Qenia njerezore: thjesht nje maske apo person?

[Hyj-Njeriu]

Ore po ti je seminarist apo thjesht ke lexuar 38 menyrat e Shopenhauerit per te fituar nje debat ?
Si te thashe problemi real ka te beje me lenden e shpirtin njerezor.
Ti nga ana tjeter flet per cilesi pa percaktuar asnje, te duket normale ty kjo ?

Nje gje me rendesi ku çalon tradita kristiane eshte sopuzimi i gabuar se Zoti mund te mendoje sot e te veproje pas 50 000 vjetesh.
Duket qarte nga trajtimi im se eshte paradoksale, prandaj duhet zgjidhur paradoksi, se seminaristi me kete pune merret, se mbahet si njeri i leçitur.
Ti ne vend te kesaj me merret me ça ortodoksi jam une. A je teolog ti seminarist ? Nese po mire, nese s'je po ja mbath se s'kam ardhur per politike. Per politike ka vende te tjera.

[Seminarist]

Ja prape nje deduksion qe ti ben vete edhe ia vesh tjetrit, sikur e ka thene ai, eshte opinioni yt se kur themi se te qenit i njeriut i arsyeshem dhe me intelekt e bene ate te ngjashem me Zotin, ti dedukton, pa e thene kurrkush, se te thuash qe njeriu me intelekt eshte i ngjashem me Zotin ne kete rast domethene identifikim te intelektit te njeriut me ate te Zotit. Keshtu qe me te drejte me pas ti konkludon se Zoti nuk mendon sot e vepron neser sikurse njeriu.


Por askush nuk e tha kete. Gabimi yt eshte ne pikenisje. Njeriu me intelekt, me liri veprimi, i ngjashem me Zotin, nuk domethene aspak se intelekti i njeriut apo liria e tij jane identike me ato te Zotit!!!!!

[Seminarist]

Dhe qe te jem troc me ty, Hyj-Njeri, kur te shkruajta per paganizmin tend, per te cilin me pyete se ku e shoh, e bej duke u nisur qe nga nick-u yt qe eshte nje prerogative ekskluzive e Jezu Krishtit.
Nick-u yt, mesa kam arritur te kuptoj une (ndoshta e kam gabim, gjithsesi nick-u stonon)), permban gjithe doktrinen tende pagane, por po deshe ti e quajme edhe doktrine e marre heretike, nuk ka problem.

[Hyj-Njeriu]

Dale mos e bej lemsh mos fut koncepte te tjera ne loje, si liria e veprimit se mos futemi pastaj tek fjalia, misteret e Zotit nuk i rrok dot arsyeja njerezore.
Po ashtu konceptet arsye, intelekt dhe identike leri menjane e vepro me ato qe perdora une.

Paradoksi qe do shikosh po e gjykosh me koncepet qe kam perdorur eshte ky.

Nese Zoti kur mendon vepron dhe kur vepron mendon, atehere ç'kuptim ka qe Zoti te mendoje ne çastin X per Diten e Gjykimit dhe te veproje ne çastin x+n ?

Ky eshte paradoks kaq gjigantesk, saqe une s'di si ta shkoqit, po teologjia si e ka zgjidhur ?

[Seminarist]

Asnjehere nuk eshte thene se Zoti mendon e me pas, nen efektin kohe, vepron. Nje opinion i tille me te drejte eshte heretik, anti-kristian. Zoti eshte jashte edhe mbi kohe, e nuk kufizohet prej saj. Eshte njeriu, qe nen efektin kohe, e percepton nen konceptin kohe veprimin e Zotit.

Pra, kur ne Bibel jepet pershtypja se behet fjale per kohe ne veprimin e Zotit, kjo eshte thjeshte nje menyre te shprehuri njerezor per tia shpjeguar vetes dicka qe eshte jashte kohe.

[Hyj-Njeriu]

E pra, ketu eshte problemi, se kur Zoti i thote nje profeti qe pas kaq brezash do bej kete apo ate, ai kur e thote e ben, u tha u be, pra qe ne çastin e permendjes se veprimit duhet te kish ndodhur per njeriun sepse kontakti eshte i drejtperdrejte.

[Hyj-Njeriu]

Dhe qe te jem troc me ty, Hyj-Njeri, kur te shkruajta per paganizmin tend, per te cilin me pyete se ku e shoh, e bej u nisur qe nga nick-u yt qe eshte nje prerogative ekskluzive e Jezu Krishtit.
Nick-u yt, mesa kam arritur te kuptoj une (ndoshta e kam gabim, gjithsesi nick-u stonon)), permban gjithe doktrinen tende pagane, por po deshe ti e quajme edhe doktrine e marre heretike, nuk ka problem.

Qe ta them edhe une troç, niku im do te thote njeriu ne kontakt me hyjin.
Hyj- Njeriu per Krishtin eshte zgjedhje e gabuar, sepse kush e ka thurur nuk ka qene ne sintoni me esencen e shqipes, po ka dashur thjesht nje koncept.

[Seminarist]

Po, kur Zoti i thote nje profeti se do beje dicka ne te ardhmen (persa i takon njeriut), per Zotin ajo ka ndodhur tashme, ndersa per njeriun, brenda kohe, veprimi perceptohet dhe realizohet ne kohe.

Njeriu nga ana e vete asnjehere nuk mund te dale jashte kohe, sado te drejtperdrejte ta kete kontaktin me Zotin. Ajo qe mund te beje njeriu, profeti psh, eshte qe ne rastin e shpalljes se profecise, me besim ta mare si te realizuar tashme edhe pse nuk eshte plotesuar ende sipas faktorit kohe.


Ndryshe qendron puna me Hyj-Njeriun (Krisht), ne dallim me profetin. Sepse, Ai, ne menyre unike, eshte Bashkimi i Perendise me Njeriun, bashkim esencial ne Nje Person. Ai pra eshte vete Zoti dhe mundet te perceptoje jashte kohe ate qe ndodh brenda ne kohe.

[Seminarist]

...........

[Seminarist]

Qe ta them edhe une troç, niku im do te thote njeriu ne kontakt me hyjin.
Hyj- Njeriu per Krishtin eshte zgjedhje e gabuar, sepse kush e ka thurur nuk ka qene ne sintoni me esencen e shqipes, po ka dashur thjesht nje koncept.

Hyj-njeri eshte e sakte per Krishtin dhe jo per bashkim apo kontakt te njeriut te cfaredoshem me Zotin. Pse?

Hyj-njeri eshte emer i NJE subjekti, gje qe ndodh vetem me Krishtin, sepse Ai eshte Nje subjekt njekohesisht Perendi edhe Njeri, pra Hyj-Njeri.

Ne rastin e kontaktit te njeriut me Zotin, sado i afrueshem, SUBJEKTET mbeten DY, njeriu i dalluar nga Zoti. Ndryshe, po te themi se ne kontakt te njeriut me Zotin, si tek profeti, dy subjekte behen nje, atehere jemi duke identifikuar njeriun me Zotin dhe jemi ose duke e bere njeriun perendi ose perendine njeri, cka eshte blasfemi.

[Seminarist]

Ne kuptimin ortodoks, nqs do te shprehesh me emer bashkimin e njeriut me Zotin, atehere perdoret termi grek patristik theosis, hyjnizim, qe shpreh nje shkrirje te njeriut ne Zotin por pa humbur te qenit njeri dhe pa u identifikuar me perendine.

[Hyj-Njeriu]

[=Seminarist;2891157]Po, kur Zoti i thote nje profeti se do beje dicka ne ardhmen (persa i takon njeriut), per Zotin ajo ka ndodhur tashme, ndersa per njeriun, brenda kohe, veprimi perceptohet dhe realizohet ne kohe.

Njeriu nga ana e vete asnjehere nuk mund te dale jashte kohe, sado te drejtperdrejte ta kete kontaktin me Zotin. Ajo qe mund te beje njeriu, profeti psh, eshte qe ne rastin e shpalljes se profecise, me besim ta mare si te realizuar tashme edhe pse nuk eshte plotesuar ende sipas faktorit kohe.


Ndryshe qendron puna me Hyj-Njeriun (Krisht), ne dallim me profetin. Sepse, Ai, ne menyre unike, eshte Bashkimi i Perendise me Njeriun, bashkim esencial ne Nje Person. Ai pra eshte vete Zoti dhe mundet te perceptoje jashte kohe qe ndodh brenda ne kohe.[/QUOTE]

Nejse se kete shpjegim e dija, po ketu hyjme tek paradoks tjeter meqe gjithçka esencialisht ka ndodhur dhe ne mbetemi pa vullnet te lire, si tip kasete e regjistruar.
Ska gje se do perpiqem vete.

[Seminarist]

Ka ndodhur ne relate me Zotin qe eshte jashte kohes e jo me njeriun brenda kohes.

[Hyj-Njeriu]

Hyj-njeri eshte e sakte per Krishtin dhe jo per bashkim apo kontakt te njeriut te cfaredoshem me Zotin. Pse?

Hyj-njeri eshte emer i NJE subjekti, gje qe ndodh vetem me Krishtin, sepse Ai eshte Nje subjekt njekohesisht Perendi edhe Njeri, pra Hyj-Njeri.

Ne rastin e kontaktit te njeriut me Zotin, sado i afrueshem, SUBJEKTET mbeten DY, njeriu i dalluar nga Zoti. Ndryshe, po te themi se ne kontakt te njeriut me Zotin, si tek profeti, dy subjekte behen nje, atehere jemi identifikuar njeriun me Zotin dhe jemi ose duke e bere njeriun perendi ose perendine njeri, cka eshte blasfemi.

Hyjnizim ne shqip eshte kthim ne hyjni, nga njeri behesh hyjni.

Hyj-Njeri gjendet tek Kadareja ne formen gege Hyja-Njeri, sipas tij e gjendur ne alpet shqiptare, per te pershkruar njerezit ne kontakt me hyjnoren.
Meqe hyjnorja eshte, pavaresisht konceptimit numerik (logjika thote 1), atehere perdoret ne çdo rast per kontaktin e njeriut me hyjnoren.

Hyj-Njeriu si zberthim eshte njeriu i Hyjit, jo njeriu hyjnor(tek kjo nenkupton nje natyre hyjnore te fituar), sepse eshte gjinorja e shqipes ajo qe kerkon ate vizen.
Hyj-lindesja, kerkon vizen per shkak te gjinores, Lindesja e Hyjit.

Ne pergjithesi shqipes nuk i rrine mire pa vize fjaleformimet e tilla per shkak te gjinores me nyje dhe ka pak ne krahasim me gjuhet e tjera e te rejat te ngecin ne dhembe.

Hyj-njeriu eshte njeriu i hyjit, prandaj .....

[Seminarist]

Persa i takon kompozitave (emer i perbere nga dy a me shume emra) shqipja ka veshtiresi. Gjermnaishtja jo. Eshte gjuha me fleksibel ne kete drejtim.

Hyjlindese nuk ka nevoje per vize ndarese sepse nuk jane DY emra te bashkuar, por nje emer i vetem i formuar me nje emer dhe nje mbiemer ose ndajfolje ne funskion te emrit.

Hyj-Njeri eshte emer kompozite qe shpreh NJE subjekt me dy emra te bashkuar qe cilesojne secila te njejtin person.

Do ishte shume e habitshme qe me baze gramatiken tende, te thoshim Sali-Njeri, per nje njeri te Saliut.

[Hyj-Njeriu]

Nejse ideja eshte qe ne fjaleformimet nga 2 fjale shqipen e pengon nyja e gjinores.
Keqberes - beres i se keqes
vendim-marrje
fjaleformim- formim i fjales
bukepjekes

Hyj-Njeri ndjek te njejten logjike, eshte e kote te kerkosh kuptimin Hyji i ardhur si njeri, se do merret si i kthyer ne njeri,

Kjo e imja si te thashe lidhet me logjiken popullore nga ka dale dhe ka dale me kete kuptim, nuk ka lindur si nevoje doktrinore.

Sal-njeri, do dilte sikur shqipja te perdorte kete fjaleformim. Hyja-Njeri eshte relike, ska fjalerformime me - njeri.

[Seminarist]

Jo se jam kundra, sidomos ne kontekstin qe e perdor ti. Por perdorimi i sotem Hy-Njeri ka kuptimin qe te kam dhene une. Kompozite DY emrash te pavarur nga njeri tjetri, qe shenojne te NJejtin subjekt, secili vec e vec. Pikerisht ajo qe ngjet me Krishtin.

Bukepjekes etj jane kompozita ky njera fjale eshte ne funksion te tjetres. Ne kesi raste kemi nje emer plus nje emri foljor, mbiemeror, ndajfoljor qe shpjegon emrin.


Duke u nisur edhe nga nje firme e ytja e dikurshme, ku, nqs e mbaj mend sakte, presupozoje se si shpirti yt shqiptar eshte shpirti i Zotit, dicka e tille, dola ne perfundim te bindjeve te tua pagane.

[Hyj-Njeriu]

shpirti yt shqiptar eshte shpirti i Zotit, dicka e tille, dola ne perfundim te bindjeve te tua pagane.

Po i Zotit eshte se nuk eshte i qoftelargut.
Kur pas rrezimit te Kulles se Babelit, Zoti u dha njerezve gjuhe te ndryshme, kete e beri qe te mos merreshin vesh me njeri-tjetrin, te perhapeshin e popullonin Dheun.
POR, njeriu Zotin e perqafon me ane te gjuhes se tij, ashtu si deshi vete Zoti kur i beri te pakuptueshem per njeri-tjetrin por jo te pakuptueshem me Te.

Shqipen e ka krijuar Zoti dhe na e dha pas Babelit qe te mos merreshim vesh me te tjeret, por jo qe te mos merreshim vesh me Te, kjo eshte absurde.
Pikerisht ketu, tek ky fakt qendron Veçoria, ne me ane te shqipes mund te mos merremi vesh me te tjeret, por eshte gjuha qe AI na dha per t'u marre vesh me njeri-tjetrin dhe me Te.
Pra per ne si shqiptare, shqipja eshte gjuha zanafillore me ane te se ciles ne si njerez te veçuar nga te tjeret prej Tij, jemi ne gjendje te merremi vesh me Zotin.

Kur Zoti na vjen nepermjet gjuheve te tjera, na vjen i ndermjetesuar, çka nuk do te thote ne menyre anti-ortodokse, por vetem ne menyren jo-zanafillore.
Pra perderisa vete Zoti na beri te pakuptueshem me te tjeret, atehere ndermjetesimi i gjuheve te tjera ne njohjen e Zotit, deshmon se diku ne te shkuaren ne si shqiptare u larguam nga marreveshja zanafillore me Zotin, prandaj u desh ndermjetesimi i gjuheve te tjera.

Nese nuk eshte keshtu, nderhyrja falas e ndermjetesimit te nje gjuhe te huaj ne njohjen e Zotit eshte Mekat i Madh, sepse Zoti i krijoi gjuhet qe njerezit te mos merreshin vesh, jo qe folesit e ndonje gjuhe, te perdornin Zotin per te shperbere lidhjen zanafillore te Zotit me gjuhen shqipe.

Pra une jam shqiptar sepse deshi Zoti te jem i tille, flas shqip sepse deshi Zoti te flas shqip dhe shpirti im shqiptar nuk mund te mos jete shpirti i Zotit.

Ortodoksia e vertete e ka njohur kete te vertete prej shekujsh, por tradita ortodokse ne Shqiperi shpesh ka perfaqesuar te rremten, duke e quajtur shqipen gjuhe e Djallit, ne nje kohe qe eshte Gjuha e Zotit, gjuha zanafillore qe Zoti na dha per tu marre vesh me Te, pas renies se Kulles se Babelit.

Ta zeme fjala imazh nuk eshte shqip, ndermjetesimi i konceptit te perngjasimit me ane te imazhit i cili per shqiptaret ka domethenie permasore, e ben Zotin te Permasueshem, ne nje kohe qe Ai eshte i Paane dhe i Pamatshem.

[Hyj-Njeriu]

Per shembell, kur grekerit e lashte pane ne Personin e Jesu Krishtit, Fjalen e misheruar, ata ishin ne kerkim ndaj Perendise se panjohur, edhe adoptuan deshmine biblike se qenia njerezore eshte "nje Ikone e Perednise" (Zanafilla 1:26). Para kesaj, njeriu shihej si "entheo" (nje qenie ku banon hyu). Theosis, hyjnizimi, apo jeta ne Perendine, si destinimi perfundimtar i qenies njerezore haset ne te dyja fazat e mendjes greke, nje mendje qe eshte perpjekur gjithnje qe te beje lidhjen midis njerezores edhe hyjnores.

vijon...

Folem per Hyja-Njeriun, ku ti e lidh me Krishtin, kurse une sipas logjikes popullore me fjalen greke 'theosis', se hyjnizim ne shqip do te thote te behesh Hyjni.

Ontologjikisht te qenit njeri mundesohet nga qenia njeri, pra e verteta ontologjike e njeriut gjendet nepermjet njohjes se esences se njeriut.
Logjika ka probleme te medha me marrjen e kuptimit permasor si 'Ikone e Perendise'. Eshte e vertete qe lenda materiale ka rendesine e vet, por ajo eshte paraqitje e esences se njeriut.
Kur Zoti e krijoi materialisht njeriun, ai zoteronte esencen e njeriut dhe mbi kete esence krijoi paraqitjen materiale te njeriut. Kjo esence nuk eshte shpirti, shpirti eshte pjese e kesaj esence dhe perbehet nga nje lende tjeter nga lenda materiale.

Esenca e Njeriut paracakton lenden shpirterore dhe lenden materiale, prandaj kthimi i njeriut ne shpirt te kulluar si qellimi i fundit i Zotit eshte i pamendueshem.
Vdekja çliron shpirtin nga trupi, por krijon nje paraqitje te perkohshme te Njeriut.
Paraqitja me besnike e esences se njeriut dihet se eshte Adami i pamekatshem.

Keshtu e verteta ontologjike e njeriut, lidhet pashmangshmerisht me esencen e njeriut para ekzistences se tij, prandaj kerkimi i kesaj te vertete eshte kerkimi i Zotit, pasi vetem Ai e njeh esencen e vertete te njeriut e vetem Ai mund te na lejoje njohjes e saj.

Njeriu prej debimit, jeton si paraqitje jo-besnike e esences se njeriut, prandaj eshte e pamundur qe nepermjet njohjes se njeriut te arrihet esenca e tij, e verteta ontologjike e njeriut. Aq me teper behet e pamundur qe njeriu te jete thjesht 'Paraqitje e Zotit'. Ketu jemi ne udhe pa krye.

Megjithate mund te themi qe njeriu eshte 'Paraqitje e papersosur e Zotit' meqe fjala perngjasim nenkupton vetvetiu 'paraqitje te papersosur'.

Keshtu fjalet prosopon,ikone, imazh etj nuk na hyjne fare ne pune per te shpjeguar çdomethene Perngjasim i Zotit.

Esenca e njeriut ndodhet tek Zoti dhe jo jashte Tij, nuk mund te mendohet qe esenca e njeriut te ndodhet jashte Zotit.
Adami i pamekatshem eshte 'Paraqitje e Zotit' sepse esenca e Adamit ndodhet brenda Zotit ndersa ekzistenca e Adamit perputhej me esencen.
Qe prej mekatit fillestar njeriu eshte Paraqitje e papersosur e Zotit.
Megjithate edhe Adami ishte 'Paraqitje e papersosur e Zotit' por vetem ne kuptimin qe ai paraqet vetem nje pjese te asaj qe Zoti permban dmth esencen e njeriut( qe si me lart ndodhet vetem brenda Zotit, pra ne esencen e Tij).
Nderkaq pas mekatit fillestar Paraqitje e papersosur e Zotit merr edhe kuptimin e njeriut qe shkeputet prej esences se tij.

Prandaj '''Njeriu eshte Perngjasim i Zotit''', ku perngjasim do te thote paraqitje e papersosur . E papersosur qe ne krijim, pasi perfaqeson vetem nje pjese te esences se Zotit dhe me tej sepse ben mekate.

Por njeriu ne qellimin perfundimtar duke pajtuar ekzistencen e tij me esencen e tij qe ndodhet brenda Zotit, do rikthehet tek Ai dhe do jetoje si hyja-njeri (theosis).

[Seminarist]

Hyj-Njeri, per mua postimi yt i fundit, i mbushur me terma greke si ontologji, eshte nje non-sens rremujaxhi. Perqendrohu te shkoqitesh ne shqip edhe me shqip se cfare do te thuash, se une nuk jam ne mendjen tende te deshifroj doktrinat qe ti ke strukturuar brenda botes tende mitologjike.