Hedh vargjet e ditës se ikur ....!

[brunilda_it]

Çuar që pa gdhirë !



M’u vërtit vështrimi në gjelbërimin e heshtur,

Vesa godiste trupëza rrezesh në bar,

…, dhe një ftohtësi e mëngjestë lozte me fjalën .

Kurth-vesës më ngeci pena , e gjelbërimi ndehur u shkri nën vete.

Kishim orë çuar, që pa gdhirë , unë dhe mëngjesi .




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Lidhur me heshtjen


Ti je diku, si mall, shpirtit bërë shtëng,

Ti je atje lidhur nga dashuri-heshtja e zemrës tënde,

Dhe këput i harruar orët, në përthyerje vështrimesh,

Të ngresh me heshtjen-kupolë, pritje në kthim.



Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Më verboi fleta…,


E laga fletën e bardhë me dy fjalë të heshtura,

Aty përmbys, pashë të binte durimi,

E pak nga pak vijë-fletës regjej puthja jetime.

Të prekte me ëndje fjalët lënë letrës.

E laga fletën e bardhë me hije mendimi,

të humbisja aty gjurmët e gishtave.

Fleta iu kthye rrezes, më verboi vështrimin.



Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Qeshja e “plakur” !



Në litar të mendimit m’u var qeshja,

Aty përkundte orë pas ore veten.

Qeshja krrusur nga vite-ikurat,

Qeshte me vehten
t’i ndërronte “makiazh” !




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Mbyta harresën


Në trup të lotit mbys zemërime të kripura,

Dhe flaka e dhembjes shtyp brigje më brigje.

Këputet thërrime, vështrimi

e vrarë lë në hije të kujtimit,

Pasqyrën e thyer të njohjes “MALL” !

Aty në trup të lotit e mbyta me kohë-kohën, harresën,

Kristal në copëza, m’u kthye pritja plakë !



Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Fund-mendimi i dy dashurive…,


Në derë të lotit u mbyll mendimi,

Mendimi që priste me ditët, ditë-lumturat,

Këputur nga rrugëgjati, lot malli,

Kërkonte shkujdesur ditareve të ngrirë.

Fund-mendimi që ndau dy dashuritë e largëta,

Një të hëne maji, u ngrit në faj.




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Durimi i mermertë


U shemb ajo klithmë nga fundësitë e shpirtit,

Aty, fundësive ku flinte durimi.

U mbyt në të ikur, pas hijes tënde,

Hijes së emrit, që s’e kuptove njëherë…,

Se diku…, larg e afër, pranë e ikur
firmoste fletës së bardhë,

Një zemër e mbetur dashuruar,

Me durimin e kthyer në gërma të mermerta .




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

E preva kristalin e mallit


Në gumëzhimat e vesës e preva kristalin e mallit,

Dhe një rreze…, hutuar ra në sytë e kripur.

Thinjave të gjethes ia shtrembëruan mendimin…,

E koha u këput, si fletëz lulëkuqeje nën gurë.





Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Fund-gërmave të fatit !


E ndoqa fatin tek shkonte mbytur nëpër lumë,

Mbytur nga fati u ula në fund-gërmat e tij.

Ndahej thërrime para duarve të mia,

Fati dhe dashuria që kurrë s’humbën ujit .




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Dashuri - enigmë


Largësia e fjalës m’a këputi mallin,

Vështrimi i heshtur m’i lidhi orët e shpirtit,

Heshtja gjurmëmalluar rri gjithmonë pranë teje

E fryma që këput lotin, më bie prehërit.

Mbetur dëshmimtare e verbër
e një dashurie-enigmë .




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Mes dy shpirtrave


Përtypur në ujëra të mëngjesta…,zgjohem kaltërsive,

…,dhe vesa që më bie qerpikëve, këputet copëzave të lotit,

Prehërit shtrin ijet e ndjen lodhjen e brishtë të mëngjesit.

Ikur në lundrime të klithëta valësh, krruset kristali i fundit,

Mbytet si hënë e vakët mes reve gri syri i tharë i mallit,

E mbetet mes dy shpirtrave të gurtë një kristal që të verbon si dritë qiriri.





Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Buzëqeshja e thinjur


E ndjeva të më ikte buzëqeshja, si shi i rrëmbyer,

Në pritjen e hidhët u nda mallgrisuri në malle,

Ia ndjeva rrahjen e krahëve prag-degëve të selvisë…,

Gjetheve të saj regjeshin rrezet e një agimi të lodhur.

Iku…,me mëritë e harruara në sundukun e vjetër,

Në pritje, thinja e parë theu heshtjen e lodhur në zarf .





Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Tik-takeve të një nate


Tani dherazi një pëlhurë e lehtë kafshohet me retë motake,

Duke u nisur për larg, tretet fjala dimërake, si rrezja nën vesë,

Këputet një heshtje e përplaset buzëve që dridhen prej lotëve.

Kam ikur…,jam ndarë…,dhe heshtja hap pas hapi ndjek hapa,

Marroset në vështrimet e qiell-kaltrit, syri që lidh mendime…,

Të lërë nën letrën e bardhë firmë shpirtrash të ndarë, që dikur...,

…,dikur preknin tik-taket e vona të natës, mbuluar nga yjësia.





Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Rrudhave të poezisë


Marrosur deri në dhembje, shket si lot marsi ora e pritjes,

Rrëzë ftoit dimërak shfletos fletë libri një dorë-thinjur poeti,

Me kohën nis e troket, koha e një tjetër jete, në dritëz-jetën jetë.

Kafshon hijet e mpita, vetmia e shkruar mbi kurriz të viteve,

Dhe rrudhave që koha i ka urtësuar, fle dita e pafundme e poezisë.




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Nuk të pashë në ikje


Nuk të pashë në ikje…,ti ike i pari si klithmë dallgësh,

Dhe mbylle fund-harkut të qënit i pasur me gënjeshtër.

Nuk të pashë në ikje…,frika të kishte mbërthyer me kohën,

Fleta e bardhë në dorën tënde, s’kishte më hije-mallesh,

Përtej të qënit veht-vetja, dhe ata që njihje nise ti gënjeje,

Nise të bëje lojën e të kërkuarit…,si atëherë, dikur…,

Nuk të pashë në ikje…,ti ike si gënjeshtra e verbuar nga hijet.




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Natë mes gjëmimave


Natën e preka heshtur në pragun e dritares lotmbuluar,

S’kishte yje murrëmësia e qiellit të vonë,

Hëna e mbetur gjysëm zhveshur, meditonte thellë.

Nata dukej se kishte ardhur dehur këtë mbrëmje,

Kafshuar në eshtër…,nxirë prej gjëmimave.

Ja mbulova pa fjalë lotët që i binin me ngashërima !




Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[brunilda_it]

Diku…,kujtime të harruara


Diku, harruar si udhëtim i largët që kthehet memories,

Diku, pret për vite me radhë një sy i tharë,

Tharë nga loti e mbërthyer prej natës që lidhet pas yjesh,

Tik-taku i lodhur nën qelq, thyen heshtjen e vrarë që vret,

Ndahet në thërrime loti i ngrirë nën strehëz qerpikësh,

Të nis e hedh radhë kujtime që s’do të ishin kthyer kurrë !





Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

[Fiori]

Paske qene interesante ti!

Krijimet me lart i ke postuar nje here, mjaft vazhdove sikur s'di te lexosh. Konkretisht krijimin 'Diku…,kujtime të harruara' te postit 237 e gjen dhe ketu tek posti 202http://www.forumishqiptar.com/showpost.php?p=3060245&postcount=202 . Domethene tek e njejta teme.

Nq se nuk di te perdoresh forumin, shtyp mbi emrin tim dhe me dergo nje mesazh ne lidhje me pyetjet qe mund te kesh.

Temen po ta mbyll ketu. Nq se fillon shkruan serish dhe ke dicka te re per te thene me lajmero qe te te rrihapet tema.

Suksese!

[benseven11]

Mes dy shpirtrave


Përtypur në ujëra të mëngjesta…,zgjohem kaltërsive,

…,dhe vesa që më bie qerpikëve, këputet copëzave të lotit,

Prehërit shtrin ijet e ndjen lodhjen e brishtë të mëngjesit.

Ikur në lundrime të klithëta valësh, krruset kristali i fundit,

Mbytet si hënë e vakët mes reve gri syri i tharë i mallit,

E mbetet mes dy shpirtrave të gurtë një kristal që të verbon si dritë qiriri.





Poezi e marre nga libri i 11-te, me poezi- "Marsi i zbutur nga vetetimat"

Bukur shume, penelata imagjinare te mrekullushme.