Close
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 2
  1. #1

    Andi Meēaj - Poezi Ne Anglisht

    Pėrktheu Majlinda Bashllari


    The fear that makes you laugh…
    (FRIKA QĖ BĖN PĖR TĖ QESHUR)

    I am putting on
    This dead story
    Not that I am cold
    But I could catch it
    and then I ‘ll sneeze
    and if I sneeze
    it happens to spill out
    more stories
    with bears and people
    foxes and extraterrestrials
    I guess I am scared of them
    Sometimes the fear makes you laugh…

    Then I cry-
    holding my head in my hands
    I go for a walk…

    The house
    (SHTĖPIA)

    I have opened my arms…
    Sure, I need to hug someone
    Maybe the house of years that passing by
    Maybe the rain that wish to be a cloud again
    Or that black dog of Mr. Andon, who speaks
    Three animal languages…

    I stretch my arms, I open them, more and more
    Embrace my house, then I uproot it
    And drop the roots everywhere
    On the ground..

    So many toys are falling, falling, falling
    So many headless dreams….

  2. #2

    Andi Meēaj - 3 poezi greqisht

    ΑΝΤΙ ΜΕΤΣΑΪ
    ΠΟΙΗΜΑΤΑ


    ΤΟ ΣΠΙΤΙ


    Άνοιξα τα χέρια.
    Σίγουρα πρέπει ν’ αγκαλιάσω κάποιον,
    ίσως το σπίτι των χρόνων που ανάποδα περνούν,
    ίσως τη βροχή που θα ξαναγυρίσει στα σύννεφα,
    ή εκείνον τον μαύρο σκύλο του κυρ Αντώνη,
    όταν μιλάει σε τρεις ξένες γλώσσες ζώων.
    Απλώνω τα χέρια, τ’ ανοίγω, τ’ ανοίγω, τ’ ανοίγω,
    αγκαλιάζω το σπίτι, το ξεριζώνω και τις ρίζες
    πετώ.
    Στη γη
    πέφτουν παιχνίδια, παιχνίδια, παιχνίδια
    και κομμένα κεφάλια ονείρων
    στη γη.


    ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ


    Βρέχει στην αυλή και στην
    ψυχή μου, δεν έχω ομπρέλα,
    στέγη δεν έχω, μόνο έναν ουρανό
    και τέσσερις τοίχους που περιβάλλουν
    την ύπαρξή μου και συρρικνώνονται
    μέσα μου.
    Τη μαύρη γάτα βλέπω να βρέχεται,
    το τραπέζι να αντηχεί σαν ταμπούρλο
    τα σκεπάσματα, φαντάσματα να χορεύουν,
    το κρεβάτι να σηκώνεται, να τινάζεται σαν σκύλος,
    από τα κάδρα να βγαίνουν άνθρωποι – σκιές,
    με λαμπερά μάτια και χέρια.
    Ενώ τον άνεμο να ξαπλώνει στο πάτωμα,
    να δακρύζει από τον πόνο και τη θλίψη.


    Ο ΓΕΡΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ


    Περπατά, χτυπά το ραβδί
    στο δρόμο προς την εκκλησιά,
    χτυπά τις ώρες που του απέμειναν,
    τη μαύρη άσφαλτο που ανοίγει την πόρτα,
    απ’ όπου βγαίνει η πεντάμορφη
    μεταμορφωμένη σε χρυσαλλίδα,
    τα ιριδίζοντα φτερά της χτυπά,
    Στα αιωνόβια μαλλιά του θέλει
    να ζήσει και να πεθάνει
    Το χέρι κουρδίζει το ελατήριο,
    κάνει δύο βήματα, στέκει,
    ξανακουρδίζει, προχωρεί.
    Απ’ τη γωνία προβάλλει το σγουρόμαλλο μωρό,
    με ηλιόμορφα μάτια,
    φωνάζοντας, κραυγάζοντας
    από τη χαρά για το γέρο – παιχνίδι
    γι’ αυτόν τον ζαρωμένο γίγαντα
    με τα τριμμένα από το χρόνο ρούχα
    με το ραβδί που έριξε
    τις ρίζες στην ψυχή.

    Προσοχή τέκνο μου,
    Χρειάζεται πολύ αγάπη
    και λίγο κούρδισμα

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •