamëve, fillimi i Luftës së Dytë Botërore bëri që të kalohej në dhunë të pastër etnike. Masakrat filluan që me luftën Italo-Greke, teksa segmentet e shtetit i konsideruan shqiptarët armiq dhe internuan mbi 5 mijë burra. Fillimi i masakrës së madhe të drejtuar nga Napoleon Zerva.

Nga Fahri Dahri

Vrasësit dhe të vrarët do t’i japim si pas dëshmive të dhëna nga personat që kanë qenë prezent gjatë masakrimeve që u janë bërë burrave të tyre, grave, fëmijëve, kushërinjve, bashkëfshatarëve, miqve, shokëve etj. duke u mbështetur tek libri “Masakrat në Çamëri” botim i vitit 2009, mbi bazën e dokumenteve arkivore të Ministrisë së Brendshme, Ministrisë së Punëve të Jashtme, etj.

Lufta Italo-Greke

Lufta Italo-Greke ishte një okazion i mirë dhe tepër i favorshëm për Qeverinë Greke, për të përmbushur strategjinë e saj atë të spastrimit etnik të çamëve myslimanë. Me fillimin e sulmit të Italianëve, grekët me njëherë krijuan komisione në bazë qytetesh, të cilët përpilonin listat me emrat e çamëve dhe menjëherë filloi grumbullimin e internimin e tyre. Kështu në mëngjesin e 28 Janarit 1940 (dita e parë e çeljes së luftës), komandanti i korrofillaqisë së Filatit, mori një pjesë të madhe të burrave nga 15 vjeç deri në 75 vjeç dhe i çoi në Gumenicë, ku po grumbulloheshin meshkujt e këtyre moshave nga të gjitha fshatrat e Çamërisë dhe që këtu filluan të masakrohen. Nga e gjithë Çamëria u mblodhën 6.000 djem e burra dhe u internuan në ishujt e Detit Egje si në Hio, Medelin, Korintho, Sakëz etj. ku u mbajtën plot 6 muaj larg familjeve dhe pa asnjë lloj informacioni. Kuptohet nëpër shtëpi mbetën vetëm gratë, të cilat duhet të përballonin gjithë vështirësitë për të mbajtur gjallë fëmijët e pleqtë. Mbas 6 muajsh kur u kthyen në shtëpi burrat, gjetën familjet dhe shtëpitë mos më keq dhe nga të internuarit si efekt i torturave nga më çnjerëzoret vdiqën apo u vranë 500 burra.

Komisionet

Komisionet e ngritura në qytetet e Çamërisë përbëheshin nga:

- Në Gumenicë: prefekti i Thesprotisë Kalivjoti, sekretar i parë i prefekturës Vasillakos, komandanti i korrofillaqis së qarkut të Thesprotisë Dhimo e Thoma Pituli, Naçi Baço, av. Pana Mihali nga Zica, av. Kotanos nga Korfuzi.

- Në Margllëç: Leme Luka, Papa Vangjeli, Komandanti i Korrofillaqisë Marmingas Papandreu dhe Vasil Pepa.

- Në Pargë: Katullas, Dine Xhako, Spiro Gara, Arkiles Cini nga fshati Agjija, Rafpotullos Nikos, Nikos Jani, Andrea Dhrakos, dr. Taci Metenjas, av. Jorgo Metenjas, Spiro Pexhellaqis, farmacistët Valejase Lavedhas, Akile Xhek, Nasho dhe Stavro Babi.

- Në Paramëthi: Demosten Kinges, dhespoti i Paramëthisë Jani Barba,Tasi Dalisas, Dino Danga, Lefter Stungari, Dino Çaçi, komandanti i korrofillaqisë Çaçi Janos, Çine Prifti dhe Stefan Çoçi.

- Në Arpicë: Jorgo Sfridhis, Janis Kaciminis, Jorgos Kanthopollos, Mihal Karatororos dhe Kristo Spanos.

- Në Agji: Miço Kostandiridhis (mësues), Miço Xhas, Lelo Niko, Koço Llambro, Loli Repani, major Papa Nikas (më vonë u rrjeshtua në ushtrinë e N. Zervës) dhe Agnapon Steljanidhis.

Këta ishin drejtuesit e planit për shfarosjen e popullit çam mysliman, të cilët nga viti 1940 e deri në Mars 1945 morën pjesë edhe vetë direkt në masakrat që u kryen duke u bashkangjitur ushtarëve zervistë ku vranë, therën, dogjën, përdhunuan, plaçkitën dhe torturuan njerëzit e kësaj krahine.

Viktimat

Një pjesë të emrave të viktimave do t’i trajtojmë më poshtë:

Në vitin 1940, Thoma Pituli, Kristo Berati, Çuni i Dhimo Pitulit dhe korofillaku Llambri kanë vrarë Ahmet Ahmetin, Qazim Rexhepin nga Globoçari; ndërsa Jaho Idrizin e kanë vrarë Lluka Vangjeli, Petro Thoma e Marko Karroqi. Myrteza Mehmetin nga Grikohori e kanë vrarë Thanas Minua nga fshati Ledhëz dhe Dushi e Gaqi Lako nga fshati Grikohor. Thoma e Dhimo Pituli, Kristo Berati e Sterjo Marku kanë djegur me benzinë në Gumenicë Avdi Mazen. Papa Qesari ka vrarë Qemal Kasimin nga Grikohori dhe e ka hedhur në lumin Kalama gjysmë të gjallë. Panajot Vengo, Jorgo Daci dhe Jani Nina kanë therur me thikë djalin e Duro Isufit duke e kryqëzuar në mur. 14 çamë të lidhur me litar i nxorën nga burgu i Gumenicës dhe i çuan në fshatin Ledhëz ku u pushkatuan nga Thanas Markos, Marko Vasili, Koço Pandeli, Gaqi Ilija, Kristo Berati dhe Tire Vasili. Po në vitin 1940 nga fshatrat e Gumenicës vranë edhe 15 veta të tjerë. Nga të internuarit që u vranë e u torturuan mund të përmendim: Izet e Hamza Skëndo e Veip Jupe të cilëve nga uria dhe torturat e mëdha u dolën trutë. Jashtë burgut të Prevezës Murto Hamitit nga Vola i prenë të dy duart, ose Memeço Zeqiri po nga Vola, prej torturave që i bënë vdiq gjatë rrugës etj.

Statistikat

Në shfrytëzim të të dhënave statistikore për “krimet në Çamëri”, rezulton se nga viti 1940 deri në vitin 1941 nga internimi i bërë nga regjimi i Metaksa-it (në kohën e Luftës Italo-Greke) janë vrarë e vdekur nga torturat 500 burra, veç këtyre kanë vdekur nga torturat edhe 590 burra pa asnjë akuzë kundër tyre. Ndërsa me datë 27.06.1944 në Paramëthi, Margllëç e fshatra janë vrarë 800 burra dhe 230 gra e fëmijë. Në Pargë 130 burra. Në Gusht të vitit 1944 në Filat e fshatra janë vrarë 198 burra dhe 61 gra e fëmijë. Në Mars 1945 janë vrarë në Filat 142 burra dhe 59 gra e fëmijë etj. Të humbur burra, gra e fëmijë në qytetet Paramëthi, Pargë, Margllëç, Gumenicë e Filat numurohen 2.300 veta. Gjithsej janë vrarë e vdekur nga torturat 5.010 frymë. Në raport me numrin e përgjithshëm të kësaj popullsie rezulton se 20% e popullsisë është vrarë brenda një kohe prej 9 muajsh (27.06.1944 deri në Mars 1945). Kjo ishte fushata më çnjerëzore e shtetit grek me Napolon Zervën në krye, ndërsa pjesa tjetër rreth 25 mijë vetë, që arriti t’i shpëtojë kasaphanës u shpërngul me dhunë nga vendlindja, mërgoi në Shqipëri.

Qershor 1944

Mëngjesin e ditës së martë të datës 27.06.1944 në qytetin e Paramëthisë hynë 2.500 zervistë duke premtuar qetësi, paqe dhe dashuri, siguri ndaj pronës e çdo pasurie. Por pas dreke filloi masakrimi kudo, në çdo vend që gjenin çamë. Masakrimet janë kryer brenda nëpër shtëpi mbi gra dhe fëmijë, burrat vriteshin mizorisht nëpër rrugë dhe hidheshin nëpër hendeqe (kanale). Të vrarë numërohen tregtarë, bujq, pronarë dhe punëtorë 103 veta; gra të reja, vajza, fëmijë dhe plaka 62 veta, gjithsej 165 veta. Ndërsa në fshatrat e Paramëthisë si në Gardhiq, Dhragumi, Amini e Karbunar ditën e nesërme u masakruan tmerrësisht: pronarë, punëtorë dhe bujq 600 frymë, gra të reja, vajza dhe plaka 150 frymë. “Vrasjet janë kryer nga ushtari zervist Kiço Koma nga Paramëthia, dëshmon Fatime Prronjo, se ai i mori burrin e saj Veli Prronjon 68 vjeç dhe e theri me thikë, ndërsa zervisti Dhimo Pasko me djalin e tij Sotir Dhimo Pasko i morën djalin Abedinin 19 vjeç dhe e vranë brenda në shtëpi”. Idriz Bajrami nga fshati Karbunar i Paramëthisë ka dëshmuar se në Shtator 1944 trupat zervsite të komanduara nga kolonel Kamaras dhe n/kolonel Kranja shkuan në fshat dhe filluan vrasjet e torturat, ata i morën nënën e tij Lutfije Bajrami 60 vjeç me 5 gra të tjera. Mehani Isufin bashkë me nusen e djalit të saj Gjulsum Veipin, Kadrije Hamdinë dhe nënën e Simo Dodit nga Paramëthija, në këtë dite ushtarët zervistë vranë 39 veta nga fshati Karbunar gra, pleq dhe fëmijë ku midis tyre përmënden Osman Pasha, Najle Rexhepi, Kadrije Metushi me tre vajza dhe vjerrën, Mine Jahjan, Zeqir Dulen, Hajrije Xhemon dhe vajzën e saj Maten, Fatime Xhaferrin me dy të bijat. Në fshatin Gardhiq u vranë 6 veta si Xhaferr Llushi me të shoqen dhe djalin e tij, Tafil Isaj, Hadër Bazi dhe Jaho Kasimi. Hamit Mane nga Karbunari tregon se në muajin Korik1944 ushtarët zervistë në katundin e tyre kanë bërë kërdinë duke vrarë, therur, djegur e përdhunuar. Ai tregon se në sytë e tij, kanë vrarë hallën Hazbije Agushi bashkë me nusen e djalit që ishte shtatzanë dhe tre mbesat e saj foshnjë, si dhe shumë vrasje e tortura të tjera ndaj këtyre fshatrave të cilëve nuk po i përmendim jo se janë të pa vlerësuar por mendojmë se arrihet me kaq për të kuptuar kasaphanën e kryer.

Flasin dëshmitarët

Sulo Emini nga fshati Sollopi i nënprefekturës Filat, dëshmon se:” Forcat e ushtrisë Greke hynë në Sollopi me datë 25 Allonar (Korrik) 1944, duke vrarë me armë, pirovollo dhe murtaja, ne nga frika morëm rrugën për në Filat, rrugës forcat greke vranë 24 shpirt (veta)” . . . . dhe tregon emrat e tyre, ndërsa ai vetë u plagos në këmbën e djathtë dhe mbeti sakat. . . “Forcat greke komandoheshin nga major Ilia Kaço nga fshati Palohor i Shkallës së Filatit”. (Në fshatrat e Shkallës (lexo: Shkallës së Zorjanit) përfshiheshin: Picari, Dolani, Gurrëza, Sollopia, Sklavi dhe Muzhaka). Më tej dëshmia e Sulos vazhdon:”Unë kam parë me sytë e mi që, kur ushtria zerviste hyri në fshatin tim, menjëherë i vunë zjarrin Sollopisë dhe gjithë fshatrave të Shkallës dhe ne duke ikur rrugës për në Filat shikonim vetëm tym e zjarr që dilte nga këto fshatra”

Dëshmitë janë të shumta ku tregohen ngjarjet e vërteta të bëra nga oficerët dhe ushtarët zervistë dhe civilë ortodoksë , qoftë dhe bashkëfshatarë por që morën fuqi nga shteti për të vrarë, therur e djegur njerëzit e pafajshëm dhe shtëpitë e fshatrave të tëra. Duhet theksuar se kjo nuk ishte luftë, por qeveria dhe kisha greke ndërsyen ujqërit për të shqyer myslimanët çamë dhe lakmia për t’u pasuruar nuk ka pengesa, ajo nëpërmjet fatkeqësive të të tjerëve kalon çdo arsye njerëzore.

“Tmerret që na panë sitë”

Xhaferr Abazi, Xhavdet Rizai, Sulejman Zeneli, Avdul Hasani, Dervish Sulo etj. krahas të tjerave tregojnë se Thanas Rafti me pesë zervista, pasi çnderuan dhe rrahën Adilenë dhe motrën e saj, i varën me kokë poshtë dhe pasi u morën paratë i therën të dyja në shtëpi, ndërsa Bidakos i therën djalin në gjoks tek po i jepte qumësht për të pirë, Abedin Prronjon djalë 17 vjeç e therën, në sy të nënës, duke e bërë copa-copa, një pjesë të kafkës së djalit e mori e ëma, Fatija e cila e ruajti dhe e mbështolli në gji. Një djalë të quajtur Tahir Musai i sëmurë, ja ngarkuan nënës së tij, e cila e shpuri në vendin e vrasjes dhe ja vranë para syve të saj. Le të kujtojmë dhe një ngjarje tjetër domethënëse, një thirrje të një gruaje, si të shumë grave të tjera që në buzë të varrit i bënin qeverisë greke, sipas dëshmisë së Fahro Zenel Qemalit nga Karbunara e Paramëthisë e cila e zhytur në kujtime thotë: “Kur na erdhën në sabah (mëngjes) gratë, ( të cilat i kishin mbajtur gjithë natën në huqumet dhe ndigjoheshin të bërtiturat e grave e vajzave pasi përdhunoheshin nga grekët) paçë (pashë) me sytë e mi një grua zbathur që bërrtiste e që i tha n/kolonel Kranjajt:” Kështu bën qeveria, që lëshon asqerët të na çnderojnë e të na shkliejnë (shqyejnë)?”, kjo grua quhej Mensure Bakiu, por si kjo grua e pësuan të gjitha gratë e tjera”. Xhevdet Monopullo ka dëshmuar se: “Samon një grua 35 vjeçe, e rrahën e torturuan dhe si e çnderuan, përgaditën një strofë me dru, e lyen me vajguri dhe e dogjën të gjallë, apo gruan e Nuh Tasimit bashkë me fëmijët, pasi e çnderuan dhe ajo kundërshtoi, ia therën të dy djemtë në duar dhe më pas edhe vetë atë. Vrasësit ishin Lefter Strugari, Taq Strugari dhe Aniro Strugari.

Vejsel Besho nga fshati Spatar i Filatit dëshmon: “Ditën e xhuma (e premte) me datë 27 Nëntor 1944, po atë ditë që ushtria zerviste rrethoi Filatin, rrethoi edhe Spatarin, ishte ushtri e madhe zerviste dhe çeta civile zerviste që komandoheshin nga n/kolonel Kranja nga Greqia e vjetër, major Ilia Kaço nga Palohori me gjithë djalin, major Vito Pallambaj i Filatit dhe vllahu Andija Ferdinua dhe Miltijadh Ferdinua me gjithë djemtë e tyre, Vllahu Kristo Berati dhe tre djemtë e Stefan Tavanxhiut nga Filati, dhanë urdhër ku mblodhën gjithë burrat në xhami dhe i mbyllën brenda me roje tek dera, ndërsa gratë mbetën nëpër shtëpi, ku më pas u lëshua ushtria zerviste nëpër shtëpi, vodhi, plaçkiti, pastaj filluan të vrisnin gratë, pleqtë dhe fëmijët duke i masakruar me thika. Gratë që shpëtonin vraponin për në xhami ku ishin burrat, por komandantët dhanë urdhër për hapjen e dyerve të xhamisë nga ku dualën të gjithë burrat jashtë ku u takuan me disa gra që shpëtuan deri sa erdhën tek xhamia, në këtë çast hapën zjarr mbi ‘ta, tek kodra dhe i vranë të gjithë. Të gjithë popullin e katundit- vazhdon dëshmia- i vranë, lanë vetë dy veta të gjallë, Emin Dautin dhe Haki Dinen ( të dy këta ishin të sëmurë mendorë), të cilët Avdija Vllahu i vuri që t’i coptonin të gjitha viktimat me sopatë duke i bërë thela-thela (copa copa) dhe pasi këta e plotësuan urdhrin e tij, i mblodhën copat e njerëzve në një vend dhe mbi togën e viktimave, komandantët zervistë dhanë urdhër për therjen me thika edhe këta të dy, më pas trupat e tyre të therur i hodhën në pirgun e kufomave të tjera”. A është ky veprim i pranueshëm për ortodoksinë apo kishën Greke? Nuk e di. Le të përgjigjen ata që thonë:”Çështja Çame nuk ekziston”! . . . “Të gjitha mallrat u grabitën, nuk lanë asgjë. Katundi mbeti i shkretë pa asnjeri”.

Edhe në fshatrat Arpicë, Kuç, Nistë, Arvenicë, Volë, Vrohona, Vris, Pargë, Globoçar e Margëllëç, vepruan barbarisht mbi njerzit që nuk kishin ikur dot nga shtëpitë që të kalonin malet e të hidheshin në anën e fushave të lumit Kalama (Fshatrat e fushës së lumit Kalama, sipas dëshmive, u larguan nga vendi gjatë gjysmës së dytë të muajit Korrik dhe javës së parë te gushtit të vitit 1944, duke i shpëtuar masakrave; këto fshatra ishin: Rrëzanji, Dolani me lumë, Sqelevaj, Dhërmica, Salica, Dramësi dhe Bedeleni, të cilët kishin tokat e tyre në fushën e lumit Kalama), siç bëri pjesa më e madhe, e cila shpëtoi nga vdekja e sigurt. Në këto fshatra janë vrarë 97 burra dhe 18 gra. Midis shumë të torturuarve që kanë vdekur dhe të vrarëve në këto fshatra përmendim dëshminë e Mehmet Nuhut se në Gusht 1944 trupat e komanduar nga major Papa Nika nga fshati Agjija, kapiten Anastas Rafti dhe major Vasil Balluni, kanë vrarë në fshatin Arpicë Shaban Zeqirin bashkë me të shoqen, Kasim Isan nga Arpica e kanë vrarë në Shtator 1944 në Filat; ndërsa Hamit Isan dhe Husni Hasanë i vranë në Korfuz. Qemal Isaj nga Vola dëshmon se Qerim Xhelalit nga Vola i ka prerë kokën me sopatë vetë major Papa Nika me Vasil Ballunin, po këta kanë vrarë Halit Bodinin dhe Hasim Qazimin. Riza Gjinika nga Margllëçi dëshmon se ushtarët zervistë të komanduar nga major Vasil Balluni dhe kapiten Miltjadh Pilo Loli, veç djegjeve dhe plaçkitjeve që i bënë qytetit, i kanë vrarë djalin e tij Abedinin 13 vjeç. Djalin ja ka djegur në furrë vetë kapiten Miltjadh Pilo më 29 Nëntor 1944; ndërsa major Vasil Balluni ka therur me thikë në shtëpinë e tyre me 20 Qershor 1944 Qamil Abazin 75 vjeç dhe Merjeme Qamilin 65 vjeçe.

Shënim: a)- Siç vihet re në këtë krahinë, në shumë raste grave u thirrej në emrin e burrit gjatë komunikimeve,

b)- Emrat e mbiemrat e personave janë në dialektin çam, ashtu siç flitej në atë krahinë.

1913-1945

Të vetëm përballë Greqisë

Komunitet çam, si një fëmijë i braktisur nga prindërit dhe nga fqinjët, i papërkrahur nga askush, i pambrojtur nga askush, i padëshirueshëm nga askush, pa pritur e pa kujtuar u gjend në rrugë të madhe, duke mbetur me shpresë të ndonjë. Nga viti 1913 e deri në vitin 1945, kjo popullsi u poshtërua, u nënshtrua, u çnderua, u shpronësua, u denigrua dhe ajo pjesë që arriti të shpëtonte, morri rrugën për të mos u shuar krejtësisht kjo farë njerëzore dhe u drejtua për në shtëpinë e “Nënë Madhe-s”.

Kjo ishte situata politike, shoqërore, ekonomike, kulturore e popullsisë çame nga 1913 deri në fillimet e vitit 1940, vit në të cilin filluan reprezaljet njerëzore, rrahjet, dëbimet, internimet, burgimet, vrasjet, therjet, përdhunimet, djegjet e fshatrave, shtëpive, faltoreve, pra nisën mësymjet frontale ndaj të pambrojturve, veprime këto të kombinuara e të komanduara nga qeveritarët dhe kisha ortodokse greke, duke përdorur andartët, të dënuarit në gjyqet greke për kryerje krimesh të rënda duke u a falur dënimin me premtimin, që të vërsuleshin me sëpata e hanxharë si bisha, për të shqyer një komunitet krejtësisht të pambrojtur.

PËRBËRJA ETNIKE

Si u “fshinë” shqiptarët në vite

Shteti grek nga viti 1913 deri para ngjarjeve të vitit 1944, duke përdorur metoda nga më të ndryshmet për spastrimin etnik të çamëve myslimanë, arriti të ndryshojë raportet që zinin çamët dhe grekët në këtë krahinë: Brenda 30 vjetëve (1913-1943), sipas të dhënave statistikore vetëm për Filatin, Gumenicën, Paramëthinë dhe Margëllëçin (mbeten jashtë këtyre të dhënave Parga, Preveza dhe Arta për mungesë të dhënash) në vitin 1913, popullsia gjithsej ishte 51.110 frymë nga këta çamë 43.218 frymë ose 85 %, ndërsa grekë kishte 7.892 frymë ose 15 %; në vitin 1943 popullsia gjithsej zbriti në 43.497 frymë, nga këta çamë 26.884 frymë dhe grekë 16.613 frymë, duke pësuar ndryshime të ndjeshme të raportit ku nga 85 % që zinin çamët, arritën në 62 %, ndërsa popullsia greke ishte rritur nga 15 % në vitin 1913 në 38 % në vitin 1943. Si rrjedhojë numri i popullsisë çame ishte pakësuar në 16.834 frymë dhe ajo greke ishte shtuar 8.721 frymë. Sipas të dhënave statistikore, të pjesshme që jepen nga Greqia, popullsia e zonës së Çamërisë në vitin 2005, ka arritur në 184.091 frymë, nga këta çamë myslimanë nuk ka asnjë frymë. U arrit spastrimi nga çamët myslimanë si dhe asimilimi i çamëve ortodoksë. Çamët ortodoksë nuk u persekutuan, nuk u vranë, nuk u therën, nuk u shpërngulën, sepse sipas teorisë greke ata ishin ortodoksë dhe çdo ortodoks është grek.

FILLIMI

Masakra e parë në Paramëthi

Në Shkurt të vitit 1913, shovinistët grekë, arrestuan 72 burra nga më të dëgjuarit në zonën e Çamërisë, i morën dhe i çuan tek një përrua në Selan të Paramëthisë dhe kapiteni Deli Janaqi (me sa thotë kujtesa – ky ishte Gjiritas d.m.th. nga Kreta) me 200 andartë të bandës së tij, pasi i masakroi, u preu kokat. Ky ishte veprimi i parë që bënë grekët për t’ju treguar çamëve se ky do të ishte qëndrimi i Greqisë ndaj tyre dhe Fuqive të Mëdha, se kështu di të falënderojë Greqia ata që i dhuruan tokën dhe popullin e pafajshëm të Çamërisë.

ÇAMËT ORTODOKSË

Si u asimiluan nga grekët

Çamët ortodoksë janë në vendin e tyre, në Çamëri, por nuk gëzojnë asnjë të drejtë si pakicë kombëtare shqiptare, atyre nuk u njihet gjuha, nuk kanë shkolla shqipe, nuk u lejohet të flasin apo të shkruajnë shqip, nuk u lejohet të deklarohen çamë të racës shqiptare, etj. Greqia është deklaruar se nuk ka asnjë pakicë shqiptare në Greqi. Pra dhe me çamët ortodoksë ajo mendon se e ka arritur strategjinë e saj të asimilimit të tyre në grekë. Kështu hapësira e Çamërisë së fisit ilir të Thesprotisë, aktualisht është uzurpuar nga Greqia, por duke njohur historitë e ndryshme të shumë popujve, kam bindje të pa lëkundur se do të ndodhë një ditë “Mrekullia e rikthimit në identitet të saj” dhe,” si çamët orthodoks dhe ata myslimanë, njerëz të së njëjtës farë, do të gëzojnë të mirat e kësaj toke së bashku”. Për këtë, të mos harrohet as njëherë apo të nënvlerësohet puna me faktorin e brendshëm, kjo theksohet se gjatë trajtimit të problemeve ndërshqiptare, si gazetarët, opinionistët, politikanët, etj i harrojnë t’i përmendin por e anashkalojnë duke trajtuar vetëm shqiptarët e Malit të Zi, Maqedonisë, Preshevës si dhe diaspora. Duhet thënë me plot gojën edhe: Shqiptarët çamë në Greqi!

[DYDRINAS]

26-09-1946

Jugosllavia dhe Shqiperia furnizojne bandat greke me arme.

http://kranten.kb.nl/view/article/id/ddd%3A010884983%3Ampeg21%3Ap002%3Aa0024

[DYDRINAS]

http://www.vidoevo.com/yvideo.php?i=...-were-innocent

Poko me vjen keq po ke ngaterruar gabimisht qellimin e temes. Kjo ka te beje me konfliktet e Luftes se Ftohte ne Greqi dhe ne kufinjte rreth saj.

Prandaj moderatoret ti largojne keto shkrime te sjella jashte temes.

[POKO]

Masakra, kush i tradhtoi çamët

.
Çfarë shkruante shtypi grek për mizoritë e marsit të vitit 1945. Raportet e misionit britanik që konstatonin, minimizonin dhe justifikonin gjenocidin mbi popullatën civile. Faktorët që lehtësuan misionin e Zervës dhe shkaktuan shpërnguljen biblike të mijëra njerëzve drejt Shqipërisë.

Nga Fahri Dahri

Masakrat në Çamëri shkaktuar një eksod pafund të gjithë popullsisë myslimane, e cila u detyrua të marrë rrugën drejt Shqipërisë duke lënë pas të vdekur të pakallur. Por cila ishte propaganda e atëhershme greke e cila përpiqej të argumentonte ndryshe nga sa kishte ndodhur. Për këtë lexojmë artikullin e Athanas Konduras me titull: “Një përgjigje për Gazetën”Bashkimi” të Tiranës, botuar në gazetën e përjavshme “Ipiritikon” të Janinës me datë 15 Maj 1945, ku midis të tjerave ai shkruan:

“Gënjejnë myslimanët e Çamërisë kur thonë për vrasje e persekutime në kurriz të tyre: I siguroj, megjithëse e dinë mirë, se nuk janë realizuar gjëra të tilla. Gjithë ata që u ekzekutuan, shkuan para gjyqit ushtarak si tradhtarë, të tjerët morën pafajësinë si p.sh. Shuaip Cane, Mehmet Aliu etj. Po kjo çështje është e vjetër, ndoshta janë vrarë të tjerë, atëherë kur duke luftuar u sprapsën me qëllim që të shpëtonin plaçkat që kishin grabitur nga fshatrat greke. Por ç’mund të bëhet kur është luftë? U trembën nga drejtësia greke dhe ikën përtej kufijve ku filluan të shfaqin ankesat e tyre dhe të sulmojnë me banda tokën greke duke bërë ashtu, dëmtojnë një miqësi pas luftës që mund të realizohet midis Shqipërisë dhe Greqisë, e cila nuk është edhe çudi të rregullohet e të jetë e ngushtë mbasi të rregullohet çështja e Vorio- Epirit dhe t’i jepet Greqisë së cilës i takon. Dëmtojnë edhe vetë Shqipërinë, e cila akuzohet për qëndrimin që mori si shtet në luftën e përbotshme. Është koha që të kuptojnë. Do të fitojnë shumë. Ne grekët- vazhdon Athanasi- kur na ngacmojnë të tjerët, nga të vegjël bëhemi të mëdhenj, nga të dobët bëhemi të fortë, nga të butë bëhemi të egër. Për pleshtin, djegim jorganin. Këtë e dëftuan ngjarjet e viteve të fundit. Afër me të metat tona të mëdha, kemi edhe shumë të mira. Harrojmë shpejt, shumë shpejt, si djemtë e vegjël. Në qoftë se nuk na ngacmojnë çamët dhe nuk na kruajnë plagët që na kanë hapur duke bërtitur, duke qarë dhe duke spiunuar, do të harrojmë shpejt çdo gjë që na kanë bërë dhe kështu kanë shpresë të shohin prapë Çamërinë. Ndryshe krimet e tyre do t’i ndjekin gjer në Krujë, kur do të jenë të sigurt, sepse nuk do të kenë ndonjë frikë të harrojnë deri atje gjyqet greke për kriminelët e tradhtarët”

Anglo-amerikanët

Në kurthet dhe gënjeshtrat greke, atëherë ranë edhe përfaqësuesit e delegacioneve anglo-amerikane, që ngarkoheshin për verifikimin në vend të kërkesave të çamëve ndaj masakrave të ushtrisë zerviste, një ndër ta ishte dhe dërgimi në Greqi i një anëtari të misionit britanik n/koloneli Palmer, i cili hetoi në vend dhe vërtetoi se. . . . . ” me të vërtetë bandat e Zervës kanë masakruar popullin e minoritetit çam” (të cilat i pa qartazi dhe ishte i bindur), mirëpo i justifikoi masakrat, duke thënë se “arsyet e këtyre masakrave ishin urrejtja që ushqenin grekët për këta shqiptarë e shtuar kjo sidomos nga bashkëpunimi i tyre me gjermanët gjatë okupacionit të huaj”. Le të shohim se si n/kolonel Palmer i raportonte qeverisë së tij. “Në një diskutim, raportonte Palmeri, me majorin Sarandis (ish komandant i lartë i ushtrisë Greke, në Epir) ky i fundit pranoi që masakrat u bënë në Mars 1945 nga disa elementë prej Korfuzit dhe aproksimativisht 60 njerëz u vranë, ai pranoi në përgjithësi veprimet e kaluara të bëra prej grekëve kundër minoritetit shqiptar-çam” , ndërsa e pranonte këtë vepër, veçanërisht atë të Marsit 1945, përsëri justifikonte duke thënë: ” por ato u bënë kundër urdhrave të gjeneral Zervës…” etj. N/kolonel Palmer me raportin e tij mundohej të justifikojë masakrat e grekëve kundër minoritet çam, mundohet t’i nxjerrë si një rrjedhim të bashkëpunimit me gjermanët dhe mundohet të nënvlerësojë kontributin që ka dhënë komuniteti çam për çlirimin e Greqisë në radhët e Ushtrisë Nacional-Çlirimtare Greke. Për këtë Palmer raportonte: “Çamët shqiptarë pretendojnë të kenë patur një batalion 400-700 luftëtarë me ELAS-in, kjo ndofta është kështu, por qëllimet e tyre duhet të kenë qenë më shumë kundër EDES-it se sa kundër gjermanëve”. Edhe për argumentet e sjella nga N/Kolonel Palmer, del qartë se ai foli si avokat i Athinës dhe jo si oficer dhe i dërguar i Aleatëve për të dhënë mendimet e tij mbi të vërtetat që do mblidhte në vend. Ndoshta ishte për t’i qarë hallin për pozitën e vështirë në të cilën ndodhej kur shkruante: “…kjo ndofta është kështu, por edhe duhet të kenë qenë…”

Por kishte edhe përfaqësues të tjerë të misioneve të huaja që e kanë trajtuar drejt problemin e krimeve të grekëve ndaj çamëve myslimanë në Greqi, siç është rasti i Zotit Hutchincon, anëtar i Parlamentit Britanik, i cili sipas gazetës “Neës Croniche” Nr 31. 966, datë 11.12.1945, ka miratuar të vërtetat e krimeve dhe masakrave të bëra nga monarko-fashistët grekë mbi minoritetin mysliman të Shqipërisë në Çamëri.

Por, në çdo rast nuk duhet mënjanuar aftësia e qeverisë Greke që në servirjen e problemeve që trajtonin masakrat ndaj çamëve, ajo fshihej nën petkun se çamët bashkëpunuan me gjermanët dhe se ishte rrjedhojë e urrejtjes së grekëve ndaj tyre. Në të vërtetë, siç del nga gjithë faktet e mbledhura nga burime të paanshme në atë kohë dhe në periudhën në vijim, vrasjet, djegiet, therjet dhe shpërngulja me dhunë që u realizua në Çamëri, ishte thjesht dhe vetëm se ky komunitet ishte i racës shqiptare dhe i besimit mysliman dhe objektivi i shtetit dhe kishës greke ishte që kjo popullsi duhej spastruar, ndërsa pjesa tjetër e çamëve, e atyre që ishin të besimit ortodoks, duhej të asimiloheshin. Kjo ishte strategjia e Greqisë e vënë në zbatim “hap pas hapi” në 100 vjet (1844-1944).

Plaçkitja pas dëbimit

Është me vend të flitet edhe për periudhën pas dëbimit të çamëve, me terror dhe pa marrë asgjë me vete. Me shpërnguljen e çamëve, u krijuan komisione për ndarjen apo për plaçkitjen e pasurive. Kështu major Gallani u ngarkua dhe udhëhiqte grabitjet në rajonet e Gumenicës, Volës dhe në Gropa; kurse për shkatërrimin e Margëllëçit, Pargës, Arpicës dhe Mazrrekut u ngarkua major Papa Nika nga fshati Agjija; në rajonin e Paramëthisë major Zotoja nga Pllakotija dhe për rajonin e Filatit major Kaço nga Filati. Kuptohet se masakrat e Çamërisë nuk u realizuan nga hajdutë që vepruan ilegalisht, por si rrjedhojë e një plani të përgatitur dhe të vënë në zbatim nga vetë qeveria e Athinës. Kjo është e vërteta, ndryshe edhe sot qeveritë Greke, nuk do të mohonin ekzistencën e çështjes çame, por do të pranonin genocidin dhe do të kërkonin falje për tragjeditë e prindërve të tyre.

Shtëpitë e grabitura

Nga muaji Prill dhe Maj i vitit 1945 shtëpitë e çamëve dhe pronat e tyre u zaptuan prej familjeve të zervistëve të ardhur nga fshatrat e Janinës si nga: Popova, Selari, Llabanica dhe nga krahinat e Frarit etj. Disa nga familjet zerviste që janë strehuar në shtëpitë e çamëve, sipas dëshmitarëve okularë janë: Në shtëpinë e Mulla Selam Mezanit nga Vola është vendosur Niko Ilia nga fshati i Janinës, kriminel ordiner, me detyrë korofillak, që vrau gjatë okupacionit italian Tefik Qemalin nga Karbunari dhe dr. Jahja Ahmetin nga Margllëçi etj. Pas shpërnguljes së çamëve ky u vendos kryeplak i Volës. Pasurinë e Mamo Hatipit nga fshati Arvenicë, të përbërë nga 1.200 rrënjë ullinj, shtëpinë dhe pronat e tij i ka zaptuar Andon Tashina, ish-oficer i Zervës; fabrikën e miellit dhe të vajit të ullirit e ka marrë Andon Tashina bashkë me priftin e Volës. Pasurinë e Harunit, Sabri Kasimit dhe të të gjithë lagjes “Veinjar” i ka zaptuar Anastas Kosta, ish oficer i Zervës dhe banda e tij. Në qytezën e Arpicës u vendosën 45 familje nga Agjija dhe Rrapeza si dhe 420 familje nga fshatra të tjera. Këshillat e fshatrave në bashkëpunim me prefektin e Filatit, Stavro Koço, kryetarin e Bashkisë, Dhimitrio Boçi, dhe me komandantin e xhandarmërisë, major Cirlaqi, bënin vlerësimin e prodhimit të ullirit dhe bereqetit për vitin, pjesën më të madhe e mbanin për vete, 20% ja jepnin qeverisë, ndërsa pjesa që mbetej u jepej grabitqarëve të vegjël që kanë zaptuar pronat e gjithë çamëve etj. Ky ishte fati i pronave dhe pasurisë së Çamërisë.

Deri sa ata që shfrytëzojnë pasuritë e grabitura, të rrëmbyera e të plaçkitura, të dëmshpërblejnë dhe të kërkojnë falje, nëpërmjet përfaqësuesve të shtetit të tyre, duke njohur botërisht gjenocidin e turpshëm, të kryer nga gjyshërit dhe baballarët e tyre. Këta duhet të skuqen e të ndjehen të turpëruar nga veprimet e 70 vjetëve më parë që kanë kryer njerëzit, që njihen tashmë si autorë të kësaj kasaphane, të kësaj tragjedie të pashoqe.





Kush e tradhtoi Çamërinë

Çamëria në një formë apo në një tjetër, u bë pré për orekset e trashëgimtarëve të “Megallo-Idesë”.

- Ajo pagoi për luftën e bërë dhe fitoren që arritën bashkë me luftëtarët grekë kundër pushtimit rus. (Në vitin 1770 kundër Katerinës dhe Orllovit, luftëtarët grekë bashkë me çamët myslimanë dhe gegët shkodranë drejtuan kryengritjen dhe e fituan. Rusia dështoi, por fanatikët grekë me klerin nuk donin që ajo të dështonte, sepse ishte e besimit ortodoks; ndërsa çamët myslimanë luftuan bashkë me luftëtarët grekë edhe kundër Turqisë, pasi ata kanë të parë vatanin). Pikërisht këtë dështim të Rusisë nuk do ta harronte kleri ortodoks grek deri sa ja shpërbleu çamëve duke i vrarë e therur, pavarësisht se çamët i dhanë fitoren ndaj agresorit rus dhe më vonë edhe pavarësinë shtetit Grek.

- Ajo u tradhtua disa herë nga prindërit e saj; ajo u tradhtua ashtu si dhe Kosova që në vitin 1912 me shpalljen e pavarësisë. Në Konferencën e Paqes më 1919, Shqipëria ishte e papërfaqësuar sepse”pretendentët” për drejtimin e shtetit Shqiptar, kishin sherret mes tyre në radhë të parë, se sa të mbronin atdheun nga pazaret e pista që bëheshin. Falë Shteteve të Bashkuara të Amerikës vendi ynë ka kufijtë që janë aktualisht por, për fat të keq, askush nuk mbrojti Çamërinë.

- Ajo u bë plaçkë tregu për interesat e Turqisë, së cilës duhet t’i rëndojnë në ndërgjegjen e saj përgjegjësitë për mosveprimet legjitime në caktimin e kufijve të vërteta shqiptare;

- Ajo u tradhtua nga këshilltarët apo misionarët e Fuqive të Mëdha, të cilët raportuan të pavërtetat e qëndrimit të popullsisë së saj ndaj okupatorit, pasi ata u blenë me flori nga qeveritë greke;

- Ajo u tradhtua nga “krerët”e saj, të cilët nuk treguan aspak largpamësi, por e lanë atë në fushë të hapët e të pambrojtur duke u bërë lehtësisht pré e thikave, sëpatava dhe hanxharëve të bandave zerviste.

- Ajo humbi se besoi më shumë sa duhej tek qeveria që i kishte rënë për pjesë. Me sa duket, çamët nuk e dinin thënien e Oxentiernes (1583-1654) drejtuar të birit: “Djali im, ti nuk e di se me sa pak mëshirë qeveriset bota”. Qeverisja greke e vërtetoi këtë thënie, bile e tejkaloi atë, ajo nuk pati mëshirë, por njohu dhe veproi me urrejtje tepër të egërsuar ndaj çamëve.

- Çamërinë e tradhtuan forcat Aleate kundër Boshtit, ato me sytë e tyre panë gjenocidin, kasaphanën greke ndaj popullsisë së pambrojtur të Çamërisë dhe as atëherë dhe as sot nuk janë ulur të korrigjojnë gabimin më të madh historik dhe të vënë në vend lirinë dhe të drejtat që ka kërkuar e kërkon popullsia e krahinës së Çamërisë:

a) Si ajo myslimane (për tu kthyer në vëndbanimin e saj autokton) dhe

b) Ajo krishtere (për t’ju njohur të drejtat dhe liritë e saj si pakicë shqiptare në vendbanimin e saj autokton),

c) Të dënohet genocidi etnik e fetar grek, të sigurohet liria dhe paprekshmëria, të vendoset demokracia e vërtetë.

Barbarizmat e parreshtura greke, ndaj banorëve myslimanë të Çamërisë gjatë 32 vjetëve, të cilat përfunduan me gjenocidin etnik e fetar në Mars 1945, do të gjykohen nga drejtësia njerëzore, pasi nuk mund të mbahet në heshtje një përgjegjësi e rëndë, ajo ka obligim të padiskutueshëm për të shlyer detyrimin e saj më të madh ndaj foshnjave, vajzave, nënave, pleqve e plakave të martirizuar për fajin e vetëm sepse nuk ishin ortodoksë.

[DYDRINAS]

27-09-1946

Guerilet ne malet e Greqise.

Jugosllavia dhe Shqiperia armatosin komunistet.

http://kranten.kb.nl/view/article/id/ddd%3A010416229%3Ampeg21%3Ap001%3Aa0011

[DYDRINAS]

[DYDRINAS]

Taken from The Black Book Of Communism

... in talks held in Varkiza the Communists resigned themselves to a peace accord under which they agreed to disarm. The accord was something of a sham, however, since large numbers of weapons and munitions remained carefully hidden. Ares Velouchiotes, one of the principal warlords, rejected the Varkiza conditions, rejoined the partisans with about one hundred men, and then crossed into Albania in the hope of continuing the armed struggle from there. Later, asked about the reasons for the defeat of the EAM-ELAS, Velouchiotes replied frankly: "We didn't kill enough people. The English were taking a major interest in that crossroads called Greece. If we had killed all their friends, they wouldn't have been able to land. Everyone described me as a killer -- that's the way we were. Revolutions succeed only when rivers run red with blood, and blood has to be spilled if what you are aiming for is the perfectibility of the human race." Velouchiotes died in combat in June 1945 in Thessaly, a few days after he was thrown out of the KKE. The defeat of the EAM-ELAS unleashed a wave of hatred against the Communists and their allies. Groups of militants were assassinated by paramilitary groups, and many others were imprisoned. Most of the leaders were deported to the islands.

Nikos Zachariadis, the secretary general of the KKE, had returned in May 1945 from Germany, where he had been deported to Dachau. His first declarations clearly announced KKE policy: "Either the EAM struggle for national liberation is finally rewarded with the establishment of a people's democracy in Greece, or we return to a similar but even more severe regime than the last fascist monarchist dictatorship." Greece, exhausted by the war, seemed to have little chance of enjoying peace at last. In October the Seventh Party Congress ratified Zachariadis' proposal. The first stage was to obtain the departure of the British troops. In January 1946 the U.S.S.R. demonstrated its interest in Greece by claiming at a United Nations Security Council meeting that the British presence constituted a danger to the country. On 12 February 1946, when defeat for the Communists in the coming elections seemed inevitable -- they were calling on their voters to abstain -- the KKE organized an uprising, with the help of the Yugoslav Communists.

In December 1945 the members of the KKE Central Committee had met with various Bulgarian and Yugoslav officers. The Greek Communists were assured that they could use Albania, Bulgaria, and Yugoslavia as bases. Fore more than three years their troops did so, retreating with their wounded into these countries and using them to regroup and build up supplies and munitions. These preparations took place a few months after the creation of the Communist Information Bureau (Cominform), the Moscow-dominated grouping of world Communist parties. It seems that the Greek Communist uprising was perfectly coordinated with the Soviet Union's new policies. On 30 March 1946 the KKE declared that a third civil war was under way. The first attacks by the Democratic Army (AD), which had been established on 28 October 1946 and was led by General Markos Vafiadis, followed the usual pattern: police stations were attacked, their occupants killed, and leading local figures executed. The KKE openly continued such actions throughout 1946.
...

http://www.oocities.org/greek_civil_war/bookc.html.tmp

[DYDRINAS]

[DYDRINAS]

[DYDRINAS]

[DYDRINAS]

Interpretimi grek i spastrimit etnik te Çamerise