Po e filloj kete bisede me humor. Djali i tezes me thoshte gjithmone se qellimi i jetes se tij ishte te gjente nje pune qe do t'i siguronte jeten (te ardhmen) brenda 2 vjetesh.
Po ju si mendoni? C'eshte qellimi i jetes per ju?
Shume thone qe qellimi i jetes eshte te gjesh lumturine, te tjere te gjejne zotin, ca te behen te pasur
Per mua qellimi i jetes tani per tani eshte te gjej qellimin e jetes
Une ne fakt nuk kam asnje qellim serioz jetesor,por mendoj se per shume njerez,qellimi i tyre eshte "pasardhesi"
Per te ditur se kush eshte qellimi jetes ne radhe te pare duhet te dime se kush na e dhuroi ate jete.
Mundesite ose variantet jane dy :
1);njeriu ka ardhur nga hici ashtu si pohon Darwin ne teorine e tij te evolucionit.
2);njeriu eshte krijuar nga nje force inteligjente dhe qellimi i jetes se tij eshte i lidhur ngushtesisht me ''pronarin'' e tij.
Per ata njerez qe besojne evolucionin qellimi i jetes eshte i perqendruar ne gjerat materiale duke i vene interesat shpirterore ne vend te dyte.Si rezultat dhe jeta e tyre eshte e kontrolluar nga deshirat fizike dhe vete keto deshira jane timoni drejtues i jeteve te tyre.
Kategoria e dyte jane ata qe besojne se jeta e tyre nuk ka ardhur nga rastesia .Duke e lidhur faktin qe ekzistojne me idene e nje Krijuesi dhe qellimi i jetes se tyre varet direkt nga mendimi ose plani qe ka Ai per ta.
Kur nje njeri vendos te kerkoje te dije se cili eshte krijuesi i tij ,dalengadale , ky njeri fillon te kuptoje se cfaredo qe te beje nuk do te kishte kuptim po te mos dinte mire se kush ja dha ate jete qe ai perpiqet ti gjeje qellimin!
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga mesues : 14-06-2002 mė 16:09
Faleminderit per postimin, mesues. Ide shume interesante.
Je shprehur me siper qe kur njeriu nuk e di kush eshte krijuesi, jeta e tij nuk ka qellim. Per mua jeta nuk do te kishte qellim (ose i afrohet me shume asaj teorie) nqs njeriu nuk beson ne krijues, dmth kush beson ne teorine e Darwin-it. Per mendimin tim jeta merr me shume kuptim kur njeriu fillon te gjeje krijuesin, pavaresisht se mund te jete i lekundur midis 2 apo 3 teorish.
Sa per ata qe besojne ne zot, edhe pse ne teori mund te themi qe jeta e tyre ke nje qellim te caktuar, shume nga ata besojne symbyllurazi, dhe jeta e tyre do te thoja ka qellim abstrakt.
Sidoqofte, mendoj se njeriu ne pergjithesi ka per qellim te gjeje lumturine. Disa e kerkojne lumturine nepermjet gjerave materiale (psh Darwin), por nuk eshte e thene qe cdo gje eshte materiale per ata. Darwin-i psh kishte per qellim qe te zbulonte nje teori te re rreth se vertetes. Pavaresisht se teoria e tij ka lidhje me boten materiale, nuk mund te themi se Darwin-i ishte materialist me plot kuptimin e fjales.
Teme interesante kjo, do te doja ta kisha tek temat shoqerore se me duket se ka shume nderlidhje me te. Skerdi, Jam xheloze qe nuk e paskam hapur une kete teme tek temat shoqerore.
Nejse me keni futur ne mendime.
Me fal Estella por nuk eshte faji im qe te dashka vjerra me pak. lol
Me ate qe thashe nuk nenkuptova qe ata njerez qe kane primare ne jetet e tyre gjerat materiale,nuk i vleresojne aspak gjerat shpirterore.Kjo vlen dhe per qellimin e jetes .Une nuk mendoj se ata qe nuk besojne ne zot nuk mund ti japin kuptim jetes se tyre.
Cdo njeri e jeton jeten e tij sipas konceptit te vet ose te rrethanave qe ka pasur dhe ka ne shoqeri.
Ne fakt , ceshtja e qellimit qe duhet te marre jeta eshte dicka me e thelle dhe e nderlikuar se sa duket ne pamje te pare.
Per te kuptuar kete ,duhet te dime se kush jemi ne te vertete, nga erdhem ,dhe me e rendesishmja si jemi projektuar;
1)Per te jetuar 70-80 vjet
APO
2)Per te jetuar pergjithmone
Nuk jam aspak dakord me teorite e zakonshme te botes qe besimi tek zoti eshte dicka e verber dhe pa fakte.Ne fakt nje besimtar shihet si nje njeri qe eshte gati te mbylle syte para fakteve sepse nuk deshiron te mohoje ekzistencen e zotit.
Ceshtja eshte ne ka apo jo fakte qe zoti ekziston dhe njerezit jane produkt i tij.
Ne qofte se nuk ka fakte dhe e vetmja menyre per te besuar eshte verberisht,atehere nuk kemi pse te humbim kohen me gjera te tilla sepse duhet te shfrytezojme cdo minute te jetes per te fituar kenaqesi te momentit.
Por ne rast se faktet ekzistojne dhe jane te shumta ne numer , atehere ja vlen barra qirane te kerkojme dicka qe shkon pertej asaj qe dime nga jeta e perditeshme.
Dalengadale do te bindim veten me FAKTE se zoti ekziston ,qe ka nje emer dhe interesohet personalisht per cdonjerin nga ne.
JO VETEM KAQ , KESHTU ZBULOJME QE JETA JONE MUND TE MOS KETE NJE FUND ,DUKE NA DHENE MUNDESINE TE GJEJME KUPTIMIN E VERTETE TE SAJ , NJE QELLIM QE NUK MUND TA SHKATERROJE DOT AS VDEKJA.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga mesues : 15-06-2002 mė 12:43
Vetem te arrish te besh pyetjen "Kush eshte qellimi i jetes?" eshte nje hap teper gjigand e i pamatur qe presupozon se jeta e paska nje qellim, gje e cila s'dihet aspak nese eshte e vertete apo jo; (madje personalisht nuk shoh as edhe nevojen me minimale--pasi une e shoh ngritjen e kesaj ceshtje si nje ceshtje personale shpirterore/psikollogjike qe arrin te marre permasa sociale--per t'i atribuar nje qellim jetes. Co njeri e percakton vete qellimin e jetes se tij. Nje qellim i perbashket me sa di une nuk eshte zbuluar - ky kerkim eshte kerkimi i se te vertetes. Zbulimi i se vertetes eshte ndoshta qellimi grup i njerezimit.
E rendesishme eshte qe njeriu te jetoje kohen qe i eshte dhene duke i qendruar i vertete vetevetes, mendimeve, ndjenjave dhe kerkesave te tij, duke mos nderhyre dhe cenuar ato te dikujt tjeter.
Ciao..
Dashurojme me shikimin e syve,
Puthim me buzeqeshjen e buzeve,
Flasim me rrahjet e zemres,
Heshtim me lotet e ndarjes!!
A je e sigurte se e verteta nuk eshte zbuluar?
Une dikur kisha qellimin e jetes te studjoja te behesha dikush e te beja karriere.
Sot per mua QELLIMI I JETES SIME eshte familja dhe lumturia e gezimi ne familje. Te bej nje jete te thjeshte e mos ja lej mangut shpirtit.
Qe kur kam kuptuar se kush jam e ca dua ne jete kam filluar te jem me sensibile e te jem me e dashur me njerezit e te marr me gjakftohtesi cdo gje qe jeta me sjell sepse c' kemi hequr e dime c'do te heqim s'e dime.
Jetoj momentin 100% se jeta nje eshte dhe mundohem te lej dicka per te ardhmen sepse e ardhmja ndertohet ne themelet e se tanishmes.
Per mua ky eshte qellimi im.
Mbase sju pelqen por une jam e kenaqur keshtu.
Ndihem e lumtur vetem kur familja ime nuk ka probleme e jemi te gjithe te qete.
PS:Skerdi te uroj te gjesh qellimin e jetesDHE NQS ME LEJON NJE KESHILLE jeta nuk eshte e bukur pa dike prane:-) (besoj se e kupton)...........
Me dashuri Ada!!
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Ada : 16-06-2002 mė 09:38
Es git Lüüt diä magi, anderi hani gärn, anderi hani lieb und dänn gits no derig wiä dich, diä hani tüüf i mim Herze und wett sie nie meh verlüüre!!
Secili nga ne ka qellimet dhe piksynimet e tij ne jete qe te arrij dicka,shpesh i realizojme dhe shpesh jo.Po mos valle eshte ky qellimi i jetes,qe te realizojme apo jo disa qellimet tona?
Gjithmone nuk kame per te haruar shprehjen e nje 120 vjecari, kur e pyeten para se te vdiste,se cfare kishte kuptuar nga nje jete kaq e gjate,dhe pergjigjja ishe,sikur u futa nga njera porte e dhomes dhe po dale nga tjetra.mereni me mend se persa kohe mund ta pershkoni nje dhome.E pra ne momentet e fundit,te gjitha qellimet qe veme ne jete shkojne ne zero.Arohen.
Kush eshte qellimi qe erdhem ketu,qe nje dite te vdesim?
Duke pare se nje njeri i zakonshem gjate gjithe jetes se tij perdor vetem 1-2% te turit,ivetmi qe perdori 4-5%ishte Ajshtaini ne mos bej gabim.eshte ironi kur shikojme se ka peme dhe kafsh qe jetojne me shume se njeriu,qenia me inteligjente ketu ne toke.
Dashuria eshte si nje hekur flakerues, qe kur e kap te djeg, me kalimin e kohes plaget mbyllen por shenjat do te ngelen perjete.
Liri ne mendim......Respekt per nje mendim te kundert
Pergjigjia me e mire per nje njeri qe hiqet sikur i di te gjitha eshte heshtja.
Postuar mė parė nga mesues
Me ate qe thashe nuk nenkuptova qe ata njerez qe kane primare ne jetet e tyre gjerat materiale,nuk i vleresojne aspak gjerat shpirterore.Kjo vlen dhe per qellimin e jetes .Une nuk mendoj se ata qe nuk besojne ne zot nuk mund ti japin kuptim jetes se tyre.
Cdo njeri e jeton jeten e tij sipas konceptit te vet ose te rrethanave qe ka pasur dhe ka ne shoqeri.
Ne fakt , ceshtja e qellimit qe duhet te marre jeta eshte dicka me e thelle dhe e nderlikuar se sa duket ne pamje te pare.
Per te kuptuar kete ,duhet te dime se kush jemi ne te vertete, nga erdhem ,dhe me e rendesishmja si jemi projektuar;
1)Per te jetuar 70-80 vjet
APO
2)Per te jetuar pergjithmone
Nuk jam aspak dakord me teorite e zakonshme te botes qe besimi tek zoti eshte dicka e verber dhe pa fakte.Ne fakt nje besimtar shihet si nje njeri qe eshte gati te mbylle syte para fakteve sepse nuk deshiron te mohoje ekzistencen e zotit.
Ceshtja eshte ne ka apo jo fakte qe zoti ekziston dhe njerezit jane produkt i tij.
Ne qofte se nuk ka fakte dhe e vetmja menyre per te besuar eshte verberisht,atehere nuk kemi pse te humbim kohen me gjera te tilla sepse duhet te shfrytezojme cdo minute te jetes per te fituar kenaqesi te momentit.
Por ne rast se faktet ekzistojne dhe jane te shumta ne numer , atehere ja vlen barra qirane te kerkojme dicka qe shkon pertej asaj qe dime nga jeta e perditeshme.
Dalengadale do te bindim veten me FAKTE se zoti ekziston ,qe ka nje emer dhe interesohet personalisht per cdonjerin nga ne.
JO VETEM KAQ , KESHTU ZBULOJME QE JETA JONE MUND TE MOS KETE NJE FUND ,DUKE NA DHENE MUNDESINE TE GJEJME KUPTIMIN E VERTETE TE SAJ , NJE QELLIM QE NUK MUND TA SHKATERROJE DOT AS VDEKJA.
Postim shume interesant. Jam dakort me pothuajse gjithcka qe ke shkruar. Edhe kur te kundershtoj, nuk kam per qellim te te ofendoj. Eshte thjesht tema e tille. Per nje ceshtje te tille, shume shpesh kundershtoj edhe mendimet e mia. Per sa kohe nuk dime TE VERTETEN, na duhet te provojme shume gjera, perpara se ta pranojme, ose te pakten te hedhim poshte shume teori te tjera.
Sidoqofte, kur vjen puna tek Zoti, mendoj se te pakten ne teori apo shkence nuk mund te vertetohet. Nuk eshte dicka qe matet nga gjatesia, pesha, shija, etj. Eshte dicka qe ka permasa te padukshme per njeriun e zakonshem. Mbase do te vije dita per te gjithe ne kur do ta shikojme te verteten.
Shume njerez para se te "vdesin" thone gjera qe neve na duken te pabazuara (e ke degjuar shprehjen, pleqeria te shkallon). Mbase keta njerez jane duke shikuar ose ndjere dicka qe ne "te zakonshmit" nuk shikojme dot. Mbase keta njerez po shikojne TE VERTETEN. Mbase.......
Postuar mė parė nga mesues
A je e sigurte se e verteta nuk eshte zbuluar?
Une mendoj se edhe nqs ka njerez qe e kane zbuluar te verteten, duhet te jene shume te pakte. Besoj se edhe shume nga ata qe thone se besojne ne nje teori te caktuar, nuk jane te sigurt. Dmth edhe nqs ajo teori eshte E VERTETA, pasiguria e ketyre njerezve tregon se ata nuk e shikojne TE VERTETEN. Po ti si mendon, eshte zbuluar e verteta.
Nuk mendoj qe inteligjenca eshte kusht i domosdoshem per dike te kete nje qellim ne jete. Einstein-i psh ia kushtoi jeten shkences. Dhe i dha shume asaj. A ia arriti qellimit valle? Ai edhe trurin ia fali shkences. Ai nuk do ta bente nje gje te tille nqs kishte zbuluar TE VERTETEN.
Them se njeriu arrin nje qellim te caktuar ne jete nqs nuk ka frike nga vdekja. Kur njeriu i afrohet vdekjes nuk mendoj se qellimi harrohet ose i afrohet zeros. Ata qe harrojne qellimin nuk jane te vetedijshem ose thjesht nuk kishin ndonje qellim ne jete.
Per ata qe e kane arritur qellimin, ata kane nje pleqeri te gezuar dhe vdekje te bukur. Jane krenare per pasardhesit e tyre, kane bere jete te lumtur, kane dhene dhe marre dashuri, kane bo qejf si Ada (hallall ta boft zoti), kane bere dicka te madhe per njerezimin, kane zbuluar te verteten etj, etj, etj. Secili ka standarte te ndryshme dhe qellime te ndryshme.
Per ata qe nuk ia kane arritur qellimit, mendoj se kane frike nga vdekja.
Ata qe nuk kane patur qellim, jane disi te hutuar. Nuk e kuptojne pse po u ndodh cfare po u ndodh.
Une per vete do te doja nje 'Vdekje te Embel'.
If I die before I awake......
Ciao.
Ceshtja e gjetjes se te vertetes eshte dicka shume komplekse dhe per te arritur deri atje , nje njeri duhet te pershkoje disa hapa te domosdoshem.
1) Te kete njohuri te plote rreth Zotit dhe qellimit te tij ne lidhje me njerezit.
2)Bindja per besueshmerine e kesaj njohurie te jete e bazuar ne fakte qe per momentin do te permendja vetem ato arkeologjike.
3)Venia e jetes ne perputhje me normat dhe standartet biblike.
4)Lutja ne menyre SPECIFIKE brenda atyre limiteve qe ka percaktuar vete Perendia.
Eshte pikerisht kur shohim plotesimin qe i behet ketyre lutjeve , momenti qe ne kuptojme qe kemi filluar te krijojme nje marredhenie personale me Perendine.
Nga kjo , rrjedh bindja qe ekziston vertete dicka qe shkon pertej asaj qe mund te shohim me sy, dicka qe jo vetem mund te perfytyrohet dhe te ndjehet , por mund te shikohen provat e saj ne jeten tone te perditshme.
Ky eshte momenti kur fillojme te kuptojme se jemi futur ne ate rruge te ngushte dhe unike qe te con tek E VERTETA.
Sa per sqarim.
Disa prej nesh po flasim shume rreth se vertetes, dhe pothuajse gjithmone e unifikojme kete me zotin. Per sa kohe ne nuk e kemi vertetuar te verteten, nuk e dime se cfare eshte, nuk mund ta bejme kete unifikim.
Ose nqs ndonjeri e ka zbuluar, pare, provuar, jetuar te verteten, mund te na e thote dhe ne? Nqs po, mendoj se qellimi i jetes do te ndryshonte per shume e shume persona.
Ke te drejte. Ti mund te mos e kesh vertetuar ndonjehere cila eshte e verteta.
Fakti qe ti nuk e ke bere nje gje te tille nuk do te thote se nuk je ne gjendje ta arrish.
Nuk dua aspak te te jap mend; thjeshte po te them nga pervoja ime personale se si nje njeri mund te provoje ose te zbuloje te verteten.
Sigurisht qe e verteta ka lidhje vetem me zotin sepse vetem ai mund te na garantoje mundesine per te qene gjalle dhe per te bere te gjitha proceset jetesore si te ngrenit , te dashuruarit , te menduarit ,etj.
Ne qofte se ne kerkojme te gjejme ndonje rruge tjeter te ndare nga zoti dhe qellimet e tij , ka te ngjare qe ato procese qe thash e me lart , do te vinte nje moment dhe do te zhdukeshin bashke me njeriun.
Pra ne nje fare menyre te kesh apo jo nje qellim te vertete ne jete , varet ne menyre te drejtperdrejte nga fakti nese jeton apo jo. Ketu ekziston nje problem sepse per sa kohe qe jemi gjalle ne si njerez me aftesi te kufizuara , e kemi te veshtire te konceptojme se si mund te zhduken mendimet tona ose vete qenia jone.Keshtu ne jemi mesuar qe ta lidhim fjalen vdekje me ngjarjet qe u ndodhin te tjereve duke e pasur te veshtire te perfytyrojme qe nje gje tille mund ti ndodhe kujtdo. Por fakti eshte se vjen nje moment qe ne vertete kthehemi ne pluhur, pavaresisht se cfare gjerash te medha ose te vogla beme kur qeme gjalle . Kur vjen ajo kohe , ne nuk mund te shkruajme me ne forum, sepse mendimet tona jane zhdukur njesoj sikur te mos kishin ekzistuar kurre.
Shkenca i ka provuar njeriut se ai nuk i krijon ligjet e natyres porse vecse i njeh dhe kontrollon sjelljen e vet per t'iu pershtatur asaj. Individet qe veprojne kunder ketyre ligjesive me dashje apo pa dashje eleminohen.
Njeriu me kapacitetin e tij te kufizuar ne kohe dhe ne hapesire teorikisht nuk ka mundesi te perfshije universin qe eshte i pafundem.
Prandaj nje te vertete absolute ai as qe mund t'a krijoje dhe madje vertetoje.
Porse ai mund te zgjedhe njeren nga alternativat.
Te pranoje se ka nje te vertete absolute apo t'a mohoje se ka nje te tille.
Mohimi i nje te vertete absolute te vetme te con tek ekzistenca e shume te vertetave. Pra secili nga individet te kete te verteten e vet.
Duke u nisur nga kjo del se njerezit duke mbajtur secili te verteten e vet do jene pre e kontradiktave midis ketyre te vertetave dhe si pasoje keto do te sjellin konflikte midis tyre.
Duke u modernizuar teknikisht njerezit mundet qe t'a perdorin tekniken qe te mbrojne te verteten e vet nga kundershtari dhe si pasoje te eleminohen te gjithe. Kjo do ishte nje vertetim ne praktike i konceptit te tyre mbi te verteten.
Nga ana tjeter pranimi i nje te vertete absolute nuk do t'u krijonte njerezve konflikte mbi kete problem pasi te gjithe do kishin te njejtin kuptim mbi te verteten.
Pershendetje. qellimi i jetes ndryshon sipas tipit te njeriut e kerkasave te tij, e drejtimit qe kerkon ti japesh jetes, gjerat qe njeriu vlerson e i jep rendesit e gjithashtu gjerat qe na iteresojen te gjitha keto i japin nje trejtim apo qellim jetes. nje njeri me pasion e me deshira te medha i jep shume qellim jetes se tij. nje njeri pasiv i ngathet qe nuk ka shume prendentime e kerkesa per jeten e tij mendoje se jeta e tij nuk ka shume qellime. pra varet me cfare syri e shikon jeten tende, e cilat jan qellimet e tua per te jetura e per ti dhen drejtim saj. Per mua qellimet e jetes time jan te marroj mjeksin tani per tani por me von qellimet mund te ndryshojen me kohen, me interesat e nevojat qe ke.
te jetosh nuk do te thot vetem te ekzistosh.....
pra edhe sikur vetem te hash e te pish e te marresh frym edhe kjo eshte nje fare jete, me qellime qe te kesh gjithmon buke, uje, e ajer.....
me shume respekt
eda
Eshte e vertete qe qellimi i jetes se njerezve varet nga vete njerezit. Njerez te ndryshem kane qellime te ndryshme per jeten e tyre.
E rendesishme eshte qe njerezit te kuptojne se cfare qellimi ka Perendia per jeten e tyre. Perendia e krijoi njeriun qe ky ta jetoje jeten e tij per Perendine, ta doje Krijuesin e tij me gjithe zemer.
Ky eshte edhe qellimi i jetes sime.
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt