Nostalgji !!!!!!!!!!!!!!

[denku]

Nostalgji letrare nga forumi i vjeter.

Postuar nga Henri:

Ra
--------------------------------------------------------------------------------
Ti e njeh lirine tende
. dhe tkurresh
Largohesh me duart zgjatur nga une
Sikur nuk do te ikesh....
-ME zbehesh me shume

Tretesh deri ne palce
. mehitesh
Ne xhepat e sterthella te pervojave te mia
çliroj fijen e ngecur diku, te bere gogël
nga zgjedhjet rastesore

Bulçite m'i mbush vreri yt i sheqerte:
-Ajo nuk di te genjeje, eshte e embel ajo
. e lehte!
ME zene teshtimat zinxhir
. ndersa tkurresh!



Postuar nga Dikeafajtore:

Digjen mendimet ne heshtjen e mbremjes...
--------------------------------------------------------------------------------
Digjen mendimet ne heshtjen e mbremjes
Si dikur, ne mesjete heretiket
Dhe turma e deshirave rrenqethet ne dhembje
Kaperthyer keqas me friken

E cuditshme! S’ka me lote, eshte thare gjithcka
Kane ikur pergjithnje, jane tretur
Shpresa te mekura qe lahen me kot
Ne ujerat e detit te vdekur

Perpiqen te ngrohen ne hirin e nxehte
Pa mundur te zgjohen me fryme
Merzia dhe vdekja – padronet e botes
Me thonj I mbyten ne gjume…

Por do zgjohem nje mengjes me shpirt te ri,
Pa frike, droje e dilemma,
Ne nje tjeter jete qe as vete s’e di,
Ku padrone te jete Zemra…


Perseri nga Henri:

'Ngjes shpirt
--------------------------------------------------------------------------------
Hesht, se do me çmendesh shume shpejt
e në marazin tim do t'ndihesh larë
nen flegren time do te t'zerë i dimrit gjume
ne mishra gjaku vajshem do t'jete tharë,

M'i kafsho fjalet, udhen mos i ler
në më te zezën natë ta kaptojnë
shtrëngoma fytin, te ma mbysë gulçimën
dhe ajrin rob ta bëjë ne kraheror.

Se te drobitur heshtja me la sonte
dhe syte m'i lidhi makthi i harrimit
e në e futsha brengen brenda, neser
lehonë do gdhihem me faren e dyshimit


Dikeafajtore:

Dege e kumbulles renduar nga bora....
--------------------------------------------------------------------------------
Dege e kumbulles renduar nga bora
Sec trokiti lehte mbi xhamin tim
Mua befas m’u kujtua nena
Kur me zgjonte heret ne agim

Ky mengjes I sotem, gri, i lagesht
Bryme e ngrire ne udhe e ne mendime
Si nje nape hollake dhe e akullt
Ma tronditi keq kujtesen time

Shpejt harrova ditet e veshtira
Kur mjerimi ulur rri ne fron
Por ndodh shpesh kur neteve pa gjume
Vjen nje ankth e fytin ma shtrengon

Mblidhem kruspull, pres nje dore te dashur
Te m’i largoje makthet dhe dyshimet
Jam si foshnje e trembur ato caste
Dua vetem fjale te nenes sime:

-Ngrehu, bir, se dielli u ngjit lart
Zgjohu, shpirt, se zogjte ia thirren kenges…
Dege e kumbulles qe troket mbi xham
Sec me ngjan si dore e bardhe e nenes…

[denku]

Nga Sokoli:

STRIPPED
--------------------------------------------------------------------------------
Letër Shpirtit

Megjithse të kam pranë çdo ditë, bile më pranë se çdo gjë tjetër, desha të të them disa gjëra i dashur Shpirt. Nuk kam burrërinë të t’i them në sy, prandaj të shkruaj këtë letër.

E di ç’ke o shpirt, po, më fal, s’kam ç’bëj. E di, të kam lënduar. Kam kohë që s’të përgjigjem, bëj sikur nuk dëgjoj renkimet e tua rrëzë veshit. Ke kohë që mërmërit sa vjen e më mekur, si i sëmuri në ethe, pa patur ndërmend të pushosh. Ka kohë që të injoroj, megjithse të dy e dimë se dhembim së bashku. Edhe pse zhurmat e Jetës që na bashkoi më shungullojn fuqishëm vesheve të mëndjes, vazhdoj të ta dëgjoj të qarën, që çuditërisht, sa vjen e bëhet më fëminore. Detyrohem ti zë dhe me duar, për mos të të ndier Ty, se dhembim të dy.
Më fal që kam lën Nevojen të të lidhë kaq keq me zinxhirët e saj. Te vrasin, e di! E ndiej përherë në kuisjet e tua, kur të shtrëngoj zinxhirët që nuk u ndryshkërkan kurrë, liruar pa dashje ndonjë momenti delirimi. Falmë për të gjitha herët që të kam shtytur të durosh kamzhikun e Vullnetit. Nuk e dija që ai hale Vullnet paskësh qën një dobiç konceptuar ditën që Nevoja përdhunoi të bijën e Endrrës, Dëshirën. Po ti ama, s’më ke vën re kur të mbyll gojën, përditë me shtupa materializmi. Sytë i kam të zënë prej balukeve të Dhimbjes, nuk të shoh dot ashtu...
Të dy e dimë që më shum borxh të kam se më ke. Prandaj e vetmja gjë që mund të bëj për ne është të të lutem, të më falësh.
Më fal që të tërhoqa zvarrë sokaqeve të zbrazur e të servira për ëmbëlsire çorba kazanësh gatuar Ti e ndien se ku. Më fal që të detyrova të ulesh pranë shpirtrash pa shpirt, bile dhe tu buzëqeshësh, tu japesh doren e copëza të vetes. Ti e dije mirë që ato fjalë e mendime që të vinin përkundrejt ndiqnin ate rrugën tradicionale që ti e urren aq shumë. Të lindura as ti s’e di se ku, merrnin forëm në mëndje me balle të parrudhur, për të dalë pastaj dhëmbëve me nerva të vdekur ngulur kucrave mishtore. Vinin e përplaseshin me zhurëm mbi fytyrën tënde që sa vjen e tingëllon më fëminore se dje. Po ti prapë buzëqeshje. E di, e bëje për mua.
Më fal që s’të gjeta dot një shoqe si të duhet. Po mos i pri shpresat, se kjo Jetë ka më shume fantazi se Ti e unë bashkë.
Kam përshtypjen se ti gabimisht ndihesh i grisur, po dhe ne qofsh, ka plot kohë të të arnoj, bazuar në teorinë e probabilitetit. Kam kohë të të arrnoj të sotmen, se të ardhmen e ndien dhe ti që ka hikur bashkë me të shkuarën, mbase dhe më parë.
Mos mu mërzit tani të lutem, po vetëm fal.
Fale nje rob të vogël lufte si unë, kapur nga ushtria e madhe e Egos, ndëshkuar mbase më rëndë nga të tjerët se luftoi ca më ashpër. Fale këtë gladiator shpatëthyer që ndeshet me lolot e oborrit për kënaqsi e konfirmim perandorak. Fale një dëshmor të mjerë pa lapidar, rënë në këtë betejë të shkurtër e të heshtur, si shum të tjerë. Fale këtë Don Kishot kaluar mbi gomar e veshur tebtil. Fale këtë sofist të mjerë që noton kaq bukur në halen e Jetës.
Falmë o mik, falmë!
Falmë në s’të nxjerr dot shëtitje lëndinës, por e di mirë që do marrësh shpatin më të thepisur të malit e s’do shohësh më prapa porsa të të liroj nga zinxhirët. Falmë që të kam mbyllur në këtë kolibe kaq të dyndur e bosh bashkë. Falmë që s’të nxorra njëher Hënës së plotë të gërvishje mirë bajamet mes ulërimave të tua. Shhh... se zgjon të tjerët, e të llahtarisur nga vetja vijnë të të vrasin për fare.
Po të vogël a më mban mend? Eh, Ti at’her ishe i madh... shum i madh. Më merrje prej dore e më fluturoje ti s’e di se ku. Un tani po rritem o Shpirt, ti po zvogëlohesh. E sa më tepër shtohen ditët ndër kalendarët e mi, aq më pak mbesin të tuat. E un rritem duke socializuar me këtë Jetë, ndërsa ti rinohesh i përgjumur sa vjen e më larg saj.
Po dhe Ti na ke një borxh të dyve ama. Pse vazhdon e më rri brenda, kur di fare mire se të gjitha ato që do, realizohen vetëm në më lënç.
Në qoftë se nuk je aq katil ndaj mishit e zemërmirë ndaj vetes, prit! Pritmë ca, të rrudhem e plakem që të rinohesh e bëhesh bebe, derisa të vije dita kur dhe ti të shkosh aty prej nga kam dal unë.


p.s.
Megjithse e dimë fare mirë, se që të dy shkojme në kahe të kundërt, asnjëri prej nesh nuk e di se cili po rritet e cili po zvogëlohet me të vërtetë. Matematkisht rezulton të takohemi njëherë, diku, në një pikë. Në qoftë e saktë, bëhu gati të tokim ca shpatullat. Kam mall per ty.

Të përqafoj tërthorazi.
Me admirim, i Yti Robërues.

[denku]

Ne qofte se...
--------------------------------------------------------------------------------
Ne qofte se…

Ne qofte se ylli zhduket permbi plepa
Dhe fushes s’erret kenge e bretkut s’ndihet
Dhe befas nis shperthejne stuhi me erera
Si fjale, qe prejardhja kurre s’u dihet

Ne qofte se zogjte me ikin nga kafazet
Dhe lulet me s’me celin ne ballkon
Dhe floket te me thinjen prej marazit
Dhe po te vish….Atehere do jete vone

Por.. nese nis te bjere nje shi I marre
Qe shpirtin t’ma freskoje me gaz pa faj
Oh, shpirt, vetem atehere mund te vish
Dhe prape te me puthesh pasketaj

Ti vetem eja, dhe mos thuaj gje




poezi
--------------------------------------------------------------------------------


S’di se c’ishte ajo qe ndodhi
Kotesi…trill I cmendur a cfare…
Dhe nuk di nese shkak isha une
Apo nata me qiell yjelare

Thelle ne shpirt ti kujtove se mbrrite
Porse ,mik…Ti as udhet s’dallon…
Porse , mik…Ti me ftove dhe s’dijte
Se shume shpejt trilli yt po mbaron…

Sigurisht, nga ky trill kaq I lehte
Qe me solli kaq dhimbje pastaj
Vec do dridheshim, do kishim te ftohte
Fare kot, miku im, fare kot…

Prej meje t’ikesh kurre s’do te te le….




Fatkeqesisht
--------------------------------------------------------------------------------
Tani jam bosh dhe fatkeqesisht
Ti pret nga une ndonje cudi
Por s'jam gjeni si fatkeqesisht
Me ke perfytyruar ti

A s'sheh dhe rruga ku po shkelim
Eshte bosh, i dashur, fare bosh
Dhe fatkeqesisht s'te mbetet tjeter
Ne keto caste, vec t'me durosh

(Sa e merzitshme, sa e zakonshme)
Per fat te keq do te mendosh...

[denku]

Leter nenes
--------------------------------------------------------------------------------
E dashur nene.
Vetvetet i kaluan te shtate rrathet e frikes,dhe tani kane qendruar perpara rrethit te mendimeve te vdekura. Nese e kalojne edhe kete te fundit do te me duhet te filloj te flas ne te shkuaren. Ditet e mia ketu vuajne nga rreomatizma, dhe kane nje kolle te keqe qe me ka vene ne merak. Une u jap caj te nxehte dhe u vesh papuce leshi por ato sreshtin su dridhuri. Jane dobesuar aq shume se iu eshte puthitur barku pas kurrizit. Ngjyrat, edhe ato me braktisen moj nene.
Fotografite tuaja tani i shoh vetem bardhe e zi. Sa te rinj qe dukeni ne fotografi. Edhe fjalet po me lene lamtumiren. Tani qe po te shkruaj ato jane duke u larguar, dhe ashtu rrufeshem me perplasen neper kembe. Eshte nje rrembese fjalesh qe duan te me hedhin poshte, por une jam i forte, jam i forte nene. Fjalet me godasin ne gjokse , ne fytyre, nga te munden, po une perpiqen tu bej balle. Nuk arrij te shohe sec ngjyre kane, se ngjyrat me braktisen qe me pare, por aromat ua ndiej ama. Disa prej tyre jane te verteta e disa prej tyre genjeshtare, por qe te gjitha vijne ere. Nuk kane qellime te mira moj nene, prandaj edhe kundermojne. Fjalet kane qellime se paku , kurse une skam asgje. Skam as gjume, sonte.
Skam deshire te hesht, skam deshire te degjoj, kam mall.
E sigura mallin tim per ju ne nje agjensi sigurimesh. Nese dikush do te ma vjedhe ata do te jene te detyruar te me paguajne, keshtu do te kem mundesi te blej nje tjeter mall. Eshte pune me mend apo jo. Keshtu qe do te kem mundesi tju dua pergjithmone. Mendoj se nuk eshte pune me mend te ecesh rruges se qytetit me mallin qe ke per te dashurit e tu. Gjithcka mund te ndodhi. Ja psh dikush mund te te kercej me nje thike ne fyt dhe te te vjedhi mallin qe ti ke per te afermit. E cdo te besh pastaj pa mall?
Ske c'ben.
Tani po shkoj te shoh ditet moj nene. Shpresoj se do tu kaloj plevit qe kane marre. Po kolliten.
Kolliten dhe pastaj flene.Vetvetet tani jane shume prane me rrethin e mendimeve te vdekura. Nese e kalojne do te me duhet te te shkruaj ne te shkuaren.
Naten e mire nene.

[denku]

Nje nga poezite me te preferuara te mijat:


Dyer
--------------------------------------------------------------------------------
Dyer…

Ndertesat po ato - gri, te trishtuara
Gra qe therrasin me ze te larte nga dritaret
Femije bukuroshe dhe te lakuriqte si jeta
Qe s’duan t’ia dine per plehra dhe baltra

Cdo gje si me pare - asgje si me pare
Dhe une qe s’ngopem me njerez dhe sende
Me vjen per te qeshur, me vjen per te qare
Ne kryq te rrugeve pa fjale mbetem,

Krejt si ai udhetari, qe jashte s’e lene
Por as brenda s’e fusin si rob te shtepise
Dhe keshtu, mes dy dyerve rri e s’bej ze
Mberthyer nga frika dhe ankthi I vetmise.

Pastaj me pyesin dhe bejne sikur degjojne
Llomotitjet qe rrjedhin si jarge qeni
Dhe une rropatem t’u flas e t’u shpjegoj
Per te vertetat dhe rrenat e pertejdetit

Por nuk zgjat shume…Ma bejne me shenje
…Me falni, me falni…Duhet heshtur?
Me gjithe kete kohe dhe askush nuk ka nge…
Me vjen per te qare dhe qeshur…

E madhe , e frikshme eshte porta e udhes
Po aq e vogel porte e atdheut
E vjeter , e ndryshkur me rri pas supeve
Me gervimen e pervajshme:”kthehu..kthehu...”



Falemnderit Dikea dhe njehere.




Nga Ervin Hatibi:

--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
MERZIA

Merzia varferon vec pjese te trupit
Te cilat fshihen nen bust
Merzia, piedestali qe me larton
Kesaj rruge pa tradita, pa barrikada
Te pjek merzia, merzia, merzia
Sic piqet nje pikture anitike, plasaritet verniku
Pluhuri mbi pikture i josh qepallat te ulen
E tonet kuqerreme te burojne nga merzia
Prej piktures e sajojne dhomen e vetevrasjes,
ku perdet u ulen
eshte dhoma e mire e miqve, me veles
I je qepur nje karrigie te rende dhe nuk del kurre
Nga titulli i librit, brenda te cilit sigurisht qe ti
ekziston
Nen emra te rreme e kujtese te njellojte
Ne nje cep te bibliotekes do ta gjej te vjeter librin
Merzia, merzia
Merri gjymtyret e mija e hidhi ne ndonje loje
Ku vec mund te humbet
Vec te mos e prek me trupin
As te falem me to nuk dua
Ose i nderroj gjymtyret me floket e mij
Ah, floket e mij dy here te prere, aq te gjate
Mes tyre gjendesha mes nje kopshti trendafitesh ujitur
pa gjak
Ku stolat kendonin me ze te harruar
shatervani...
Aty midis flokesh i shpetoja njerezise
Tek me sy te mbyllur ecja e s'me shihnin
Kerkoj floket e mij qe qene te verdhe
Po krejt ma thithnin te keqeni dhe me linin mua
Vec merzira te mira
Po tani qe pa floke kam mbetur, pa njerez kam mbetur
Merzia
Eshte dicka e hidhur qe nuk ben dot pa te me
Si edhe pa e quajtur pikellim apo me fjale me te ndera
eshte dicka qe vertet te kthen ne bust
Barkun me qime e kofshet t'i fsheh e t'i ruan
Ne uje te mbyturish
Qe t'i kesh per pleqeri
Tani qe zhduka edhe floket e shenjte
nje figure e lojes me letra jam bere
Duke buzeqeshur me nje lule gazi ne dore
Me ca rroba te stolisura fort
Bust, bust spathi, si fant
Me dy koke e kater duart me thika e gjethe te gjumit
Tanime merzia si nje gjarper pellumb
Ne nje fole thurur prej flokesh te ngordhur
Ngroh si veze dy kokat e mija
Njera eshte per vrasje, tjetra per vetvrasje.



Nga Dimegeni:


c'menduri apo tortura
--------------------------------------------------------------------------------
une nuk vuaj nga c'menduria
e shijoj c'do moment te saj
kam qene dikur dhe une i mencur
por tani jam sheruar
shite shpirtin tim per c'do gje
per c'do gje pervec teje....

[denku]

Nje mengjes
--------------------------------------------------------------------------------
Nje mengjes si gjithe te tjeret.U cova te beja nje kafe,se nuk hiki dot ne banje pa e pire.Degjoheshin mjaullitjet e zogjve.Macja filloi te lehi se ishte e uritur.i bera nje pershesh me kos dhe si pjate te dyte,pak mish gomari.Pas pak e pashe tek shtriqej me nje puro ne dore.He moj dreq -i thashe, ti dish ta shijosh jeten.Nxorra nga frigoriferi nje veze struci dhe e skuqa me vaj recini.Ne oborr pashe kalin qe po rregullonte kollaren.Hej -i thashe,pse po pispillosesh sikur do ikim te merrim nusen?Ai me ciceriu me nje ze te embel dhe mu pergjigj:Nuk ka gje te keqe te jesh i rregullt.Pastaj une kam respekt per punen qe bej me tha.I futa nje shkop by.....Ik ore i thashe se sot do shkojme per te mbledhur plerat,ti me ve kollare Armani.Kali nuk foli me.U ktheva ne shpi ,vesha xhinset me dy tegela te qepura me porosi tre vjet perpara.futa ne kembe atletet Plastika Durres.Vesha xhaketen e minatorit.Hej dreq- thashe me vete-desh harrova radion Iliria.E mora dhe e vura perpara karroces time dyrrotakeshe.Ec or ti- i thashe kalit boll fole me qenin e komshiut se do ta pres kollaren.Ai erdhi kokeulur.E kisha prekur ne pike te dobet.U nisem per pune.Gjate rruges kali nuk po fliste.Or ti na thuj no nji llaf sa per muhabet. Nuk mu pergjigj.Dukej qarte qe i kishte ngele hatri.Ndeza radion dhe tingujt e Beckstreet bojsave iu shtuan freskise se mengjesit.Papritur radioja pushoi .Temen thashe me vete, por jo kisha bertitur me ze ,se nje zonje me degjoi dhe me pa me percmim.I kerkova falje dhe i thashe te mos ma vinte re,karrocier hesapi mo.Kisha harru me i vu bateri te reja. O kal na kap no nji konge ti mor jahu se njelem thate.Ai nuk mu pergjigj.Or ti do knosh apo ta fus nji laper ?Ma fut po deshe po jo dy here me nji ven, se masnej do jete rruga funit qe do bojm bashke -mu pergjigj.Pse me ku do ikesh ti me?Ne kurbet me tha ai.AAAaa tani e mora vesh una se ti do me ik.Pranej salutoje ate tipin ti ke tregu se do me ja verdhu per jashte eeeeee.Mir mo dreq, se nuk te ngacmoj mo, po jepi komeve se na bone von.Kali filloi nje galop dhe dukej qe u gezua nga fjalet e miaPas pak filloi te kendonte me ze te holle si bariton i zoti qe ishte.It's been a hard day in life and i'v been working like a dog etc etc etc.
Kaq per sot...Pershendetje!!!!!!!!

[denku]

Qeshni po deshet!


"H" do te thote i "HUMBUR"
--------------------------------------------------------------------------------
U rrita aq i varfer dhe nese nuk do kisha
lindur djale nuk do kisha me c'fare te luaja

Nje vajze me telefonoi dje dhe me tha "eja se s'ka asnjeri ne shtepi", vajta dhe asnje nuk gjeta aty

Gjate sex-it e dashura gjithmone ka qefe te flase me mua,
sapo me mori ne telefon nga nje hotel

Kur une linda doktori i tha babait "na vjen keq beme c'ishte e mundur por ai arriti te dilte"

Jam aq i shemtuar sa kur iknim me pushime ne plazh prinderit e mi ma mbulonin fytyren me rere

Me kujtohet kur me rrembyen,i sollen babait gishtin tim te prere dhe i kerkuan 1000leke por ai i tha "me duhen prova me shume"

Njehere kur une humba diku ne bote pashe nje polic dhe i thashe"a mendon se do ti shoh prinderit e mi perseri " ai ma ktheu "nuk e di djale ka shume vende ku ata mund te fshihen"

Vajta per vizite te doktori dhe i thashe"doktor sa here shihem ne pasqyre ne vjen per te nzjerre zorret ,c'fare po ndodh keshtu me mua?"ai me tha "nuk e di por shikimin e paske perfekt fare"

Heren tjeter te doktori,vajta per te marre mjekim se piva nje shishe me valium dhe tentova vetevrasje por ai me dha nje
shishe raki dhe me tha ik fli gjume

Mund t'ju them se prinderit e mi me urrenin lodrat e mia ne vaske ishin nje tharese flokesh dhe nje reflektor

Jam aq i shemtuar .......mamaja vuan nga stomaku.....pasi linda une

Kur fillova pune ne nje dyqan kafshesh njerezit donin te me blenin per te trembur hajdutat naten

KUR??????????????????????????????????????????????

[denku]

Denku:


I lodhur!

Eci.
Ec dhe ec dhe sdi ku shkoj...
Shkova.
Sdi ku arrita...
Eci,
dhe vetem ec.
Pyes veten?
Pse po ec?
Kur do vi dita qe te ngec
Ngeca.
Me mire po ecsesa me ngec.
Vazhdoj kaloj dhe parakaloj
Me kalojne dhe me parakalojne
Po une prape i parakaloje
Dua te ndaloj
Ec e ngec
Ec e ngec
I lodhur......


Nitroshi:

Eci
une eci dhe eci
une eci pa mbarim
se i ngjaj babit tim

une eci pa pertese
qe heret ne mengjes

komishinjt me kane zili
se une eci dhe spi raki

Ne shkoll une vone kurre nuk shkoj
edhe trenit ja parakaloj

Ne malore dhe dishez
une eci pa pertese

Nganjehere dhe vrapoj
po pastaj nis dhe pertoj

Une eci dhe sndaloj
vershellej edhe kendoj

Gjithe dynjaja me ka zili
eci eci e spi raki


Keto pra ishin ca te shpejta nga Forumi i vjeter.Shpresoj ti shijoni,asi me te vertete kane qene nisma e asaj ku jemi sot ne kete forum te ri.Si nga ana krijuese........dhe nga ana e debatit

Se shpejti te tjera do vijojne..........................

pershendetje!!!!!!!!!!!!!!!

[drini_në_TR]

Denku të lumtë!
Ti mbajmë gjallë jetët e këtyre vargjeve...

Ju Zgjastë Jeta
drini.

[^VJOSA^]

ja dhe nej tjeter nga forumi i vjeter shkruar nga VINI_CO kushtuar Ana O'Neil


Loti

Besoi lotit te hidhur te nje mashkulli
qe rreshqet ngadale ne faqen e tij te parruar
ai lot eshte nje pjese e zemres se tij te lenduar,
te dashuruar

[katana]

kullaqi

dhe pastaj forma

blegerima kuajsh e kapercime higjenike
mes tymit te cigares. kotesi buze nje liqeni.
forma, forma, forma, dhe te tjera forma.
numra telefoni, adresa restorantesh,
te tjera forma e pastaj kotesi parqesh perseri,
ose nje dopio espreso tek lokali pa pagese.

blegerima njerezish dhe buckingham palace.
uji vezullon ne perendim, e hundeve me bucet
kujtimi i eres se kripur kur hidhem me koke.
dielli i brishte i londres me eshte futur nen rroba.
oh zot sa djeg, oh zot cfare gjallerie, shenoj dy gola.
edhe kembet me djegin nga rera, apo nga kepucet.
"no fishing, no diving, no feet in the water",
dhe nje cift japonez me fjalor perpara,
perpiqen te pekthejne tabelen.
"excuse me! got to spare a cigarette please sir"?
"sorry mate! we're fully staffed at the moment".

nje aeroplan i luftes se dyte boterore blegeron.
ne te, nje pilot qe eshte duke bere punen,
dhe dikush qe paguan kompanine per te provuar
shkarkesen e adrenalines, kur flututron mbi histori.
dyqind metra me poshte, eshte londra.
diku aty jam edhe une, duke mbushur forma.
ose... "cfare ke qef te behesh kur te rritesh"?
"un kur te ritem do behem pillot, teta edukatore".
"sorry mate! I've got nothing going on".
"you can try the pub at the end of the road".
sorry mate"! "sorry mate"! "sorry mate"!
ose... "te hidhem me koke ne thames".

blegerima e qingjit e kryqi pa te zot.
jo jo jo jo jo jo jo. e kryqi pa te zot!?
"ok, boll kerkova sot, te vet ne shtepi njehere".

[katana]

Kur mendimet thuhen e rithuhen, duket se gjeja me me mend qe duhet bere eshte te heshtesh, e pastaj te shohesh tjetrin ne sy per te zhvilluar me te dialogun e vjeter, por kesaj here pa fjale, vetem me veshtrime, vetem me frymarrje. Kollitjet Irlandeze, muret e verdha gjithe njolla, sekondat e fundit te nje filmi pa ze dhe kali i trojes pa harruar HELENEN jane vetevendosur ne orbitatat e tyre dhe sillen pa shkak rreth kotesise se egzistences. Kane kohe qe ato qendrojne aty, vec meje. Mbi vete mbart cdo fragment te se shkuares duke harruar me te rendesishmen, ikjen ,largimin tim.... e keshtu duke qene larg tyre jetoj ne nje bote tjeter me to.
Ne ditet me diell, (kete e kam vene re qesh kur kam lindur) me merr malli me teper per karrigen time prej kashte dhe per dordolecet qe qendronin rreth saj. Me kujtohet se ne ate kohe kishte me teper gjalleri ne njollat e verdha te kujtimeve te mia. Atyre koheve ulesha mbi karrigen time e teksa luaja me filxhanin e kafese mes duarve ftoja ndonje dordolec te pinte dicka me mua, o ne me te shumten e rasteve i pershendesja per selargu. Ata qendronin stoik ne detyren e tyre, e nganjehere nuk me flisnin fare, pasi keshtu ua donte puna, megjithate nuk ishin te ralla rastet kur vinin e me uleshin perreth per te shijuar ndonje filxhan salep, ose te pakten keshtu me kujtohet.
Ne djall te vene kujtimet, vec jo te gjitha. Sikur te mundja te fshija prej kujteses te gjitha ato qe me shkaktojne dhimbjen e stomakut (te vjellat) dhe ngjyren e verdhe, me te cilen duket qarte se sa i obsesuar jam.
Eshte per te qeshur po te mendosh se miku im me i mire ishte i zi sterre dhe aspak i kalter ose roze, megjithate une e dija forte se kishte dhembe te verdhe si kokrra misri. Ai pinte raki me oke e pastaj niste te fliste per nje aventure Ruse qe quhej Maria. Eh sa pak te verteta na qellon te themi ne jete, dhe sa shume mashtrime na qellon te degjojme. Keshtu pra gjysma e jetes eshte gjume, ndersa gjysma e gjysmes se mbetur eshte genjeshter. Gjysma e gjysmes se mbetur nga gjysma eshte cmenduri, e cmbetet nga e tera eshte e vertete. Me besoni per keto qe ju thashe pasi keto nuk ishin genjeshtra, por cmenduri, dhe si te tilla mund te jene edhe te verteta. Ku i dihet.

[katana]

ehe akoma vazhdoj ta lexoj
mitet e thyera
Isha ulur ne vendin e pare kete rradhe, pa e pare fare te arsyeshme te "vija ne dukje" se me zinte makina. Nuk dukej se Atij i pelqente shume ky kameramani qe sapo kish ardhur me gjithe te birin qe i shembellente deri ne kocke nje shtrengimi te sforcuar per jashteqitje, ndaj dhe nuk i kishte bere "nderet e duhura" per t'i ofruar vendin e pare. Norm sapo kish mberritur nga Montreali; mezi priste te shtinte duart ne negativin e filmit qe kish xhiruar gjate 5 vjeteve te fundit, i gjithi i luajtur ne veri, me vendasit indiane e netet e tyre polare. Teksa llomotiste se çdo gje ne film ishte e paegzagjeruar qe nga therrja e asaj fokës me dhëmbë gjigande, deri tek goditjet e dy aktorëve kryesorë ne tëmtha per te vendosur kush do martohej me çupëzën e fshatit, Norm rrinte rrinte e permendte se kishte vite pa shkelur në qytetin tonë.
-Ai frenoi rëndshëm per te shmangur përplasjen mbi xham te nje mase te zezë në fluturim qe krra krra-isi piskatshëm duke u ankuar që i kishin zënë korridorin ajror te fluturimit.
Vetëm ateherë vura rè morinë e korbave qe fluturonin te gjithe ne nje drejtim. Deri në atë çast, errësimin e ajrit perreth meje e kisha justifikuar pjeserisht me xhamat pakëz me ngjyre te makines dhe faktin qe ne kete pjese te qytetit shkoja shume rrallë. Seç kishte nje shije metalike perjashte - te ftohte dhe çuditerisht te heshtur. E si për ta shtuar më shumë dryshmerine rrethuese, Ai po i tregonte Norm se kish vite qe gjithe korbat e qytetit fluturonin çdo mbasdite rreth orës pesë per t'u mbledhur ne nje lugine afer vendit qe sapo po linim pas. Djali i vogel po kerkonte pse-të. Norm filloi t'i shpjegoje se ca gjera jane me te thjeshta nga sa i kujtojme, se Mitet duhen pranuar ashtu siç jane - pa u munduar t'u gjenden rrenjet e shkaku - pa te cilat ne si qenie e kemi te veshtire t'i njohim apo pranojme.
-Korbat vazhdonin te vinin nga te gjitha anet, ndersa mundohesha me veshtrim te bashkoja drejtimet e tyre ne ate pike te vetme - luginen qe ne imagjinaten time kish veshur nje petk të zi, prej puplash shkelqyese e butesie zogjsh. Qielli, po binte dhe ai mbi lugine, i parakenaqur per ate dyshek te rehatshem me erën dehëse te përçit, aq te njohur per Qiellin sa kakerdhite e petëzuara nga pesha e Bariut Malkë sa here hidhte gunën mbi toke e ia kepuste gjumit...
...Më vone, duke kerkuar dhe une pse-te e mia, mesova se lugina dikur kish qene pika e grumbullimit te plehrave te qytetit per vite me rradhe, derisa banoret e rinj qe u shtuan pas luftes, punuan vullnetarisht qe t'i digjnin te gjitha plehrat njehere e mirë duke varrosur perfundimisht begatine qe kish mbajtur korbat e qytetit gjalle...

[katana]

kid dung
pseudo-insomnia
--------------------------------------------------------------------------------
kisha nje deshire te zhdukja kohen.
t'a grisja atje ku
e shkuara bashkohej me te ardhmen
e zvarre terhiqnin njera tjetren
neper kujtime kohesh te paqena
e synime te paarritura,
t'a shqyeja atehere kur
vazhdimesia e ritmit ne kraharor
behej e padurueshme
e jehona e cdo rrahjeje
zgjaste deri pas rrahjes pasardhese.

kisha nje deshire te perdhunoja.
te abuzoja te tjere te dobet si une
e t'i mbushja me frymen e thartuar
te dyerve te mbyllura
(por jo per mace e per qen)
e te mendjeve te hapura hermetikisht,
te lendoja edhe ata qe me donin
e qe i doja edhe me shume,
perfshire edhe veten
qe me dukej se m'a terhiqnin
me zinxhire te arte shpresesh te vdekura,
zinxhire te forte ama.

kisha nje deshire te mos ekzistoja.
te shperbehesha mes fjalesh te thena
e te harroja veten
ne nje vdekje te thate
ashtu si te tjeret na harrojne
e i harrojme ne jete,
te flija nje gjume pa endrra
e kur te zgjohesha
te isha nje top prej mishi
i mbuluar nga nje lekure pa nerva,
pa shqisa e pa ndjenja.

por, kisha edhe nje deshire te permbahesha.
te kafshoja gjuhen fort
e te ndukja krahun
qe t'i terhiqja vemendjen vetes
derisa te me bucisnin veshet gjak
e vrere te me lotonin syte.

u permbajta.
por deshirat e padeshirueshme
u kaliten e u fuqizuan aq shume,
sa qe heren tjeter,
deshira per t'u permbajtur
kam frike se nuk do jete e mjaftueshme.

[katana]

Kushtuar nje te cmenduri.


Macet ironike dhe brumbujt revolucionar
luajne hijet ne rruget anemike te Londres.
Qellimet perpeliten shpresave te njollosura
te krevatit.
sperma dhe une ndryshojme vetem nga
intervalet kohore.
I qeshem njollave te tavanit dhe
bickoj pjesen me fatkeqe te vetvetes...
Ajo jargavitet dhe duke shkrumftuar
geofmon serish,qelbet e fle.

Kur henet jane te plota
vetja mbarset e pi
Psheretimat ndjekin njera tjetren
ne rrugen viskoze te deshtimeve
E une, une ty te thith ne cibukun tim
e ti rikrijohesh pjelle e shperberjes
dhe fantazis
Ti macja ime e kalter
mos e shiko oren prej rere.
Dhe mos e mat kohen me sekonda...
Mate me rrugen qe pershkruan buzet e mia
per te mberritur ne meridianin tend te nxehte.
Mate me qetesin time qe edhe monumentet
krijon me 100 grameshin ngjites.
Po jam i qete
edhe pse i pezullt, edhe pse i pakonvertuar.
E ti,ti ma prish qetesin me ikjet e tua te cmendura..
Une pi konjak dhe peshurrem ne krevatin e hekurt
te cmendines, atje ne katin e katert te godines se verdhe.

Pak me siper je ti
Pak me poshte
pak me brenda, me thelle, me nxehte, me terbuar,me epshem.
I piste une s'reshti se peshurruri
I mbytur me prapesit e mia une te terheq perfundshem..
ti renkon e lengezohesh poshte dritave te verdha
lengezohesh me sy dhe meridiane
I etur u enda trupit tend.
I etur, i perbuzur, i tallur.
Besnik i fatit tim qeros
O miq
Betohem sot para jush solemnisht
Do ta kafshoj Everestin fort ne sup qe tia
degjoj renkimete cmendura.
Heee mali renkoka si une.
Brumbujt dhe merimangat ma treguan rrefenjezen
e vjeter te bishtukut.
ishte e vjeter si malli dhe brenga ime per ty.
Ma hengri lija brengen.
Ma hengri lija shpresen.
Tani macet ironike me perbuzin kepucet shojengrena.
Kloresit e brumbullsise se peste
tundin antenat para meje
dhe hane njeri tjetrin.
Une ty te kerkoj macja ime
dhe vegjetoj ne kaltersin e godines se verdhe.



po per kete u merr malli
Mozaik
--------------------------------------------------------------------------------
Kukule magula mesita
manita kolesot makan
korsefa korsefa korsefa
Kolimo niresti pistan

Kukule magula mesita
iferton kasema makan
Korsefa korsefa korsefa
kertiful magula xhentan

[katana]

teme e vjeter
--------------------------------------------------------------------------------
me dhembin brinjet
e nuk mbushem dot me fryme,
brrylat me dridhen, edhe gjunjet,
me djerse me mbushen duart
e nuk qaj dot me beso,
megjithese me djegin syte.
me vjen per te vjelle ne mengjes,
po s'kam ca te vjell se nuk ha me.
me eshte acaruar shume mishi i dhembeve keto kohet e fundit, por s'po e vras me mendjen.
ti ishe arsyeja,
qe une i laja dhembet dy here ne dite,
qe beja dush perdite,
rruhesha me shpesh se dy here ne jave
e qethesha nje here ne muaj.
tani qe nuk te shoh me,
me ka marre malli shume
dhe qelbem ne ere.
ti ishe arsyeja,
qe me bente te vija ne pune,
dhe po ti ishe arsyeja
qe e lashe punen.
ti nuk je vetem fiksim,
je me shume.
kujton se nuk me ka shkuar mendja te vras edhe veten?
ti ke qene arsyeja qe me ka ndaluar,
ose me sakt
iluzioni se ndonjehere mund te jesh e imja.
nuk e kuptoj pse po i shkruaj keto fjale dhe s'ti them ne sy?
mbase prandaj,
qe mos ti lexosh asnjehere.
pastaj, pse pak te kam thene une ty?
vetem nje gje nuk te kam thene.
te urrej...
te urrej...
te urrej...
na tani, beso te urrejtja
ne qofte se s'do te besosh tek dashuria.
po ti s'do e marresh asnjehere vesh kete.
"apo jo miku im, ajo s'do e marri vesh asnjehere kete?"
dhe une ndihem krenar
qe kam hyre ne listen
e atyre qe te deshen.
dhe ndoshta edhe do i flasesh
gjynahqarit te rradhes per mua.
ndoshta edhe do e kuptosh
nje dite, se dashuria ekziston,
por une nuk ta uroj.
jo jo, nuk ta uroj.

[Fiori]

Qyfo nga forumi i ri...
Te gjithe fabulo-poezine mund ta gjeni
duke kerkuar fjalen "lajthicka" tek ky forum!


...“Oh u LAJTHITSH ti – bertiti nena Vjose -
te hengert ujku si te egren dose.
Se na trembe kalamaqer e te rritur bashke
nuk na le te gezojme as Pashke”

Qe atehere ne fshatin myzeqar
Kur dilte ndonje rob i marre
I LAJTHITUR i thonin, ashtu si “kesulkuqja”
dhe e linin te endej rrugeve te gurta!!!...


p.s. ju te dy do vdisni nga Nostalgjia dhe nuk do e merrni vesh, per denkun dhe katan e kam (ku ka dy ka vend dhe per tre..kater, pese e me shume)

[hope31]

Shume te bukura Denku vargjet e zgjedhura.
Pune dhe ide e mire.

sinqerisht
hope31

[dimegeni]

Pune shume e mire Denku!
Je krye djal,i palodhur si gjithmon dhe nostalgjik si gjithmon dhe puntor si gjithmon,me kete teme i hape rrugen shume perlave te shkrimtarise shqiptare dhe te huaj.Forumi i vjeter ishte yll
ata te pakte qe shkruanin atje ishte per te ardhur keq qe u humbisnin punet ne nje faqe interneti po do tu vije koha qe do ti ndjekim nga mbrapa per tu kerkuar autograf dhe do na vije mire e do krenohemi qe i kemi njohur dikur.

Me respekt dhe i falenderoj te gjithe!!!!!


p.s.denk,i thashe Lalit ta beje gati litarin.

[denku]

Ke te drejte Fiori,mund edhe te vdese nga nostalgjia.Madje tek varri do shkruhet:

Ketu prehet nje romantik
edhe pse njeri me tik
Pa na ishte nostalgjik
jeten e shihte si nje llastik


Hahahahaa Dime!

Katana po ti ca do shkruash?

pershendetje!!!!!!!!!!!!