Tasim Gjokutaj


Tasim Gjokutaj ka lindur në Kuç të Kurveleshit në vitin 1944. Ai rridhte nga një familje me tradita atdhetare, arsimore, kulturore e liridashëse. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, ndërsa ciklin e lartë të shkollës shtatëvjeçare dhe të mesmen në Gjirokastër. Po këtu është diplomuar për gjuhë e letërsi shqipe në Universitetin “Eqrem Çabej” (ish Instituti i Lartë Pedagogjik trevjeçar). Për pak kohë dha gjuhën e letërsinë në shkollën shtatëvjeçare të Libohovës, ku punoi me përkushtim si mësues dhe edukator i brezit të ri. Veçanërisht punë të lavdëruar ka bërë gjatë shumë vjetëve që punoi drejtues i bibliotekës së fëmijëve në qytet, ku zhvilloi veprimtari të shumta e të ndyshme për propogandimin e leximin e librit dhe për zhvillimin e talenteve të reja në fushën e letërsisë. Më pas Tasim Gjokutaj dha leksione për letërsinë për fëmijë në Universitetin “Eqerem Çabej”, ku ndihmoi edhe për zbulimin e përparimin e talenteve në fushën e letërsisë për fëmijë e të rritur, një pjesë e të cilëve sot janë shkrimtarë të njohur. Gjatë vjetëve që punoi pedagog Tasim Gjokutaj u mor edhe me punë shkencore, frut i të cilave janë dy librat me leksione e studime: “Lirikat e dasmës gjirokastrite” dhe “Letërsia për fëmijë-1”, për të cilat mori edhe titullin “Doktor i shkencave filologjike.” Ka botuar pothuajse 30 libra me vjersha dhe poema humoristike për fëmijë, me të cilat është bërë një nga përfaqësuesit më të shquar të letërsisë për fëmijë në këtë fushë, dhe një nga emrat më të dashur e më të kërkuar për fëmijët. Në krijimtarinë e vet Tasim Gjokutaj i është drejtuar dhe skenës së fëmijëve, për të cilën ka shkruar shumë pjesë për kukullat, disa librete estradën për fëmijët e të rriturit, por edhe tekste këngësh që janë kompozuar e kanë marrë edhe çmime në festivale të ndryshme. Ndërroi jetë në vitin 1998 në Gjirokastër.

Ç’ke harruar moj Valbonë?

Sot, kur shkonim për në shkollë,
Pse u ktheve si veri?
Ç’ke harruar moj Valbonë?
Ç’ke harruar në shtëpi?

Mos vallë stilolapsin,
Mos vallë bojrat në kuti?
Ç’ke harruar, moj Valbonë,
që u ktheve si veri?

Thotë Valbona e gëzuar:
-Asnjë gje s’kisha harruar.
Po, kur ika, u nxitova,
gjyshen nuk e përqafova.

U sëmur iriqi

U sëmur iriqi i shkretë,
termometri mbi dyzetë,
Farefisi, pas zakonit,
iu drejtua injeksonit...

- Po zbuloja ti një çikë,
nuk të dhëmb, hiç mos ki frikë!
... Por u hodh përpjetë doktori,
se u shpua vetë i gjori.

Daullja e gjyshit

Keni parë a s'keni parë
Në pallat kemi një djalë

Prindërit halli i ka zënë
Se bën naze për të ngrënë

Në guzhinë e në ballkon
E ndjekin me pjatë në dorë

- Qejfin mamit mos ia prish
Ha t'u bëfsha një thelë mish

- Unë se ha thelën e mishit
Po si ra daulles gjyshi

- Ç´thua kështu more Beni

Ku ta gjejmë
Daulle s´kemi

- S´ka daulle? Jo nuk ka
E po mirë dhe unë nuk ha

E menduar flet mamaja
- O gjysh na gjeti belaja

Që t'i bëhet qejfi Benit
Gjyshi i bie Legenit.