Qumeshti I Devese

[abdurrahman_tir]

Allahu i Madhëruar thotë në Kuran: “Vallë, a nuk i shohin devetë, se si janë krijuar?!” [El Gashije, 17].

Enes ibën Malik (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) transmeton se një delegacion nga fisi Ukkel erdhën tek i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të!) dhe i dhanë besën për pranimin e Islamit. Por ata nuk ju përshtatën ushqimeve të tokës (së Medines), kështu që u sëmurën dhe iu ankuan për këtë gjë të Dërguarit të Allahut. Ai u tha: “A nuk dilni dhe shkoni te bariu ynë, që të pini nga qumështi i deveve dhe urina e tyre?” Ata thanë: “Po”, dhe shkuan, pinë nga qumështi dhe urina e deveve, u shëruan dhe vranë bariun e të Dërguarit të Allahut, dhe morën tufën e deveve… [Buhariu dhe Muslimi]. Kur Pejgamberi e mori vesh këtë gjë, dërgoi që të kërkonin për ta, dhe pasi i gjetën u dha dënimin e merituar. Në një transmetim tjetër nga Enesi (radiallahu anhu) thuhet se këtyre iu fry barku, pra kishin sëmundjen e hidropizisë. Ibën el Arabi thotë se sëmundja e tyre ka qenë sëmundje epidemike, kurse dikush tjetër thotë se ka qenë sëmundje që prek organet e brendshme të barkut.



Qumështi i devesë konsiderohet ushqimi bazë i beduinëve të shkretëtirës, të cilin e konsiderojnë qumështin më të mirë që ekziston. Qumështi i devesë ndryshon për nga dobitë dhe përbërja e tij në varësi të prejardhjes së devesë, fazës së urinimit dhe mjeljes së saj, moshës së saj, llojit të ushqimit që ha si dhe në varësi të sasisë së ujit që magazinon për të pirë. Qumështi i devesë është qumështi që afron më shumë me qumështin e gjirit të njeriut, madje në shumë raste beduinët e privilegjojnë atë mbi qumështin e nënës për foshnjet e tyre.



Përmbajtja e qumështit të devesë:

Qumështi i devesë konsiderohet si alkalin, por shumë shpejt ai kthehet në thartor nëse lihet për një farë kohe pas mjeljes. Shija e tij gjithashtu është e ndryshme dhe sillet nga shumë i ëmbël deri në të kripur. Qumështi i devesë përmban proteinë nga 4-25%, përmban lëndë të ngurta nga 10-15%, yndyrë sidomos në fillimin e kohës së mjeljes dhe urinimit, deri në 2-3%, lëndë sheqerore dhe posaçërisht lacteous (sheqeri i qumështit) nga 3-6%, klorid sodiumi nga 14-27%, minerale si: hekuri, kalciumi dhe fosfori, si dhe vitamina, si: B1, B2 dhe C.

Një studim i bërë nga një organizatë shtetërore e specializuar, në Emirate, doli me përfundimin se qumështi i devesë ka dobi të mëdha mjekësore, dhe kjo për shkak të përmbajtjes së tij proteinore me veti imune mbrojtëse kundër një numri të madh të sëmundjeve të rrezikshme të brendshme (të barkut).

Një studim tjetër i bërë nga organizata “Zaid” për kërkimet bimore dhe mjekësinë popullore, në Abu Dhabi, arriti në përfundimin se ekziston mundësia për prodhimin e një antibiotiku nga qumështi i devesë, i cili ka mundësi të shërojë sëmundje të tilla si plasja, sida, infeksioni i mëlçisë (hepatitis) dhe tuberkulozi.

Qumështi i devesë ka veti parandaluese të llojeve të ndryshme të kanncerit, për shkak se ai pengon formimin e lëndëve të quajtura Alentrosaminac, të cilat janë përgjegjëse për shkaktimin e kancereve. Po kështu, qumështi i devesë mund të konsiderohet si lëndë antiokside, gjë e cila ndihmon në mbrojtjen e indeve të ndryshme të organizmit nga vdekja, dhe kjo pakëson mundësinë e prekjes së njeriut nga llojet e ndryshme të kancerit.

Deveja zotëron një sistem imun të mrekullueshëm dhe të ndryshëm nga ai i njeriut dhe i kafshëve të tjera, pasi që ai përbëhet nga një fushë e vetme imune, vargu i rëndë dhe nuk e ka vargun e lehtë. Vargu i rëndë imun përmban një forcë lidhëse dhe harmonizuese të rrallë, e cila i bën ballë të gjitha llojeve të sëmundjeve, si dhe ka mundësinë e harmonizimit dhe barazimit të shumë prej gjallesave mikroskopike sëmundjeprurëse dhe vrasjes dhe asgjësimit të tyre. Ky varg i rëndë imun ka fuqinë që të asgjësojë indet dhe helmet e huaja në trupin e kafshës, me vetitë që i ka dhënë Zoti i fuqishëm.


Sëmundjet, në trajtimin e të cilave ndihmon qumështi i devesë:

Qumështi i devesë ndihmon në trajtimin e shumë sëmundjeve, si: hidropizia, verdhëza, problemet e shpretkës, tuberkulozi, astma, anemia, hemorroidet, problemet në funksionet e mëlçisë, diabeti (është zbuluar se qumështi i devesë ka vetinë e prodhimit të hormonit insulinë dhe pakëson përqindjen e kolesterolit në trup, gjë e cila ndalon arteriosklerozën dhe goditjen e njeriut nga sëmundjet e ndryshme të zemrës), rrufa, bronkiti, shto këtu edhe ulçërën e stomakut, kancerin dhe sëmundjet e mëlçisë dhe inflamacionet e saj (hepatitin). Qumështi i devesë ndihmon gjithashtu në uljen e peshës për shkak të përmbajtjes së tij të pakët të energjisë dhe yndyrës, dhe njëkohësisht ai forcon trupin dhe shikimin.


Nisur nga fakti se qumështi i devesë tretet dhe thithet shumë shpejt nga trupi i njeriut, me suksesin që na ka dhuruar Allahu, ne kemi bërë të mundur harmonizimin e kurave bimore me qumështin e devesë, për të gjitha sëmundjet e përmendura më sipër, dhe rezultatet kanë qenë të mrekullueshme, dhe kjo është nga mirësia e Allahut dhe bujaria e Tij, ndaj edhe ne vetëm Atë falënderojmë, sepse vetëm Ai i meriton të gjitha lëvdatat dhe falënderimet, i Lartëmadhëruari, Madhështori.



Burimet:

1. Kapitulli “Mjekësia dhe farmaceutika”, nga vëll. 11, i Enciklopedisë kulturore popullore, në Mbretërinë e Arabisë Saudite. Përgatitur nga Dr. Xhabir Salim Musa el Kahtani dhe grupi i tij.
2. Libri: “Devetë tek Shiraratët”, i Sulejman el Afnas esh Shirari, Botimi i parë, 1412 H.
3. Gazeta “Er Riyad”, Dt. 5/2/1425 H – 2004.

[Sefedini_PZ]

Enes ibën Malik (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) transmeton se një delegacion nga fisi Ukkel erdhën tek i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të!) dhe i dhanë besën për pranimin e Islamit. Por ata nuk ju përshtatën ushqimeve të tokës (së Medines), kështu që u sëmurën dhe iu ankuan për këtë gjë të Dërguarit të Allahut. Ai u tha: “A nuk dilni dhe shkoni te bariu ynë, që të pini nga qumështi i deveve dhe urina e tyre?” Ata thanë: “Po”, dhe shkuan, pinë nga qumështi dhe urina e deveve...

Cka eshte kjo o vella? Hadith? Nese eshte hadith ku eshte zingjiri transmetues?
Mosni ore vellezer mos shkruani kesi gjera se pastaj te tjeret na perqeshin!
Si qenka e mundur qe Pejgamberi a.s. t'i rekomandonte dikuj te pije urinen e deveve? Nuk ka kuptim kjo!

[abdurrahman_tir]

Cka eshte kjo o vella? Hadith? Nese eshte hadith ku eshte zingjiri transmetues?
Mosni ore vellezer mos shkruani kesi gjera se pastaj te tjeret na perqeshin!
Si qenka e mundur qe Pejgamberi a.s. t'i rekomandonte dikuj te pije urinen e deveve? Nuk ka kuptim kjo!

selam alejkum vella musliman

a mund ta dime se sa di nga mjekesia ?
edhe ata te tjeret te cilet perqeshin, sa dine nga mjekesia ?
pastaj nese ty apo kujtdo prej muslimaneve apo jomuslimaneve te cileve nuk i duket llogjike apo jo nje gje nuk do te thote se eshte keshtu,pasi nuk eshte feja sipas llogjikes se kujtdo.
gjithsesi do te jap sitin nga i cili e mora kete artikull e ti per te ditur me shume pyet vellain musliman qe e miremban sitin i cili studion per doktorate ne degen e
"Jurisprudenca Islame dhe bazat e saj", në Jordani.


http://www.mjekesiabimorearabe.com/

[abdurrahman_tir]

Prrall e bukur

ja dhe nje "perralle tjeter" eksluzivisht per ty edhe njerez te tjere te "zgjuar" si puna jote:


MJEKESIA PEJGAMBERIKE DHE MJEKESIA POPULLORE



Falënderimi i takon vetëm Allahut. Vetëm Atë lavdërojmë, Atij i kërkojmë ndihmë dhe falje të gjynaheve tona. Allahut i mbështetemi të na ruajën nga e keqja e veteve tona dhe nga veprat tona të keqia! Atë të cilin e udhëzon Allahun, nuk ka kush e humb dhe atë të cilin e humb Allahu, nuk ka kush e udhëzon. Dëshmoj se nuk ka Zot tjetër që meriton të adhurohet përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob i Allahut dhe i Dërguari i Tij.

Natyra e njeriut, sipas së cilës e ka krijuar Allahu i Madhëruar, është që ai të sëmuret dhe të ketë shëndet, për urtësi dhe dobi të shumta e të panumëruara, të cilat njeriu i zbulon gjatë jetës së tij, merr mësim prej tyre dhe sheh se sëmundja është pjesë e jetës në këtë botë dhe ka domethënie në të.

Allahu nuk ka për qëllim me sëmundjen që të dëmtojë njeriun, krijesën e Tij, por që ta mëshirojë atë, dhe besimtarët e shohin qartë këtë gjë dhe e gjejnë atë në burimet e Islamit. Përderisa nuk është për qëllim dëmtimi i njeriut, atëherë pas sëmundjes fshihen qëllime të tjera, të cilat njeriu duhet t’i zbulojë sa herë që ai sëmuret apo sheh të tjerët të sëmuren.
Argument që sëmundja nuk është dëmtim por mëshirë për njeriun, është edhe fakti se Allahu nuk ka krijuar sëmundje, veçse ka krijuar edhe shërim për të, dhe i ka dhënë njeriut të gjitha mundësitë që ta zbulojë shërimin e sëmundjeve të ndryshme, gjë e cila i jep kuptim të madh jetës së njeriut në këtë botë kalimtare e aq të shkurtër sa do gjatë që të jetosh në të, në krahasim me jetën në botën tjetër, me lumturinë e përhershme.

Vetvetiu kuptohet se Pejgamberët e Allahut, të cilëve Allahu u ka zbritur shpalljet e Tij, kanë qenë njerëzit më të njohur me të vërtetën e sëmundjes dhe të shërimit (ilaçit), dhe ata e praktikonin këtë gjë (mjekimin), për të cilën njerëzit kishin nevojë në jetën e tyre, madje prej mrekullive të Isait (alejhi selam) ishte se ai shëronte “të verbrit e lindur dhe të lebrosurit” [Al Imran, 49].

Përderisa Pejgamberi ynë, Muhamedi (salallahu alejhi ue selem) është i fundit i pejgambereve dhe vula e tyre, patjetër që Allahu i ka shpallur atij gjithçka që i duhet njeriut në jetën e kësaj bote, në çdo kohë e vend, deri në ditën e Kiametit, dhe këtu përfshihen edhe ato që lidhen me shëndetin e njeriut, madje kjo është parësore dhe një nga domosdoshmëritë e jetës për ruajtjen e të cilave ka ardhur Islami.
Padyshim se mjekësia pejgamberike është gjithpërfshirëse, e plotë dhe efektive, sepse ajo buron nga Krijuesi i njeriut, nga shpallja e Tij.
Për mjekësinë pejgamberike, kanë folur dijetarët e Islamit që herët, dhe është njohur me të dijetari i madh Ibën Kajim el Xheuzije, autor i librit me të njëjtin titull, tek i cili kthehen të gjithë ata që merren me mjekësi prej muslimanëve e të tjerëve.

Sëmundja ndahet në dy lloje kryesore: sëmundje e zemrës (e shpirtit) dhe sëmundje e trupit (fizike).
Është për qëllim me sëmundjen e zemrës: ajo shpirtërore, që lidhet me besimin apo dyshimin, dhe që lidhet me ndjekjen e dëshirave dhe kënaqësive në mënyrë të palejuar dhe të pamoralshme. Dhe nuk është për qëllim këtu sëmundja e organit të zemrës, sepse ajo futet në sëmundjet trupore.
Shërimi i këtij lloji të sëmundjes kthehet tek Pejgamberët dhe ajo që u është shpallur atyre nga Allahu. Zemra e shëndoshë është ajo zemër e cila e njeh Zotin e saj, emrat e Tij, atributet e Tij, veprat e Tij, ligjet e Tij; dhe i përgjigjet thirrjes së Tij me kryerjen e atyre që Ai do dhe pëlqen, dhe largimin nga ato që Ai ndalon dhe urren. Njeriu nuk ka kurrë shëndet pa këtë, edhe nëse fiziku i tij do t’i dukej i shëndetshëm, dhe çdo njeri e ndjen këtë gjë, sepse e ka në natyrën e tij njerëzore: që nuk mund të bëjë pa shërimin e shpirtit dhe se kur dëmtohet shëndeti i shpirtit, është dëmtuar i gjithë trupi, dhe se dhembja shpirtërore është më e rëndë se dhembja trupore fizike!
Ndërsa sëmundja e trupit është e shumëllojshme, sa që çdo organ i trupit ka sëmundjet e veta, dhe kurimi i çdo sëmundje ka veçoritë e veta.

Mjekësia Pejgamberike është tre llojesh:
1. Me ilaçe natyrore.
2. Me ilaçe Hyjnore.
3. Me të dyja këto së bashku.
Dhe ky është kurimi më i plotë, më i efektshëm dhe më i dobishëm për njeriun.

Mjekësia popullore është: çdo lloj mënyre kuruese ku nuk përdoren barnat dhe ilaçet në kurimin e sëmundjeve, por përdoren bimë mjekësore, ushqime, hixhame (nxjerrje e gjakut me kupa), hekur i nxehtë, gjilpërat kineze, etj. Mjekësinë popullore e kanë përdorur të gjithë popujt që në kohët e vjetra e deri më sot.

Jo të gjitha mënyrat e kurave popullore i janë nënshtruar eksperimenteve shkencore bashkëkohore, por ato janë përcjellë brez pas brezi ashtu si kanë ardhur, dhe njerëzit i kanë përfituar ato nga përvoja. Kështu që, mjekësisë shkencore bashkëkohore i del obligim që t’i eksperimentojë këto kura dhe ky është një detyrim shoqëror bashkëkohor për të mirën e njerëzimit, pasi që përdorimet dërrmuese të mjekësisë popullore lidhen me sëmundjet kronike dhe të rënda në mjekësi.

Duhet pasur parasysh se kurimi me mjekësinë popullore, duhet të bëhet pas vizitës te mjeku specialist me qëllim që të përcaktohet sëmundja dhe pastaj të jepet ilaçi i përshtatshëm popullor, që të eliminohen gabimet dhe se ndoshta një sëmundje e caktuar është më e lehtë që të kurohet me mjekësi shkencore se sa me atë popullore. Dhe po kështu, mjeku popullor duhet të jetë i besueshëm dhe i ditur me të gjitha ilaçet popullore dhe me sëmundjet e njeriut, dhe të ketë përvojë e eksperiencë në të kuruarit me bimë mjekësore. Të ketë frikë Allahun për atë që bën, sepse puna e tij lidhet me jetë njerëzore dhe ai duhet të jetë i përgjegjshëm, e jo të jetë qëllimi i tij përfitimi material.

Në përgjithësi, mjekësia popullore nuk ka ndikime dytësore dhe as pasoja anësore, sepse ilaçet e përdorura në të janë natyrore, ndryshe nga ato kimike, të cilat kanë ndikime dytësore, dhe që të gjithë mjekët e të gjitha kohërave janë dakord se, kurimi me ushqim është më i mirë se kurimi me ilaçe, dhe se kurimi me ilaçe të thjeshta është më i mirë se ai me ilaçe të përbëra, dhe nëse kurimi me bimë mjekësore është i mundshëm, ai është më i mirë se kurimi me ilaçe kimike.

Por megjithatë, kjo nuk do të thotë se këto bimë mjekësore mund t’i përdorë gjithkush për ilaç, qoftë për veten apo për të tjerët, por i sëmuri duhet të kthehet tek mjeku specialist, shkencor e popullor.

Hapja e ketij këndi për shëndetin ishte një domosdoshmëri dhe mund ta konsideronim mbushje të një boshllëku që ekziston tek muslimanët sot, të cilët kanë neglizhuar shumë në lidhje me mjekësinë dhe shkencat e tjera bashkëkohore, dhe nuk janë më të parët, ashtu si kanë qenë më parë.

Në këtë kënd, shpresojmë t’ju vijmë në ndihmë me gjithçka që lidhet me shëndetin e njeriut, shpirtëror dhe fizik, me sa të na mundësojë Allahu, me ndihmën dhe fuqinë e Tij, sepse ne nuk kemi fuqi dhe as gjë në dorë, përveçse me ndihmën e Allahut dhe suksesin nga Ai. Allahu është Zoti ynë, Ndihmuesi ynë, Ai i cili jep sukses.
Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të dërguarin tonë, Muhamedin, familjen e tij, shokët e tij dhe të gjithë ata që ndjekin rrugën e tij deri në ditën e Kiametit!

marre nga :

http://www.mjekesiabimorearabe.com/m...gamberike.html

[alDI]

Cka eshte kjo o vella? Hadith? Nese eshte hadith ku eshte zingjiri transmetues?
Mosni ore vellezer mos shkruani kesi gjera se pastaj te tjeret na perqeshin!
Si qenka e mundur qe Pejgamberi a.s. t'i rekomandonte dikuj te pije urinen e deveve? Nuk ka kuptim kjo!

Perse e kundershton hadithin kur as muhadith nuk je dhe as doktor nuk je qe ta kundershtosh nga ana mjekesore.
Ti turperohesh tek qafirat per ate qe na meson Allahu se si te kurohemi per semundje te ndryshme?!!

Urinoterapia eshte metode kuruese aq e vjeter sa vet njerezimi, dhe une e kam fjalen per urinen e njeriut ....

Shume doktora kane fol per kete, te vjeter edhe modern, musliman dhe jo musliman.

Sa per hadithin, ai eshte ne sahih buhari.

[Gostivari_usa]

Cka eshte kjo o vella? Hadith? Nese eshte hadith ku eshte zingjiri transmetues?
Mosni ore vellezer mos shkruani kesi gjera se pastaj te tjeret na perqeshin!
Si qenka e mundur qe Pejgamberi a.s. t'i rekomandonte dikuj te pije urinen e deveve? Nuk ka kuptim kjo!

Ky hadithi nuk mbaron me kaq. Biles vazhdok duke thene se ata njerezit qe pine urinen e deves, pasi u sheruan e vrane cobanin dhe kur profeti degjoi kete i coj njerezit e vet qe ti kapin dhe ti shallin para tij. Dhe pasi i sollen para tij profeti dha urdher qe keta njerez te vriten, dhe u vrane, por menyra se si u vrane nese lexon hadithin eshte makabre, psh u jane vre duart, nyjet e kembeve etj etj. me nje fjale torture e vertete.
Andaj Gv_Usa nuk i beson te gjitha hadithet, e sidomos kete hadith.

Me Respekt
GV_USA