Historia e çajit rus

[Rina_87]

o Rina_87, po bëju pak zemërgjerë na qit edhe neve ka një caj.

Vetesherbehu, mos te vie keq! E ne nderkohe mundesh me ju qit caj edhe ketyre te forumit, pasi vec po qet! Nuk i ke shume, rreth 40,000 anetare.

E mandej s'besoj qe alibaba e ka problem m'i la gotat

[Flora82]

Ueh, qenka hap tema per caj rusi e uje pusi. : D

Flora, nje caj per ty, se ndoshta s'ke pi sot hala .. : D

Rina flm....... ka kohe qe s'kam pi çaj, sepse se patum limoni ne shpi hahahahaaaaaaaaaaa

[strange]

Vetesherbehu, mos te vie keq! E ne nderkohe mundesh me ju qit caj edhe ketyre te forumit, pasi vec po qet! Nuk i ke shume, rreth 40,000 anetare.

E mandej s'besoj qe alibaba e ka problem m'i la gotat

Hahahah e desha njo te gatshme qin si ne qajtore, edhe nuk thot qite vet, po lyp edhe per veti edhe per krejt forumin ahh bre su met me lyp ndit sodit hahahaha


ja alibaba mos ti perveshe duert mi la enet se une se kam menden mi qit hahah

[Rina_87]

Qy qy, ani se kom ndermend me qite caj?!

P.S. Fol me ton me te ulet, se po ja prish qetesine Flores - a s'po e sheh qe eshte tu pi caj a ....

: D

[alibaba]

Jo për enë s'prish punë, se e kam maqinën qe i lan enët në dispozicion të jujin, veç mundësisht qitne çajin veç me ni gjygym, edhe thirrne limanin hahaha se Flora smun me pi çaj pa limanin

[Akuamarini]

Historia e çajit fillon në Kinë.
Sipas një legjende, në vitin 2737 para Krishtit, perandori kinez Shen Nung, po qëndronte ulur poshtë një peme ndërkohë që shërbëtori i tij filloi të ziejë ujin e pijshëm.
Kur disa gjethe të pemës ranë në ujë, perandori provoi përzierjen e krijuar aksidentalisht. Që atëherë lindi çaji.
Çaji u krijua në Kinë shumë shekuj përpara se të dëgjohej në Perëndim. Ai u njoh zyrtarisht atëherë si pije kombëtare e Kinës.
U bë aq i famshëm sa që gjatë shekullit të 8-të, shkrimtari Lu Yu shkroi librin e parë rreth çajit.
Çaji është një pije që nuk mund të mungojë në jetën e përditshme të kinezëve. Çaji ka lloje dhe orare të ndryshme të përdorimit.
Në disa vende të Kinës banorët preferojnë çaj të kuq, pekinasve u pëlqen çaji me lule Jasemin, kurse shangajasve u pëlqen më shumë çaji jeshil.
Ndërsa atyre të provincës Fujian u pëlqen çaji i kuq.
Në disa zona, njerëzit kanë zakon të pinë çaj shoqëruar me snacks, si në disa krahina të provincës Hunan të Kinës jugore, për pritjen e mysafirëve përdoret çaji shoqëruar me sojë e susam të pjekur etj.
Çaji më i kërkuar brenda Kinës është çaji jeshil, i cili ruan ngjyrën e vet origjinale, dhe gjethet e të cilit ngrohen për të parandaluar fermentimin ose derdhjen e lëngut nga zierja e ujit.
Një nga çajërat më të famshëm në Kinë është çaji Longjing.
Çaj i zi në kinë quhet ndryshe edhe "çaj i kuq". Gjethet e tij janë të fermentuara përpara se të jenë ngrohur dhe përmbajnë esencë që tretet në ujë të ngrohtë, duke i dhënë atij ngjyrë të errët.
Ky lloj i përgatitjes së çajit filloi të aplikohej në Kinë nga shekulli i 17-të. Çaji i kuq më i mirë janë Qihang nga Anhui, Dianhong nga Yunnan, Suhong nga Jiangsu dhe Huhong nga provinca Hunan.
Kategoria e tretë e çajit është unikale e Kinës dhe nuk ka ekuivalent të saj në asnjë vend tjetër.
Është çaji- oolong - i cili është pjesërisht i fermentuar dhe zë një pozicion të ndërmjetëm midis çajit jeshil dhe atij të zi.
Specialistët e prodhimit të këtij çaji janë të gjithë të pozicionuar në provincat e Kinës jugore Fujian, Guandong dhe Taiwan.
Kategoria e katërt është çaji aromatik. Çaji aromatik është një përzierje e gjetheve të çajit dhe luleve, megjithatë çajrat të përbëra ekslutivisht vetëm nga lulet nuk janë të ralla.
Çaji Jasemin është shumë i pëlqyer në Kinën veriore, ku besohet se çaji me aromë përmirëson tretjen ose asimilimin e ushqimit duke ndihmuar në shpërbërjen e lyrave.
Kultura e çajit kinez i referohet metodave të përgatitjes së çajit, mjetet që përdoren për ta përgatitur atë, si dhe për raste që ai përdoret.
Po, Cha apo çaji me gjalpë dhe kripë, bëhet nga qumështi i buallicës dhe është një çaj që serviret vetëm në rajonin e Tibet. Atij i shtohet pakëz kripë dhe gjalpë.
Në Kinë çaji konsumohet gjatë gjithë ditës, por jo gjatë ushqimit Çaji pu'er konsumohet pas vaktit për të mos lënë akumulimin e yndyrës.
Çaji gjithashtu u bë pjesë e kulturës dhe jetës japoneze, pasi murgjit japonezë shkuan për një studim në Kinë. Atje u zhvillua Ceremonia e Çajit dhe ndiqeshin shpesh rituale të ndryshme.
Do të ishte ideale që uji për çaj të jetë pa klor, ena për zierjen e tij nga një material neutral, ndërsa ibriku i çajit nga qelqi ose porcelani.