Nuk ka dyshim, se nga vetë shqiptimi i shehadetit, njeriu kupton se mohimi i taghutit1 (çdo gjë qe adhurohet përveç Allahut, kushdo qoftë e çfarëdo qoftë, gjykatësit e rremë, të adhuruarit e trilluar etj) është një shtyllë pa të cilën nuk vlen shehadeti. Pas përfundimit të librit 'Thirrja në Teuhid', e kemi vërejtë se është e nevojshme të shpjegohet mësimi i katërt nga ai libër më detalisht dhe me disa shembuj, sepse pikërisht në atë mesele shumica e atyre që pretendojë se janë musliman dhe Pasues të Selefëve, kanë bërë gabime dhe nuk e kanë kuptuar realitetin e mohimit të taghutit. Kur themi se nuk e kanë kuptuar realitetin, me këtë dëshiroj të them se nuk e kanë realizuar mohimin e taghutit dhe nuk i kanë mohuar disa forma të shirkut.
Kemi prej atyre, që pretendojnë se janë musliman, por e kanë bërë hallall adhurimin e taghutit në format të ndryshme. Nëse pyet dikush: 'Si është e mundur kjo?'
Ne themi:
Ata 'dijetarë' të cilët e kanë bërë hallall votimin për parti të ndryshme të taghutit (shejtanit) dhe ata 'dijetarë' që e kanë lejuar tahakum ila taghut (të gjykosh/paditesh para taghutit ne mosmarrëveshjet për arsyet e ndryshme), këta njerëz të tillë që kanë lejuar këto vepra konsiderohen tavaghit.2
Thotë Allahu i Lartësuar:
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُواْ أَن يَكْفُرُواْ بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلاً بَعِيدًا
„A i ke parë ata (hipokritët) të cilët shtiren se besojnë në atë që të është zbritur ty dhe në çfarë është zbritur para teje, ata duan të shkojnë për të gjykuar (për mosmarrëveshjet e tyre) te Taghutët (gjykatësit e rremë, të adhuruarit e trilluar), ndërkohë që janë urdhëruar t’i mohojnë ata. Por është shejtani ai i cili dëshiron t’i humbasë ata në pafundësi.” (An Nisa':60)
Në këtë ajet përdoren fjalët 'ata duan të shkojnë' (arabisht: juridune), nga kjo kuptojmë vetë dëshira për të shkuar te taghuti në mosmarrëveshje për të kërkuar gjykim, është shirk dhe kufr.
Dhe kjo hyn në të njëjtën kategori sikur ata mushrikë që thojnë: ”Duam të shkojmë të varrezat dhe ti adhurojmë të vdekurit..” apo ”Dëshiroj të shkojë të sheikhu dhe ta lus për fëmijë dhe rizk”. Nëse indivdi nuk e bënë veprën e përmendur, por dëshiron ta bëjë në të ardhmen, apo beson se një vepër e tillë është e lejuar, dhe nuk është shirk i madh, ky individ konsiderohet mushrik nga çdo musliman i cili e njeh dinin Islam.
Natyrisht se këta pabesimtarë i kanë shubuhatet3 të ndryshme, sepse askush nuk dëshiron dhe nuk e lejon shirkun dhe kufrin me plotë vetëdije, por në sheriatin e Allahut nuk kanë arsyetim dhe tekfiri mbi njerëz të tillë është kusht për pranimin e imanit.
Sheikh Hysein dhe Sheikh Abdullah bin Sheikh Muhammed (djemt e Muhammed ibn Abdul-Vehhabit) janë pyetur:
"Cili është gjykim mbi ata persona, të cilët kanë dashuri për pjestarët e Islamit (el-vala), por nuk tregojnë armiqësi (bara-distancim dhe mu'ada-armiqësi) mushrikëve, apo tregojë armiqësi kundër mushrikëve por nuk i shpallin pabesimtarë - kafira (mushrikët)?"
Janë pergjigjë:
"Ata nuk janë musliman (muvehhidunë). Për të qenë musliman, duhen të kenë njohuri për Teuhidin, ti nënshtrohen atij dhe të punojnë sipas tij. Atëher duhen ta pranojë sheriatin me të cilin është dërguar profeti (Paqja dhe Bekimi i Allahut qofshin mbi të), ti nënshtrohen atij sa i përket hallallit dhe haramit dhe të gjitha gjërat tjera me të cilat është ardhur Profeti jonë. Kushdo që thotë: "Unë kundër mushrikëve nuk kam armiqësi (muadat)." ose ka armiqësi por nuk i shpallë pabesimtarë ata të cilët e luftojnë këtë din, ose të cilët bëjnë kufr dhe shirk të madh, ose ata të cilët adhurojnë varret sepse shqiptojnë 'La ilahe il-laAllah', një person i tillë asnjëher nuk mundet të jetë musliman." Thotë Allahu i Lartësuar:
إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُواْ بَيْنَ اللّهِ وَرُسُلِهِ وَيقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُواْ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلاً
أُوْلَـئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا
"Sigurisht, ata të cilët nuk besojnë Allahun dhe të Dërguarit e Tij dhe që duan të bëjnë dallime mes besimit në Allahun dhe në të Dërguarit e Tij duke thënë: “Ne besojmë disa prej tyre, por i mohojmë të tjerët” dhe që duan të bëjnë për vete një rrugë të ndërmjetme, Këta në të vërtetë janë mosbesimtarë dhe për mohuesit Ne kemi përgatitur ndëshkim poshtërues." (An Nisa 150-151)
(Mexhmuatu-teuhid, 1/353)
Shumica e tyre e lejojnë shirkun për ta bërë jetën më lehtë në këtë dunja, sepse kur janë ne pyetje parat (të hollat) dhe gjërat tjera materiale të kësaj dunjaje, e cila nuk vlen as sa krahu i mizës, ata i harrojnë ajetet e kjarta dhe thënjet e dijetarëve. Por, nuk duhet të çuditemi aq shumë, sepse më të vërtetë shejtani i mallkuar me aleatët e tij ka qenë i suksesshëm në këtë drejtim.
Dijetarët e këtij Ummeti nuk kanë bërë dallim mes atij që e lejon sexhden (ibadetin në përgjithsi) varrit, Diellit dhe Hënes, apo atij që e lejon adhurimin e të vdekurve dhe atij që e lejon votimin dhe kërkimin e gjykimiti para taghutit (shejtanit). Kështu që, edhe në trojet tona janë paraqitë njerëz me interesat të ndryshme personale, të cilët e kanë bërë hallall veprat e ndryshme të mosbesimit. Ky shkrim le të jetë këshillë për ata, dhe njëkohsisht ne i thërrasim që të pendohen haptas për veprat e tyre të shëmtuara dhe ti bashkangjiten Thirrjes në Teuhidin e pastër.
Këtë shkrim po e fillojmë me një fetva nga Sheikh Muhammed (Allahu e mëshiroftë), i cili shumë kjartë na shpjegon se pa e mohuar taghutin, dhe ata që i bëjnë ibadet taghutit (mushrikët), njeriu nuk mundet që të jetë muvehid (musliman/hanif).
- Thotë Sheikhul Islam Muhammed ibn Abdul-Vehhab (Allahu e mëshiroftë):
''Dije, Allahu të mëshiroftë, se gjëja e parë që Allahu i Lartësuar njeriut ja ka bërë farz (e ka urdhëruar) është kufr në taghutin pastaj iman në Allahun. Argument për këtë janë fjalët e Lartmadhërishmit:
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ
''Dhe me të vërtetë që Ne kemi dërguar te çdo Ummet (bashkësi njerëzish, popull, kombë) të Dërguar (duke shpallur): "Adhuroni vetëm Allahun dhe shmanguni dhe i rrini larg Taghutit (shejtanëve ose çdo gjëje tjetër që adhurohet pos Allahut)." (En Nahl:36)
Sa i përket llojeve të të bërit kufr në taghutin: Të jesh i bindur se ibadeti drejtuar dikujt ose diçkahit krahas Allahut nuk është i drejtë, të distancohesh nga ai, ta urresh, të bësh tekfir mbi vepruesit e shirkut dhe duhet tu kundërvihesh (ti armiqësosh).
Të besosh në Allahun don të thotë të jesh i bindur që Allahu është El-ilah el-ma'bud (Zot që i vetmi meriton adhurimin) i Vetmi përreth të gjithë atyre të tjerëve dhe të gjithë llojet e ibadeteve të pastra dhe të sinqerta ti drejtohen vetëm Allahut, të mohosh çdo të adhuruar tjetër krahas Tij, ti duash pasuesit e ikhlasit dhe të miqësohesh me ta (el-uela), kurse ti urresh pasuesit e shirkut dhe tu kundërvihesh (armiqësojsh/adauet).
Ky është mileti i Ibrahimit, të cilin e rrefuzojnë vetëm ata që s'kuptojnë dhe ky është ai shembulli që Allahu na ka treguar me fjalët e Tij:
قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَاء مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاء أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ
"Me të vërtetë që ka qenë një shembull të shkëlqyer për ju tek Ibrahimi dhe tek ata që ishin me të, kur i thanë popullit të tyre: “Vërtet që ne jemi të lirë prej jush dhe prej gjithçka që ju adhuroni në vend të Allahut; ne ju kemi hedhur poshtë ju dhe ndërmjet nesh dhe jush ka filluar armiqësi dhe urrejtje përgjithnjë, derisa të besoni në Allahun Një të Vetëm." (El Mumtahineh:4)
Kurse taghuti është një nocion i përgjithshëm, çdo gjëje që i drejtohet ibadeti krahas Allahut të Lartësuar, kurse ai është i kënaqur me atë ibadet qoftë ai i adhuruar (ma'bud) ose i pasuar (metbu'u) ose ai i cili i bindet ose pason dikë tjetër në mosbindje ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij - ky është pra taghuti.
Taghutët janë shumë, por kryesorët janë pesë (5):
I pari: Shejtani, thirrësi në ibadet tjetërkujt përveç Allahut të Lartëmadhërishëm. Argument për këtë janë fjalët e Lartëmadhërishmit:
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
"A nuk ju urdhërova dhe a nuk jua përcaktova juve, o Bij të Ademit, që të mos adhuroni shejtanin? Vërtet që ai ishte për ju armik i qartë." (Ja – Sin:60)
I dyti: Gjykatësi (hakimi) i padrejtë, i cili ndryshon rregullat (ligjet) e Allahut të Madhërishëm. Argument për këtë janë fjalët e Lartëmadhërishmit:
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُواْ أَن يَكْفُرُواْ بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلاً بَعِيدًا
"A i ke parë ata (hipokritët) të cilët shtiren se besojnë në atë që të është zbritur ty dhe në çfarë është zbritur para teje, ata duan të shkojnë për të gjykuar (për mosmarrëveshjet e tyre) te Taghutët (gjykatësit e rremë, të adhuruarit e trilluar), ndërkohë që janë urdhëruar t’i mohojnë ata. Por është shejtani ai i cili dëshiron t’i humbasë ata në pafundësi." (An Nisa':60)
I treti: Ai i cili gjykon me diçka tjetër nga ajo që ka zbritur Allahu. Argument për këtë janë fjalët e Lartëmadhërishmit:
وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ
"Dhe kushdo që nuk gjykon me atë që ka shpallur Allahu (me Ligjin e Allahut), të këtillët janë Kafira (jobesimtarë)." (El Maideh:44)
I katërti: Ai i cili pohon se e din të fshehtën (ghajbin) krahas Allahut. Argument për këtë janë fjalët e Lartëmadhërishmit:
عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا
"(Ai i Vetëm është) i Gjithëdituri i Ghajbit (i të panjohurës) dhe askujt nuk ia shpall Ghajbin (fshehtësinë) e Tij. Përveç ndonjë të Dërguari (nga njerëzit) të cilin Ai e ka zgjedhur (Ai i njofton atij nga e fshehta, sa të dojë Ai) dhe pastaj Ai bën një grup roje (melekësh) të ecin para tij dhe pas tij." (El Xhin:26-27)
I pesti: Atij të cilit i bëhet ibadet krahas Allahut dhe me këtë ai është i kënaqur. Argument për këtë janë fjalët e Lartëmadhërishmit:
وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ
"Dhe nëse ndonjë prej tyre do të thoshte: Unë jam veç Atij (Allahut)”, një të tillë Ne do ta shpërblenim veçse me Xhehenem. Në këtë mënyrë i shpërblejmë Dhalimunët (keqbërësit mosbesimtarë e politeistë)." (El Enbija':29)
Pra dije se njeriu nuk bëhet mu'min përveç se duke bërë kufr bit-taghut. Argument për këtë janë fjalët e Lartëmadhërishmit:
لاَ إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
"Nuk ka asnjë detyrim në fe. Vërtet, Rruga e Drejtë është bërë e qartë nga rruga e gabuar. Kushdo që mohon Taghutin (çdo gjë tjetër që adhurohet përveç ose krahas Allahut) dhe beson në Allahun, atëherë ai është kapur për mbajtësin më të sigurt që nuk thyhet kurrë. Dhe Allahu është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri." (El Bekare:256)
E vërteta (rushd) është dini i Muhammedit (salallahu alejhi ue sel-lem) kurse e pavërteta, e kota (el-ghajj) është feja e Ebu Xhehlit. Kurse lidhja më e fortë që s´ka shkëputje është shehadeti: "La Ilahe Il-laAllah", dhe kjo përbëhet prej negacionit (mohimit) dhe vërtetimit (pohimit). Mohon çdo lloj ibadeti tjetërkujt krahas Allahut të Lartëmadhërishmit dhe vërteton (pohon) çdo lloj ibadeti vetëm Allahut, duke mos i shoqëruar asnjë në ibadet."
(Mexhmuatu-teuhid, f.329 - 330 dhe Ed-Durerus-Senijjeh, 1/161-163)
Dije, Allahu të udhëzoftë, tani mësove se pa i mohuar të gjithë tavaghitët (çdo gjë tjetër që adhurohet përveç ose krahas Allahut, këtu hynë edhe të gjithë sistemet njerëzore laike, sekulariste, demokratike dhe të gjithë ata të cilët u ndihmojnë këtyre sistemeve siç janë gjykatësit, ushtria, policia, administrata, partitë politike, kryetarët e shteteve, parlamentarët etj..) njeriu nuk hyn në Islam. Mohimi i taghutit hynë qysh në pjesën e parë të shehadetit "La ilahe".
Transmetohet nga Ebu Malik nga baba i tij që ka thënë: "E kam ndëgjuar Muhammedin (Paqja dhe Bekimi i Allahut qofshin mbi të) që ka thënë:
"Ai që thotë "La ilaha il-laAllah dhe mohon ( bënë kufr) në gjithqka që adhurohet pos Allahut (d.m.th: e mohon taghutin), e ka të mbrojtur jetën dhe pasurin, e llogarin do ta japin para Allahut të Lartësuar."
Për këtë arsye, ai i cili nuk e mohon taghutin dhe ata që i bëjnë ibadet taghutit (mushrikët dhe të gjithë sistemeve jasht islamit), ai nuk i ka përmbush kushtet për hyrjen në Islam dhe për këtë arsye nuk konsiderohet muvehid (musliman/hanif). Xhehli, tevili, ixhtihadi apo taklidi nuk janë arsyetim per një individ, i cili i përshkruhet Islamit, por nuk e mohon taghutin dhe mushrikët.
- Thotë Sulejman bin Sahman (Allahu e mëshiroftë):
"Pasi që mësove se është mosbesim të kërkuarit gjykim prej taghutit (gjygjit të taghutit), e kupton këtë në vijim: Allahu i Lartësuar në Librin e Tij thotë se kufri (mosbesimi) është më i keqë se vrasja.
"Dhe El-Fitneh (mohimi i Allahut dhe adhurimi i të tjerëve përkrah Tij) është më e keqe se vrasja." (El Bekare:191)
"El-Fitnah (Shirku) është më keqë se vrasja." (El Bekare:217)
Fjala 'Fitnah' në këtë ajet është kufri dhe shirku.
Nëse ky lloj gjykimi është mosbesim/kufr (tahakum ila taghut), duke ditur se mospajtimet diskutohen para gjygjit të taghutit vetëm për arsye të dynjase, si mund ta kesh të lejuar të bësh kufr për atë arsye? Njeriu nuk do të jetë besimtarë derisa mos t'a dojë Allahun dhe të Dërguarin e Tij më shumë se të gjitha, dhe derisa mos ta dojë Profetin (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) më shumë se fëmijët e vet, prindërit dhe të gjithë njerëzit tjerë.
Për atë, sikur të jenë në rrezik të gjitha të mirat tuaja në këtë dynja, nuk do ta kishe të lejuar që të gjykohesh/paditesh me të tjerët para gjygjit të taghutëve/shejtanit. Dhe sikur dikush të të kërcënonte me dhunë që të zgjedhish mes gjykimit/padisë me tjetërkënd para ati lloj gjygjit dhe humbjes të mirave të kësaj dynjaje, atëherë do ta kishe obligim që ta sakrifikosh dynjanë, dhe nuk do ta kishe të lejuar që të kërkosh gjykim para gjygjit të taghutit.” (Ed-Durerus-Senijjeh, 10/502-511, Kapitulli: Gjykimi i Murtedit, f.275 & Fetvat e ulemave të Nexhdit, 1/341-343)
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga >_Ilirian_>
Krijoni Kontakt