Close
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 19
  1. #1
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Mendime rreth çështjes së Kosovës




    Realisht, njohja urgjente e Kosovës nga Athina do të diktonte që të gjithë ne ta kemi një Ballkan vërtetë stabil, demokratik dhe prosperues.

    Politika në botën tonë moderne mbetet edhe më tutje, arti i së mundshmes. Greqia, ka momentin që “artin politik të së mundshmes”, ta kthej në vepër. Me vendim të shpejtë, do t’ishte ideale ta njihte Republikën e Kosovës. Pse ? Me këtë rast, “pse”- et, vërtetë janë të shumta. Greqia, si një nga vendet e rëndësishme të rajonit, do ta shkrinte akullin e politikave të brendshme inerte dhe do ta rriste presionin ndërkombëtar që Kosova të njihet edhe nga vendet e tjera në Evropë, e më gjerë.

    E njohur si “atdheu” i antikitetit dhe “djepi” i filozofisë e demokracisë, Greqia ka shansin që duke e pranuar shtetin e Kosovës, të zhvishet nga imazhi i politikave nacionaliste-agresive. Po të analizohet problemi më thellë, çështja është se Greqia me njohjen e Kosovës, do të përfitonte shumë. Në plan të parë, njohja e Kosovës do t’i shtendoste shumë marrëdhëniet historike të Greqisë me shqiptarët kudo që ata jetojnë. Në këtë mënyrë, do t’i hapte portat e reja të mirëkuptimit, të bashkëpunimit në shumë nivele dhe e ardhmja e përbashkët do t’ishte më e fuqishme se deri më tani.

    Gjithashtu, do të krijohej një raport ndërballkanik më i balancuar nga aspekti gjeopolitik dhe gjeostrategjik dhe kësisoj, s’do të vinte ashtu lehtë si në të kaluarën, deri te konfliktet dhe luftërat në mes të shoqërive dhe popujve ballkanik. Ajo që do ta rriste prestigjin e Athinës tek shqiptarët, do t’ishte influencimi në Nikozi. Në këtë mënyrë, Qipro s’do të vazhdonte të mbetej viktimë e influencimeve serbe ta zëmë, apo të ngjashme në raport me Prishtinën.

    Me njohjen e Kosovës, nuk ka dyshim që Athina do të influenconte pak a shumë raporte më të relaksuara me Turqinë dhe, zgjidhje më të shpejtë të kontesteve me Maqedoninë.

    Por si do të shihej akti i njohjes greke të Kosovës në Bruksel? Njohja e Kosovës, do ta shtonte prestigjin e Athinës në raport me UE-në, si dhe do të ndikonte në ndërgjegjësimin e “klubit” të politikave kokëforta, nacional–hegjemoniste në nivele evropiane dhe, më gjerë.

    Evropa, ka nevojë për sa më shumë hapësira demokratike dhe të paqes, ka nevojë për një Ballkan të qetë, demokratik dhe që shkon drejt integrimit e zhvillimit pozitiv. Nuk ka dyshim që ky akt, do t’ishte i parë me mirëkuptim edhe nga SHBA-të sepse, në këtë mënyrë Athina do ta ndihmonte paqen, stabilitetin dhe perspektivën e rajonit. SHBA-të, duan një rajon sa më të qetë të Evropës Juglindore.

    Me aktin e njohjes së Kosovës, Greqia “rishikon” politikat e veta me Beogradin në kontestin historik, duke i dhënë kah pragmatik të nesërmes së saj. Pse? Tashmë, ka kaluar mjaft kohë që Athina dhe gjithë opinioni grek të jetë bindur për uvertyrën e politikave të gabuara që Beogradi ka ndjekur me të tjerët në gadishull, dhe sidomos me Kosovën. Kujtojmë faktin që Athina, ka zhvilluar tradicionalisht hapa jo real konform politikave të Beogradit ! Dhe është momenti që duke e njohur Kosovën, t’u vihet mur i qartë politikave ekspansioniste serbe.

    Athina, mund të ndihmoj jashtëzakonisht shumë që rajoni ynë ta orientojë të ardhmen sipas koncepteve demokratike dhe, paqja të kthehet në prioritet për shoqëritë dhe popujt tanë. Realisht, njohja urgjente e Kosovës nga Athina do të diktonte që të gjithë ne ta kemi një Ballkan stabil, demokratik dhe prosperues.

    Duke e njohur Kosovën, Greqia do t’i sfidonte në njëfarë mënyre “de jure”, edhe politikat që ndjekin vendet si Spanja, Sllovakia, Rumania etj.

    Greqia, është vend me prioritet në UE, në NATO dhe duhet ta kthejë “artin politikë të së mundshme”, në art politik - pragmatik. Në kohën kur Serbia ka për objektiv që të mbetet ndoshta edhe më tutje “bastion” i rrëmujave dhe konflikteve, është e udhës që vendi si Greqia t’ia pakësojnë asaj shpresat politike dhe diplomatike se, ajo do të mund të vazhdojë edhe në të ardhmen t’i influencoj mu rrëmujat dhe konfliktet, pa paguar asgjë…!

    Njoha athinase do t’ishte mesazh sfidues për këdo që aspiron që marrëdhëniet dhe sistemin ndërkombëtar, t’i ketë si “xhoker” përfitimi vetjak, në dëm të të tjerëve.

    Koha është që kur Kosova po shkon në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë, akti i njohjes së Kosovës shtet, të vijë ’u nga Athina. Ndërkaq, Prishtina do t’ishte shumë mirënjohëse nëse njohja greke do të vinte në këto çaste: një njohje që do të ndikonte shumë në zhbllokimin e mentalitetit fragjil – ortodoks që dominon disa politika të vendeve evropiane dhe, më gjerë…

  2. #2
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Cilit argument po i frikësohet Serbia?


    Gent Prokshi



    Analistët vendorë të Kosovës janë disi të hamendur nga dokumenti shumë voluminoz të cilin Serbia e ka deponuar në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë në Hagë. Ç'është edhe më e çuditshme, edhe vetë politikanët e Kosovës, ata në pushtet dhe opozitë pak kanë folur për këtë temë, me përjashtim të disave.

    Historia e Kosovës është e errët nga prizmi ndërkombëtar. Ka raste të pranimit të tregimit shqiptar apo serb ku e kemi rastin tek disa autorë të fundit britanikë, që pak a shumë e pranojnë këtë apo atë tezë.

    Tezat e mitit serb prapë po shfaqen tani në një dukuri të re. Atë në panelet ligjore të Gjykatës Ndërkombëtare në formën e një dokumenti mbi 600 faqesh. Disa mund të qeshin, por ata të mendojnë mirë arsyen e deponimit të këtij dokumenti aq voluminoz me një përmbajte historike, sigurisht krejt serbe, e pse jo edhe te autorëve serbofilë të fundit e të tjerë.

    Historia e betejave, luftërave, kryengritjeve, demonstratave, lëvizjeve politike, shoqërore e kulturor-fetare përfshihen ne këtë dokument.

    Përmbajta i këtij dokumenti është arsyetimi i kinse vazhdueshmërisë të kulturës serbe në Kosovë përmbi 8 shekuj, kurse e shqiptareve analfabet fillon prej vitit 1970 kur u vendos formimi i Universiteti te Prishtinës me bekimin e Beogradit.

    Kurse, qëllimi kryesor i këtij dokumenti është shkatërrimi i argumentit të TË DREJTËS PËR VETËVENDOSJE.

    Argumenti i të të drejtës për vetëvendosje është arma më e fuqishme e Kosovës, dhe do të ishte nëse me të vërtetë Kosova do ta përdorte si duhet. Do të jemi të bindur se shumica e shteteve që do ta njohin Kosovën dhe disa që edhe e kanë njohur duke përfshirë edhe SHBA-të, besojnë në të drejtën e vetëvendosjes. Edhe shtetet si Indonezia kanë konsideratë për argumentin e vetëvendosjes, ku edhe Kosovën e konsiderojnë po në atë kategori.

    Pra sa më shumë njohje në bazë të drejtës të vetëvendosjes deri te verdikti ndërkombëtar, do të jetë një shtytje e madhe për kauzën e lirisë së Kosovës.

    E drejta për vetëvendosje, të drejtë të cilën Kosova e plotëson tërësisht, është frika me e madhe e Serbisë. Shtypja e popullit shqiptar, kolonizimi, vrasjet, burgosjet, ndarja etnike, aparteidi, e e tjera, janë format kryesore të pranimit të drejtës për vetëvendosje.

    Andaj, si kundërshtim i këtyre ngjarjeve tragjike qe i ndodhën popullit shqiptar të Kosovës, rrjedh edhe dokumenti mbi 600 faqesh historik i Serbisë. Zbehja e argumentit të vetëvendosjes duke thënë se shqiptaret e Kosovës nuk janë autokton dhe forcimi i drejtës ndërkombëtare të sovranitetit, do të jetë pikërisht strategjia e Serbisë.

    Frika e Serbisë se Kosova do ta kthej gjykatën drejt vendimit të pranimit të argumentit të të drejtës për vetëvendosje, e ka bërë ekipin ligjor serb që ta kalojë shumicën e kohës në përpilimi e këtij dokumenti voluminoz me përmbajte historike.

    Por, pyetja e Serbisë shtruar Gjykatës është shumë e qartë dhe e thjeshtë dhe lidhet me diçka tjetër, pra rezolutën 1244. Ku, kjo tregon se as Serbia nuk dihet e sigurt që rezoluta 1244 ia garanton sovranitetin. Serbia nuk ka qenë shtet në kohën e 1244 dhe po mbetet vetëm në preambulë. Po ashtu Kosova deri ne vitin 1918 ka qenë si vend i okupuar, territor i kontestuar, nën sovranitetin otoman dhe protektoratin e aleateve rusë, ku ishin bullgarët, serbët e malazeztë. Vetëm në vitin 1919 Kosova u njoh si pjesë e Mbretërisë Jugosllave, ku shqiptarët ishin ose të dytët ose te tretët për nga popullsia shumicë. Kjo është ndër arsyet pse Serbia i ka kushtuar shumë vëmendje procesit historik.

    Megjithatë, Serbia do të mundohet të dobësojë argumentin e vetëvendosjes, dhe këtë e ka pikërisht cakun kryesor të arritjes. Tjerat argumente Serbia sigurisht do t'i përdorë duke argumentuar konventat e traktatet e ndryshme ndërkombëtare rreth sovranitetit.
    Por nëse Kosova nuk ka arritur të argumentojë se Kosova s'ka qenë pjesë e Serbisë, në aspektin ndërkombëtar, duke e argumentuar kualifikimin e të drejtës për vetëvendosje, atëherë fuqia e argumentit të vetëvendosjes çimentohet si boshti kurrizor i verdiktit.

    Kjo është arsyeja pse Serbia ka deponuar dokument voluminoz me përmbajte nga historiografia serbe, për ta sulmuar pikërisht këtë argument të fuqishëm që i frikësohet, dhe që mund të krijojë shtrat të fuqishëm përmbajtjesor si rrjedhim i shqiptimeve të palëve dhe gjykatësve në procesin përfundimtar. Nuk jam edhe aq i vrullshëm si ministri i Jashtëm Hyseni me dokumentin 200-faqësh.

    Prandaj, Serbia po e sulmon vetëvendosjen sepse nuk dëshiron qe ajo t'i ngjitet verdiktit përfundimtar te Gjykatës Ndërkombëtare.

    Ndërsa, ndërkombëtarët mendojnë qe Serbia këtu ka treguar guxim duke e rrezikuar temën e argumentit dhe duke u përqendruar më shumë jashtë aspektit të rezolutës 1244 ku kjo edhe mund te shkapërderdh argumentin dhe të krijojë konfuzione. Mund të jetë që edhe Serbisë i konvenon një verdikt konfuz, i pashtjelluar si duhet, por gjithsesi qëllimi i saj kryesor është shkatërrimi i argumentit të të drejtës për vetëvendosje me anë të këtij dokumenti 600-faqesh historik.

    Dhe nëse e shikojnë atë, në aty mund edhe të humbin në konfuzitet, duke njohur lobimin tonë ndërkombëtar të dobët si në aspektin diplomatik po ashtu medial nga ana e shtetit te organizuar ekzekutivo-legjislator të Kosovës.

    Ndërkohë, Kosova duhet të përgatitet për njohje të mëtejme, dhe një lidhje më të fuqishme me Shqipërinë si një opsion të cilin nuk e mohojnë as disa nga kullat diplomatike te shteteve qe i kemi në Arbëri.

  3. #3
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Purgatori i Kosovës!


    Behxhet Sh. Shala


    Kohëve të fundit është ripërsëritur kërkesa për dialog e cila ka munguar deri më tani për të kaluarën, jo shumë të largët, luftën e UÇK–së dhe protagonistët e saj! Në fakt, rapsodët e vërtetë dhe ata të çastit kanë kënduar vazhdimisht për këtë luftë, dikush sinqerisht, prej zemrës ose siç po përpiqemi t’i kopjojmë ata të Shqipërisë, nga emocionet ndërsa një numër jo i vogël i tyre lekun e kanë pasur emocionin kryesor mos të them të vetmin! E kur leku shndërrohet në emocion me një lehtësi dhe paturpësi aq të lehtë pse mos të shndërrohet edhe lufta në folklor aq pa shije, neveritës, pse mos të harrohen heronjtë e vërtetë dhe të zëvendësohen me kontrabandist të luftës dhe të paqes, pse të mos zëvendësohen antivlerat me vlera dhe.. në fund të fundit, pse mos të konsiderohet krimi si obligim dhe veprim patriotik!

    Heshtja gati 10 vjeçare për luftën ka prodhuar një ortek akuzash dhe dyshimesh, në radhë të parë nga ata, kontributi i të cilëve për luftën dhe çlirimin e Kosovës ka qenë i barasvlershëm me atë të Xhingis Kanit! Gabimi i radhës ishte se çdo përpjekje për të hapur dialog për luftën e që nuk ka qenë në përputhje me qëndrimet dhe interesat e grupeve kriminale e që kanë qenë eminenca gri e pushtetit, ta them gabim i madh vërtetë ishte përpjekja për diskualifikim politik, kombëtar, moral dhe medial i të gjithë atyre që luajtën një rol në këtë përpjekje titanike për çlirim ndërkaq që qëndrimet e tyre dallonin nga pushtetarët, që nga viti 1999 e deri më sot.

    Ndërkombëtarët mrizonin nën hije dhe krijonin dosje, jo kundër atyre që vërtetë mund të kishin bërë krime por kundër atyre që nuk përputheshin në projektet e tyre politike dhe ekonomike! Sa vrasje me motive etnike dhe politike, numri i të cilave nuk është i vogël në Kosovën e pasluftës u zbardhën deri më sot! Sa kriminelë u dënuan për këto krime? Fare pak ! Thuaja asnjë!

    Kutinë e Pandorës e hapi së pari ish-kryeprokurorja e Tribunalit të Hagës, znj. Karla del Ponte në librin e saj ; “ Gjahu, unë dhe kriminelët e luftës”. Aty, zonja në fjalë pasi e dogji mandatin e saj në Tribunalin e Hagës, i akuzoi ish- ushtarët e UÇK-së për rrëmbim, keqtrajtim, vrasje dhe trafikim me organet e të rrëmbyerve (ajo thotë se kanë qenë qytetarë serbë të Kosovës). Akuzë më të tmerrshme, në ditë të sotit as që mund të paramendohet dhe në të cilën implikohen dy shtete, Shqipëria dhe Kosova. Qëllimi është shumë i qartë, vetëm ne shqiptarët nuk po e kuptojmë këtë! Nuk mund të kuptohet gjakftohtësia me të cilën liderët shqiptarë (të Shqipërisë) dhe ata kosovarë (të Kosovës) janë munduar ta injorojnë këtë!

    Heshtja e ndonjë problemi të caktuar i ka dy kuptime dhe mund të interpretohet sipas dëshirës. Me heshtje bëhen përpjekje të injorohet në çështje, nga më e lehta, deri te akuzat e Karla del Pontes psh. Kështu kanë vepruar institucionet e Kosovës. Fatkeqësisht ! Heshtjen e zgjedh edhe i dyshuari apo i akuzuari i cili e di se është i fajshëm apo e di se kush ka kryer krime por heshtjen e zgjedh si mundësi të mbroj veten dhe ata të cilët në të vërtetë janë përgjegjës për krime. Disi si në kajde të Omertas siciliane, e di por nuk flas, kam parë çdo gjë por nuk tregoj etj. Pikërisht në këtë xhoker ka luajtur Karla del Ponte, Çak Sudetiq, prokurorët e Zanierit, prokurorët serb, hetuesi i pajtuar nga Këshilli i Evropës për hetime të “pavarura” dhe , pse mos të them edhe vet Kermabo!

    Kjo situatë i përngjanë asaj kur je duke udhëhequr në futboll me rezultatin 10 me 0 dhe për shkak të gabimeve të shumta ndahesh i kënaqur nëse nuk mundesh nga kundërshtari me rezultat të thellë. Barazimin tashmë e projekton vetëm si ëndërr! Në këtë gjendje jemi tani! Nga një mal provash që i kemi detyrohemi të mbrohemi nga një fije kashte! Në vend që t’i fusim Karla del Pontes një padi për shpifje ordinere me të cilën do të merrej ajo, tashmë po i presim akuzat nga të gjitha palët, si telenovelat amerikolatine!

    Kur njeriu nuk ka ç’të bëjë, i fut një akuzë UÇK-së për krime lufte. Dhe këtë e bënë më lehtë se me e pi një makiato! Përmbajtjen e kanë (të Karlas), modelimin e bëjnë sipas kërkesave, me porosi. Disejnim hesapi!

    Po si sillet pala e akuzuar në këtë rast?! Sikur boksieri të cilit i numërohet ndonëse është goditur kundër rregullave, është goditur nën brez e që llogaritet si goditje e ulët! Ato rregulla po zbatohen sot në Republikën e Kosovës. Shërbimi më i keq që sot mund t’i bëhet Kosovës dhe gjithashtu mbrojtja më e keqe që mund t’i bëhet luftës dhe UÇK-së është slogani: ”ne kemi bërë luftë mbrojtëse, luftë të drejtë dhe luftë të pastër”.

    Se lufta ka qenë e drejtë dhe mbrojtëse është e vërtetë e pakontestueshme, është e ditur edhe për zogjtë e malit! Se ka luftëra të pastra, këtë nuk e besoj asnjëherë! As që ka pasur asnjëherë, madje as në Sony Playstation! Lufta mund të jetë shumë e ndytë dhe më pak e ndytë, e pastër kurrsesi! Mund ta kem edhe gabim! Çdo luftë i prodhon kriminelët e saj që dikush i akcepton si heronj apo i ambalazhon si të tillë. Nëse shteti nuk ndërmerr veprime ligjore kundër kriminelëve të luftës ata shndërrohen në kriminel të paqes, në çdo vend dhe pa përjashtim! Këtu unë e shoh numrin aq të madh të vrasjeve dhe rrëmbimeve në Kosovën e pasluftës, atyre me motive etnike dhe politike ndonëse e them se vetëm preteksti ka qenë politik dhe etnik ngase konteksti ka qenë kriminal, plaçkitje dhe ai ekonomik!

    Lufta e lavdishme e UÇK-së nuk kompromitohet për shkak të një grushti kriminelësh e gjithashtu as pavarësia e shpallur e Kosovës nuk rrezikohet para GJND-së shkaku i atyre kriminelëve sepse po të ishte kështu Serbia do ta humbiste pavarësinë e saj për 1000 vjetët e ardhshëm për shkak të krimeve të kryera në Slloveni, Kroaci, Bosnje, Kosovë dhe Luginën e Preshevës!

    Institucionet e Republikës së Kosovës duhet t’i bëjnë hetimet vet dhe të lirohen nga kriminelët pasi të jenë siguruar dëshmitë. Për shkak të shëndetit moral, politik, kombëtar dhe shtetëror që janë përcaktues të një ardhmërie normale të qytetarëve të saj dhe një shteti funksional duhet ta bëjnë këtë e jo për shkak të tekave të Karlës, Sudetiqit, Vukoviqit, Zanierit etj. Kriminelët duhet të trajtohen si kriminelë, pavarësisht përkatësisë etnike e gjithashtu edhe viktimat!

    Në Kosovë prej 1 janarit 1998 deri më 31 dhjetor 2000 janë vrarë dhe zhdukur afërsisht 15.000 persona në mesin e tyre edhe qytetarë serbë dhe romë andaj gjithsesi duhet të bëhen hetimet në bazë të të cilave do të përcaktohet fajësia. Në të kundërtën spekulimet nuk do të përfundojnë asnjëherë dhe nuk do të vihemi në situatë që luftën dhe UÇK-në, ta mbrojnë horrat të cilët mbrojtjen e saj në fakt e përdorin për komprometimin e saj pa siguruar asnjë fakt!

    Definitivisht duhet të ndahemi, kriminelët të shkojnë aty ku e kanë vendin ndërsa ne duhet të ndërtojmë një ardhmëri për pasardhësit tanë. Nuk duam që ardhmëria të jetë peng i krimit dhe që as shtetin e Kosovës ta gërryejnë minjtë e nëntokës dhe kriminelët e luftës! Edhe të paqes!

    (Autori i shkrimit është drejtor ekzekutiv i KMDLNJ-së. Qëndrimet janë personale)

  4. #4
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Kur Artemije bëhet të vendosë për Prizrenin?!


    Adnan Abrashi

    Jo! Nuk është ky titull i bërë qëllimisht si sensacional për gazetë, sepse, pas fillimit të aplikimit të Ligjit mbi zona të veçanta të mbrojtura dhe aprovimit të mundshëm të Draft-Ligjit në propozim për Zonën e Veçantë të Mbrojtur të Qendrës Historike të Prizrenit nga ana e Kuvendit të Kosovës, kjo metaforë e konstatuar nga titulli, praktikisht edhe mund të bëhet si e mundshme.

    Kuptohet se, bukvalisht, peshkopi serb Artemije, nuk ka aspak gjasa të jetë dhe as të zgjidhet kryetar politik i Prizrenit, por nëse së shpejti nga ana e Kuvendit të Kosovës do të votohet një Ligj që tash për tash është në përgatitje e sipër si propozim (draft), atëherë, Selia e Kishës Ortodokse Serbe në Prizren, do mund t’i ketë disa kompetenca tejet të rëndësishme, të cilat, në masë të madhe do ta ngushtojnë vendimmarrjen e pavarur dhe profesionale të një institucionit tejet të rëndësishëm komunal, sikur është Drejtoria Komunale për Urbanizëm dhe Planifikim Hapësinor.

    Për çka është fjala më konkretisht?

    Në mbështetje të Propozimit Gjithëpërfshirës për Statusin e Kosovës (të hartuar nga Z. Martti Ahtisaari) dhe në Ligjin për Zonat e Veçanta të Mbrojtura (Ligji Nr. 03/L-039) të miratuar nga Kuvendi i Kosovës, për tërë territorin e Republikës së Kosovës në përgjithësi, konstatohen 44 këso zona të veçanta të mbrojtura, ndërsa, neni 8, pika 8.2 , i këtij Ligji, në mënyrë eksplicite obligon krijimin e një zone të mbrojtëse së veçantë si Qendrër Historike e Prizrenit, ku thuhet: “ ...çdo aktivitet i ri në Zonën e Veçantë të Mbrojtur për Qendrën Historike të Prizrenit do të rregullohet me një ligj të veçantë”.

    Pikërisht, për ta përmbushur këtë obligim që del nga neni i sipërcekur të këtij Ligji, e hartuar nga një grup punues i Ministrisë së Mjedisit dhe Planifikimit Hapësinor si projekt për Qendrën Historike të Prizrenit është propozuar ky Draft-Ligj, i cili, së shpejti do t’i ofrohet Kuvendit të Kosovës për miratim.

    Në nenin 3 të këtij Draft – ligji, i cili më ra në dorë përmes disa kanaleve të besueshme nga kjo Ministri, decidivisht thuhet: “Zona e Veçantë e Mbrojtur për Qendrën Historike të Prizrenit, do të themelohet nga organet komunale të Prizrenit në bashkëpunim me KZM (Këshillin Zbatues Mbikëqyrës) dhe ajo në kuadrin e saj do të përfshijë këto objekte monumentale të trashëgimisë kulturore: Kishën e Virgjëreshës së Shenjtë të Levishës; lagjen e vjetër “Mëhalla Marash”; Kishën e Shpëtimtarit të Shenjtë; Shkollën Ortodokse për Priftërinj e Kirilit dhe Metodit të Shenjtë; Kompleksin i Rezidencës Episkopike (që përfshin rezidencën e Peshkopit, Katedralen e Gjergjit të Shenjtë, Kishat e Gjergjit të Shenjtë (Runovic) dhe Nikollës së Shenjtë (Tutic)….etj”

    Nëse e kemi parasysh diametrin e përcaktuar mbrojtës ligjor prej 50-100 metra të çdo objekti kulturor në veçanti, dhe të gjitha këto i bashkojmë në varg me njëra- tjetrën, atëherë, praktikisht, na del se mbi 70 për qind e hapësirës kadastrale të qytetit të Prizrenit, do të përfshihet në një zonë të veçantë të mbrojtur.

    Më tej, neni 6 dhe 7 i këtij Draft-Ligji, si aktivitete të ndaluara dhe të kufizuara në këtë zonë të mbrojtur, përcaktohen: ndërtimet apo zhvillimet industriale, të tilla si eksplorimi dhe shfrytëzimi i burimeve minerale dhe ndërtimi i digave, centraleve elektrike apo linjave të tensionit, furrave dhe fabrikave dhe rrugëve transite në zonat rurale; ndërtimet apo zhvillimet që çojnë në shpyllëzimin apo ndotjen e mjedisit; ndërtimet apo zhvillimet komerciale të tilla si: strukturat ose godinat më të larta se manastiri/kisha/monumenti kulturor që duhet të mbrohet; ndërtimi i rrugëve; ndërtimi i magazinave, punëtorive, shitoreve, restoranteve, bareve, kafeterive, hoteleve, moteleve, tezgave dhe kioskave ushqimore, stacioneve të furnizimit me karburant dhe riparimit të automjeteve, super-marketeve, klubeve të natës, apo ndonjë ndërtimi tjetër në shkallë më të gjerë në zonat rurale; tubimet, argëtimi dhe zbavitja publike; dhe urbanizimi i tokës bujqësore.

    Nëse nisemi nga fakti se në qytetin e Prizrenit, pikërisht në këto hapësira është “KORZO”-ja , shëtitore ku rregullisht tubohen qytetarët për të shëtit; pastaj, mu në këtë zonë janë të vendosura objektet më atraktive të zbavitjes, si: kinemaja, lokalet e ndryshme hoteliere, baret, kafeteritë, dyqanet e shumta të zejtarisë dhe të artizanaleve karakteristike prizrenase...pikërisht në hapësirat e kësaj zone mbahet edhe festivali me rëndësi ndërkombëtare “DOKU FEST... etj.

    Merrni me mëndë, nëse ky Draft-Ligj kalon në Parlamentin e Kosovës, atëherë, për 70 përqindëshin urbanistik të territorit hapësinor të qytetit të Prizrenit, kompetenca më të mëdha të vendosjes për disa çështje, do t’i ketë, kush tjetër, përpos Artemijes. Atij dhe kujtdo tjetër nga Zyra e Kishës Ortodokse Serbe, kur t’u teket dhe aq herë sa do t’u pengoj ndonjë këngë shqipe që vije nga altoparlanti i lokalit 50 metra afër tempullit të tyre fetar, menjëherë mund të kërkojë që të mbyllet ai lokal, e mos të flasim për kompetencat tjera edhe më të mëdha që ua jep ky ligj, për hartimin e të cilit, paraprakisht, nuk është marrë mendimi meritor edhe i qytetarëve të Prizrenit. Përkundrazi, ky ligj si propozim nga politika, po tentohet që në mënyrë të heshtur, tinëzisht dhe pa zhurmë të madhe në opinion, shpejt e shpejtë t’i imponohet Kuvendit të Kosovës për miratim.

    Edhe terreni i ekzekutimit në praktikë të këtij ligji për Prizrenin, veç është parapërgatitur me kohë. Në konkursin e publikuar kohë më parë për drejtor të Institutit për Mbrojtjen e Monumenteve Kulturore të Prizrenit, në vend se, në këtë post të zgjidhet një ekspert në profesion, qëllimisht dhe në mënyrën më djallëzore është zgjedhur një joprofesionist, kuptohet kuadër i dëgjueshëm partiak.

    Pasi që, nga Kuvendi i Kosovës, ky Draft-Ligji pritet të miratohet diku kah muaji maj i këtij viti, Prizrenasit si qytetar, në asnjë mënyrë nuk duhet të heshtin në këtë drejtim.
    Ata patjetër duhet ta ngrenë zërin e tyre në çdo formë dhe mënyra të ndryshme, duke treguar kështu se këto budallallëqe që bëhen nga një grup me mendësi të kufizuar njerëzish, aspak nuk shpreh vullnetin e tyre qytetar dhe popullor.

    Unë, me këtë rast, sinqerisht shpresoj se, më në fund, prizrenasit e mi do të vetëdijesohen në këtë drejtim...?!

  5. #5
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Kosova dhe globalizimi: nga Somalia në Singapor një rrugë për ta bërë

    Valdrin Grainca

    Fuqitë e Mëdha janë përfitueset më të mëdha në procesin e globalizimit. Ky përfitim vjen nga fuqia e tyre për t’i determinuar marrëdhëniet me shtetet tjera dhe vetë procesin e globalizimit. Mirëpo, një pyetje hamendëse është: si është e mundur që disa shtete, edhe pse të vogla, përkundër procesit të globalizimit mund të kenë mirëqenie mbresëlënëse derisa të tjerat ‘gjithnjë’ janë vende të pazhvilluara? Shembull, Somalia është një vend i varfër me ekonomi të rrënuar, varfëri, dhe anarki. Në anën tjetër, Singapori është një vend i jashtëzakonshëm sa i përket rritjes ekonomike, zhvillimit të teknologjisë, pra, përkundër fuqisë së tij relative ai vend gëzon mirëqenie. Mënyra më e mirë për tu përgjigjur në këtë pyetje është vetë koncepti i fuqisë.

    Ka disa teori që paraqesin pikëpamjen e tyre mbi konceptin e fuqisë (power). Realizmi klasik thekson se fuqia është e barabartë me resurset që një vend posedon. D.m.th. madhësia e popullsisë, gjeografia, pasuritë natyrore, territori etj. Por, humbja e SHBA-së në Luftën e Vietnamit dhe pastaj humbja e Bashkimit Sovjetik nga Afganistani e rrënoi kredibilitetin e këtij koncepti. Një Vietnam në çdo aspekt më inferior fitoi luftën. Si rezultat doli një koncept tjetër mbi fuqinë. Ky është koncepti i fuqisë efektive (effective power). Mbështetësit e këtij koncepti theksojnë se nuk ka rëndësi cilat janë resurset por në sa mënyrë efektive përdoren ato resurse. Shembull, nëse Kina ka më shumë se 1 000 000 000 banorë kjo nuk do të thotë se ka po aq fuqi (burime) njerëzore sepse mundësitë mobilizuese nuk janë në atë nivel. Singapori ka një popullsi të vogël (katër milion) por avancimi në të gjitha rrafshet shoqërore (shembull rrafshi teknologjik) është i jashtëzakonshëm. Pra, është një shfrytëzim efektiv i popullsisë.

    John Rawls, një ndër politologët më të shquar të teorisë normative, thekson se prosperiteti i një vendi nuk varet nga resurset natyrore por nga mundësia e njerëzve që ti zhvillojnë talentet e tyre. Në këtë rrafsh Somalia nuk ka bërë ndonjë veprim, prandaj, është një shtet i dështuar (failed state). Përkundër supozimit që Somalia është e pasur me naftë ky burim i mirëqenies nuk është i shfrytëzueshëm sepse mungojnë talentet. Somalia nuk ka arritur të vendosë një strukturë të drejtë të shoqërisë ku secili individ do të kishte mundësinë të zhvillonte talentin e tij. Ky parim vlen edhe për shumë shtete tjera në botë që nuk kanë arritur të zhvillohen. Për ndryshim nga Somalia, Singapor ka krijuar një mundësi që njerëzit të zhvillojnë talentet e tyre. Aq më tepër, në mes të vendeve të industrializuara ka një konkurrencë shumë të madhe që sa më shumë dhe sa më mirë të i zhvillojnë talentet e tyre. Shembull, nxënësi i klasës së katërt në Singapor mëson matematikën që nxënësit amerikanë e mësojnë në klasën e shtatë. Pra, është një luftë e madhe për dije sepse dija është fuqi dhe rrugë drejt shfrytëzimit sa më të mirë të resurseve njerëzore dhe natyrore.

    Në këtë situatë, Kosova përngjan më shumë me Somalinë ndonëse është më e avancuar. Pasuritë nëntokësore, territori i vogël, fuqia e vogël si shtet, popullsia e re nuk janë përcaktues të zhvillimit tonë në rrafshin shoqëror në përgjithësi dhe në rrafshin ekonomik në veçanti. Sa i përket zhvillimit ekonomik, shpeshherë flitet si përparësi fakti që përqindja më e madhe e popullsisë është e re dhe kjo kategori e njerëzve do të jetë një katalizator i zhvillimit dhe rritjes ekonomike. Por, ekzistimi i një fakti të tillë s’mund të jetë pozitiv nëse ne nuk e shfrytëzojmë në mënyrë efektive (duhur).

    Duke u nisur nga teoria normative dhe praktikat e shteteve tjera, që Kosova të ketë sukses në zhvillimin e gjithmbarshëm në epokën e globalizmit ne duhet të kemi një strukturë të drejtë (just) shoqërore. Në regjimet komuniste kjo nënkuptonte barazi për të gjithë proletariatin. Në sistemin Evropian nënkupton barazi para ligjit për të gjithë individët. Dhe, në atë amerikan nënkupton barazi kushtesh për të gjithë individët. Cila do që të jetë nga këto dy të fundit është një rrugë e mirë për të qenë një shtet i suksesshëm. Shembull, nëse konkurset për punë të shpallura nga ana e qeverisë do të ofronin mundësi të barabarta për konkurrentët aty do të punësoheshin më të përgatiturit për atë punë. Kjo do të reflektonte pozitivisht në dy aspekte. Aspekti i parë është ai i funksionalitetit. Punësimet e duhura do të bënin një administratë të efektshme dhe kreative për shkak të etablimit të elementit të profesionalizmit. Aspekti i dytë do të ishte dija. Nëse për një vend pune duhet të jesh sa më profesional sepse është kushti bazë për punësim atëherë shumë të rinj do të orientoheshin në arsimim sa më cilësor. Pra, nuk do të kishim studentë vetëm në aspektin kuantitativ por edhe në atë kualitativ. Dhe ky i fundit përcakton shfrytëzimin e resurseve në mënyrë sa më efektive.

    Por, si mund ne t’i bëjmë konkurrencë vendeve si Singapori që kanë krijjuar traditë në këtë proces të globalizimit? Proceset politike ne politikën botërore nuk janë vetëm në krijimin e regjimeve të ndryshme (p.sh. ekonomike) në nivel global. Ato përcaktohen edhe në nivel regjional dhe ky përcaktim ka disa rrjedhoja për Kosovën. E para, Kosova lidhet me regjimet e krijuara nga Bashkimin Evropian. Rregullat e BE mëtojnë që të krijojnë një shoqëri evropiane e aftë të përballet me sfidat e globalizimit. Duke ndjekur këtë rrugë të trasuar nga BE (Marrëveshja e Lisbonës) Kosova mund të arrij një strukturë shoqërore e bazuar në drejtësi si dhe zbatimin e praktikave më të mira. E dyta, në ekonominë botërore dy tregjet më të mëdha janë i SHBA-së dhe BE-së. Kjo nënkupton që shumë kompani do të jenë të interesuara të hyjnë në këto tregje. Në këtë aspekt, investimi bëhet në shtetet që janë në rrugën e anëtarësimit në BE. Kjo nënkupton që konkurrenti ynë nuk janë vendet si Singapori por vendet si Serbia, Maqedonia, Mali i Zi, Bosnja e Hercegovina, dhe Shqipëria. Në këtë mes, krijimi i lehtësirave legjislative, qeverisja efikase dhe kreative (krijimi i parqeve industriale) do të jenë përcaktues të primatit në rajon.

    Në përfundim, formimi i një strukture shoqërore të bazuar në drejtësi për të gjithë është një parakusht që Kosova të ndjek shembullin e vendeve si Singapori. Fuqia jonë relative nuk është përcaktues i pozitës tonë në proceset globalizuese por do të jetë efikasiteti i shfrytëzimit të potencialeve tona. Kjo dmth se krijimi i kushteve për individët që të zhvillojnë talentet e tyre do të rezultojë në një Kosovë të aftë të përballet me sfidat në botën e globalizuar.

  6. #6
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Përrallat e kryeministrit

    Shkëlzen Dakaj

    Sot për disa momente në hotelin Grand, pata rastin të shohë një “ëndërr". Befas m’u bë sikur po jetoja në një shtet të Evropës, ku ofron perspektivë dhe ku niveli i papunësisë është në një shkallë shumë të ulët. Për pak momente u ndjeva i mburrur se sa Qeveri të përkushtuar paskemi dhe sa zhvillim të hovshëm paska sjellë qeveria e kryeministrit Thaçi.

    Këto ishin ndjenjat që përjetova sot gjatë kohës sa përcillnim hapjen e një panairi të quajtur “Berëza e Punësimit 2009”, e organizuar nga Aleanca Kosovare e Bizneseve në bashkëpunim me Ministrinë e Punës dhe Mirëqenies Sociale.

    U ndjeva i tillë, atëherë kur kryeministri i Kosovës e mori fjalën në këtë konferencë, pas presidentit Sejdiu. Presidenti, edhe pse pati një fjalim bosh, në fund dha një mesazh për bizneset. Mesazhi i presidenti Sejdiu ishte i qartë se po ta punësonin vetëm nga një
    qytetar, rreth 40 mijë biznese në Kosovë, kjo do të ndikojë në zbutjen e papunësisë.

    Derisa kryeministri Thaçi, duke iu drejtuar të pranishmëve, qytetarë të papunë dhe disa përfaqësuesve të bizneseve, foli për zhvillimet dhe përkushtimin e Qeverisë për rritjen e vendeve të punës. Për shumë të arritura të Qeverisë të cilat kanë ndodhur pas shpalljes së pavarësisë, por të cilat nuk kishin emër.

    Kryeministri, pas “përrallës” pak më të butë të presidentit Sejdiu, filloi të tregojë “përralla” aq të rënda sa i ngjanin atyre të Enver Hoxhës, kur ai u tregonte fëmijëve për Shqipërinë me lule. “Qeveria e Republikës së Kosovës është e zotuar, Qeveria e Republikës së Kosovës është e përkushtuar, Qeveria e Republikës së Kosovës po punon në të mirë të interesave të qytetarëve”, ky ishte refreni i zakonshëm i kryeministrit, pa përmendur asnjë projekt konkret.

    Kryeministri shfrytëzoi rastin të mburret me iniciativën e AKB-së, e cila padyshim ka një rëndësi të veçantë në këtë vend me shkallën më të lartë të papunësisë, por që është shumë minor në krahasim me nevojat dhe me punën që duhet ta bëjë shteti në luftimin e varfërisë.

    Kryeministri përshëndeti edhe punën e Ministrisë së Punës dhe Mirëqenies Sociale për përkushtimin dhe të arriturat e kësaj ministrie në punësimin sezonal të të rinjve!
    E çuditshme apo jo?

    Padyshim është e çuditshme, po të kujtohet intervista e ministrit Nenad Rashiq, të cilën e pati para dy-tre ditësh në KTV. Ministri Rashiq, megjithatë u tregua i sinqertë, duke e arsyetuar dështimin e shumë projekteve të kësaj ministrie për punësimin e të rinjve. Ai tha me keqardhje për qytetarët, se projektet e kësaj ministrie kanë dështuar për shkak të krizës globale. Ai nuk u mburr me një numër të vogël të të punësuarve në Afganistan, por pati guximin që në këtë intervistë të shprehë keqardhje për dështimet e kësaj ministrie për punësimet sezonale që kishin premtuar në Itali, Finlandë, Gjermani etj.

    Duhet kujtuar se, pas ngjarjes më të rëndësishme në historinë e Kosovës, ditës së shpalljes së pavarësisë, mesazhet nga të gjithë miqtë e Kosovës kanë qenë të qarta: Përvishuni punës dhe ecni drejt zhvillimit ekonomik të vendit. Ky ishte mesazhi për ndërtimin e një shteti të ri, me stabilitet dhe perspektivë drejt Bashkimit Evropian.

    A ndodhi kjo që u prit nga gjithë qytetarët dhe miqtë e këtij vendi?

    Nëse behët një vlerësim për punën institucionale të Republikës së Kosovës në aspektin e zhvillimit ekonomik dhe përmirësimit të jetës së qytetarëve, lehtësisht mund të thuhet se deri më tani nuk ka shkëndija inkurajuese për ditë më të mira. Qeveria ende po feston dhe propagandon me teori të thata, por nuk shihet të ketë përmirësuar diçka në jetën e qytetarëve. Këtë e dëshmon sot edhe fjalimi i kryeministrit, ku në mungesë të ndonjë iniciative ose strategjie të qeverisë për ta luftuar papunësinë, gjen rastin të mburret me iniciativa të tilla që, prapë po them, janë shumë minore në atë çfarë është pritur se do të ndodhë pas pavarësimit të vendit.

    Nga shpallja e pavarësisë e deri më tani nuk e kemi parë asnjë projekt i cili premton punësimin e qindra ose mijëra të rinjve. Nuk na ka ndodhur të shohim kryeministrin apo ministrat duke prerë shiritat e ndonjë fabrike të madhe që është ndërtuar në Kosovë. Nuk kemi parë asnjë kompani gjigande që ka filluar të derdhë kapitalin e vet në këtë vend. Nuk kemi vënë re ndryshime të mëdha në politikat fiskale që joshin investitorët. Nuk kemi lexuar ndonjë statistikë të zbutjes së shkallës së papunësisë, sikur as që e kemi dëgjuar për ndonjë strategji se si duhet të luftohet varfëria e këtij vendi që mbetet edhe më tej në listën e vendeve më të varfra në rajon. Madje, as nuk kemi vërejtur që është zvogëluar numri i atyre që në çdo skaj të Kosovës i sheh, duke zgjatur duart për t’i dhënë lëmosh.

    Ato që vihen re çdo ditë, janë fushatat politike, ose propagandimi për ta shtuar elektoratin. Ndërsa mund të veçohet vetëm puna e dy ministrive: ajo e Transportit dhe e Arsimit.

    Po ashtu, duhet të përmendim se deri më tani nuk e vërejtëm akoma se çfarë u bë me dhuratat e çmuara financiare të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe disa vendeve evropiane, që u premtuan pas shpalljes së pavarësisë. Apo edhe këto të fundit nuk do të lënë gjurmë të thela në përmirësimin ekonomik të vendit, sikur edhe miliarda të tjerë që thuhet se janë investuar në Kosovë nga organizatat e huaja.

    Si duket tani janë harruar ose nuk po i del kohë Qeverisë për t’u marrë me to! Këto donacione ishin piketime precize drejtuar institucioneve të Kosovës, se kah tash e tutje të orientohet opusi dhe të përmirësohet jeta e qytetarëve.

    Aspak të rastësishme, këto ndihma miliardash u premtuan menjëherë pas njohjes së pavarësisë nga disa shtete. U premtuan për ta forcuar ekonomikisht këtë vend.
    Nuk po e dimë se çfarë ndodhi me to? Ku janë 335 milionë dollarë që Amerika ia fali Kosovës? Çfarë ndodhi me 124.9 milionë euro të bashkimit Evropian të premtuara për vitin e parë të ndërtimit të shtetit ose çfarë do të bëhet me 335 milionë euro, me të cilat institucionet e Kosovës duhet të menaxhojnë deri në vitin 2011. Çfarë ndodhi me 12 milionë franga që Zvicra ia premtoi Kosovës.

    Të gjitha këto shtete premtuan mjete për ta vënë një gur në themelin e ndërtimit dhe zhvillimit të shtetit të Kosovës nga brenda.

    Të gjitha këto ndihma të premtuara, cak kishin shtyllat më kryesore për rritjen e vendit tonë. Ekonomia, energjetika, bujqësia, sistemi gjyqësor, synonin të ishin fushat e goditura nga portofolat e këtyre vendeve. Në këtë mënyrë, duke investuar në këta sektorë pritjet ishin që të zvogëlohet shkalla e papunësisë dhe të rritet mirëqenia e qytetarëve.

    Ndoshta dikush vlerëson se është herët të flitet për ndryshimet e vërejtura, mirëpo këtu akoma nuk shihet asnjë sinjal. Ndryshimet nuk po vihen re të kenë ndodhur. Institucionet e Republikës së Kosovës deri më tani nuk kanë dhënë sinjale se iu kanë qasur si duhet sferës jetike për përmirësimin e jetës së qytetarëve. Deri më tani mund të thuhet se nuk ka lëvizje në këtë drejtim. Të paktën jo tek ata që janë larg pushtetit nëse diçka ka ndryshuar tek pushtetarët.

    Kjo mund të thuhet derisa presidenti, kryeministri dhe ministri i Punës dhe Mirëqenies Sociale kanë guximin të mburren me një projekt, ku kërkesat për punë janë aq të mëdha.

    (Autori është kryeredaktor i revistës “Ekonomisti“)

  7. #7
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Zhvillimi ekonomik i Kosovës nga qytetarët e saj!?


    Alban Kastrati

    Si mund qytetarët e Kosovës të kontribuojnë në zhvillimin ekonomik të vendit? A ka mundësi që një lëvizje qytetare për zhvillim ekonomik, të na nxjerr nga ky mjerim ekonomik? A vlen thënia e famshme e ish-presidentit amerikan (JFK), edhe për ekonominë tonë për të cilën ne të gjithë ndjejmë keqardhje?

    Nuk do të hyja thellë në statistikat e varfërisë dhe impotencës sonë ekonomike në të cilën jetojmë ne qytetarët e Kosovës. Përkundrazi, dua të përsëris atë që është thënë edhe më parë, se në demokraci, fuqia rrjedh nga populli. Mirëpo, çfarë po bën populli për të kapërcyer këto “ditë të zeza” të cilat këtu po zgjasin një jetë të tërë.

    Një kosovar i zakonshëm, nuk mërzitet fort për të tjerët dhe nuk e ka ndjenjën e zhvillimit kolektiv, pasi që ai vuan si mos më keq për të siguruar një jetesë, që me standardin e mirëqenies në Kosovë, do të quhej, jetë normale.

    Unë jam nga ata të cilët me të vërtetë besojnë se gjërat mund të ndryshohen, për të mirë. Se e keqja dhe “varfëria ekstreme” do të mbahen mend si një minoritet i shtatë në Kosovë. Ne duhet të fillojmë një iniciativë të përbashkët për zhvillim dhe mirëqenie, për të gjithë. Duke kontribuar të gjithë që kjo të ndodhë. Atëherë, si ta bëjmë këtë?

    Është një e vërtetë e pamohueshme se vendit tonë, e sidomos politikë-bërësve në Kosovë ju mungojnë idetë. Ndërsa e vërteta tjetër është se gjithçka fillon nga një ide. Prandaj, të fillojmë nga këtu.

    Ne duhet ti inkurajojmë njerëzit e këtij vendi të gjenerojnë ide të vogla, por të fuqishme dhe me ndikim pozitiv në zhvillim. Ne të gjithë duhet të krijojmë një lëvizje të përbashkët për zhvillim. Ndoshta edhe mund ta huazojmë sloganin e famshëm kosovar, “Fol shlirë”, për të çliruar mendjet tona nga mjegulla, për të nis kontributin tonë qytetarë, në misionin tonë për zhvillim kolektiv.

    P.sh. lehtësisht do të mund të krijonim një institut për zhvillim social, ku njerëzit do të mund të kontribuonin me njohuritë dhe ekspertizën e tyre nga lëmi të ndryshme, dhe ti dërgonin ato në një platformë online, ku më pas do të bëhej një përzgjedhje e këtyre ideve, që të njëjtat më pas të shndërroheshin në plane, strategji dhe lëvizje për zhvillim.

    Do të na mjaftonin vetëm 1.000 ide apo propozime të shkurta dhe të vlefshme, për të ndërtuar disa kauza/plane të përbashkëta për zhvillim, si fushata nacionale të cilat i përkasin çdokujt, vlejnë dhe flasin për çdokënd.

    Paramendoni sikur nga këto 1.000 ide, ne të prodhonim vetëm 30 reklama në TV, radio, gazeta, revista, agjenci lajmesh, portale dhe forma tjera komunikimi, të cilat ofrojnë 30 zgjidhje të problemeve të cilat i kemi ne sot, çdo ditë. Edhe më mirë do të bëhej sikur të fitonim përkrahjen e njerëzve me ndikim (liderëve të opinionit) në shoqërinë tonë për këto kauza të cilat kanë për qëllim zhvillimin tonë në nivel nacional.

    Sikur kësaj iniciative ti bashkoheshin të gjithë mediat për të dhënë hapësirën e tyre falas, për të promovuar këto kauza të përbashkëta tek publiku, vetëdija jonë qytetare për këto “master-plane” dhe për rolin tonë që mbajmë ne si individ të kësaj shoqërie do të ngrihej shumë më shpejtë se sa po ndodh sot.

    Në këtë “stuhi mendimesh” për zhvillim, rol shumë të rëndësishëm mbajnë mediat, specialistët e marketingut dhe të marrëdhënieve me publikun, të cilët do të duhej të jepnin të gjithë kontributin e tyre intelektual, për ti promovuar sa më mirë këto plane.

    Mirë do të bëhej nëse do të jepnim alternativën tonë qytetare për evazionin fiskal, taksat dhe tatimet, përmirësimin e bilancit tregtar, investimet e huaja direkte, integrimet ekonomike rajonale, mbrojtjen e produkteve vendore, subvencionimin agrar, korrupsionin dhe sundimin e ligjit, infrastrukturën rrugore, sigurinë, inflacionin, paratë publike, menaxhimin e bizneseve të vogla dhe të mesme, zhvillimin ekonomik lokal, zhvillimin e know-how, mbrojtjen e ambientit, përgjegjësinë sociale të korporatave, dhe shumë çështjeve tjera të rëndësisë së veçantë.

    Iniciativa Pacifico në Kolumbi për luftimin e krimit të organizuar, është shembulli më i mirë, prej nga janë inspiruar shumë pacifistë produktiv në mbarë botën. Ndërsa, Kosova jonë është shumë e vogël për ta quajtur këtë projekt të pamundur për t’u realizuar.

    Ndoshta kjo ide mund të konsiderohet si shumë e vjetruar dhe e pavend, mirëpo ne tashmë kemi ngecur në këtë sistem të madh ekonomik global i cili për qytetarin tonë mund të duket edhe si i pashpirt, ndërkohë që diçka duhet të bëhet që një gjeneratë si kjo e imja të shpëtojë nga “tranzicioni” i cili në Kosovë nuk po merr fund.

  8. #8
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    A ka opozitë demokratike në Kosovë? Fehmi Ramadani

    Fehmi Ramadani

    Në vendet me demokraci të zhvilluara, opozita demokratike është segment shumë i rëndësishëm i shoqërisë, e cila konsiderohet si shtytëse kryesore e pushtetit për implementimin e sa më shumë projekteve të shoqërisë, në mënyrë që ajo të zhvillohet në të gjitha sferat e saj. Opozita e organizuar mirë, e fortë, me ekipe të mirëfillta dhe profesionale bënë që shoqëria të ecë më shpejt në drejtim të zhvillimit të saj ekonomik dhe përparimit të përgjithshëm shoqëror.

    Opozita demokratike e pa korruptuar, me koncepte dhe plane të qarta për shoqërinë është ajo e cila e sfidon pushtetin (pozitën demokratike) gjatë udhëheqjes së saj dhe bënë të mundur ndërrimin e tij. Opozita e mirëfilltë demokratike është stimuli kryesor i ndryshimeve pozitive në shoqëri të zhvilluara.
    A ka opozitë të mirëfilltë demokratike, të organizuar mirë, me ekipe dhe profesionistë për ta sfiduar pushtetin e tanishëm (pozitën demokratike) në Kosovë? A ka plane (projekte) kjo opozitë se si duhet zhvilluar ekonominë, si duhet zvogëluar papunësinë, si duhet zhvilluar arsimin, shëndetësinë, kulturën, sportin, etj?

    Pas zgjedhjeve të vitit 2008 dhe koalicionit në mes dy subjekteve më të mëdha politike PDK-së dhe LDK-së, skena politike në Kosovë, pothuajse mbeti pa zërin opozitar. Partitë më të vogla si, AKR, LDD, AAK dhe disa subjekte tjera jo parlamentare të krijojnë përshtypjen, sikur e kanë humbur kuptimin e të qenit opozitë, për çka edhe janë të dedikuara të jenë. Këto subjekte tani bëjnë opozitën në Kosovë dhe duken si të paorganizuara, të pa profilizuara dhe nuk kanë ndonjë plan të qartë se si duhet sfiduar pozitën e tanishme, në mënyrë që t’ia rrëmbejnë pushtetin.

    Tani, kur po ofrohet koha e zgjedhjeve lokale, kjo opozitë akoma nuk ka hartuar asnjë plan konkret se si ti ofrohet një kontratë e qartë qytetarit të Kosovës, në mënyrë që përfitojë mbështetjen e tyre. Opozita demokratike, njëherësh duhet të jetë garantë i zhvillimit të projekteve të ndryshme në këtë vend, por edhe të jetë në shërbim të plotësimit të kërkesave të qytetarëve të saj. Ka një vit që kjo opozitë merret vetëm me veten dhe kritika verbale ndaj Qeverisë së Kosovës. Deri më tani nuk kemi parë asnjë projekt konkret se si duhet të zgjidhet një problem i caktuar në këtë vend, përveç ideve dhe konferencave për media.

    Kuptohet, çdo Qeveri ka të metat dhe gabimet e saj, por opozita duhet shfrytëzuar këto, në formë që të krijojë besimi te qytetarët se po punon për të mirën e tyre, për interesat e tyre dhe të vendit në përgjithësi. Duke mos mohuar kontributin e disa liderëve të këtyre subjekteve, sidomos të liderit të AKR-së në aspektin e lobimit të njohjes së shtetit të Kosovës, lirisht mund të thuhet se të tjerë gjatë këtij viti qytetarëve të Kosovës nuk i kanë ofruan asnjë projekt serioz, i cili do ishte në shërbim të tyre.

    Deri më tani krejt mundin dhe djersën e kanë derdhur në konsolidimin e radhëve të tyre, interesave të tyre partiake, grupore dhe klanore. Si është e mundur që opozita, edhe pse ka në duar disa mjete të informacionit, fonde dhe biznese të ndryshme të mos prezantohet para qytetarëve të Kosovës me ndonjë projekt konkret. Kjo opozitë në mungesë të dijes është dashur të marrë mësim nga opozita shqiptare në Shqipëri, pikërisht nga partia e Edi Ramës, i cili me projekte konkrete po dëshmohet si promotor i ndryshimeve të mëdha, sidomos në Tiranë. Ky lider çdo ditë është në terren duke realizuar projekte konkrete dhe ka punuar mjaft në transformimin kryeqendrës shqiptare në një metropol evropiane.

    Këtu në Kosovë, liderët e opozitës përveç kotlluqeve të tyre ngrohta nëpër konferenca me gazetarë dhe kritika ndaj Qeverisë nuk kanë ndërmarrë asnjë punë konkrete, e cila do të ishte në dobi të drejtpërdrejt të qytetarëve. Kush i pengon këta, që së paku të mbjellin ndonjë fidan në qytetet e Kosovës dhe kontribuojnë në gjelbërimin e këtij vendi, kush i pengon në pastrimin e ambientit të këtij vendi? Kjo do të ishte puna më e thjeshtë që do të mundë të bënte opozita, por deri më tani nuk kemi parë as një punë të tillë. Ata janë të interesuar të punojnë vetëm për vete dhe grupet e tyre të interesit dhe krejt energjinë e harxhojnë në këtë drejtim. Kjo politikë shterpë e opozitës duhet të ndërpritet, të fillohet me organizimin e një opozitë të mirëfilltë, e cila në fokus të saj do të ketë qytetarin dhe jetën e tij.

    Një opozitë dinamike, me projekte konkrete dhe në funksion të drejtpërdrejt të qytetarit të Kosovës do të lëviz edhe pushtetin në realizimin e sa më shumë projekteve në këtë shoqëri dhe ka një të ardhme më të mirë.

    Ndryshe, do të kalojë edhe një kohë e gjatë dhe ky vend do të mbetet pa opozitë të mirëfilltë demokratike, pushteti nuk do të ketë ndonjë konkurrentë serioz dhe krejt kjo ndikon edhe në zhvillimin më të ngadalshëm demokratik të kësaj shoqërie.

  9. #9
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Kosovarët: Tani po prekim lirinë e Kosovës

    Mijëra vizitorë nga trojet ku jetojnë shqiptarë, në përurimin e tunelit të Kalimashit

    Është pak të thuash e jashtëzakonshme dita e djeshme për mijëra vizitorët e inaugurimit të galerisë së tunelit të Kalimashit në rrugën "patriotike" Durrës-Kukës-Morinë. Më shumë se 20 mijë njerëz nga e gjithë "Shqipëria e Madhe", kryesisht nga Qarku i Kukësit dhe Kosova, kanë ardhur qysh në mëngjes herët për të përjetuar këtë ditë historike, ku dy kahet e tunelit do të bashkoheshin.

    Njoftimi se në mesditën e diel do të hapet tuneli, u përcoll nga mediat rreth një javë rresht, ndërsa duket se ishte lexuar nga njerëzit që mesditën e datës 31 maj 2009 do të takohen dy anët e të njëjtit komb. E në të vërtetë edhe mesazhi promocional ishte pak a shumë i tillë:

    "Për shumë kohë na ndanë malet dhe historia...". Kurrë më parë kosovarët nuk janë shfaqur aq entuziastë sa dje në portalin e tunelit. "Tani po më duket se e kam prekë lirinë e Kosovës, tani që mundëm të vijmë në Shqipëri, jo vetëm pa pengesa në kufi, por edhe me rrugë", na thotë i emocionuar një malësor drenicas.

    Vizitorët

    Sheshi para tunelit filloi të mbushet aty nga ora 10:00 e mëngjesit, kur edhe vetë punëtorët e "Bechtel-Enka"-s filluan ta "shkrehin" punën. Tuneli kishte pasur edhe më herët turma vizitorësh, por asnjëherë kaq shumë. Të fundmit që e lanë punën ishin punëtorët që merren me infrastrukturën e nënstacionit.

    "Mirë mor lalë, që po e lemë punën, por nuk na jep bukë Sala ne, na japin vetëm krahët tonë", thotë Veseli, një punëtor nga fshati Kolsh.

    Ndërkohë, dikush e thërret për një detyrë tjetër dhe aty mbetet një numër i vogël punëtorësh, aq sa për të ruajtur, siç thanë ata, se dikush lëndohet nga pakujdesia...

    Fotografët amatorë

    Ajo që bie në sy, duke pritur momentin e përurimit, është nxitimi i njerëzve për të fiksuar çdo moment në aparate fotografikë, në celularë, në kamera. Në një rreze prej 100 metrash apo më shumë, badigardë të panumërt kanë krijuar një gardh, duke mos lejuar askënd t‘u afrohet portave. Një badigard qeveritar mban në dorë një listë me emra gazetarësh, që duhet të ishin atashuar më herët për të qenë në inaugurim.

    Sa më shumë që kalon koha, aq më shumë rritet trysnia e publikut për t‘u afruar te portat, dhe aty nga ora 11:00 dikush nga qeveria apo nga ata të "Bechtel-Enka"-s dha porosi që njerëzit të lejoheshin për t‘u afruar te tuneli. Për disa minuta, qindra kosovarë prekën nga afër "magjinë". U lejuan të hyjnë
    dhjetëra metra në thellësi, duke bekuar rastin e duke bërë foto për të kujtuar
    vite më vonë: kam qenë edhe unë aty atë ditë që u hap tuneli. Pastaj, duke
    pasur parasysh që pas shembjes së "murit" ndarës Kryeministri Berisha do
    të mbante një fjalim, dikush arsyetoi që fjalimi nuk mund të mbahej pa njerëz.

    "Pash një Zot na lini të kalojmë, mirë në tunel nuk po hyjmë, por deri te porta
    do të shkojmë", thërret turma dhe ecën përpara me entuziazëm. Gjëja e parë që
    bëjnë në grupe, vetëm apo me familje, është fotografia te harku i tunelit."E di si po më duket ky harku i tunelit, si Harku i Triumfit", thotë një burrë.

    Në tunel janë lejuar të hyjnë vetëm një numër i kufizuar gazetarësh për të asistuar në momentin emocional, kur në mesin e tunelit do të shembej
    distanca e mbetur dhe kur dy kryeministrat të takoheshin. Thanë se kishte
    qenë emocionuese me të vërtetë.

    Gazetarët
    Qindra gazetarë ishin të pranishëm në ceremoninë e tunelit. Gazetarët e zellshëm kishin vendosur aty kamerat e tyre që herët në mëngjes, madje kishte prej tyre që kishin fjetur gjithë natën te porta e tunelit. Një numër kamerash transmetonin direkt për mediat e tyre. Një grup mediatik nga Beogradi mblidhte siç bëhet zakonisht në kësi rastesh, intervista nëpër njerëz. Një i intervistuar tha se ky tunel, dhe rrjedhimisht kjo autostradë, lidhte dy shtete, dhe gazetari i huaj,
    i cili vetëm pak vite më parë do të ishte parë si armik, thotë ashtu si politikanët, se kjo autostradë mund të lidhë më shumë se dy shtete. Një grup gazetarësh nga Shkupi, të cilët ashtu si shumica e gazetarëve kishin fjetur në Kukës, duke pirë cigare, bëjnë llogarinë se Shkupi është tashmë shumë afër me Tiranën, po aq sa edhe Prishtina.

    "Ne jemi ndjerë të izoluar nga mjedisi jonë etnik, sepse nuk kemi pasur rrugë, por tash shpresoj se do të afrohemi me të vërtetë dhe do të ndjehemi më të lirë", thotë një gazetar i kanalit shtetëror në gjuhën shqipe.

    Një ditë më parë, në qytetin e Kukësit ishte tepër e vështirë të gjeje një dhomë në hotel. Vetëm në vitin 1999, kur në Kukës mbërritën qindra mijëra kosovarë, që u dëbuan nga trojet e tyre, ka pasur një interesim mediatik të tillë.

    Mjedisi

    Ku ka shkuar gjithë ai material i nxjerrë nga tunelet? Kjo është pyetja e parë që bëjnë vizitorët dhe kalimtarët e rastit. Jemi mësuar që nëpër segmentet e autostradës, ku kanë punuar firmat vendase, është "normale" që syri të të
    ndeshë pirgje dherash. Aty ku është gërmuar, po aty apo diku afër, pa shumë
    kujdes është hedhur edhe dheu. Ndërsa te tuneli nuk shihet asgjë. Masivi i malit
    duket sikur është prerë me thikë dhe mbetjet nuk shihen. "Bechtel-Enka"
    ka krijuar male artificiale me dheun e tunelit dhe të skrapeve. Në hyrjen e tunelit është mbushur kështu një hapësirë disa hektarëshe, e cila pas ngjeshjes duket unike me relievin natyror. Mbi të është ndërtuar nënstacioni elektrik si dhe infrastruktura shërbyese e tunelit, aty ku do të vendoset administrata kujdestare. Mjedisi është ruajtur me të njëjtin kujdes siç është ruajtur jeta e njeriut nga kompania "Bechtel". Asnjë viktimë nuk është shënuar në më shumë se dy vite punë në këtë vepër ku, sipas specialistëve, ishte llogaritur të ndodhnin edhe të tilla. E pra aty kanë punuar dhe punojnë 24 orë rreth njëmijë punëtorë.

    Fitimi

    Një inxhinier vendas gjen kohë të lirë për të treguar se autostrada do të jetë me fitim të madh për vendin tonë, por edhe për të tjerët. Ja, e shihni, dy mijë automjete kalojnë sot në rrugën e vjetër nga Kosova në Tiranë etj., që harxhojnë 17 orë nga Prishtina; kamionët bëjnë dy ditë rrugë të vështirë; mijëra mjete nuk
    udhëtojnë drejt Tiranës vetëm prej rrugës tepër të keqe, sepse ka qenë
    një rrugë strategjike antishqiptare...", thotë inxhinieri.

    Më tej ai tregon se nga transporti që mund të kryhet në autostradë nxirren rreth 600 milionë dollarë fitime në vit llogaritur për ton/km. Në këtë fitim nuk është përfituese vetëm Shqipëria, por kushdo që kalon këtej, sepse shkurton një distancë prej njëmijë km nga Evropa Qendrore drejt Mesdheut kjo rrugë
    (përkatësisht Porti i Durrësit), në krahasim me Portin e Selanikut.

    Shteti
    shqiptar vetëm nga taksa hyrëse e mjeteve merr një fitim vjetor prej rreth 90 milionë dollarësh... "Dhe e dini që është kjo rrugë që do të na fusë në BE, nuk janë qeveritë", arsyeton inxhinieri kuksian, duke biseduar me një grup vizitorësh. "E atëherë përse nuk e kemi bërë më herët", pyet natyrshëm një vizitor. "Sepse
    ka kushtuar shumë", përgjigjet një tjetër... Ndërkohë, në altoparlantët e vendosur kudo ngrihet muzika, është një muzikë festive, që njofton se dy kryeministrat po mbërrijnë në dalje pas takimit që kanë pasur në mesin e tunelit. I pari që i drejtohet turmës është Kryeministri shqiptar, i cili në fjalën e vet nënvizoi: "Ky tunel ka kushtuar vërtet shumë, por jo më shumë se sa na ka kushtuar dhe do të
    na kushtonte mungesa e tij".

    Hamburger dhe fruta për vizitorët

    "Bechtel-Enka" kishte menduar edhe për vizitorët. Ndoshta askush nuk e kishte
    llogaritur se kaq shumë njerëz do të ngjiteshin në lartësinë e tunelit, por gjithsesi aty, në dy platforma gjigante, janë përgatitur mbi 10 mijë hamburger, fruta, pije freskuese lëngje frutash dhe ujë industrial. Kishin gatuar edhe ushqime me lugë (pulë me perime, pilaf, si dhe nga një frutë), paketë që njerëzit e merrnin në pjata alumini një përdorimshe. Kur gjithçka ceremoniale të përfundonte, të
    gjithë njerëzit do të merrnin bukë dhe pije apo ujë. Një kryepunëtor turk, i cili bashkë me disa specialistë vendas sot kryen edhe detyrën e menaxhimit të një
    pjese të drekës, ndërsa dhjetëra të tjerë kujdesen në maksimum për mjetet e punës aty, për hyrjen e tunelit, makineritë.

    "Sot kena festë, thotë turku me një shqipe të çalë, hajni plot", thotë ai me dashamirësi.

    Fillimisht shumë pak njerëz ia hodhën sytë platformës gjigante të drekës në të djathtë të hyrjes së tunelit, por aty nga ora 13:00, pas shumë orësh qëndrimi në diell situata ndryshoi. Mijëra njerëz iu bashkuan drekës kolektive.

    Dita e Ajshes

    Ajshja është një grua lypëse, 45 vjeçe, që jeton në Kukës prej disa vitesh. Nëse mund të thuhet për një lypëse "është e respektuar", kjo gjë mund të thuhet edhe për të. Ajo është ngjitur te tuneli dhe shtrin dorën për ndonjë lek, duke u thënë njerëzve, jo vetëm "zoti të dhashtë", madje ndoshta nuk e thotë fare, por "E gëzofshim tunelin, burra". Kjo grua gjendet për një çast në vorbullën e valles që po luajnë një grup njerëzish nga zona të ndryshme, aty hyn në valle kush të mundet, mjafton të mos prishë ritmin, dhe ajo Ajsha, e shtyrë nga një kureshtar, hyn në valle. Dhe e luan si askush tjetër, me aq elegancë dhe energji. Në turmën e stërmadhe prej mbi 20 njerëzish shihen edhe një numër lypësesh të tjera, mes tyre një bionde e re që mbledh, siç komentoi një vizitor, taksën e festës së tunelit. Është edhe për lypësit një ditë me fat, pasi janë shumë të rrallë dorështrënguarit, në mënyrë të veçantë kosovarët.

    Arturi, ish-minatori invalid

    Në mesin e mijëra njerëzve që udhëtuan për të qenë dëshmitarë të dritës së
    tunelit, ishte edhe një djalosh nga fshati i Kalimashit, Artur Zhupi, një invalid, i
    cili kishte bërë 7 km autostradë me karrocë, qysh herët në mëngjes. "E kisha merak të isha edhe unë këtu, sepse më ka kushtuar aq shumë rruga e gjatë për Tiranë", thotë 29-vjeçari në karrocën e invalidit. Ai na tregon se ishte aksidentuar në Greqi para 8 vitesh dhe se prej asaj kohe nuk reshte së kërkuari derman, me shpresën që një ditë do të mund të ringrihej përsëri në këmbë. "Për shkak të një plage që kam në fund të shpinës, më duhet të udhëtoj mjaft shpesh në Tiranë, dhe udhëtimi nëpër rrugën e vjetër është një torturë", thotë Arturi. Ai tregon se malet e Kalimashit ku ishte hapur tuneli i njihte shumë mirë, jo vetëm se ishte nga ajo zonë, por edhe sepse kishte punuar tre vjet si minator në minierën Kalimashit, para se të shkonte emigrant në Greqi. Ai qëndron disi larg nga turma dhe tymos i menduar. "Ka ardhur vetë me karrocë, nuk ka pranuar të hipë në makinë", kështu tregon vëllai i Arturit, i cili i qëndron afër si shoqërues.

  10. #10
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Kosova - hapësirë konspirative e eksperimenteve gjeo-strategjike globale


    Adnan Abrashi

    Si ithtar i flaktë i ekzistimit të teorive konspirative në botë, gjithnjë e më tepër mbështes dyshimin tim të bazuar se, në mesin e shumë vendeve dhe rajoneve tjera të botës, edhe Kosova e jonë e mjerë, është bërë viktimë dhe poligon eksperimental për arritjen e disa qëllimeve të caktuara të “më të fuqishmëve”.

    Duke medituar nga ky këndvështrim, që për shumë kë mund të cilësohet si “çmenduri”, gjithnjë e më tepër po bindem se për Kosovën ekzistojnë shumë iluzione të imponuara artificialisht, për të cilat, ne, patjetër dikur do të këndellemi. Dikur po, por mos të jetë atëherë shumë vonë?!

    Të shkojmë që nga fillimi - hyrja e trupave të NATO-së në Kosovë! Edhe pse ky intervenim neve kosovarëve, pa dyshim se na ka “hekë qafe” një armik të përbetuar historik - SHKAUN, ajo, realisht, nuk është bërë vetëm për shkaqe humanitare, sikurse të gjithë ne e komentojmë këtë të vërtetë, por edhe për interesa tjera strategjike globale, sepse, me intervenimin e një fuqie më të madhe ushtarake botërore në Kosovë, për herë të parë në historinë e NATO-së, legalizohet një ndërhyrje e një aleance ushtarake, jashtë hapësirës territoriale të shteteve anëtare të saj.

    Për herë të parë, aplikuar në Kosovë si një territor që nuk i përket asnjë shteti anëtare të saj, ky pretekst humanitar edhe praktikisht promovoi NATO-n si “xhandar” dhe mbikëqyrëse globale botërore.

    Iluzioni tjetër i yni është ai i politikës dhe interesit amerikan në Kosovë. Se SHBA-të, kanë interesa të veta strategjike dhe politike në Kosovë, kjo më nuk ka aspak dyshim, por jo edhe ashtu, sikurse ne mendojmë dhe sikurse ky konformizëm na është imponuar në praktikë.

    Amerikanët, çdo politikë dhe interes të tyre strategjik, parimisht e realizojnë në dy drejtime: e para, duke vepruar sipas situatës momentale të politikës ditore, dhe e dyta, duke u bazuar në një strategji analitike afatgjate globale më parë të përcaktuar si synim. Andaj, nga ana e jonë si kosovarë, ky partneritet me amerikanët, nuk duhet të merret bukvalisht, me patetikën e një “jaranie” klasike, por si një balancim në mes të kërkesave tona reale dhe asaj strategjie afatgjate të interesit amerikan në këtë rajon.

    Pa dashur që më gjatë ta elaboroj këtë konstatim, desha të jem më konkret me shembuj nga praktika e jonë: ta zëmë, zakonisht të gjitha protestat e shqiptarëve për liri dhe pavarësi, gjithmonë, ato janë gjykuar zyrtarisht nga po kjo politikë ditore amerikane, por, nga ana tjetër, në favor të sensibilizimit të kërkesave tona të drejta popullore, mu kjo politikë, i kishte aktivizuar mediet më të fuqishme botërore, duke parapërgatitur sikur opinionin e vet, nga njëra anë, ashtu edhe atë botëror, nga ana tjetër, për veprimet e ardhshme strategjike që do t’i ndërmarri më vonë.

    Iluzioni tjetër i yni është se amerikanët, gjoja po na e dashkan këtë politikan, apo po e përkrahin atë politikë në Kosovë.

    Jo, assesi! Ata gjithmonë janë në anën e politikës dhe politikanëve që në rend të parë e kanë përkrahjen sa më të gjerë të popullit të vet. Pra, e favorizojnë autoritetin individual të një politikani, përmes të cilit do t’ua imponojnë vullnetin e tyre popullit që e përkrah atë.

    Si shembull të dëshmimit të këtij konstatimi t’i marrim ngjarjet e viteve 98-99.
    Atëbotë, amerikanët nuk shkuan të bisedojnë, sikur bënin zakonisht, me Ibrahim Rugovën, i cili veç e kishte humbur ndikimin e tij në popull, por shkuan dhe u ulën këmbëkryq në odë të burrave për të biseduar me përfaqësuesit e UÇK-së, të cilët, realisht e kishin përkrahjen e madhe të popullit.

    Rast i njëjtë është edhe me emërimin e Hashim Thaçit, e jo të Ibrahim Rugovës, si udhëheqës të bisedimeve të palës shqiptare në Rambuje. Kur e përmendim Rambujenë, ajo është një faqe tjetër e historisë tonë, ku edhe për këtë Konferencë ndërkombëtare për Kosovën, ne, sot e kësaj dite, i kemi ende iluzionet tona. Një iluzion i madh qëndron tek nënshkrimi ose mosnënshtrimi, nga ana e palës kosovare, i kësaj marrëveshjeje të imponuar.

    Shumë mirë e dimë se çka ndodhi pas nënshkrimit të atij dokumenti dhe mosnënshkrimit të saj nga ana e Serbisë, por kurrë nuk merremi edhe me anën tjetër të medaljes. çfarë do të ndodhte sikur edhe ne të mos e nënshkruanim atë dokument?

    Rambueja ishte shansi i fundit që evropianët ta zgjedhin vetë këtë çështje të ndjeshme në oborrin e tyre, dhe kjo punë ju besua Francës, një mikeje të vjetër të Serbisë. Kosova si rast, nuk ishte vetëm një provë e fundit e Francës, por edhe e evropianëve që ta zgjidhin këtë çështje.

    Jam tejet i bindur se, sikur, ta zëmë, të kishte dështuar Rambueja me mosnënshtrimin e marrëveshjes edhe nga përfaqësuesit e shqiptarëve të Kosovës, atëherë problemi do të kalonte definitivesh në duart e amerikanëve. Si kishin vepruar ata në këtë rrethanë, është një çështje që mund të ketë shumë variante të supozimit. Por, më e kapshme do të ishte ai potez veç i aplikuar amerikan në këto situata. Diçka e ngjashme sikur me talibanët në Afganistanit, të cilët i armatosi me armatim më modern dhe ata vetë e çliruan atdheun e tyre të robëruar nga sovjetikët.

    Mos të harrojmë! Në Kosovë, atëbotë, UÇK-ja veç e kishte ndezur luftën e armatosur çlirimtare.

    Por, na ndodhi ajo çfarë na ndodhi dhe pas hyrjes së trupave të NATO-s, ne u bëmë viktimë edhe të një iluzioni tjetër. Heshtëm dhe pranuam t’na çarmatoset dhe transformohet UçK-ja. E arsyetuam si kompromis të dhembshëm gjoja mos t’ju prishim qefin aleatëve tanë që na shpëtuan. Me këtë veprim apo mosveprim, ne si popull, definitivisht e humbëm forcën e armatosur dhe në zgjedhjet e para që u organizuan pas lufte, me mbi 70%, e votuam“opsionin e paqes dhe të bisedimeve me Serbinë”. Kështu, në mënyrë të heshtur dhe ngadalë, filloj të realizohet politika e hartuar nga disa shtete antishqiptare të bashkësisë ndërkombëtare që vepronin në kuadrin e UNMIK-ut, e në favor të copëtimit të Kosovës dhe ndarjes së saj me Serbinë.

    Pasi kishte përfunduar testimi i naivitetit tonë si popull, në këto rrethana të krijuara, tanimë dihej se kah do të orientohet edhe politika ditore amerikane: kah Rugova paqësor i cili ishte mbyllur në “sarajin e tij mbretëror”, dhe si një president kukull, pranonte të nënshkruante çfarëdo marrëveshje dhe kontrate që i ofrohej nga bashkësia ndërkombëtare.

    Nuk kishte më dyshim. Amerikanët e përkrahin Rugovën dhe partinë e tij, por askush nga ne nuk vërente se kjo përkrahje vinte nga një politikë ditore, e jo analitike afatgjate amerikane.

    Sikur ne, atëbotë, kur deshën të na çarmatosin UÇK-në, të kishim reaguar unik si popull, ashtu sikur reaguam unik kur na hiqnin flamujt kombëtar në disa vende zgjedhore dhe zyre të komunave, dhe i rikthyem sërish ato, sot nuk do ta kishim këtë situatë që e kemi.

    Më tej, një tjetër iluzion i yni, është iluzioni i ekzistimit të medieve të lira në Kosovë. “De facto” ato kontrollohen nga ndërkombëtarët dhe ky interes i qarqeve të ndryshme globale realizohet përmes dy planeve: atij të donacionit dhe sponzorizimit, ku si kundërshpërblim kompensohet me imponimit paraprak të “rregullave të caktuara të lojës”, dhe, në anën tjetër, përmes trajnimeve “falas” të kuadrove profesionale nga kjo sferë, dhurimit të emisioneve të ndryshme dokumentare, telenovelave, filmave etj.

    Të gjitha këto veprime bëhen, duke pasur paraprakisht si orientim një plan të detajuar të hulumtimit kolektiv të mentalitetit të popullatës sonë dhe eksperimentimit të metodave sa më të suksesshme të ndikimit në masa. Rezultatet e arritura nga ky eksperimentim, duhet të shërbejnë si modele që do të aplikohen edhe nëpër regjione tjera të botës.

    Në Kosovë, sikur duket testohet dhe eksperimentohet politikisht me çdo gjë, e në rend të parë, me sistemet e reja organizative të strukturave politike dhe shtetërore. Si shembulli më i freskët në këtë drejtim, është “Pakon e Ahtisarit” me “fantom” rregulla të krijimit të një shteti dhe shtetësie të re në botë, funksionimi i së cilës, për herë të parë ka pasur të testohet në Kosovë.

    Gjendja e tanishme e viktimizimit tonë për këto dhe shumë qëllime tjera në emër të “interesave më të larta”, si duket është në fazën e vetë përfundimtare, andaj, ne si popull, sot kemi arritur në asi “pat” situate, saqë shumë pak mund të veprojmë arsyeshëm në këtë drejtim.

    Gjersa mediet tona masive janë të “trajnuara mirë”, dhe lidershipi ynë politik, tërësisht i ka përmbushur kushtet e këtij eksperimenti të suksesshëm, nuk na mbetet asgjë tjetër, përveç se ta ngrehim zërin tonë kolektiv popullor në shpalosjen e fuqishme të synimit tonë të vetëm shekullor si popull - e kjo është VETËVENDOSJE dhe asgjë tjetër si alternativë. Ta themi këtë haptas, çdo herë dhe kudo...edhe në rrugë kur ta kërkoj nevoja!

    Me këtë veprim, sigurisht do t’ia lëmë hapësirën e aplikimit të ngadalshëm, por më efikas, anës tjetër të politikës amerikane: asaj analitike afatgjate për Kosovën?!

  11. #11
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Vjedhja, ky rast i humbur për Policinë e Kosovës


    Ardian Zejnaj

    Pas dy muajve nga dita kur ndodhi vjedhja, për datë 23 qershor 2009, Kryesia e Kuvendit të Kosovës ka caktuar një seancë, ku ministri i Ministrisë së Punëve të Brendshme të Kosovës, Zenun Pajaziti, do të prezantojë rezultatet e deritanishme të historisë së vjedhjes në ndërtesën e Policisë së Kosovës. Pas kësaj deputetët do të mund të diskutojnë për këtë ngjarje. Sigurisht, se gjatë kësaj seance do të dëgjojmë të paktën tri shpjegime dhe qëndrime të ndryshme, varësisht se nga cili kënd do të flitet.

    Ministri Pajaziti do të deklarojë se hetimet po vazhdojnë dhe se kemi arrestuar disa veta (krejtësisht palidhje), se kemi dërguar provat për verifikim dhe analizë, se kemi suspenduar disa zyrtarë policor nga puna për rastin (krejtësisht të pafajshëm), se po bëjmë çdo gjë që ky rast të zbardhet sa më shpejtë, por se dorëheqje nuk do të japim. Pastaj do ta marrin fjalën shefat e grupeve parlamentare dhe deputetët, të cilët do të japin dy qëndrime: shefat e grupeve parlamentare dhe deputetet e pozitës (përjashto ndonjë deputet, si Termkolli apo Rrustemi), do të deklarohen në mbështetje të asaj që thotë ministri, duke e inkurajuar që ta vazhdojë detyrën edhe më tutje. Ndërsa grupet parlamentare dhe deputetet e opozitës, përveç që nuk do të pajtohen dhe nuk do ta besojnë atë që thotë ministri, do të kërkojnë llogari dhe përgjegjësi individuale, duke kërkuar largimin e ministrit dhe shefit të policisë nga detyra.

    Megjithatë, pika e përbashkët e diskutimi të të gjitha palëve në Kuvendin e Kosovës do të jetë, se rasti i vjedhjes në ndërtesën e Policisë së Kosovës e ka dëmtuar rend imazhin dhe besimin që qytetarët kishin ndërtuar me vite për Policinë e Kosovës, duke ngritur dyshime në aftësitë dhe përkushtimin e policisë për të vendosur rend dhe qetësi në Kosovë. Një konstatim i tillë është padyshim i vërtetë, por që të pavërteta janë shumë gjëra që janë thënë deri më tani për këtë rast, sidomos nga zyrtarët e qeverisë dhe Policisë së Kosovës. Pra, ose ka një mos-informim të zyrtarëve qeveritarë dhe policor për atë që ka ndodhur, ose ka një keqinformim të qëllimshëm të opinionit nga ana e zyrtarëve qeveritar dhe policor për atë që ka ndodhur në të vërtet në ndërtesën e Policisë së Kosovës.

    Deri tani nga zyrtarët e qeverisë apo policisë kemi dëgjuar mjaft variante për ngjarjen e ndodhur, por asnjëherë nuk kemi dëgjuar apo lexuar një raport konkret që do të na tregonte, se çfarë ka ndodhur në të vërtet në ndërtesën e Policisë së Kosovës. Tri janë pyetjet që deri më tani nuk kanë marrë përgjigje: kur, kush dhe çfarë është vjedhur në ndërtesën e Policisë së Kosovës? Të dhënat zyrtare kanë treguar se janë vjedhur rreth 50 kilogram drogë-heroin dhe disa qindra mijëra euro dhe valuta të tjera. Do të thuhet se mungesa e provave në dhomën e dëshmive është marr vesh në javën e tretë të muajt prill, ndërsa që autorët e kësaj vjedhje po kërkohen. Më kaq të dhëna është mjaftuar dhe ndjerë e detyruar policia dhe qeveria e Kosovës t’u thotë qytetarëve. Ne kuptojmë se jo të gjitha detajet e procedurës së hetimit duhet të publikohen, për shkak të sekretit hetues, por të dhënat e sakta se çfarë, kur dhe si janë vjedhur gjërat, opinion dëshiron t’i dijë.

    Edhe pse Policia dhe qeveria thotë se janë dërguar disa mirko-prova për t’u analizuar jashtë Kosovës, përsëri ajo nuk do të zgjidhë rastin, ngase aty kanë hyrë shumë veta dhe nuk dihet se kush ka hyri i fundit dhe as kush është hajni. Në këtë rast, shumë lehtë (siç ndodhi kohëve të fundit) secili në Kosovës mund të jetë viktimë e pafajshme e policisë! E keni parë se, si janë suspenduar policët nga puna, edhe pse nuk kanë lidhje me rastin, por që fatkeqësisht kanë qëlluar në detyrë gjatë asaj dite apo nate kur është marr vesh se dëshmitë nuk gjenden në dhomë. Duke vepruar kështu, udhëheqja e policisë dhe qeveria e Kosovës u ikin disa çështjeve shumë me të rëndësishme, për të cilat asnjëherë nuk kanë dhenë përgjigje, kjo se ndoshta nuk u duket e rëndësishme, ose nuk u është lejuar, ose nuk kanë me të vërtet përgjigje dhe nuk dinë se, çfarë duhet t’u thuhet qytetarëve të vendit.

    E para, as Policia dhe as qeveria nuk janë deklaruar se, nën kompetencat e kujt ka qenë dhoma e dëshmive në ndërtesën e Policisë së Kosovës. Zyrtarë policorë më kanë deklaruar se kjo zyrë ka qenë nën përgjegjësinë e UNMIK-ut ende, dhe se transferi i përgjegjësive ka pasur për të ndodhur në muajin maj, pas shtyrjeve të vazhdueshme që kanë ndodhur nga muaj shkurt-mars-prill.
    E dyta, Policia e Kosovës fare nuk e di se, kur ka ndodhur vjedhja. Vetëm kur ka ardhur koha për transferin e përgjegjësive, është kuptuar se dhoma e dëshmive është e zbrazet. Zyrtarët policor kanë deklaruar, se ata vërtet nuk e dinë se kur ka ndodhur vjedhja, në cilën periudhë dhe për sa kohë. Pra, a ka ndodhur vjedhja për një ditë apo natë, apo vjedhja ka ndodhur në një periudhë me të gjatë kohore.

    E treta, nuk është thënë saktë, se, çka është vjedhur saktësisht në dhomën e dëshmive? Zyrtarët policor, që nuk janë pjesë e gardës së lartë të policisë dhe nuk janë të rrezikuar fare nga kjo ngjarje, kanë deklaruar se të dhënat e bëra publike, janë shumë herë me të minimizuara, se që në të vërtetë do të duhej të ishin. Ata thonë se ka pasur rreth dhjetë herë më shumë drogë dhe para të vjedhura, se që është deklaruar.

    E katërta, nuk është thënë, se të çfarë rëndësie kanë qenë provat apo dëshmitë që janë vjedhur? Zyrtarët policorë thonë se, dëshmitë kanë qenë thuajse të gjitha që kanë pasur të bëjnë me raste serioze, duke filluar nga krimet e luftës, krimet e pas-luftës, e deri tek dëshmitë për alarme të rrejshme, për gjoja tentim-atentate, siç ishte rasti me shtëpinë e kryeministrit Thaçi, edhe këto prova thonë se kanë qenë aty.

    E pesta, nuk po arrihet të thuhet se kush e ka kryer vjedhjen? Natyrisht se qytetarët nuk kanë mundur të hynë të vjedhin aty dhe as e kanë ditur se ku është dhoma dhe çfarë ka brenda. Vjedhja është kryer pa asnjë dyshim nga brenda Policisë, vetëm se çështja është, nëse kjo ka qenë vjedhje për qëllime kriminale apo ka qenë një zhdukje e organizuar e provave në mënyrë të qetë për interesa të dikujt nga brenda apo jashtë Policisë se Kosovës?

    E gjashta, nuk është thënë asnjëherë, se pse, në njërën anë janë grumbulluar të gjitha ato dëshmi në një dhomë, dhe në anën tjetër, pse nuk është siguruar dhoma. Raporti i Inspektoratit ka shkruar se Policisë së Kosovës i është tërhequr vërejtja për rrezikun që mund t’i kanoset dhomës, por që Policia nuk ka ndërmarr hapa për të zbatuar masat e reja të sigurisë. Sipas zyrtarëve policor, grumbullimi i gjithë asaj sasi droge dhe parave (ata thonë rreth 500 kilogram drogë dhe disa miliona euro) në një vend, ka ndodhur ngase Kosova nuk ka kushte për asgjësimin e drogës dhe se ajo nuk mund të asgjësohet në ambient të hapur, sepse mund të helmojë popullsinë, kurse paratë nuk dihet pse kanë mbetur aty. Ndërsa, që variante të tjera nuk janë shikuar fare, si p.sh. eksporti i sajë jashtë Kosovës, kompanive farmaceutike. Tani, nëse me asgjësimin e sajë është kërcënuar popullsia, shitja e saj, përveç që do të pasurojë ata që e kanë vjedhur, do të vras më më pamëshirë po këta njerëz të Kosovës, ndoshta edhe me gjerë.

    Pra, edhe pse e gjithë kjo ka ndodhur, askush nuk e merr mundin për t’u deklaruar apo për të hetuar të vërtetën e kësaj ngjarje, ngase vëmendja nuk është përqendruar tek dëmi që rasti i ka shkaktuar në radhë të parë Policisë, por edhe shoqërisë së Kosovës, por vëmendja është përqendruar tek llogarit politike që mund të nxirren nga ky rast. Pozitës po i “ec kungulli mbi ujë” ende, sepse e mendon veten aq të fuqishme sa, askush nuk do të mund ta sfidojë apo t’ia luaj karrigen, pa qarë kokën se cilat do të mund të jenë pasojat e kësaj sjellje. Opozita në anën tjetër, në mungesë të qasjes dhe përgjegjësive direkte për t’u marr me rastin, ka mbetur e pafuqishme dhe në suazat e kritikave, duke kërkuar dorëheqjen e shefave, që përsëri nuk po ndihmojnë apo nxisin opinionin publik për të reaguar më fuqishëm ndaj rastit.

    Kërkesat për dorëheqje të ministrit apo drejtorit të policisë mund të jenë vetëm një element në këtë histori, por se çështjet kryesore janë, se nga po drejtohet shoqëria e Kosovës, cila është rrugë që po merr dhe a është e vetëdijshme sa duhet për atë që po i ndodhë apo që mund t’i ndodhë? Çfarë institucionesh po ndërtojmë apo duam të ndërtojmë? Policia e Kosovës deri në muajin prill ka qenë institucioni me i besuar dhe më i respektuar në Kosovë, dhe tani për një moment i gjithë ky besim dhe respekt zhduket! Pse? Është për shkak të punës së keqe të vet Policisë apo për shkak se Policia është detyruar të punojë keq, ngase brenda sajë është futur politika ditore?!

    Duket se më shumë e ngjanë e dyta dhe kjo për disa arsye. Policia e Kosovës deri më tani asnjëherë nuk është trajtuar seriozisht dhe dinjitetshëm nga qeveria. Madje është një nga institucionet që në vazhdimësi është injoruar, edhe atëherë kur ata kanë pasur vështirësi dhe kërkesa janë mashtruar se do t’u përmirësohen kushtet dhe ambienti i punës. Natyrisht, se ky injorim dhe gënjeshtrat e vazhdueshme i kanë dekurajuar policët për të qenë me të efektshëm dhe kujdesshëm. Policia konsideron se është duke bërë shumë më tepër, se që është duke u trajtuar nga qeveria e Kosovës. Dhe deri sa të mbizotëroj ky mendim tek policët e Kosovës, sigurisht se nuk mund të presim më shumë nga ata, madje duhet të jemi të kujdesshëm se gjërat vetëm sa do të mund të shkojnë drejtë përkeqësimit!

    Kjo gjendje e mosmbështetjes së policisë së Kosovës, nuk përjashton mundësinë që brenda saj të ketë krijuar kriminel, që fshihen brenda uniformës policore. Nëse ka ndodhur diçka e tillë, (vjedhja nuk ka si të quhet ndryshe, vetëm se kriminale dhe ata që e kanë kryer kriminel), atëherë pyetja që duhet drejtuar ministrit dhe qeverisë është, se cilat janë shkaqet dhe arsyet që detyrojnë këta njerëz të shfrytëzojnë uniformën për të kryer akte kriminale? Ndryshe, nuk ka kuptim, që institucioni që bëri punën me të mirë në Kosovën e pas vitit 1999 dhe më i lavdëruari për rolin e vet nga qytetarët dhe mekanizmat ndërkombëtar e vendorë, të shkatërrohet me një të goditur brenda natës.

    Arsyet që do ta dërgonin Policinë e Kosovës drejtë “shkatërrimit” janë të shumta, por më kryesoret janë: pagat e ulëta (shefat marrin rroga marramendëse duke qëndruar në zyre, ndërsa policët që përballen me rreziqe çdo ditë paguhen sikur të ishin raste sociale), pasiguria në punë (asnjëri nuk e di që nëse ndeshet me kriminel, a do të mund të shpëtoj pa u dëmtuar), mos-stimulimi për punën që bëjnë (policëve nuk u paguhet puna jashtë orarit dhe me rrezik të lartë), mos ofrimi i sigurimit pensional për ta dhe familjet e tyre në rast fatkeqësie (kemi raste kur policët kanë renë në detyrë dhe familjet e tyre sot janë harruar), mos ofrimi i sigurimeve shëndetësore për ta (kemi policë që sot e kësaj dite kanë mbetur të paaftë për punë, madje edhe në gjendje kome, dhe të cilët nuk kanë kujdes shëndetësor shtetëror).

    Në një gjendje të tillë, sigurisht se nuk duhet të çuditemi nëse brenda Policisë së Kosovës do të krijohen kriminel, siç edhe ka filluar të ndodhë kohëve të fundit, ku policia shfrytëzon uniformën për ta dëmtuar dikë ose për t’i krijuar favore një pale në dëm të palës tjetër. Edhe më keq se sa kjo, që Policia e Kosovës të filloj të përdoret politikisht për qëllime të partive, duke shndërruar policinë në “milici partiake” dhe për llogari të pushtetit. A është e njoftuar udhëheqja e Policisë së Kosovës për gjëra të tilla? Nga ajo që shohim, jo! Ngase shefat e Policisë së Kosovës se kanë mendjen tek policët apo vartësit e tyre, por tek shefat e tyre politik! Shefat e Policisë së Kosovës nuk duket se janë aty për t’i udhëzuar drejtë policët dhe për t’u shërbyer qytetarëve, por janë aty për t’i shërbyer politikës ditore dhe politikanëve. Veprime këto shumë të rrezikshme dhe me pasoja të renda për shtetin e ri të Kosovës, që mëton të jetë demokratik.

    Në këtë kontekst, secili nga ne duhet të jemi të kujdesshëm, sepse shumë lehtë mund të jemi viktimë apo kriminel i apostrofuar nga Policia e Kosovës, në përpjekje për ta kthyer besimin dhe imazhin e mirë, që dikur e kishte Policia e Kosovës. E vërteta është se, pas vjedhjes së ndodhur Policia nuk është më ajo që ka qenë, i duhet shumë punë për ta kthyer epitetin dhe besimin që ka pasur deri në ditën e vjedhjes në ndërtesën e Policisë së Kosovës. Një rrugë në drejtimin të përmirësimit të situatës do të ishte ikja dhe mospranimi i urdhrave të politikës ditore, duke kryer detyrat me profesionalizëm. Sepse, pranimi i përgjegjësisë dhe dorëheqja nuk janë pjesë të kulturës politike në Kosovë, kështu që edhe kërkesat e opozitës më duken të parealizueshme për këtë kohë!

  12. #12
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    “Baba” i Kushtetutës së Kosovës

    Nehat Bllacaku

    Kushtetuta e Kosovës do të mbrohet nga i vetë shpalluri “baba”. Ish-rektori i Universitetit të Prishtinës Enver Hasani, u bë edhe “babë” i Kushtetutës vetëm disa muaj pasi e kishte shpallur veten “babë”, përmes SMS-ve të famshme, kërcënuese dhe denigruese ndaj njërit prej kolegëve të tij! Kjo flet më së miri, për rëndësinë që po i kushtohet Kushtetutës sonë.

    Për tri vite sa qëndroi në krye të universitetit publik, profesorët, dekanët e fakulteteve, studentët dhe opinioni i gjerë e kanë njohur përmes kacafytjeve apo veprimeve kundërshtuese me trupën akademike të universitetit. Krijoji hasmëri dhe kundërshti me të gjithë, mori vendime të ndryshme që nuk u realizuan asnjëherë. Çka la pas? Asgjë, përveç një gjendje edhe më të keqe në universitetin publik, se para tre viteve.

    Kemi nevojë të dimë se si do të mbrohet kushtetutshmëria, nga një njëri me një sërë lëndësh dhe padish kundër tij nga profesorë të nderuar dhe fytyra publike? Çka mund të pritet nga një njëri i cili ka treguar një udhëheqje burokratike të universitetit publik? Njëri i cili u bindet vetëm urdhrave të “bosëve” politik?

    Duke qenë një institucion në mbrojtje të kushtetutshmërisë, Gjykata Kushtetuese do të duhej të kishte në krye të saj një njëri meritor, i dëshmuar për veprimet e mira, profesionale dhe pa afera dhe akuza publike. Padyshim që Kosova ka njerëz të tillë. Interesat e ngushta politike dhe deputetët e zgjedhur nga populli janë meritor për këtë gjendje. Madje jo vetëm për këtë rast por edhe për shumë e shumë vendime të tjera.

    Më kujtohet fundi i seancës së Kuvendit të Kosovës, kur ishin votuar anëtarët e Gjykatës Kushtetuese. Të gjithë shefat e grupeve parlamentare si asnjëherë më parë shpreheshin të kënaqur. Raste të pajtimit të tillë na ka ndodhur të shohim shumë rrallë, por në këtë rast duke marrë të gjitha partitë hisen e tyre, natyrisht që shpreheshin të kënaqur.

    Duke parë besueshmërinë e vogël të opinionit në institucionet publike, do të duhej të punohej në krijimin e një imazhi të mirë dhe në drejtim të ngritjes së besimit. Që në fillim të themelimit të saj, besimi i Gjykatës Kushtetuese do të zbehet duke vendosur në krye të saj në njëri, i cili në mos për asgjë është përfolur për vendime apo sjellje jo të mira publike.

    Pra, për shkak të akuzave dhe veprimeve të ndryshme të bartësve të institucioneve publike për vite me radhë, është krijuar një imazh jo i mirë dhe një besim i vogël. Duhet punuar shumë dhe të kalojë një kohë e gjatë për të kthyer imazhin dhe ngritur besimin. E para kjo do të bëhej duke vendosur në krye të institucioneve njerëz të devotshëm, duke lënë anash figurat e njohura që shpesh here kanë lënë gjurmë jo të mira në karrierën e tyre.

    Do të tingëllojë keq për të gjithë kur një ditë, kryetari i Gjykatës Kushtetuese do të paraqitet në gjykatat e niveleve të ndryshme si i paditur. Megjithëse është bërë praktikë në Kosovë që njerëzit me poste publike paditen më kot në gjykatë për çfarëdo që të jenë paditur, do të ishte e moralshme që njerëz me padi për punën në institucionin publik të mos ngriheshin në poste edhe më të larta.

    Edhe nëse themi që kushdo mund të paditet dhe për çështje të ndryshme. Mendoj që nuk mund të jenë të gjithë fajtor apo të ngrenë padi më kotë profesorët e universitetit publik.

    Duke mësuar nga humbja e besimit dhe zvogëlimi i vazhdueshëm i vullnetit për të dalë në zgjedhje, deputetët e zgjedhur në veçanti dhe institucionet në përgjithësi do të duhej që të mendonin gjatë para emërimit në poste publike siç është kreu i Gjykatës Kushtetuese.

    Një institucion serioz dhe i rëndësishëm si gjykata kushtetuese do të duhej të kishte një udhëheqës serioz, të pa anshëm dhe me kredibilitet. Vetëm kështu do t’i kushtohej rëndësi kushtetutës apo (libri themeltar i shtetit) siç e quajnë në Shqipëri.
    Me fjalë të tjera “babë” se jo mahi!!!

    (Autori është drejtor ekzekutiv në OJQ Mileniumi i Ri. Qëndrimet në këtë shkrim janë personale)

  13. #13
    Larguar Forum komunistesh Maska e YlliRiaN
    Anëtarësuar
    08-02-2008
    Postime
    1,220

    Trashëgimia e shteteve në të drejtën ndërkombëtare, RSFJ-ja, Serbia dhe Kosova

    Shkëlzen Gashi

    Bashkësia Evropiane, me qëllimin që ta ndërpresë konfliktin mes serbëve e kroatëve dhe ta pengojë përhapjen e tij gjetiu nëpër ish-Jugosllavi, më 27 gusht 1991, përkatësisht më 3 shtator 1991 themeloi Konferencën për Paqe në Jugosllavi. Mandati për ta kryesuar këtë konferencë iu besua Lordit Carrington.

    Në konferencë morën pjesë të gjitha republikat e Jugosllavisë, por jo edhe krahinat. Kjo sepse, siç thotë Lordi Carrington në një intervistë të dhënë në gusht të vitit 1992, Konferenca për Paqe në Jugosllavi ishte e obliguar që të gjitha zgjidhjet t’i kërkonte brenda kufijve ekzistues, e meqë Kosova ishte pjesë e Republikës së Serbisë, problemi i saj shikohej brenda këtyre kufijve.

    Ç’është e vërteta, siç e thotë Richard Caplan në librin e tij Europe and the Recognition of the New States in Yugoslavia, Lordi Carrington e përjashton Kosovën nga ky proces për ta siguruar pjesëmarrjen e Slobodan Millosheviqit. Sidoqoftë, më pas, Konferenca për Paqe në Jugosllavi e themeloi Komisionin e Arbitrazhit të përbërë nga pesë juristë, që të gjithë presidentë të gjykatave kushtetuese të vendeve të BE-së. Ky Komision, i udhëhequr nga juristi francez Robert Badinter, prej 29 nëntorit 1991 e deri më 13 gusht 1993 lëshoi 15 mendime, të cilat do të kenë ndikim në të ardhmen e RSFJ-së.

    Në mendimin e parë të datës 29 nëntor 1991, thuhet se ish-Jugosllavia gjendet në procesin e shpërbërjes dhe se nuk i plotëson kriteret e pjesëmarrjes dhe të përfaqësimit, të domosdoshme për një shtet federal. Nisur nga kjo gjendje, vetëm republikat, e jo edhe entitetet territoriale të tipit autonom, u cilësuan si entitete me të drejtën e shkëputjes, e për rrjedhojë edhe me të drejtën e trashëgimit të ish-RSFJ-së.

    Serbia konsideronte se republikat që kishin shpallë pavarësinë ose sovranitetin, në fakt ishin shkëputë nga RSFJ-ja, e cila sipas saj vazhdonte së ekzistuari. Porse, Badinteri në mendimin numër 10 thotë se RFJ-ja (Sërbia dhe Mali i Zi) është shtet i ri dhe nuk mund të konsiderohet si trashëgimtare e vetme e RSFJ-së. Komisioni i Arbitrazhit konsideron se shtetet trashëgimtare të RSFJ-së janë: Republika e Kroacisë dhe Republika e Sllovenisë, 8 tetor 1991; Republika ish-Jugosllave e Maqedonisë, 17 nëntor 1991; Republika e Bosnje-Hercegovinës, 6 mars 1992, dhe Republika Federale e Jugosllavisë (Serbia dhe Mali i Zi), 27 prill 1992.

    Sipas Komisionit të Arbitrazhit, trashëgimi i shteteve nënkupton zëvendësimin e një shteti me një tjetër në përgjegjësinë për marrëdhëniet ndërkombëtare të territorit dhe kjo shfaqet kurdo që ka ndryshim në territorin shtetëror. Fenomeni i trashëgimit të shteteve udhëhiqet nga parimet e të drejtës ndërkombëtare: Konventa e Vjenës mbi Trashëgiminë e Traktateve Ndërkombëtare të 23 gushtit 1978 dhe Konventa e Vjenës mbi Trashëgiminë e Pronës, Arkivave dhe Borxhit e 8 prillit 1983. Këto konventa nuk kërkojnë që çdo kategori e aseteve ose e borxheve të ndahet në pjesë të barabarta, por vetëm që rezultati
    i përgjithshëm të jetë një ndarje e drejtë dhe shtetet e përfshira të jenë të lira t’i përcaktojnë kushtet dhe përmbajtjen me marrëveshje. Projekt Lista e Veçantë e Aseteve dhe Borxheve të RSFJ-së, e përpiluar nga Grupi Punues i Konferencës për Paqe në Jugosllavi, i ndan Asetet dhe Borxhet në dy kategori: 1. njësitë trashëgimore rreth të cilave ka pajtueshmëri mes palëve dhe 2. ato rreth të cilave pajtueshmëria nuk ekziston.

    Dhjetë vjet më vonë, më 29 qershor 2001, mes Bosnje-Hercegovinës, Kroacisë, Maqedonisë, Sllovenisë dhe Republikës Federale të Jugosllavisë (Unioni Sërbi dhe Mali i Zi që formalisht përfshinte edhe Kosovën në bazë të Rezolutës 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së të datës 10 qershor 1999) u nënshkrua një marrëveshje që u quajt Agreement on Succession Issues (Marrëveshja për Çështje Trashëgimi). Kjo marrëveshje e mbylli procesin e trashëgimit të RSFJ-së. Sipas saj, pesë republikat nënshkruese janë titullare të barabarta në procesin e trashëgimit së RSFJ-së. Natyrisht, në këtë marrëveshje Kosova nuk përmendet askund. Marrëveshja e precizon ndarjen e pronës së tundshme dhe të patundshme të RSFJ-së; të pronës së përfaqësive diplomatike e konsullore të RSFJ-së; të aseteve dhe të detyrimeve financiare të RSFJ-së; të arkivave të RSFJ-së; të pensioneve të ish-shtetasve të RSFJ-së; të pronës private dhe të të drejtave të fituara të personave privatë, fizikë e juridikë të RSFJ-së.

    Gati pesë vjet më vonë, në nëntor të vitit 2005, fillojnë negociatat mes Unionit Serbi-Mal i Zi (më pas Republikës së Serbisë) dhe Kosovës për përcaktimin e statusit të ardhshëm politik të Kosovës, të ndërmjetësuara nga i dërguari special i Kombeve të Bashkuara, Martti Ahtisaari. Më 2 shkurt 2007 Martti Ahtisaari i dorëzon Beogradit dhe Prishtinës Propozimin Gjithëpërfshirës për Zgjidhjen e Statusit të Kosovës, të cilin Kosova e aprovon kurse Serbia e refuzon.

    Sipas këtij propozimi, Kosova merr përsipër pjesën e vet të borxhit ndërkombëtar të Republikës së Sërbisë – pra, jo të Jugosllavisë, sepse sikundër u tha më sipër, ky proces ishte mbyllë. Këtu përfshihet borxhi ndaj Bankës Botërore dhe kreditorëve të Klubit të Parisit dhe të Klubit të Londrës. Propozimi i Martti Ahtisaarit thotë se pjesa e borxhit të Kosovës do të përcaktohet nëpërmjet negociatave mes Kosovës dhe Republikës së Sërbisë, duke pasë parasysh parimet e caktimit të borxhit të jashtëm në rastin e trashëgimit të Republikës Socialiste Federative të Jugosllavisë. Sipas Propozimit të Martti Ahtisaarit, për sa kohë që borxhi nuk rindahet me marrëveshje, Kosova do t’ia kompensojë Republikës së Sërbisë pjesën e caktuar të borxhit të vet.

    Siç dihet, një vit pas aprovimit të Deklaratës së ‘Pavarësisë’, Kosova u anëtarësua në Bankën Botërore dhe mori përsipër që këtij institucioni t’i paguajë borxhin i cili kap vlerën rreth 381 milionë euro. Kësti i parë prej 9.2 milionë eurosh u pagua para disa javëve, kurse në mes të muajit mars të vitit vijues duhet të paguhet kësti i radhës. Në bazë të marrëveshjes Kosova do të paguajë 26 milionë euro çdo vit, e për këtë ajo ndihmohet nga shumë vende me donacione për shlyerje borxhi, nga të cilat më së shumti ka dhënë ShBA-ja: 125 milionë dollarë amerikanë.

    Përveç borxhit, Propozimi i Martti Ahtisaarit përmend edhe arkivat duke thënë se ato, përfshirë këtu regjistrat kadastralë dhe dokumentet e lidhura me Kosovën, të nevojshme për administrimin normal të Kosovës, duhet të kthehen në Kosovë brenda gjashtë muajve të hyrjes në fuqi të këtij propozimi dhe derisa pritet që arkivi të kthehet, Republika e Sërbisë duhet të lejojë qasje të lirë, të shpenguar dhe efektive në të. Por, sikurse dihet, kjo nuk është duke ngjarë. Siç u vu në dukje edhe më sipër, Propozimi i Martti Ahtisaarit përmend ndarjen e borxhit dhe të arkivave, por, ç’është më e rëndësishmja, nuk e përmend ndarjen e pasurisë.

    Më 17 dhe 18 shtator 2009 në Beograd u mbajt takimi mes shteteve trashëguese të RSFJ-së, me ç’rast Përfaqësuesi i Lartë për Trashëgimi i Sërbisë, Gaso Knezevic, tha se 95% e aseteve të RSFJ-së janë distribuuar tek shtetet trashëguese dhe se çështjet e pazgjidhura kishin të bënin me monedhat e vjetra të huaja, llogaritë e kursimeve, bankat e përziera, pronat ushtarake dhe arkivat shtetërore. Prandaj, Qeveria e Kosovës duhet ta ketë të qartë se procesi i trashëgimit të RSFJ-së – e edhe ai i trashëgimit të RFJ-së dhe të Unionit Sërbi-Mali i Zi – ka marrë fund një herë e mirë. Duke e pasë parasysh këtë, Kosova duhet
    të arrijë një marrëveshje me Republikën e Serbisë lidhur me ndarjen e pasurisë, të arkivave dhe të borxhit të jashtëm që RFJ-ja, por jo edhe republikat e tjera, e ka marrë nga RSFJ-ja në emër të Kosovës. Nëse kjo marrëveshje rezulton e pamundshme, atëherë Grupi Drejtues Ndërkombëtar do të duhej ta emëronte një arbitër ndërkombëtar.

    Letonia, Lituania dhe Estonia patën refuzuar të merrnin pjesë në procesin e trashëgimit të Bashkimit të Republikave Socialiste Sovjetike (BRSS), i cili u definua në marrëveshjen e bërë në Alma Ata (kryeqytetin e dikurshëm të Kazakistanit), me arsyetimin se në rast se do ta pranonin trashëgimin të BRSS-së, sikurse kish kërkuar Rusia, atëherë do të pranonin edhe se kishin qenë themelues të BRSS-së e jo vende të okupuara prej saj. Nëse Kosova shi për këtë arsye nuk është e interesuar që ta bëjë ndarjen e aseteve dhe të pasurisë, atëherë nuk do të duhej të pranonte as ndarjen e borxhit.

  14. #14
    i/e regjistruar Maska e Llapi
    Anëtarësuar
    08-08-2002
    Postime
    10,979


    Më 2009 vetëm 11 njohje, Beqiri e quan normale



    Ndonëse gjatë vitit që po e lëmë pas Kosova është njohur vetëm nga 11 shtete, duke ngritur numrin e përgjithshëm në 64 shtete, Ministria e Punëve të Jashtme thotë se nuk ka ngecje të mëdha në procesin e njohjes.

    Megjithatë, kjo ministri e pranon se procesi në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë ka pasur ndikim te vendet që hezitojnë të marrin vendimin për njohje.

    Albana Beqiri, zëdhënëse e Ministrisë së Punëve të Jashtme (MPJ), konsideron se procesi i njohjeve ka qenë normal, ndonëse e pranon se procesi në Hagë ka ndikuar te vendet që hezitojnë të njohin Prishtinën zyrtare.

    “Ne nuk mund të themi se ka pasur ndonjë ngecje shumë të madhe. Procesi i njohjeve ka qenë një proces normal. Procesi i njohjeve nga gjysma e 2008-së e këndej ka vijuar normalisht. Gjithsesi sa i përket procesit të GJND-së, sigurisht që dërgimi i ligjshmërisë së shpalljes së pavarësisë së Kosovës ka ndikuar te një pjesë e mirë e vendeve, të cilat janë luhatur për të marrë vendimin për njohje. Ky është vendimi i tyre dhe ne do të presim dhe do të respektojmë atë”, ka thënë Beqiri, për Kosovapress.

    MPJ pret që procesi i njohjeve të vazhdojë me ritëm të përshpejtuar pas vendimit që pritet të sjellë në pranverë Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë.

    Shteti i fundit që e ka njohur Kosovën është Malavi. Ky shtet afrikan e mori vendimin për njohje, pak ditë pas përfundimit të seancave dëgjimore në Hagë, ndërsa viti 2009 ishte hapur me njohjen nga Panamaja, saktësisht më 16 janar.
    Ndryshuar për herë të fundit nga YlliRiaN : 27-12-2009 më 09:41
    Do t´i luftoj spiunet dhe tradhtaret e kombit deri ne vdekje.

  15. #15
    i/e regjistruar Maska e K.i EPERM
    Anëtarësuar
    09-03-2009
    Postime
    924
    YlliRiaN ---Citim;
    G-LaNd---Siç dihet, një vit pas aprovimit të Deklaratës së ‘Pavarësisë’, Kosova u anëtarësua në Bankën Botërore dhe mori përsipër që këtij institucioni t’i paguajë borxhin i cili kap vlerën rreth 381 milionë euro. Kësti i parë prej 9.2 milionë eurosh u pagua para disa javëve, kurse në mes të muajit mars të vitit vijues duhet të paguhet kësti i radhës. Në bazë të marrëveshjes Kosova do të paguajë 26 milionë euro çdo vit, e për këtë ajo ndihmohet nga shumë vende me donacione për shlyerje borxhi, nga të cilat më së shumti ka dhënë ShBA-ja: 125 milionë dollarë amerikanë.

    Ky shkrim ka vleftë të madhe për lexuesit e F.SH --tani kemi mundësi të kuptojmë sa ishin të suksesshme ato bisedime më shkit ,ku delegacioni jonë nuk arriti të rikthej asgjë nga pasuritë tona (e mos të flasim për status!!!!dihet)që nga viti 1989 (nuk jam i sigurt%%)në Kosovë filloj vjelja e Popullit Shqiptar;të gjitha kursimet nëper banka,afro 2milion Dollar të RTP këtë mundë ta deshmojë stafi i ish RTP, plaqkitjet individuale arrijnë në miliona DM ,për fat të keq ne fituam një borxh i cili s"na perkiste;nëse kemi pas një investim prej 381milionve kur ishim bashkë ,në kemi argumente se u shkatërrua nga shkit edhe 1000 fishi i saj kur bëhët fjalë për të mirat materiale,prandaj shkinia i ka borxh të madh Kosovës më të gjitha të drejtat lokale ,ndërshtëtërore dhe nderkombëtare ,ky është mendimi im kur dihet se Kosova ka akademik për tu marr më këto qeshtje jetike për Popullin Shqiptar!!!!!

    Përshendetje F.SH

  16. #16
    i/e regjistruar Maska e K.i EPERM
    Anëtarësuar
    09-03-2009
    Postime
    924
    Si ithtar i flaktë i ekzistimit të teorive konspirative në botë, gjithnjë e më tepër mbështes dyshimin tim të bazuar se, në mesin e shumë vendeve dhe rajoneve tjera të botës, edhe Kosova e jonë e mjerë, është bërë viktimë dhe poligon eksperimental për arritjen e disa qëllimeve të caktuara të “më të fuqishmëve”.

    Është shumë e vertetë i Nderuari zt.Abrashi

  17. #17
    i/e regjistruar Maska e Dar_di
    Anëtarësuar
    16-08-2008
    Vendndodhja
    Dardani e lashtë (Oeneum), aty ku ajri i freskët më bën të ndihem i relaksuar.
    Postime
    1,968
    Historia tërheq vërejtjen për kujdes: Serbia vështirë e kupton paqen

    Shkruan: Adem Nimani


    Serbia, historikisht, kurrë nuk ka respektuar asnjë marrëveshje

    Gjithë ajo që po ndodhë tash 21 vjet në Ballkanin Perëndimor mund të përmblidhet me një fjali; Serbia ende është në luftë me fqinjët. Ata që e njohin Serbinë dhe politiken e saj shekullore ndaj fqinjëve vlerësojnë se ajo kupton ende vetëm gjuhën e forcës. Serbia deri më tash nuk ka shfaqur shenja të qarta të ndarjes nga krimi dhe politika kriminale. Mediet serbe, as pas dymbëdhjetë vjetësh, nuk e kanë informuar as për së afërmi auditorin serb për krimet që bëri makineria e Millosheviqit ndaj popujve tjerë në territorin e ish RSFJ-së.

    Serbia në raport me Kosovën

    Serbia nuk është përgjigjur asnjëherë për vrasjen e më shumë se 800 fëmijëve shqiptar nen moshën tre vjeçare në luftën e fundit.
    Serbia tash dymbëdhjetë vjet vazhdon të tallet me më se 1800 shqiptarët e zhdukur.
    Serbia kërkon të zhdukurit e saj në Kosovë e harron më shumë se 12.000 shqiptarë të vrarë nga serbët.

    Serbia asnjëherë nuk foli për dëmet materiale që ua shkaktoi shqiptarëve.
    Serbia asnjëherë nuk dha shifra se sa shtëpi shqiptare i plaçkiti para se t’ua vë flakën.
    Serbia nuk e ka dhënë asnjëherë shifrën e përafërt të shqiptareve të plaçkitur, të vrarë e të masakruar për se vdekuri.
    Serbia nuk njoftoi asnjëherë auditorin e saj se sa shqiptar dëboi jashtë kufirit, duke i plaçkitur më parë që të gjithë.
    Serbia duhet të përgjigjet për dhunimet e shumë femrave shqiptare.

    Serbia akuzon shqiptarët edhe për trafikim organesh në kohë lufte, e as që përmend gjenocidin e saj mbi shqiptarët.
    Serbia duhet të thotë edhe sa automobila, sa kamionë, sa traktorë dhe makineri tjetër ua plaçkiti shqiptareve gjatë luftës.
    Serbia duhet të tregojë se sa para të gatshme plaçkiti nga bankat e Kosovës nga viti 1990 e këndej.
    Serbia duhet të përgjigjët së sa e madhe ishte plaçka e saj e luftës në Kosovë.

    Serbia, Kosovës ia grabiti fondin pensional, gjë të cilën nuk e ka bërë as nazizmi.
    Duke kaluar heshtazi faktet, bashkësia ndërkombëtare, me veprimet e saj, po përpiqet në vazhdimësi të barazojë vrasësit me viktimat, gjë që nuk është as e drejtë e as humane.

    Serbia, zyrtarisht dhe publikisht nuk po thërret për luftë, por, me veprime, shantazhe e provokime nga më të ndytat vazhdon të vë në sprovë ekzistencën e Kosovës dhe të Bosnje e Hercegovinës.

    Raporti i përfaqësuesit special për BeH, V. Incko në mbledhjen e fundit të Këshillit të Sigurimit të OKB-së dëshmon se Bosnja e Hercegovina, po mbahet peng nga vetë Serbia, përmes Republika Serpskes. Propaganda serbe, boshnjaket, sikundër dhe shqiptaret, edhe me tutje i konsideron shkaktar të kasaphanës në ish RSFJ.

    Këndellja e Serbisë edhe më tutje duket tepër larg. Serbia nuk e imagjinon dot barazinë me fqinjët.

    Përmendore e medalje për vrasësit

    Në ditën e fitores mbi fashizmin, Republika Serpska paralajmëroi ndërtimin e një përmendoreje kushtuar po atyre kriminelëve serbë që goditen për vdekje tre vjet rresht Sarajevën, duke vrarë mijëra qytetar boshnjakë, në mesin e të cilëve edhe më shumë se 1.600 fëmijë.

    Afër vendit ku u ekzekutuan 8.000 boshnjakë të Srebrenicës, kleri ortodoks serb ka vendosur themelet e një kishe te re.

    Më herët qeveria serbe njoftoi se do të dekoroi ushtarakët pjesëmarrës në luftërat në Kroaci, Bosnje dhe Kosovë.

    Serbia rehabiliton çetnikët, mëson kinezisht


    Makineria propaganduese serbe me taktikë të njohur nga koha e vozhdit, edhe më tutje, pa u ndalur, paraqet serbët si viktima të luftës, pa u skuqur fare për gënjeshtrat që ia servon auditorit. Raportohet për rehabilitimin e më shumë se 1300 çetnikëve në Serbi, në mesin e të cilëve edhe të 14 kriminelëve të luftës.

    Jeremiq thotë se Serbia do të aplikojë edhe mësimin e gjuhës kineze për nxënës, në shenjë respekti ndaj Kinës, për qëndrimin e saj në OKB, lidhur me statusin e Kosovës.

    Derisa vazhdojnë seancat gjyqësore, në Hagë, përsëriten konstatimet e konfirmuara për pastrimin etnik dhe për ekzistimin e planeve konkrete për këtë, megjithëse dihet mirë sa ka fotografi e dokumente për krimet serbe me tonelata.

    Studiuesit serbë, për formimin e ish Jugosllavisë tani kanë filluar të fajësojnë Nikolla Pashiqin dhe Aleksandër Karagjorgjeviqin. Ata thonë se, edhe nga vetë emri Jugosllavi, serbët kanë pësuar më së shumti. Kjo dëshmon se serbët, përherë e kanë identifikuar vetën me ish krijesën sllave.

    Kështu, transversalja e Sveti Savës dhe e Karagjorgjeviqit, vazhdon të mbaj peng shumicën e kokave serbe. Serbia si duket nuk është ngopur me drama dhe ende dëshiron kaos, gjë e cila me parë mund të quhet rregull se sa përjashtim.

    Çka fshehë e ashtuquajtura “Ministri e qeverisë serbe për KeM”

    Njëri prej shovinistëve më të njohur serb, Matija Beckoviq thoshte se Kosova është fjala më e shtrenjtë serbe. Kur shtrohen faktet, del se fjala Kosovë, taksapaguesve serbë u kushton edhe më shtrenjtë. Nëse dikush ndjek me kujdes se çfarë bëjnë qeveritarët e Beogradit, vetëm duke shfrytëzuar Kosovën si paravan, atëherë ka për të parë se si duket manipulimi i vërtetë i auditorit në Serbi.

    Qendra për politikë praktike e Serbisë njofton se pushtetarët e Beogradit, prej vitit 1999 e deri me 2010, kanë raportuar se në emër të Kosovës kanë ndarë gjashtë miliardë Euro. Një gazetë beogradase thekson se zyrtarët serb, për të ruajtur lojalitetin e kishës ortodokse, asaj i ndajnë 330 mil. dinarë nga buxheti në vit, ndërsa, siç dihet, KOS-i është faktori me destabilizues në rajon.

    Ka edhe njëmijë fakte tjera kur Serbia dhe politikanët aktual shfrytëzojnë Kosovën si paravan për të manipuluar me shuma marramendëse të mjeteve të cilat ndahen kinse për serbët që jetojnë atje (në Kosovë) dhe për të shpërngulurit. Vetëm për komunat Skenderaj, Drenas, Kaçanik, Therandë dhe Shtime ku nuk jeton asnjë serb, në Serbi paguhen 339 nëpunës komunalë.

    Selia e komunës së Pejës gjendet e paguhet në Beograd. Ç’farë pune kryen njëfarë kryetari i komunës se Deçanit, kur atje jetojnë vetëm dy serbe, pyet një qytetar.

    Shumica e personelit të dikurshëm të komunave të Kosovës, nga koha e Milosheviqit të cilët kanë jetuar në jug të Ibrit vazhdojnë të jenë të akomoduar ose në pjesën veriore të Mitrovicës ose nëpër Serbi. Shume funksionarëve fiktiv, përveç rrogave, u paguhet edhe qiraja për shtëpi banimi nga 150 deri 1500 euro. Shumë prej tyre kanë nga një, dy e më shumë banesa apo shtëpi, e marrin nga një e dy paga mujore.

    Kështu, Serbia, jo vetëm Kosovën, por edhe Ballkanin vazhdon ta mbajë në agoni, ndërsa, shumëçka tjetër që thuhet e shkruhet këto dite bën pak përshtypje. Nga kriza në këtë rajon duket se është gjetur leverdia.

    Marrë nga Telegrafi
    "Fet` e besëtë t`i kemi, po të ndarë të mos jemi." Naim Frashëri

  18. #18
    i/e regjistruar Maska e Dar_di
    Anëtarësuar
    16-08-2008
    Vendndodhja
    Dardani e lashtë (Oeneum), aty ku ajri i freskët më bën të ndihem i relaksuar.
    Postime
    1,968
    “Shkëmbimi i territoreve” - çka humb dhe çka fiton Kosova?

    Arben Jahiu

    Fillimisht, dua që të paraqesë katër fakte historike dhe aktuale prej të cilave lehtë mundemi të nxjerrim përfundimin se pse duhet të jenë vetë Shqiptarët ata që duhet të ngulin këmbë për një lëvizje serioze drejt një marrëveshje historike me fqinjin tonë verior Serbinë. Sepse të dobishëm apo të padobishëm ata i kemi fqinjë dhe kështu ishte fati që do të duhet të jetojmë me ta si fqinjë për shumë vite në vazhdim dhe ata anasjelltas me ne. As Kosova e as Serbia nuk janë ishuj të vetmuar diku në Oqeanin Paqësorë që do t’i jepte luksin e të jetuarit vetëm dhe rehat larg marrëdhënieve fqinjësore dhe konflikteve me vendet fqinje.

    Rruga për në Bashkimin Evropian dhe me saktë drejt prosperitetit europerëndimor shtrohet fillimisht mbi bazat e fqinjësisë së mirë me besim reciprok mes vendeve fqinje dhe më pastaj vazhdon drejtë marrëdhënieve dhe besimit reciprok me vendet kontinentale dhe organizmat globale siç janë NATO dhe OKB.

    Janë katër fakte aktuale për momentin të pakalueshme si për Kosovën ashtu edhe për Serbinë që detyrimisht do të duhej të na nxiste të analizonim me shumë kujdes dhe me mendje të ftohët, larg nga romantizmi nacional dhe lavdia e humbur historike serbe si populli i “zgjedhur” i Zotit, idetë e fundit mbi mundësin e një korrektimi të kufijve aktual mes Kosovës dhe Serbisë.

    Dikur të vendosur nga presidenti Jugosllavë Tito si vija ndarëse administrative pa karakter shtetërorë. Sot pasi kaluan shumë dekada nga ajo ndërhyrje arbitrare jugosllave kur Kosovës ju amputua pjesa lindore e saj (Lugina e Preshevës) për t’iu dhënë një zonë malore mbi Mitrovicë (Leposaviqi dhe Zubin Potoku me rrethina) , sot kur Kosova është Republikë e pavarur botërisht e njohur si e tillë, në rrugën e saj drejtë BE-së dhe botës moderne janë pikërisht këto gabime që bënë komunistët jugosllavë të Titos që po e ngadalësojnë dhe pse jo ndalojnë rrugëtimin e rehatshëm të saj drejt prosperitetit europerëndimore, është Kosova ajo që po paguan taksën më të shtrenjtë se çdo kush në rajon.

    Janë populli shqiptar i Kosovës ai që po përjeton sakrificën e madhe të izolimit ndërkombëtarë politikë, kulturorë dhe sportiv, ndërsa ata që duhet dhe do të duhej të mendonin me kokë të ftohur dhe qasje realiste dhe më shumë se kaq njerëzit që udhëheqin politikën Kosovare duhet të reflektojnë politikë të mençur dhe serioze .

    Fakti i parë është se Serbia asnjëherë për gati një shekull e gjysmë nuk arriti të integrojë shqiptarët brenda sistemit të vetë shtetëror. Që përfundojë me shkëputjen e Kosovës dhe pavarësinë e saj.
    Fakti i dytë është se Kosova tash e 11 vite dhe tre vite pas pavarësisë nuk arriti kurrë t’i integroj serbët e veriut në sistemin shtetërorë të saj, duke krijuar kështu një zonë veriore jashtë çdo kontrolli qeveritar.
    Fakti i tretë është se shqiptarët e Kosovës Lindore apo Luginës së Preshevës asnjëherë nuk arritën të pranojnë faktin se janë pjesë e shtetit Serb dhe të integrohen brenda këtij vendi me çka situata degjeneroi drejtë një lufte të armatosur për çlirim kombëtar në vitin 2001.
    Fakti i fundit dhe i katërt është se Bashkimi Evropian nuk pranon bartjen e konflikteve brenda saj deri sa ky Union është rruga e vetme drejt së cilës duhet shkuar s’ka zgjidhje tjetër më të mirë për momentin.

    Andaj shtrohet dilema se çfarë duhet bërë Shqiptarët për të eliminuar këto pengesa që i kanë bllokuar rrugën drejtë integrimit të plotë në familjen e kombeve botërore.

    Kohët e fundit mbi horizontin mediatik dhe politikë kosovarë kanë filluar të shfaqen diplomatë, politikanë dhe analistë të karaktereve të ndryshëm që kanë filluar seriozisht të mendojnë se si duhet të ecet tutje. Janë ata që po merren me analizimin dhe komentimin e disa zgjidhjeve të ofruara nga qarqe të caktuara ndërkombëtare mbi mundësin e një korrektimi (demarkacioni kufijsh) mes Kosovës dhe Serbisë mbi bazat e korrigjimit të gabimeve të bëra nga ana e komunistëve jugosllavë gjatë vendosjes së këtyre vijave kufitare. Të njohur mirë me historinë e marrëdhënieve shqiptaro-serbe, ata e dinë mire se si dhe çfarë duhet për të ecur përpara. Ne shqiptarët kemi miq shumë në botë, fuqishëm të udhëhequra nga SHBA-të si aleati jonë më i mirë dhe i sinqertë. Dhe është pikërisht njëri nga njerëzit bartës të politikës së këtij vendi mik, Kongresmeni i njohur për mbështetjen nga shqiptarëve z.Dana Rohanbaher ai i cili morri guximin për të shtruar hapur idenë e një korrigjimi të gabimeve jugosllave në raportet serbo-shqiptare. Kjo ide sipas tij do të drejtonte shqiptarët dhe serbët drejtë përfundimit të mosmarrëveshjeve mes tyre dhe hapjen e një kapitulli të ri më miqësorë dhe me paqe të qëndrueshme.

    Nuk do të merrem me analizimin e idesë dhe as me reagimet që pasuan ndaj deklaratës së njohur për domosdoshmërinë e një “shkëmbimi territori” mes Kosovës dhe Serbisë, duke ia lënë secilit të ketë mendimin e tij mbi konceptin në fjalë. Por më shumë do të doja të potencoja se çka është në gjendje Kosova të humb dhe çka fiton ajo po qe se do të pranonte të aplikonte këtë zgjidhje si defintive.

    Ideja erdhi si koncept për një korrigjim të vijave kufitare mes Kosovës dhe Serbisë gabimisht të quajtura si shkëmbim territori. Sepse Kosova sot nuk ka territor për të shkëmbyer pasi që ato territore që i kontrollon Kosova nuk kërkon t’i marr Qeveria në Beograd ajo shfaq interesimin e saj për legjitimimin e strukturave të saja shtetërore në veri të Kosovës apo në atë zonë që Tito ja mori dhe ja dha Kosovës pa një marrëveshje paraprake me Serbinë. Nëse Kosova do të pranonte këtë kërkesë të tillë serbe, Republika e Kosovës nuk do të humbiste asgjë më shumë se që posedon sot, pos vetëm që do të fitonte hapësirë për marrjen e krahut të saj lindor Luginën e Preshevës, një territor me peshë enorme strategjike në relacionet e reja brenda ballkanike dhe brenda evropiane.

    Shtrirja e shtetit Kosovarë brenda Luginës së Preshevës asaj do t’i jepte avantazhin e pjesëmarrjes direkte në kontrollin e lidhjes së vetme tokësore mes Ballkanit Verior dhe atij Jugorë, forcimin strategjik të Kosovës dhe forcimin e saj ekonomik si pasoj e të ardhurave të mëdha nga lugina e Preshevës si zonë transiti për miliona udhëtarë që qarkullojnë ne relacionet Evropë-Azi. Vlen të përmendet se brenda vitit 2009 nëpër Luginën e Preshevës qarkulluan mbi 9 milionë mjete të vogla transporti (automobila) dhe mbi 30 mijë mjete të mëdha transporti (kamionë dhe trena me linja ndërkontinentale), që shteti serbë morri miliarda euro përfitime nga ky qarkullim masiv i pandalshëm.

    Sot shteti Serbë ka të garantuara investime prej 5 miliard eurosh vetëm nga vendet e njohura si vende Danubiane, edhe atë vetëm si faza fillestare e përpunimit të projektit disa miliardash për rregullimin e lundrueshmërisë nëpër lumin Morava dhe hapjen e kanalit ujorë nëpër Luginën e Preshevës për të krijuar rrugën ujore nëpërmjet lumit Vardar drejt portit të Selanikut. Ky projekt i ndërmarr nga Konglomerati serb Danube Propeller ofron projektin e madh evropian të krijimit të linjës lundruese për lidhjen e dy porteve të mëdha evropiane Roterdamit dhe Selanikut, krijimin e një boshti të ri ekonomik për Evropën duke zvogëluar për mijëra kilometra lundrim rrugët rreth e rreth Mesdheut. Kthimi i Luginës së Preshevës brenda Kosovës do të thoshte edhe pjesëmarrjen e Republikës së Kosovës në këto kombinime të rëndësishme brenda evropiane, të ardhurat që do të vinin për buxhetin e varfër të Kosovës do të ishin aq të mjaftueshme sa për të eliminuar mbi 60% të problemeve të sotshme ekonomike që rëndojnë mbi këtë vend.


    Pak fjalë mbi projektin e rregullimit të kanalit ujorë nëpër Luginën e Preshevës

    Lugina e Preshevës dhe potencialet e saj të si zona kyçe e vendndarjes dhe vendbashkimit të dy lumenjve potencialisht të lundrueshëm, pika thelbësore e lidhjes tokësore të dy baseneve shumë të rëndësishëm, asaj të Moravës dhe Vardarit, lidhja kyçe e transportit ballkanik në drejtimin gjeografikë Jug-Veri para syve të ekspertëve të inxhinierisë së hapjes së kanaleve në botë paraqet vlerën kapitale, piken kryesore nevralgjike të projektit modern inxhinierik. Për ta kjo arterie tokësore paraqet sfidën kryesore për realizimin e idesë për lidhjen e Danubit me Egjeun dhe lidhjen e Evropës qendrore-veriore me Mesdheun dhe portet e Lindjes. Në të gjitha projektimet që janë bërë prej vitit 1973 e deri më tash, kanali ujor Morava-Vardar është klasifikuar si kanal i tipit të 4, që në tërësi do të përshtatej me kanalin Rajna-Danub-Rajna. Kjo nënkupton që të ketë thellësinë minimale 2.5 metra, gjerësinë minimale lundruese 50m dhe gjysmëpengesa në lakesë të jetë maksimalisht 350 m. Ky kanal do të mundësonte lundrimin e anijeve transportuese me peshë deri në 1.350 tonelata.

    Por kjo do të krijonte edhe mundësin e ndërtimit të shumë hidrocentraleve përgjatë krejt rrugës lundruese dhe veçmas afër pendëve mbështetëse të kanalit. Këtë projekt të parët e kanë propozuar amerikanët, Eugen Herbel ja kishte dorëzuar shumë dekada më parë guvernatorit të Nju Xhersit, ish presidentit amerikan, Udrou Uillson. Deri sa Konstantin Babrovë në vitin 1961 e kishte projektuar, Presidenti Tito kishte pasur dy oferta njërën për hapjen e kanalit Morava-Vardar dhe e dyta për ndërtimin dhe rregullimin e Hidrocentralit të Gjerdapit. Tito i gjetur në situatën e pas luftës dhe kërkesave të mëdha për energjinë elektrike kishte vendosur për rregullimin e hidrocentralit të Gjerdapit duke e shtyrë për kohë të pacaktuar fillimet e punimeve për hapjen e kanalit ujorë Morava -Vardar.

    Edhe në ditët e sotshme interesi amerikan vazhdon të shënojë sasinë e tij në relacion me idenë në fjalë. Blerja e “Sartidit” dhe pozicionimi i tyre tek porti danubian i Kovinjit në qytetin e Smederevës që gjeografikisht shtrihet tek pikëtakimi i Moravës së Madhe dhe Danubit aty ku lidhet Morava me Danubin, jep dëshmi mbi interesin e vjetër amerikan për hapjen dhe realizimin praktik të idesë së dikurshme gjeniale të inxhinjerit Eugen Herbel anëtar i Asociacionit të Inxhinjeris Civile të Nju Xhersit, mik i afërt me ish presidentin Udrou Uillson.

    Fitorja e dytë e Kosovës do të ishte fitorja politike dhe diplomatike që aspak nuk është më e parëndësishme se e para. Sepse pasi që të rregullohej përfundimisht problemi shqiptaro-serb, Kosovës do t’i hapen dyert për të ecur me shpejtësi drejt organizmave ndërkombëtarë politikë dhe BE-së, shteti i Kosovës, sportistët e saj më nuk do të rrinin jashtë kompeticioneve serioze sportive botërore dhe vendi ynë përfundimisht do të hynte në familjen e madhe botërore.

    Miku ynë Kongresmeni Rohanbaher, edhe një herë e dëshmoi sinqeritetin e tij ndaj Shqiptarëve duke na treguar mirë rrugën se çka duhet bërë e çka jo, na mbetet neve të dëgjojmë apo jo miqtë tanë të dëshmuar.

    Marrë nga Telegrafi
    "Fet` e besëtë t`i kemi, po të ndarë të mos jemi." Naim Frashëri

  19. #19
    i/e regjistruar Maska e Dar_di
    Anëtarësuar
    16-08-2008
    Vendndodhja
    Dardani e lashtë (Oeneum), aty ku ajri i freskët më bën të ndihem i relaksuar.
    Postime
    1,968
    Serwer në RTK: Historia e ndarjeve, histori e luftërave



    Në vazhdim sjellim intervistën për RTK të Daniel Serwer,-shefi i Grupit punues për Ballkanin në Institutin Amerikan për Paqe, ku ai flet për ndarjen e Kosovës dhe idetë e ngjashme si dhe për raportet Kosovë- SHBA.

    Fillimisht do të doja të dija mendimin tuaj për një cështje aktuale. Cfarë mendoni për bisedimet teknike që kanë filluar para disa muajsh ndërmjet Kosovës dhe Serbisë?

    Serwer: Mendoj se këto bisedime janë shumë të rëndësishme. Ato krijojnë një mundësi për Prishtinën dhe Beogradin që të njohin sërish njëra tjetrën dhe të zgjidhin disa probleme të vërteta që do të ndihmojnë në përmirësimin e jetesës, si në Serbi ashtu dhe në Kosovë. Por mos ta mashtrojmë vetveten...nuk bëhet fjalë vetëm për cështje teknike. Jo domosdoshmërisht do të diskutohet për statusin, por cështja e veriut do të përmendet dhe juve me të vërtetë u duhet një marrëveshje me Beogradin, rreth veriut dhe ri-integrimit të veriut në pjesën tjetër të Kosovës. Ky do të jetë një proces i ndërlikuar dhe ata, serbët, do të kërkojnë ndarje, nuk kam dyshime për këtë gjë. Besoj se Prishtina do të thotë JO. Amerika dhe Brukseli do ta mbështesin Prishtinën. Por unë mendoj se duhet të diskutohet për këtë cështje. Nuk ka zgjidhje të thjeshtë për veriun. Do të merr ca kohë e do të duhen negociata të forta.


    Si e parashikoni të jetë fundi i këtyre bisedimeve?

    Serwer: Mendoj se fundi do të jetë i ngjashëm me Planin e Ahtisarit. Mendoj se shumica e serbëve të veriut do të vetqeverisen nën ombrellën e Prishtinës dhe cështja kryesore, sa i përket veriut, sipas mendimit tim, ka të bëjë me ri-kthimin e disa prej shqiptarëve në pjesën veriore të Mitrovicës. Pastaj edhe cështja e kufirit me Serbinë është një cështje tjetër e rëndësishme. Sigurisht që një ditë ai kufi do të zhduket, por në ndërkohë duhet të ekzistojë një kufi i vërtetë i Kosovës.

    Çka mund të arrihet së shpejti nga këto bisedime dhe në cfarë fusha?

    Serwer: Më së miri është që të pyetet Edita Tahiri rreth kësaj cështjeje. Por nëse bazohem në ato që dëgjoj, mendoj se do të flitet për njohjen e ndërsjellë të dokumenteve, lirinë e lëvizjes në të dyja territoret. Palët do të diskutojnë për regjistrat civilë, kadastrën, rikthimin e dokumenteve, pastaj edhe për fatin e të pagjeturve. Ka shumë tema që mund të diskutohen.Psh tregtia dhe pranimi i produkteve të prodhuara në Kosovë nga ana e Serbisë. Janë këto cështje të rëndësishme e mua më duket se shumë gjëra duhet të rregullohen.Më kujtohet që Bosnja pas luftës patë nënshkruar rreth 20 marrëveshje me Kroacinë. Edhe ju gjithashtu keni shumë marrëveshje për të bërë me Serbinë.


    Çfarë mendimi keni për idetë që vinë nga pala serbe për ndarje të Kosovës?

    Serwer: Mendoj se është një ide e tmerrshme për Serbinë. Më duket e jashtëzakonshme që Serbia do të sugjeronte një ide që përfshinë humbjen e enklavave serbe në jug, që mendoj se janë shumë më të rëndësishme sesa veriu, si historikisht ashtu edhe kulturalisht.
    Më duket e jashtëzakonshme për faktin se ata e dinë shumë mirë që Brukseli dhe Uashingtoni nuk do të duan që të ndodhë një gjë e tillë. Por nëse duan ta provojnë këtë ide, le ta provojnë. Unë pres që Prishtina të thotë jo, e gjithashtu edhe Brukseli edhe Uashingtoni t`i thonë JO një ideje të tillë.

    Çfarë mendoni për idenë tjetër për Shqipëri të Madhe?

    Serwer: Mendoj që edhe kësaj ideje nuk do t`i vjen kurrë koha. Mendoj se problemet e tyre praktike dhe politikanët e Tiranës nuk do të duan ta zhvendosin kryeqytetin e tyre në Prishtinë, e as politikanët e Prishtinës nuk do të duan ta shpërngulin kryeqtyetin e tyre në Tiranë. Nuk mendoj se është zgjidhje e duhur, por e di që ka disa politikanë në Kosovë që promovojnë ide të tilla. është vend i lirë dhe mund të promovohen këto ide, por ekziston një ujdi e nënkuptuar me komunietein ndërkombëtar, e ky komunitet e ka përkrahur pavarësinë e Kosovës, që nënkupton që Shqipëria e Madhe nuk do të ekzistojë. Dhe mendoj se do të ishte gabim i madh për shqitparët që të heqin dorë nga kjo ujdi.


    I keni përmendur më herët para studentëve pasojat e kësaj ideje. Sipas jush, nëse mendohet ideja e Shqipërisë së Madhe, ekziston mundësia e shpërthimit të një lufte dhe humbjes së veriut të Mitrovicës për Kosovën?


    Serwer: Do të kishte luftë...nuk jam i sigurtë nesë do të kishte luftë por mund të them që historia e ndarjeve të tilla etno-territoriale është histori luftërash. Disa njerëz më thonë se evropianët kanë krijuar shtetet e tyre kombëtare; francezët janë francezë, italianët italianë. është e vërtetë që i kanë krijuar shtetet e tyre por vetëm pas shumë luftërash. Tash është shek 21 dhe ne mundohemi që të mos i bëjmë gjërat përmes luftërave. Dhe kur fillon të vizatosh vija të reja në hartë, është shumë e vështirë që cdokush të pajtohet me ato vija. Më mirë të mbahen vijat aty ku janë e të ndryshohet statusi i disa kufijëve, sic edhe është bërë në rastin e Kosovës.

    Kjo qeveri i ka jetuar 100 ditët e para të qeverisjes së saj. Si i shihni veprimet e deritashme të qeverisë dhe cfarë duhet të jetë prioritet i tyre?

    Serwer: Është e vështirë për mua që të gjykoj. Sinqerisht mendoj se te qeveria, gjërat që unë i shoh më së shumti nuk kanë të bëjnë me atë se sa është niveli i inflacionit apo i papunësisë. Këto janë gjëra për të cilat duhet të bregoset qeveria. Shqetësimet e mia lidhen me cështjet afatgjata të shtet ndërtimit. Pyetja ime është në ktë rast është se a është Kosova më shtet sesa ishte para 8 viteve, prej kur kam filluar unë të vijë këtu. E unë them se është më shtet. Institucionet janë më të konsoliduara. Ju mund të mos e vëreni këtë gjë sepse gjërat ecin ngadalë, por tani keni Minsitri të Punëve të Jashtme, keni Presidencën, keni institucione të vërteta dhe vazhdimësia e shtetit është element i rëndësishëm. A është i përsosur? Nuk e besoj. Por ende nuk njoh asnjë vend demokratik që e ka arritur përsosmërinë.

    Çfarë mendoni për strategjinë e lobimit dhe cfarë hapa duhet ndjekur në këtë drejtim?

    Serwer: Mendoj se cështja e njohjes së pavarësisë është e rëndësishme. Do të doja ta shihja numrin e njohjeve të arrijë kuotën e 100shit, sepse kjo mund të konsiderohet si shifër e mirë. Ju tani jeni në një fazë që nuk sjellë ndonjë valë të njohjeve.
    Ajo cka ju duhet të bëni është të punoni me secilin shtet vec e vec, në mënyrë që të shihni se cilat janë shqetësimet e tyre, cfarë do t`i motivonte ata që ta njohin Kosovën. është punë e vështirë diplomatike për tu bërë, sepse duhet ti dërgoni njerëzit anekënd botës, të bisedojmë me secilin vend. Keni institucione dhe njerëz që mund ta bëjnë këtë punë e kjo është një gjë e mirë.


    Në rast se Kosova vendosë të ndërtojë marrëdhënie të mira me vendet islamike, a mund të ndikojë një gjë e tillë në dëmtimin e marrëdhënieve të Kosovës me Evropën dhe Amerikën?

    Serwer: Aspak. Mendoj se SHBA-ja mundohet gjithashtu të mbajë marrëdhënie të mira me vendet islamike. Problemi që Kosova ka me vendet islamike është se Kosova nuk është aq islamike. Numerikisht, mund t`i ketë rreth 90% të popullsisë muslimane, por të flasim sinqerisht, Kosova nuk është aq vend fetar. Kështuqë është e vështirë t`i bindësh vendet islamike të vërteta.
    Shiko, është shumë e arsyeshme që të kërkohet njoja nga vendet islamike, në mënyrë që të zhvillohen marrëdhënie të mira. Mendoj se është një ide e shkëlqyeshme. Askush në Shtetet e Bashkaura nuk do të mendojë se është gjë e keqe.

    Si i shihni marrëdhëniet ndërmjet Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara?

    Serwer: Marrëdhëniet janë shumë të mira. Të themi të vërtetën, amerikanët trajtohen shumë mirë në Kosovë, si nga popullata ashtu edhe nga institucionet. Nuk ka se si të ketë mikpritje më të mirë. E kam fatin e mirë që më njohin në Kosovë, më njohin në rrugë, vinë më flasin e janë shumë të shoqërueshëm. Besoj se një mikpritje e tillë është edhe më e theksuar për zyrtarët ameriknë këtu. Sigurisht se në Shtetet e Bashkura Kosova është një vend i vogël dhe nuk është ndonjë pjesë e madhe në agjendën diplomatike të Uashingtonit, por pranohet shumë mirë.
    Unë e shoh ambasadroin shumë shpesh... në këtë pikë më duket se marrëdhëniet janë shumë normale ndërmjet Kosovës dhe SHBA-ve.

    Intervistoi: Valjeta Kosumi

    RTK
    "Fet` e besëtë t`i kemi, po të ndarë të mos jemi." Naim Frashëri

Tema të Ngjashme

  1. "Revolucioni vonuar" dhe Ahmet Krasniqi
    Nga Brari në forumin Çështja kombëtare
    Përgjigje: 214
    Postimi i Fundit: 20-09-2018, 13:55
  2. Dr. Ibrahim Rugova - Presidenti i parë i Republikës së Kosovës
    Nga Albanino në forumin Elita kombëtare
    Përgjigje: 2055
    Postimi i Fundit: 27-11-2014, 11:11
  3. Kështu foli Tahir Zemaj
    Nga Nice_Boy në forumin Historia shqiptare
    Përgjigje: 123
    Postimi i Fundit: 01-01-2014, 18:52
  4. Kushtetuta e Republikës së Kosovës
    Nga YlliRiaN në forumin Kulturë demokratike
    Përgjigje: 12
    Postimi i Fundit: 01-04-2009, 19:17
  5. Interviste e Fadil Tolaj-t
    Nga Brari në forumin Çështja kombëtare
    Përgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 04-01-2004, 06:56

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •