Close
Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 31

Tema: Pablo Neruda

  1. #1
    one in a million Maska e ^VJOSA^
    Anėtarėsuar
    11-05-2002
    Vendndodhja
    OLIMP
    Postime
    323

    Pablo Neruda

    Poezi e krijuar nga Pablo Neruda


    Trup Gruaje


    Trup gruaje, kodra te bardha, kofshe te bardha
    Ti i ngjan botes ne castin e krijimit
    Trupi im prej fshatari te pagdhendur te leron,
    E ben te shpertheje nga fundi i dheut biri.

    Isha i vetem si nje tunel, zogjte me largoheshin
    e nata brenda meje kishte pushtet te pafre.
    Per te mbijetuar te mora ty si nje arme,
    si shigjeten ne harkun tim, si gurin ne habe.

    TANI MBAROI ORA E HAKMARRJES E UN TE DUA
    trup lekure, lemyshku, qumesht
    trup lakmues e i qete.

    Ah kupat e qumshtit, ah syte kur me mungojne
    Ah trendafilat e pubetit , ah zeri yt i trishte e i lehte

    Trup gruaje, do qendroj nen hirin tend
    etja ime , rruga ime ne medyshje ankthi qe s'ka fund
    Kanale te errta ku zbret etja ime e perjetshme
    Ku zbret mundi dhe dhimbja qe s'iken kurre nga une.
    LuM i RrEmByEr

  2. #2
    i/e regjistruar Maska e ChuChu
    Anėtarėsuar
    03-06-2002
    Vendndodhja
    nyc
    Postime
    3,400
    PABLO NERUDA

    KENGE E DESHPERUAR


    ...Oh grua, nuk di si munde tė mė mbash
    nė truallin e shpirtit tėnd, nė kryqin e krahėve tė tu.
    Mė e t’merrshmja dhe e shkurtra qe dėshira ime pėr ty
    mė e shqetėsuara dhe e dalldisura, mė makute dhe e nderė.


    Varrezė puthjesh, akoma pėrflaken varret e tua
    pėrvėlojne akoma luzmat e cukura nga zogjtė
    Oh, gojė e kafshuar, gjymtyrė tė puthura
    oh, dhembje tė dėshiruara, oh trupa tė pleksur
    oh, pėrqafim i ēmendur shprese e force,
    nė tė cilin u bashkuam dhe u dėshpėruam.


    E dhembshuria e ėmbėl, si uji e mjelli
    e fjala sapofilluar nė buzė
    Ky qe fati im e mė shtegtoi dėshira ime
    me tė u rrėzua dėshira ime, gjithēka nė tė qe anije, mbytje


    I braktisur si skelat nė agim
    vetėm hija fėrgėlluese mė pėrdridhet ndėr duar
    Ah mė tej se ēdo gjė, ah shumė mė larg
    Ėshtė ora tė nisem, Oh i braktisur.

  3. #3
    MODERATOR Maska e Letersia 76
    Anėtarėsuar
    23-06-2002
    Vendndodhja
    OXFORD ENGLAND
    Postime
    731
    Pablo Nerudo me ka pas pelqyer kur lexoja poezite tij ne universitet ishte fantastik..

    faliminderit vjosa per sjelljen e poezive te tij ketu..

    Bye NGA Letersia 76!....O gjirokastrite.....
    Prį, mallkue njaj bir Shqyptari,
    Qi ketė gjuhė tė Perendķs,
    Trashigim, qi na la i Pari,
    Trashigim s'i a lźn ai fmķs;
    Edhč atij i u thaftė, po, goja,
    Qi e perbuzė ketė gjuhė hyjnore;
    Qi n'gjuhė t'huej, kśr s'āsht nevoja,
    Flet e t'veten lźn mbas dore.

    AT Gjergj Fishta

  4. #4
    Diabolis
    Anėtarėsuar
    21-01-2003
    Postime
    1,625

    pablo neruda

    soneti xx

    Mund tė shkruaj

    Mund tė shkruaj vargjet mė tė trishta kėtė natė.

    Tė shkruaj, pėr shėmbull:”Nata ėshtė yjėsuar,
    Dhe drithėruesit, tė kaltrit yje, atje larg.”

    Era e natės sillet nė qiell dhe kėndon.

    Mund tė shkruaj vargjet mė tė trishta kėtė natė.
    E doja, dhe ajo mė donte nganjėherė gjithashtu.

    Nė netė si kjo e kisha ndėr krahėt e mia.
    E puthja aq shumė herė nėn qiellin e pafund.

    Ajo mė donte, dhe unė e doja nganjėherė gjithashtu.
    E si tė mos doja tė tillė sy tė mėdhenj tėrheqės.

    Mund tė shkruaj vargjet mė tė trishta kėtė natė.
    Duke menduar qė nuk e kam. Duke ndjerė qė e humba.

    Tė dėgjoj natėn e pamasė, mė e pamasė pa tė.
    Vargjet bien mbi shpirtin si mbi barin vesa.

    Po ē’rėndėsi ka kur dashuria ime nuk mund ta ruante
    Nata ėshtė yjėsuar dhe ajo nuk ėshtė me mua.

    Kjo ėshtė e gjitha. Sė largu dikush kėndon. Atje larg..
    Shpirti im nuk ndjehet mirė se e humbi atė.

    Si tė jenė duke kėrkuar sytė e mi vėshtrojnė pėr tė.
    Zemra ime vėshtron, por ajo nuk ėshtė me mua.

    E njėjta natė qė zbardhėllon tė njėjtat pemė
    Ne vetė, ata tė atėhershmit, nuk jemi tė njėjtėt.

    Mė nuk e dua, ėshtė e qartė, por sa shumė e doja
    Zėri im vėshtron pėr erėn qė tė takojė veshin e saj.

    E tjetrit. Do jetė e tjetrit. Si para puthjeve tė mia.
    Zėri i saj, trupi i saj i tejdukshėm. Sytė e saj tė paskaj.

    Unė nuk e dua, ėshtė e qartė, por mbase e dua.
    Ėshtė kaq e shkurtėr dashuria, dhe kaq i madh harrimi.

    Sepse nė netė si kjo e mbaja atė mes krahėve,
    Shpirti im ndjehet keq qė e ka humbur.

    Megjithėse kjo ėshtė dhimbja e fundit qė ajo me shkaktoi,
    Dhe kėto janė vargjet e fundit qė unė ja shkruaj.
    wrong verb

  5. #5
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    19-06-2004
    Postime
    5,894
    Pablo Neruda (Neftali Rikardo Rejes)

    U lind nė Parral tė Kilit mė 12 korrik 1904. Studioi nė Universitetin e Santiagos, ku u dallua nė filozofi, letėrsi dhe frėngjisht.

    Krijimtaria sasiore dhe universale e Nerudės bėri qė kritika ta quajė "Homeri i shekullit XX".

    Pas shpėrthimeve letrare u mor me diplomaci. Pėr herė tė parė shkoi nė Spanjė mė 1934 si konsull nė Barcelonė. Ai mundi tė kthehej nė vendin e tij vetėm nė fundin e jetės.

    Nė vitin 1971 iu dha ēmimi Nobel. Neruda u shfaq i jashtėzakonshėm qė nė moshėn 20 vjeēare. Poezia e tij ėshtė metaforike, emblematike pėr nga jetėgjatėsia, sensuale.
    Ai ėshtė, pothuaj, i vetmi poet shekullit XX, njė shekull i thatė, qė ka lėvruar ėmbėlsi e energji simbolike, raportin mes trupit e kozmosit...

    Kjo poezi ėshtė shkėputur nga libri "Njėzet poezi dashurie dhe njė kėngė e dėshpėruar" (1924)


    Nga Pablo Neruda

    Kush je ti, Kush je ?

    Duke menduar, duke pleksur hije nė vetminė e thellė.

    Edhe ti je larg, oh, mė larg se tė gjithė.

    Duke menduar, duke ēliruar zogj, duke zhdukur imazhe,

    duke varrosur drita.

    Kėmbanore mjegullash, kaq tė largėta, atje nė lartėsi !

    Duke mbytur rėnkime, duke thėrmuar shpresa tė errėta,

    mullis i heshtur,

    Nata bie si kafshatė nė kėmbėt e tua,

    larg nga qyteti.

    Prania jote mė ėshtė e huaj, kureshtare si njė objekt.

    Mendoj, ec gjatė, jeta ime para teje.

    Jeta ime para tė gjithėve, jeta ime e ashpėr.

    Britma pėrballė detit, mes guriēkave,

    qė vrapon e lirė, e marrė nėpėr avullin e detit.

    Tėrbimi i trishtė, bitma, vetmia e detit.

    Bleronjėse, e ashpėr, nderė drejt qiellit.

    Ti, ēfarė ishe aty, ē’pėrthyerje, ē’purtekė

    tė asaj freskoreje tė pamatė?

    Ishe larg si tani.

    Zjarr nė pyll !

    Pėrvėlon nė kryqe kaltėroshe.

    Pėrvėlon, zhurit, pėrflak, pėrshkėndit nė pemė drite.

    Lėshohet, brambullit.

    Zjarr, Zjarr.

    E shpirti im i plagosur vallėzon prej bujashkave tė zjarrta.

    Kush thėrret?

    Ē’qetėsi e populluar jehonash.?

    Ēast i mallit, ēast i gėzimit, ēast i vetmisė,

    ēast imi mes tė gjithave!

    Guackė nė tė cilėn era kalon duke kėnduar.

    Kaq pasion vaji mbėrthyer pas trupit tim.

    Tronditje e tė gjitha rrėnjėve,

    Sulm i tė gjitha dallgėve !

    Endej, i gėzuar, i trishtuar, i pambarim, shpirti im.

    Duke menduar, duke varrosur dritėn nė vetminė e thellė.

    Kush je ti, kush je?

  6. #6
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    19-06-2004
    Postime
    5,894

    Pablo Neruda

    marrė nga vėllimi: "Njėzet poezi dashurie dhe njė kėngė e dėshpėruar"


    Ode kumbulles.

    ..Qe nga ajo kohe
    toka, dielli, bora,
    rrebeshi ne tetor,
    te derdhura neper rruge,
    gjithcka,
    drita , uji,
    lane
    ne kujtesen time
    kundermimin
    dhe tejdukshmerine
    e kumbulles:
    jeta
    ovalezoi ne nje kupe
    rrezellimin, hijet,
    freskin e saj.
    Oh puthje
    e gojes
    pas asaj kumbulle,
    dhembe
    dhe buze
    mbushur
    me ambren eremire
    te drites
    se lengshme te kumbulles!





    HUMBEM EDHE KETE MBREMJE

    E humbem edhe kete mbremje
    Askush nuk na pa te zene per dore,
    kur muzgu i kalter binte mbi bote.

    Nga dritarja une pash’
    lodrimin e perendimit mbi kodrat e largta.

    E pastaj, si nje monedhe,
    nje copez dielli u perndez ne duart e mia.

    Te kujtova ty me shpirtin e ndrydhur,
    me ate trishtimin qe ti ke njohur tek une.

    Ku ishe tin e ate kohe?
    Me c’njerez?
    Cfare fjalesh u thoshe?
    Oh, pse me ndodh keshtu: dashuria shperthen pernjeheresh,
    kur jam I trishtuar dhe kur ti je larg?

    Libri qe mar rte lexoj mbremjeve, me ra nga duart,
    dhe te kembet e mia, si nje qen I plagosur u rrotullua perendia.

    Gjithnje, gjithnje sapo vjen mbremja ti iken,
    Deri ku muzgu bredh duke tretur statujat.






    TRUPI I GRUAS

    Trupi i gruas, kodra te bardha, kofshe te bardha,
    i shfaqesh ne bote ne castin qe jepesh,
    Trupi im prej fshatari te plugon
    dhe ben qe djali te dale nga thellesite e tokes.

    Isha i shkrete si nje tunnel.Prej meje iknin zogjte,
    Dhe nata hynte me pushtetin e saj te fuqishem.
    Qe te mbetem gjalle te farketova ty si nje arme
    shigjete per harkun, gur per hobene.

    Por vjen ore e hakmarrje dhe te dua.
    Shtat lekure e myshku, prej qumeshti te etshem.
    Ah, kupe e gjive! Ah, sy te murgeshes!
    Trendafil pushor! Ah, zeri yt i ngadalte e i trashe!

    Trup i gruas sime, do te qendroj ne hirin tend.
    Etja ime, ankthi im i pafund, udhetimi im i luhatshem!
    Shtrat i erret lumi ku lind etje e perjetshme.
    Dhe lodhja lind, dhe dhimbja qe kufi nuk njeh.





    MUND TE SHKRUAJ VARGJE………

    Kesaj nate mnd te shkruaj vetem vargje te trishtuara.

    Te shkruaj pershembull: “pikelohet nata prej yjeve
    e trupat e kalter qiellore rreqethen ne largesi”

    Ne zemren e qiellit era e nates ben qerthuj, kendon.

    Sonte vargjet jane tmerresisht te trishtuara:
    e doja dhe here-here dhe ajo me dishi.

    Neteve si kjo, nen krahet e mija e mbaja.
    E perqafoja nen qiell…nen qiellin e hapur.

    Me deshi.Kohe-pas-kohe e pata dashur dhe ne.
    Si te mos dashuroja syte e medhenj qe aq thelle me shikonin?

    Kesaj nate mund te shkruaj vargje nga me te trishtuarat.
    Kur mendoj qe nuk e kam me.E kuptoj qe e humba.

    Kjo nate e pafundme behet me e madhe pa te…
    Dhe vargjet bien ne shpirt si vesa mbi bar….







    KENGE E DESHPERUAR

    Kujtimi yt shfaqet papritur ne naten ku jam.
    Lumi lidh me detin vajtimin qe s’pushon.

    I braktisur si limanet ne agim.
    Erdhi koha qe te nisesh.Oh, i braktisur!

    Mbi zemren time rigojne pikela te ftohta.
    Oh, pirg germadhash, varreze e frikshme anijesh!

    Ne ty jane rrasur betejat dhe fluturimet.
    Nga ti ngriten flatrat zogjte kengetare.

    Ti c’so gje ke perpire, si largesia.
    Si deti, si koha.Dhe gjithcka ne ty qe permbytje!

    Ishte ore e gezueshme e sulmeve dhe puthjeve,
    ore e habitjes qe ndrinte si nje far.

    Ankthi I timonierit dhe furia e zhytesit te verber,
    dehja e turbullt e dashurise, - e tera ne ty ishte permbytje!

    Nje femijeri mjegulle shpirti im me krahe te plagosur.
    Shpikes humbur, gjithcka te ti ishte permbytje!

    Ti ngjeshe dhimbjen, dhe rroke deshiren.
    Te rrezoi pikellimi, dhe cdo gje ne ty ishte permbytje!

    Une e zmbrapsa murin e hijes,
    kaperceva pertej deshires dhe veprimit.

    Oh mish, mishi im – grua, qe te desha dhe te humba,
    te kujtoj ty dhe ne kete ore te qullte kendoj.

    Si nje vazo, ne veten tende bujte, butesine e pafund,
    dhe harrimi i pafund si nje vazo te theu.

    Ishte e zeze, vetmia e zeze e ishujve, -
    dhe atje, - o grua e dashurise- me pranuan krahet e tu.

    Ishte etja dhe uria, dhe ti ishe frut.
    Ishte dhimbje, rdhe ti ishe mrekullia.

    Ah, grua, si munde ti te me mbertheje
    ne token e shpirtit tend, ne kryqin e kraheve te tu.

    Deshira ime per ty ishe me mizorja dhe me e shkurtra,
    me e stuhishme dhe e dehur, me e ndere dhe e pangopur.

    Varreze te puthuras, ede ka zjarr ne varrin tend,
    ende digjeshin veshulet e rrushit qe zogjte i hane.

    Oh, goje e kafshuar, oh, gjymtyre te puthura,
    Oh, dembe te uritur, o trupa te perqafuar.

    Oh, ciftezim i furishem shprese e mundimi,
    ne te cilin u shkrime e deshperuam.

    Dhembshuria, e lehte si uji dhe mielli.
    Dhe fjala e saponisur ne buze.

    Ai ishte shorti im, dhe mbi te kaloi deshira,
    dhe kur deshira ime u permbys, - gjithcka te ti qe permbytje.

    Oh, vend ermadhash, net y cdo gje shebej, -
    c’dhimbje s’e the, c’dhimbje s’ta mori frymen.

    Nga varri ne var ti digjeshe e kendoje.
    Ne kembe porsi detari ne bashin e anijes.

    Dhe ti lulezohe ne kenge, therrmoheshe ne rrymat e ujit.
    Oh, grumbull germadhash, pus i hapur pikellimi.

    Zhytes i zbehte i verber, krdhetar i pafat,
    shpikes i humbur, - gjithcka te ti qe permbytje!

    Eshte ora e nisjes, ore e eger e ftohte,
    qe nata e nguros ne ecjen e oreve.

    Brezi shkembor i detit e shtrengon bregun.
    Ndrijne yje te reja, shtegtojne zogj te zinj.

    I braktisur jam, si limanet ne agim.
    Dhe ne duart e mia perpelitet vetem hija qe dridhet.

    Ah, sa me larg nga te gjitha! Sa me arg nga te gjitha….
    Eshte ora e nisjes.Oh, ti i braktisur!







    KUSH ESHTE ME I THJESHTE

    Fuqia nuk mburret (druri me tha)
    as thellesia ( me thane rrenjet),
    as bardhesia (me tha vete mielli).
    Druri s’thote kurre:
    “Une jam me i larte se te tjeret”.
    As rrenja nuk thote:
    “Une jam prej zemre te dheut”.
    Dhe buka, cilido qofte kulaci, me mjalte,
    kurre nuk thote: Une jam mbi te gjitha”.









    NGADALĖ VDES…

    Dalngadalė vdes ai qė bėhet skllav i zakonit,
    qė pėrsėrit tė njėjtat gjėra ēdo ditė,
    qė nuk ndryshon rrugė,
    qė nuk rrezikon,
    qė nuk ndryshon ngjyrėn e veshjeve,
    qė nuk i flet atij qė nuk e njeh.
    Dalngadalė vdes ai qė nuk pėrmbys tryezėn,
    qė ėshtė i pakėnaqur nga puna,
    qė nuk rrezikon sigurinė nga pasiguria pėr tė ndjekur njė ėndėrr,
    qė nuk i lejon vetes asnjėherė nė jetė tė thyejė rregullat e vendosura.
    Dalngadalė vdes ai qė nuk udhėton,
    qė nuk lexon,
    qė nuk dėgjon muzikė,
    qė nuk zbulon hijeshi tek vetja e tij.
    Dalngadalė vdes ai qė shpėrfill krenarinė e tij,
    qė nuk i lė tė tjerėt ta ndihmojnė,
    qė i kalon ditėt duke u qarė pėr fatin e tij tė keq,
    qė ankohet pėr shiun qė nuk pushon.
    Dalngadalė vdes ai qė i shmanget projektit para se tė fillojė,
    qė nuk pyet pėr gjėrat qė nuk i di, dhe
    qė nuk pėrgjigjet pėr gjėrat qė di.
    E shmangim vdekjen me doza tė vogla,
    duke kujtuar gjithmonė se tė jesh gjallė
    kėrkon njė pėrpjekje shumė mė tė madhe
    se thjeshtė fakti qė marrim frymė.
    Vetėm durimi i paepur
    do tė na bėjė tė arrijmė
    lumturinė mė tė madhe.





    Dashuria

    Grua do desha te isha biri yt,per te pire
    qumshtin nga gjite si nga nje ujvare
    per te pare e ndier,per krahe te te kem
    ne qeshjen e arte e ne zerin e kristalte.

    Per te ndier ne krahet e mia si perndia nder lumenj
    e adhuruar deri ne kockat e trishtuara prej pluhuri e gerqele
    keshtu qenia jote te kalonte pa dhimbje perbi meje
    e do te sillte nder strofa-e paster nga cdo e keqe-

    Si do dija te dashuroja grua,sa do te dija
    te dashuroja,te dashuroja si askush nuk ka ditur kurre
    te vdisja e te doja
    akoma me shume
    e akoma me
    te te doja,
    me shume







    Po edhe sikur...

    Po edhe sikur ditet te binin
    ne humneren e neteve,
    perseri, prape ka nje pus
    ku prehet qetesia.

    Dhe duhet te ulesh
    buze erresires
    dhe me durim te peshkosh
    driten-
    qe bie atje










    S'TE DUA...

    s'te... dua vetem sepse te dua,
    de prej dashurie e mos dashurie vij,
    prej pritjes kur nuk te pres,-
    prej akullit ne zjarr shkon zemra ime.
    Te dashuroj sepse vetem ty te dashuroj,
    pa kufi t'urrej-dhe duke t'urryer te lutem,
    dhe masa e dashurise time shtegtare
    eshte te mos te shoh
    dhe te dashuroj si i verber.
    Ndofta do ta djege drita e janarit,
    rreze e vertete, tere zemren time,-
    duke me vjedhur celesin e qetesise.
    Ne kete ndodhi vetem une vdes
    e do te vdes prej dashurise ,sepse te dua,-te dua ne gjak e ne zjarr.





    KOHA

    Dita perbehet prej shume ditesh,dhe ora
    perbehet nga minutat e nxitueshem te voneses,-dita
    formohet nga harresate sperdredhura,nga metalet,
    nga qelqet,teshat qe jane hedhur ne qoshe,
    nga paralajmerimete letrave qe kurre nuk mberriten.
    Dita eshte liqeni ne pyllin e se Ardhmes,
    liqen qe e ka mbuluar gjethi,perkujdesi,
    tingujt e mbytur qe zhyten ne uje ,
    sikur te ishin qielli.
    Ne breg
    mbesin gjurmet e praruara te dhelpres se mbremjes...
    Dita ne shndritjen e saj grumbullon luspa,peshperima,
    papritur cdo gje lind si ndonje rrobe
    qe na perket neve,dhe si ndonje vezullim i paket,
    qe priti sa ti vinte ora e vet dhe po vdes,
    me urdher te nates,
    duke u rrotullisur
    ne terr.






    ME FALNNI QE SYTE E MI NDRITEN...

    Me falni qe syte e mi ndriten
    me ngjyre mat te oqeanit
    qe ne hapesiren time
    nuk ka as liman,as brigje
    e as fund.
    perhere e njetrajtshme ka qene kenga ime
    dhe fjala - si nje zogth muzgu-
    si shpesurine neper gure,
    qe s'arrin ngushellimin
    e planetit te ftohte,perjetesisht te virgjer.
    Me falni per vazhdimesine e panderprere
    te ujit,gurit e shkumes per kotesine
    e baticave,-ketu eshte vetmia ime,-
    ku kripa ngacmon muret
    e qenies sime misterioze,ku une
    jam vetem nje grimcez
    e Gjithesise,
    e Largesise se vazhdueshme,
    qe kembanat kumbuese e therrmojne dhe e shumojne
    ne aq dallge-
    grimces e Qetesise,leshteriket e se ciles
    lehtas e nderlikojne
    kengen time qe fundoset.






    Ne flaken qe vdes

    Ne flaken qe vdes te mbeshtjell drita,
    Zbehtesi e pikelluar kredhur ne te ti qendron
    Balle spiraleve te lashte te muzgut
    Qe sillet rreth teje.

    E heshtur, mikja ime
    E vetme ne vetmine e kesaj ere te vdekjes,
    Dhe mbushur me jete te zjarrit
    Trashegimtare e dlire e dites se rrenuar.

    Pak diell te ulet ne fustanin e erret
    Dhe rrenjet e medha te nates
    Pernjheresh rriten ne shpirtin tend
    E dalin perjashta gjerat e fshehura ne ty,
    Sikur nje popull i zbehte e i kalter
    Qe sapo ka lindur, prej teje ushqehet.

    O madheshtorja dhe pjellorja dhe joshesja,
    Skllave e qarkut qe prej t'errti ne t'arte shendrrohet
    Krenare kerkon e krijon nje bote aq te gjalle,
    Sa lulet i vyshken dhe eshte plot trishtim.
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga ATMAN : 03-12-2004 mė 07:45

  7. #7
    Diabolis
    Anėtarėsuar
    21-01-2003
    Postime
    1,625
    Ylldeti

    Kur yjet lart nė qiell
    Shpėrfillin kupėn
    Dhe shkojnė tė flejnė ditėn,
    Yjet e detit pėrshėndesin
    Qiellin e varrosur nė det
    Duke pėruruar shėrbimet
    E parajsave te reja nėnujore.
    wrong verb

  8. #8
    gjithmone e me larg
    Anėtarėsuar
    22-10-2004
    Vendndodhja
    tirana
    Postime
    572
    Shperthim i aromes…


    Arome
    e jargavanit te pare…

    Ne femijeri te tejdukshem ishin perrenjte e perendimet,
    Dhe rridhnin mes kallamishteve e shavarit castet, minutat.

    Tundja e shamise dhe stacioni. Dhe me s’do te kete kthim
    tek ylli I arte mbi shperthimin e jargavanit.

    Pluhuri i rruges dhe lodhja e humbjes.

    Nga merzitja e ndarjes nuk gjen dot shpetim.

    …Diku kembana po qan, sic qanin dikur,
    syte e shndritshem e pranverore te nje vajze, diku.

    Arome
    e jargavanit te pare…
    cdo gje kalon, por sa e dhimbshme eshte ne momentin qe e perjeton

  9. #9
    gjithmone e me larg
    Anėtarėsuar
    22-10-2004
    Vendndodhja
    tirana
    Postime
    572
    Per zemren time
    Pablo Neruda


    Per zemren time mjafton kraherori yt,
    per lirine tende mjaftojne krahet e mi.
    prej gojes sime gjer ne qiell do ngrihet
    gjithcka qe thelle ne shpirtin tend flinte.

    Vegimi i cdo dite eshte te ti.
    Dhe ti je vesa ne zemer te lules.
    Kur ti mungon zhduket horizonti.
    Si nje dallge je qe perjetesisht iken.

    Une thashe qe ti kendoje neper ere
    si pisha ato e larte dhe e heshtur.
    Trishtohesh pernjeheresh si nje rruge.

    E mirepritur je si nje shteg i vjeter,
    ku gelojne oshetimat, zerat nostalgjike.
    Sapo une zgjohem-ikin, fluturojne
    zogjte qe flinin ne shpirtin tend.
    cdo gje kalon, por sa e dhimbshme eshte ne momentin qe e perjeton

  10. #10
    gjithmone e me larg
    Anėtarėsuar
    22-10-2004
    Vendndodhja
    tirana
    Postime
    572
    Te kujtoj sic ishe


    Me kujtohesh ti ne vjeshten e fundit.
    Me bereten bojehiri e zemren ne paqe.
    Ne syte e tu haheshin dritat e muzgut.
    Dhe gjethet binin ne ujin e shpirtit tend.

    Ne krahet e mi si nje kulper u ngjite,
    gjethet merrnin zerin tend te ngadalte.
    Flake habie ku etja ime digjej.
    Jasemin I dashur, - mbi shpirtin tim, - i kalter.

    Syte e tu vetuan e udhen hapi vjeshta:
    bereta gri, zeri si i zogjve, zemra jote shtepia
    ku hyjne deshirat e mi ate shenjta
    dhe puthjet e gezuara bien si shkendija.

    Qielli deri te nje anije. Fushe deri te nje koder:
    te kujtoj si nje drite, si tym, si pellg pa brenge.
    Thelle syve te tu digjeshin muzgjet
    dhe gjethet vjeshtore lekundeshin ne shpirtin tend.
    cdo gje kalon, por sa e dhimbshme eshte ne momentin qe e perjeton

  11. #11
    gjithmone e me larg
    Anėtarėsuar
    22-10-2004
    Vendndodhja
    tirana
    Postime
    572
    Me pelqen kur hesht

    Me pelqen kur hesht, sikur te mos ishe, -
    dhe me sheh nga larg e zeri im nuk t’arrin.
    Thua sikur prej teje fluturuan syte,
    dhe sikur nga nje puthje goja t’u vulos.

    Si gjithe keto sende qe me rrethojne,
    ti ngrihesh e mbushur me shpirtin tim.
    Flutur e gjumit te trazuar,
    ti je vete fjala trishtim.

    Me pelqen kur ti hesht dhe rri si e larget.
    Sikur une te shqetesoj, flutur qe fergellon
    me veshtron nga larg dhe zeri im nuk t’arrin.
    Lerme qe une te hesht tani ne qetesine tende.

    Lerme qe une te flas me ty ne kete heshtje,
    e shndritshme si nje llambe, si nje unaze.
    E heshtur e plot yje, ti je si vete nata.
    Ti hesht me nje heshtje yjesh, nga qetesite e largta.

    Te dua kur ti hesht, sikur me zhdukesh fare.
    E largme dhe e dhimbshme, sikur te jesh e vdekur.
    Mjafton nje buzeqeshje – perse duhet nje fjale?
    qe une te gezohem se s’eshte e vertete vdekja.


    -kjo eshte fantastike-
    cdo gje kalon, por sa e dhimbshme eshte ne momentin qe e perjeton

  12. #12
    gjithmone e me larg
    Anėtarėsuar
    22-10-2004
    Vendndodhja
    tirana
    Postime
    572
    E dashur, sa udhe…

    E dashur, sa udhe per te ardhur gjer te nje puthje,
    C’vetimi endacake gjer ne shoqerine me ty!
    Trenat vazhdojne te rreshqasin vetem me shiun.
    Ne Taltal akoma nuk zbardhellon pranvera.
    Por ti dhe une, e dashura ime, jemi bashkuar,
    Te bashkuar nga setrat e gjer tek rrenjet,
    Te bashkuar prej vjeshes, ujit, brinjeve,-
    Gjersa te jesh vetem ti, vetem une do te jem.
    Dhe te mendosh sa gure qe rremben lumi.
    Ujet ne gryke te Boroa-s,
    Te mendosh se te ndare prej trenave
    Une e ti do te dashuroheshim,
    Shkrire me te gjithe, me burra e gra,
    Me token qe mbjell dhe edukon trandafilat.
    cdo gje kalon, por sa e dhimbshme eshte ne momentin qe e perjeton

  13. #13
    Diabolis
    Anėtarėsuar
    21-01-2003
    Postime
    1,625
    nga njeqind sonete...
    mengjesi

    XXVII

    Lakuriq, ti je aq e thjeshtė sa njė dora jote,
    E butė, tokėsore, e pakėt, rrumbullake, e tejdukshme,
    Ti ke linja hėnore, dhe udhė molle,
    Lakuriq, ti je aq hollake sa gruri lakuriq.

    Lakuriq ti je aq e kaltėr sa nata nė Kubė,
    Ti ke verėra dhe yje nė flokė,
    Lakuriq ti je e pamatshme dhe e verdhė
    Sa vera nė njė kishė tė artė.

    Lakuriq ti je aq e vogėl sa njė thoi yt,
    Harkuar, mprehur, trėndafil derisa dita lind
    Kur ti tėrhiqesh fshehtėsive sė botės

    Dhe si nė njė tunel tė gjatė rrobash dhe punėsh:
    Kthjelltėsia tė regėtin, stoliset, i bien gjethet-
    Dhe njė herė tjetėr tė kthehet nė dorė lakuriqe.
    wrong verb

  14. #14
    Diabolis
    Anėtarėsuar
    21-01-2003
    Postime
    1,625
    Nga Vargjet e kapitenit

    Mbretėresha

    Tė kam quajtur mbretėreshė.
    Ato janė me tė gjata se ti, mė tė gjata,
    Ato janė mė tė pastra se ti, mė tė pastra.
    Ato janė me tė dashura se ti, mė tė dashura.
    Por ti je mbretėresha.

    Kur ti shkon nėpėr rrugė
    Askush nuk tė njeh.
    Askush nuk ta sheh kurorėn e kristaltė, askush s’sheh
    Nė qilimin prej floriri tė kuq
    Qė ti shkel kur kalon,
    Qilimin e paqėnė.

    Por kur ti shfaqesh
    Gjithė lumenjtė dėgjohen
    Nė trupin tim, kėmbanat
    Tundin qiellin,
    Dhe njė himn mbush botėn.

    Vetėm ti dhe unė,
    Vetėm ti dhe unė, e dashura ime,
    Vėri veshin kėsaj.
    wrong verb

  15. #15
    Diabolis
    Anėtarėsuar
    21-01-2003
    Postime
    1,625
    nga jete

    Mali dhe lumi

    Nė vendin tim gjendet njė mal.
    Nė vendin tim gjendet njė lumė.

    Eja me mua,

    Nata ngjitet pėrmbi mal.
    Uria zbret poshtė nė lumė.

    Eja me mua.

    Cilėt janė atė qė vuajnė?
    Unė nuk i njoh, por janė njerzit e mi.

    Eja me mua.

    Unė nuk e di, por ata me thirrėn
    Dhe mė thonė: “Ne vuajmė.”

    Eja me mua.

    Dhe ata mė thonė: “Njerzit e tu
    Njerzit e tu tė pafat,
    Midis malit dhe lumit
    Me uri dhe pikėllim,
    Ata nuk duan tė ndeshen vetė,
    Ata po tė presin ty, mik.”

    Oh ti, njėri qė e dua,
    I vockli, kokrra e kuqe
    E grurit,
    Ndeshja do tė jetė e ashpėr,
    Jeta do tė jetė e ashpėr,
    Por ti do tė vish me mua.
    wrong verb

  16. #16
    Diabolis
    Anėtarėsuar
    21-01-2003
    Postime
    1,625
    Kėngėt e protestės

    XXII

    Detyra ime shkon pėrgjatė me kėngėt e mia:
    Unė jam unė nuk jam*: ky ėshtė fati im.
    Nuk mund tė rroj nėse nuk marr nga dhembja
    E atyre qė vuajnė: ato janė dhembjet time.
    Se unė s’mund tė jem pa rrojtur pėr tė gjithė,
    Pėr tė gjithė qė janė tė heshtur dhe tė shtypur,
    Unė vij prej popullit dhe kėndoj pėr ta:
    Poezia ime ėshtė kėngė dhe dėnim.
    Mė ėshtė thėnė: ti i pėrket ėrrėsirės.
    Mbase, mbase, por unė eci drejt dritės.
    Unė jam burrė prej buke dhe peshku
    Dhe ju nuk mund tė mė gjeni mes librave,
    Por mes grave dhe burrave:
    Ata mė kanė mėsuar mua pambarimin.


    une jam ai qe s'jam
    wrong verb

  17. #17
    Larguar.
    Anėtarėsuar
    30-11-2004
    Postime
    1,506
    Nje poezi e shkelqyer e Pablo Neruda, e zbulova rastesisht dhe eshte ne PowerPoint ne formen e nje urimi per vit te ri. Shume, shume e bukur ! Klikoni ketu me poshte, pastaj klikoni atu ku shkruhet ne te kuqe "ceux-ci" dhe pastaj si te doni, ose shkarkojeni ne comp. ose thjesht hapeni dhe syte tuaj do te jene te mrekulluar ! Poezia eshte ne frengjisht, dhe ne fund fare ne spanjisht.

    http://lunettesrouges.blog.lemonde.fr/lunettesrouges/

  18. #18
    Diabolis
    Anėtarėsuar
    21-01-2003
    Postime
    1,625

    nga Estravagario

    Po kėrkoj qetėsi

    Tani mė lini vetėm.
    Mėsoni tė bėni pa mua.

    Unė po mbyll sytė.

    Dhe dua vetėm pesė gjėra,
    Pesė rrėnjėt favorite.

    E para ėshtė dashuria pafund.

    E dyta ėshtė tė shoh vjeshtėn.
    Unė s’mund tė jem nėse gjethet
    Nuk fluturojnė dhe bien nė tokė.

    I treti ėshtė dimri solemn,
    Shiu qė e doja, pėrkėdheljet
    E zjarrit nė dimrin e egėr.

    Nė vend tė katėrt, vera
    Rrumbullake sa njė shalqin.

    Gjėja e pestė janė sytė e ty.
    Matilda ime, e shtrenjtė,
    Unė nuk dua tė fle pa sytė e tu,
    Unė nuk dua tė jem nėse ti nuk shikon nė mua:
    E jap pranverėn
    Qė ti tė vazhdosh tė mė shikosh mua.

    Kjo, miq ėshtė gjithė ē’dua.
    Gati asgjė dhe pothuaj gjithēka.

    Tani ju mund tė shkoni nėse dėshironi.

    Unė jetova aq shumė sa njė ditė
    Ju do tė mė harroni
    Do tė mė fshihni nga dėrrasa e zezė:
    Zemra ime shkoi pėrgjithmonė.

    Por sepse po kėrkoj qetėsi
    Mos mendoni se po shkoj tė vdes.
    Pėrkundrazi:
    Ndodh qė po shkoj tė jetoj.

    Kėshtu do tė jetė vetėm brenda meje
    Qė gruri do tė rritet,
    Sė pari filizat ēajnė pėrmes
    Tokėn tė shohin dritėn,
    Se nėnė toka ėshtė e errėt:
    Unė jam si njė pus nė ujrat e tė cilit
    Nata lė yjet e saj
    Qė tė shkojė e vetmuar pėrmes fushave.

    Sepse jetova kaq shumė
    Unė dua tė jetoj dhe aq mė shumė.

    Kurrė nuk jam ndjerė kaq kumbues,
    Kurrė nuk kam pasur kaq shumė puthje.

    Tani, si gjithmonė, ėshtė shpejt.
    Drita fluturon me bletėt e saj.

    Mė lini vetėm me ditėn.
    Kėrkoj lejė tė lind.
    wrong verb

  19. #19
    Diabolis
    Anėtarėsuar
    21-01-2003
    Postime
    1,625
    XV

    Mė pėlqen kur hesht se ėshtė sikur mungon,
    ti mė dėgjon prej sė largu, zėri im pa tė prekur.
    Duket qė nė sytė e tu rrjedha gurgullon
    duket se njė puthje gojėn ta ka mbyllur.

    Sikur ēdo gjė ėshtė mbushur me shpirtin tim
    ti del prej gjėrave, mbushur me shpirt nga imi.
    Flutura e ėndrrės, mė pėrngjet si shpirti im,
    dhe unė tė pėrngjasoj me fjalėn trishtimi.

    Mė pėlqen kur hesht sepse si e largėt ti je.
    Ti je si nė vajtim, si njė flutur qė s'rresht.
    Ti mė dėgjon prej sė largu dhe zėri im nuk tė ze:
    mė ler qė nė qetėsinė tėnde tė hesht.

    Mė ler tė tė flas me heshtjen tėnde sėrish
    e qartė si njė llampadar, si njė unazė e thjeshtė.
    Ti je porsi nata, qetėsie dhe yjėsish.
    Heshtja jote ėshtė prej ylli, aq tė largėt dhe tė brishtė.

    Mė pėlqen kur hesht se ėshtė sikur mungon.
    E largėt dhe e dhimbshme si tė kesh vdekur.
    Njė fjalė atėhere, njė buzėqeshje mjafton.
    Dhe unė jam i lumtur, i lumtur qė s'ka ndodhur.

  20. #20
    i/e regjistruar Maska e Yrref
    Anėtarėsuar
    03-07-2006
    Vendndodhja
    Yjesia Arusha e Madhe
    Postime
    253
    PABLO NERUDA

    Poezi kushtuar Matildes

    Po kėrkoj qetėsi

    Tani mė lini vetėm.
    Mėsoni tė bėni pa mua.

    Unė po mbyll sytė.

    Dhe dua vetėm pesė gjėra,
    Pesė rrėnjėt favorite.

    E para ėshtė dashuria pafund.

    E dyta ėshtė tė shoh vjeshtėn.
    Unė s’mund tė jem nėse gjethet
    Nuk fluturojnė dhe bien nė tokė.

    I treti ėshtė dimri solemn,
    Shiu qė e doja, pėrkėdheljet
    E zjarrit nė dimrin e egėr.

    Nė vend tė katėrt, vera
    Rrumbullake sa njė shalqin.

    Gjėja e pestė janė sytė e tu.
    Matilda ime, e shtrenjtė,
    Unė nuk dua tė fle pa sytė e tu,
    Unė nuk dua tė jem nėse ti nuk shikon nė mua:
    E jap pranverėn
    Qė ti tė vazhdosh tė mė shikosh mua.

    Kjo, miq ėshtė gjithė ē’dua.
    Gati asgjė dhe pothuaj gjithēka.

    Tani ju mund tė shkoni nėse dėshironi.

    Unė jetova aq shumė sa njė ditė
    Ju do tė mė harroni
    Do tė mė fshihni nga dėrrasa e zezė:
    Zemra ime shkoi pėrgjithmonė.

    Por sepse po kėrkoj qetėsi
    Mos mendoni se po shkoj tė vdes.
    Pėrkundrazi:
    Ndodh qė po shkoj tė jetoj.

    Kėshtu do tė jetė vetėm brenda meje
    Qė gruri do tė rritet,
    Sė pari filizat ēajnė pėrmes
    Tokėn tė shohin dritėn,
    Se nėnė toka ėshtė e errėt:
    Unė jam si njė pus nė ujrat e tė cilit
    Nata lė yjet e saj
    Qė tė shkojė e vetmuar pėrmes fushave.

    Sepse jetova kaq shumė
    Unė dua tė jetoj dhe aq mė shumė.

    Kurrė nuk jam ndjerė kaq kumbues,
    Kurrė nuk kam pasur kaq shumė puthje.

    Tani, si gjithmonė, ėshtė shpejt.
    Drita fluturon me bletėt e saj.

    Mė lini vetėm me ditėn.
    Kėrkoj lejė tė lind.
    MAKTUB

Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit

Tema tė Ngjashme

  1. Krijime ne italisht
    Nga leci nė forumin Krijime nė gjuhė tė huaja
    Pėrgjigje: 229
    Postimi i Fundit: 25-05-2012, 08:13
  2. Shkruani vargjet mė tė bukura qė ju i doni
    Nga babadimri nė forumin Letėrsia shqiptare
    Pėrgjigje: 24
    Postimi i Fundit: 29-05-2009, 16:18
  3. Poemas en Espanol
    Nga Lioness nė forumin Krijime nė gjuhė tė huaja
    Pėrgjigje: 46
    Postimi i Fundit: 03-05-2006, 13:33

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •