Rrefimi i Çaushit-Abri e Epërme,Drenice

Me lejen e te nderuarit Çaushi,i cili eshte edhe antar i ketij forumi,njeherit edhe protagonist i tmerrit dhe luftes ne rajonin e Drenices,me perkatesisht ne Abri te Eperme dhe rrethine po e sjelli edhe rrefimin e tij autentik.

Kishte pesë ditë luftë të ashpër në mes të forcave të UÇK-së dhe atyre të armikut në ofanziven e muajt shtatorë të ‘98,Forcat tona Çlirimtare i bënë një rezistencë të fortë armikut në fshatin Baicë,të Drenasit.
Plani i armikut ishte që të marrë nën kontroll fshatin Abri të Epërme, meqenëse nga fshati Baicë ishte e pamundur të depërtojë sepse ishte një rezistencë shumë e fortë , forcat e armikut ndërruan planin .
-Ata vendosin që në fshatin Abri të Epërme të depërtojnë nga ana perëndimore pikërisht nga fshati Likoc dhe nga ana jugore prej fshatrave Vuçak dhe Gullbovc,ku në atë kohë armiku kishte depërtuar në këto fshatra .
-Më datën 25.09.’98 Organizohet nga Brigadat 111 dhe 113 të UÇK-së një rezistencë e fortë kundër armikut në lagjen e Muliqëve dhe të Deliajve të Abrisë lagje këto që lidhnin rrugën në mes të dy fshatrave Abrisë dhe Likofcit , në atë front , forcat tona dhe ato të armikut përballeshin në një distancë prej dyqind deri treqind metrash ,armiku pëson humbje në njerëz dhe makineri luftarake ,një autoblindë e armikut bie në një minë tokësore antitank e vendosur nga ana e UÇK-së ku përafërsisht gjejnë vdekjen dhjetë (10) pjesëtarë të ushtrisë serbe , dhe shumë të tjerë plagosen.
-Nga ana jonë bie dëshmorë Afrim Mitar Kiçina nga fshati Baicë pjesëtarë i Brigadës 111 “Adem Jashari” të UÇK-së ,dhe plagosen disa shokë, fronti zhvillohet nga orët e paradites deri në orët e vona të mbrëmjes të datës së lartshënuar . Me vendim të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së urdhërohen dy Brigadat e UÇK-së 111,dhe 113 ta bëjnë tërheqjen taktike nga Istikamet në natën mes datave 25 dhe 26 shtatorë të ’98 në kuptimin e ruajtjes së njerëzve dhe municionit ,e në vëzhgimin e armikut,dhe të bëhen sulme sipas urdhrave që pasojnë .
-26 dhe 27 shtatorë ’98 ,ndodhemi në lagjen e Strumcakëve një grup prej 27 pjesëtarëve të UÇK-së, në shtëpinë e Ali Strumcakut pjesëtarë I UÇK-së , lagje kjo në veri të fshatit tonë, me ne ndodhej edhe Komandanti i Batalionit të dytë të Brigadës 113 “Mujë Krasniqi” Isa Xhemajli i cili kishte caktuar një grup për përcjellje dhe lëvizjen e armikut dhe mbante lidhjet me njësitë e tjera të UÇK-së të cilat ishin në vëzhgimin e forcave të armikut.
-Ora 24:00 errësirë e madhe, unë dhe Imer Deliu i parashtrojmë një kërkesë Komandantit që të na lejojë rrugën të hyjmë në lagjen e Hysenajve dhe të Deliajve për ta vëzhguar terrenin , në mëngjesin e hershëm të dt, 28.09.’98 vazhdojmë rrugën me Imerin , dhe hyjmë në lagjen time, nuk kishim informacione të plota se armiku tërësisht është larguar nga fshati por ne lëviznim me një kujdes të shtuar .
-Ulemi në një livadh nën shtëpinë time, hamë disa dardhë që kishin rënë nga pema ,Imeri as që kishte ndjenjën se familjes së tij mund ti ketë ndodhur diçka ,ai mbushi gjoksoren e tij me dardhë për të gjithë anëtaret që kishte dhe shpresonte se do ti takonte dhe t’ua japë nga një të gjithëve ,karikatorët i futi në xhepa pantallonash, në rrugë e sipër Imeri tregonte se me një dëshirë të madhe iu kishte bashkangjitur radhëve të UÇK-së për çlirimin e vendit , ai tregonte dhe thoshte se para fillimit të Luftës i kishte ftuar të gjithë anëtaret ,Prindërit,vëllezërit dhe i kishin ndarë detyrat familjare, Imeri që ishte më i madhi prej vëllezërve do të futej në UÇK ,ndërsa vëllai i dytë Enveri të kujdesej për anën ekonomike të familjes dhe ndodhej i punësuar në Slloveni ,ndërsa vëllai i vogël Ademi të përkujdesej për lëvizjen e familjes në rast nevoje , kjo të bënë të kuptosh se ky njeri ishte i përgatitur psiqikisht ,shpirtnisht dhe fizikisht të kontribuojë në çlirimin e vendit të tij prej një armiku shekullorë, në fillim të muajt qershor të ’98 Imeri lë punën në Slloveni vjen në Shqipëri armatoset kalon kufirin shqiptaro-shqiptar dhe i bashkëngjitet radhëve të UÇK-së në Drenicën e tij.
-Binte një shi i imët por i pa ndërprerë,vazhdojmë rrugën për në lagjen e tij,në rrugë e sipër në vendin e quajtur “gryka e hagjëve”takojmë kushëririn e Imerit, Bashkimin,një djalë rrethe të njëzetave i cili lëngonte nga një sëmundje fizike të njërës këmbë , ndalemi dhe vëzhgojmë terrenin ishte mjegull mëngjes i hershëm , ishim afruar diku rrethe 200 metra afër rrugës kryesore që lidhte dy fshatra Abrinë dhe Likofcin ,vërejmë se diçka ishte ngritur në malin para nesh,por nuk mund ta dallojmë se çka ishte,me që Imerin e kisha Komandant të skuadrës ai më propozon që të kthehem të shokët dhe të i njoftojë se deri aty mund të vijnë të gjithë shokët .
-Kthehem të shokët dhe e njoftoi Komandantin se si ishte gjendja në teren dhe se të gjithë mund të nisemi në drejtimin që isha ndarë me Imerin se aty na pret ai .Në ndërkohë Imeri me kushëririn e tij ishte afruar më afër rrugës kryesore dhe kishte vërejtur se ajo që ishte ngritur mbi malin e shkurtër kishte qenë tendë najloni ku kishin qëndruar forcat e armikut,Imeri me kushëririn e tij hynë në lagjen Deliu pa pritur ardhjen tonë.

-Derisa unë me shokë po bëheshim gati për tu nisur dhe veç ishim rreshtuar për nisje arrin Imer Deliu me kushëririn e tij Bashkimin ,në duar mbanë një foshnje dhe shprehet duke qarë ; merreni shokë kjo është e tërë familja ime që ka mbete gjallë....! të tjerët janë të masakruar të gjithë..!! , të gjithë u shtangëm dhe u tronditëm nga ajo që dëgjuam..!!! , filluam ta ngushëllonim Imerin të gjithë me një dhimbje të madhe që përshkroi gjithë shpirtin tonë .
-Kjo foshnje gjashtë javësh ishte Diturie Imer Deliu e cila kishte mbijetuar dy ditë të plota duke qëndruar në gjoksin e nënës së sajë të mbytur dhe duke u ushqyer me gjakun e nënës së saj, dhe me pika shiu . Hamide Xhemajli,Lindita Jusufi,dhe Rahime Hajdari pjesëtare të UÇK-së marrin nën përkujdesje e pastrojnë dhe e ushqejnë Diturien gjashtë javëshe .....!
-Të pikëlluar se çka kishte ndodhur në lagjen e Deliajve vazhdojmë rrugën të gjithë shokët së bashku për të parë se çka kishin bërë të çmendurit e një ushtrie qyqare ndaj fëmijëve grave dhe pleqve,të paarmatosur në një male afër lagjes Deliu .
-Hymë në oborrin e Sali Deliut ,babai i Imerit dhe shohim trupin e pa jetë të Ademit në korridorin e Odës ku më herët Imeri e kishte tërhjekur zvarrë nga vendi i ramjes,vazhdojmë në kërkimin e kufomave të tjera hasim në plakun 94 vjeçar Fazli Deliu i djegur në shtëpinë e tij tërësisht , vetëm kafka dhe eshtrat tregojnë pamjen se ka qenë njeri, tutje në malin ku ishin të strehuar Deliajt......kufoma e tretë Zeqir Jonuz Deliu 45 vjeçar ,vazhdojmë në të majtë të malit hasim në plakun rrethe të shtatëdhjetave Ali Deliu i prerë në fyte me thikën e tij të vogël...!!! që grinte duhan kaçak për të pirë,kushëri i Imerit ,tutje Pajazit Deliu edhe ky kushëri i Imerit,rrethe gjashtëdhjetë e pesë vjeçar ,Nëna dhe Halla e Imerit diku afër të shtatëdhjetave të masakruara barbarisht...!!! këmbët e prera në gjunjë, më tutje bashkëshortja e Imerit,(Lumnija)....bashkëshortja e Enverit (Luljeta shtatzënë...!!!) bashkëshortja e Ademit 30 vjeçar (Mihanja 25).....nëna e Valmirit një vjeçar...!!!! ( vëllezër të Imerit)!!!.. në formën më mizore të masakruara........!!!!! si mund të durojë pa u zhgreh në vajë njeriu normal para fëmijëve të Imerit...!! Vajzës tetë vjeçe Menduhise dhe djalit Jetonit dhjetë vjeç që ishin bërë shoshë nga thikat e Çetnikeve-shkie ujqërve te Ballkanit .....!!! dhe u kishin prerë gjymtyrët e trupit......!! ishte kufoma e fundit në mesin e 24 të masakruarve ajo e më të riut Valmir Adem Deliut, vetëm një vit jetë kishte......!!!!! cuclla i rrinte mbi gjoksin dhe kraharorin e tij të njomë …!!!!!
Ndodheshin të vrarë bashkëshortja e Hajriz Deliut (Zahidja) me dy fëmijë nën moshën dhjetë vjeçare Gentiana shtatë vjeçe dhe Donjeta gjashte vjeçe ...!!!!Babai Hajrizi ishte gjetur tre dite me vone i mbytur ne bunar ,kushëriri i Imerit ,Mësuesi veteran i arsimit Habib Deliu me të vëllamë Hysenin dhe me dy vajzat Mihanja 16 vjeçare dhe e motra Antigona 14 vjeçare ....!! të masakruara dhe të dhunuara nga bishat serboçetnike . Me ne ndodhej veprimtari i pa lodhur i këshillit për të drejtat e njeriut për rajonin e Drenicës zotëri Murat Musliu nga Likoci i cili të gjitha kufomat i vizitojë dhe i fotografoj një nga një.
-Para gjithë asaj që kishte ndodhur, Imeri u mbante jashtëzakonisht mirë pavarësisht prej rastit tregoi një zemërfortësi të madhe ,ku edhe ne shokëve na ipte kurajë që të vazhdojmë luftën deri në arritjen e lirisë së plotë, sepse thoshte liri pa gjak nuk ka, unë për vetën time do ta quaja legjendë për zemër fortësi që ka treguar para një masakre të tillë familjare .
-Mbas gjithë asaj që kishte ndodhur ,Imeri na tuboi të gjithëve dhe na tregoi vendin se ku planifikon të i varrosë përkohësisht të masakruarit,në familjen e Imerit mungonin edhe katër fëmijë të cilët nuk ishin prezent me të masakruarit,vjen një lajm se katër fëmijët ndodhen në lagjen e Hysenajve ,nga Imeri marrë urdhrin që të shkojë dhe të i vizitojë ,ngjitem lartë në lagje dhe në familjen e Avdullah Mehmet Hysenaj takoi katër fëmijët e gjallë të familjes së Imerit , të gjithë kishin plagë në trupin e tyre të njomë ,mosha e tyre ishte nga një (1) deri në pesë (5) vjet , njëri ishte djali i Imerit (Alberti i cili i ka shpëtuar masakrës dhe është ngushëllim per Baba Imerin ) ndërsa tre të tjerët të Enverit (vëlla i Imerit) , kthehem në vendin e ngjarjes dhe e njoftoi Imerin se katër fëmijët ishin gjallë dhe ishin të strehuar në shtëpinë e Ajet Hysenajt, për një moment Imerit I ngushëllohet shpirti nga ky lajm se katër fëmijët e familjes së tij janë gjallë !!!! .
-Fillon hapja e varrezave nga shokët tanë ,dhe disa fshatarë që kishin dëgjuar për lajmin edhe ata shumë pak .
Kurrë në jetën time nuk kisha përjetuar diçka të tillë dhe nuk kisha parë masakër më të rëndë , për një moment më lindi ideja se po ta shohë bota këtë masakër do të tronditet , e ndajë Imerin nga shokët dhe i propozojë që nëse është e mundur të i njoftojmë mediat vendore dhe ato ndërkombëtare që në atë kohë ndodheshin në Prishtinë, dhe të i vizitojnë të masakruarit në vendin e ngjarjes, dhe se kjo do ti tregonte Botes se me çfarë armiku kemi të bëjmë , nën emocionin e dhimbjes që kishte Imeri, ai dëshironte që të masakruarit të varrosen sa më shpejtë ,por edhe me ndihmën e shokëve e bindëm Imerin se ia vlen ta njoftojmë opinionin e gjerë.

-Kthehem tek zotëri Murat Musliu i cili mbasi kishte bërë fotografimin ndodhej në lagjen e Demakve të Fshatit Terstenik,në shtëpinë e Shaban Demakut i them se nëse ke mundësi për të lajmëruar ngjarjen në Qendrën e Gazetarëve Botërorë në Prishtinë , ai menjëherë pranoi mendimin tim dhe veproi me telefonin e tij celular.
Arrijë në vendin e ngjarjes dhe ulemi me Imerin e njoftoi për veprimin e kryer dhe ndezim nga një cigare......vjen dikush nga shokët dhe na njofton se në vendin ku ishin të masakruarit kanë arritur ca gazetarë ndërkombëtarë,ngrihemi dhe shkojmë si duket lajmi kishte marrë dhen... dhe kishte filluar të dëgjohej,shohim se në vendin e ngjarjes kishin arritur vëzhgues diplomatik ndërkombëtarë të asaj kohe që ndodheshin në Prishtinë e jo ndonjë gazetarë, Ishin vëzhgues diplomatik Amerikan dhe Anglez me ta ishte edhe Fred Abrahams udhëheqës i Organizatës Ndërkombëtare për të Drejtat e Njeriut “Human Right Watch” ata bënë fotografimin e të masakruarve me aparatet e tyre speciale dhe tronditen nga ajo që shohin,nga sytë e tyre dilnin lot për atë që panë në fshatin Abri të Epërme !!!.
-Vëzhguesit diplomatik lënë fshatin nën krismat e granatave të armikut dhe kthehen në Prishtinë ,njoftojnë mediat vendore dhe ato ndërkombëtare me rastin e Abrisë ,të nesërmen shumë gazetarë ndërkombëtarë ia mësyjnë fshatit Abri për të arritur në vendin e ngjarjes ku kriminelët e Beogradit kishin lënë gjurmët e tyre,lajmi mori dhen e pikëlloi Kosovën dhe tronditi Botën...!!!!! .
-Për mendimin tim masakra e Deliajve të Abrisë ka forcuar moralin të të gjithë pjesëtaret e UÇK-së në rejonin e Drenicës, për të vazhduar luftën e drejtë për çlirim të vendit, por edhe i ka treguar Bashkësisë Ndërkombëtare se kriminelët e Beogradit duan ta shfarosin një popull të tërë, nga vatrat e veta etnike historikisht, duke masakruar fëmijë, gra dhe pleq të pa armatosur .
-Ndër gazetarët e parë që bëri incizimin me kamerë është gazetari i BBC-së nga Britania e Madhe VAVGHAN SMITH (VANI) i cili edhe mbeti mik i ngushtë i Imer Deliut dhe në përgjithësi Familjes Deliu e cila e çmon punën e tij për mos lejimin e varrosjes së kësaj ngjarje të madhe.
-Ngjarjen e evakuoi nga kujtimet e tij "Çaushi" ish pjesëtarë i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, nga fshati Abri e Epërme të Drenicës ,dhe i cili mendon se Masakra Deliu .....dhe shume masakra tjera qe ndodhën në Kosovë gjatë luftës së fundit janë nën tretmanin dhe nën hijen që e meritojnë,nga institucionet vendore në Kosovë.......!!.


Me respekt
Çaushi

Fotot me poshte dokumentojne tregimin ne fjale.Per here te pare ne nje portal shqiptar.18+

Abri e Epërme,shtator 1998


http://i932.photobucket.com/albums/a...i/GK/abri1.jpg

http://i932.photobucket.com/albums/a...i/GK/abri3.jpg

http://i932.photobucket.com/albums/a...i/GK/abri2.jpg