Nuk kemi lindur për të vuajtur!

[stella_senza_cielo]

"Menyra me e mire per te kapercyer dhimbjen eshte te perpiqesh te mos e flakesh tej."

Po ju si mendoni?

Jepni mendimin tuaj.

Marre nga libri i autorit "Raffaele Morelli"


Respekte Stella

[e panjohura]

Fakt qe nuk kemi lindur per te vuajt!Po a nuk lindim me vaj?Dmth. qe ne start shifet qe vuajtja do te dominoj ne kete bote.Askush nuk deshiron vuajtjen as lotin por ato te gjejn dhe te percjellin kohe te gjate!Nuk ka njeri ne bote qe nuk e ka shijua vuajtjen,qoft ajo per familjen apo dashurin,e besa dikush per te dyjat.Dikush ka aftesi ta luftoj me me forc e dikush mbetet i lig dhe nuk din apo nuk don(mundet)ta tejkaloj me lehtesi.Kjo eshte jeta me te mira e te kqija,por duhet ta perballojm e mos te biejm pre e vuajtjes.(Po flas pergjithesisht se une nuk munda te behem e fort por prap se prap nuk dorzohem, edhe me vuajtje ,qeshem ,kendoj por dominon vuajtja)

[Adaes]

"Menyra me e mire per te kapercyer dhimbjen eshte te perpiqesh te mos e flakesh tej."

Kur pashe titullin e temes,thash shyqyr u kujtu dikush qe kemi lindur per qellime te tjera pervec se asaj te vuajtjes...

Po kjo shprehja me demoralizoi fare....Duke jetu me dhimbjen ske mundsi ta kapercesh,sepse e ke mendjen gjithmon te ajo qe ndjen te ajo qe te ben te vush,dhe kjo nuk te qetson dhimbjet,vac ca ti shton....

[stella_senza_cielo]

Adeas

per ty dhe per gjithe te tjeret qe ndoshta do interesohen dhe do e lexojne kete teme po ju jap disa shpjegime me shume.

pike se pari po e ritheksoj se "NUK KEMI LINDUR PER TE VUAJTUR" eshte marre nga libri i autorit Raffaele Morelli (me po kete titull).

Sic je demoralizuar ti kur e lexove ketu u demoralizova une me teper kur lexova librin.....eshte nje liber filozofiko-psikologjik(ne kete menyre do ta klasifikoja por te me falin ata qe mund ta dine me mire se une nese eshte i tille apo kam gabuar)

Kur te mberthen dhimbja, nuk duhet as ti shmangesh dhe as ta luftosh, por duhet te dorezohesh para saj, ti hapesh udhe. Duke e vezhguar pa dashur ta shpjegosh, ta perjetosh pa u munduar ta flakesh tej, sikleti do te largohet vete, pasi te na ngulite mesazhin e tij te thelle, ne menyre qe te rilindim e ti japim kuptim jetes tone.

Kur dhimbja me kaplon perpiqem te mos flas me veten, te them dhe rithem pareshtur : - "sduhet te shkonin gjerat keshtu"....Nuk bej kurrfare autokritike, madje as nuk rrekem te mendoj se si ta ndreq dicka qe pandeh se me ka lenduar. E perqendroj vemendjen te DHIMBJA pa i'u kundervene, kudo qe te ndodhem e le te me rroke ne krahet e veta. Perpiqem ta ndjej sa me shume pranine e saj, te verej se ne cilen pjese te trupit meshon me teper. Duhet prishur skema : "vuaj per shkak te dickaje qe ka ndodhur, per shkak te atij qe nuk eshte me, per shkak te punes sime. E kam te qarte si driten e diellit....sa me shume ta kerkoj shkakun e dhimbjes, sa me shume perpiqem ta shpjegoj ate, ta kuptoj, ta ndreq, aq me shume vuaj.


kjo ishte nje permbledhje e vogel e librit e cila mund te beje te kuptosh shume gjera nga kendveshtrimi i autorit....fundja eshte mendim i nje personi packa se eshte autori apo edhe nje njeri i thjeshte qe pa diskutim mund ta mendoj ne kete forme....pra sipas ketij mendimi njeriu duhet te mesoje te VUAJ MIRE per te dale i riperterire nga nje pervoje e hidhur......


po ju si mendoni????

[Izadora]

po ju si mendoni????

normal qe kemi lindur per te vuajtur.

femija kur linde qan, nuk qesh

[daniel00]

Adeas

per ty dhe per gjithe te tjeret qe ndoshta do interesohen dhe do e lexojne kete teme po ju jap disa shpjegime me shume.

pike se pari po e ritheksoj se "NUK KEMI LINDUR PER TE VUAJTUR" eshte marre nga libri i autorit Raffaele Morelli (me po kete titull).

Sic je demoralizuar ti kur e lexove ketu u demoralizova une me teper kur lexova librin.....eshte nje liber filozofiko-psikologjik(ne kete menyre do ta klasifikoja por te me falin ata qe mund ta dine me mire se une nese eshte i tille apo kam gabuar)

Kur te mberthen dhimbja, nuk duhet as ti shmangesh dhe as ta luftosh, por duhet te dorezohesh para saj, ti hapesh udhe. Duke e vezhguar pa dashur ta shpjegosh, ta perjetosh pa u munduar ta flakesh tej, sikleti do te largohet vete, pasi te na ngulite mesazhin e tij te thelle, ne menyre qe te rilindim e ti japim kuptim jetes tone.

Kur dhimbja me kaplon perpiqem te mos flas me veten, te them dhe rithem pareshtur : - "sduhet te shkonin gjerat keshtu"....Nuk bej kurrfare autokritike, madje as nuk rrekem te mendoj se si ta ndreq dicka qe pandeh se me ka lenduar. E perqendroj vemendjen te DHIMBJA pa i'u kundervene, kudo qe te ndodhem e le te me rroke ne krahet e veta. Perpiqem ta ndjej sa me shume pranine e saj, te verej se ne cilen pjese te trupit meshon me teper. Duhet prishur skema : "vuaj per shkak te dickaje qe ka ndodhur, per shkak te atij qe nuk eshte me, per shkak te punes sime. E kam te qarte si driten e diellit....sa me shume ta kerkoj shkakun e dhimbjes, sa me shume perpiqem ta shpjegoj ate, ta kuptoj, ta ndreq, aq me shume vuaj.


kjo ishte nje permbledhje e vogel e librit e cila mund te beje te kuptosh shume gjera nga kendveshtrimi i autorit....fundja eshte mendim i nje personi packa se eshte autori apo edhe nje njeri i thjeshte qe pa diskutim mund ta mendoj ne kete forme....pra sipas ketij mendimi njeriu duhet te mesoje te VUAJ MIRE per te dale i riperterire nga nje pervoje e hidhur......


po ju si mendoni????

Mendoj se njeriu gjithmone humbet kur fillon e filozofon me veten e tij dhe se gjithmone zgjidhjet nuk jane te koklavitura ne hartime fjalesh te pakuptimta vetem se njeriu mund te jete frikacak aq sa ti arratiset vetes se tij .

Vertete dhimbja nuk flaket tej por afersisht çdo lloj dhimbjeje njeriu mund parapergatise duke nisur qe nga argumenti me i thjeshte se askush nuk mund te jete i denje per besimin e pakushtezuar .

Se dyti mungesa e korrigjimit ndaj vetes eshte nje lloj reagimi kunder mekanizmave natyral qe funksionojn ne ndergjegjien e njeriut , t'i dezaktivizosh keto do te thote te behesh i pandjeshem ndaj asaj qe te ndodh dhe kjo shkallezohet drejt humbjes se ndjesise se realitetit dhe pikpyetjes ndaj vetes qe e zhveshin njeriun nga koshienca dhe e shnderrojne ne nje lloj zombi psikotik per te cilin asgje nuk eshte e mire dhe asgje nuk eshte e keqe sepse keto megjithese diametralisht te kunderta ndodhin ne te njejten menyre .

Askush nuk duhet te behet kurre i pandjeshem ndaj gabimeve te tij sepse ne te kundert i hap rrugen gabimeve me te medha ,pershkallezimeve .

Por duhen gjetur pergjigjet qe tek gjerat qe ke pranuar ne sy , ne mendje ne shpirt , te cilat me kalimin e kohes japin frytet e tyre te keqija ose te mira ( ndaj thashe se funksionojne njesoj )

Korrigjimi duhet te jete ne varesi te gjendjes ne te cilen ndodhesh dhe prandaj e mira e te mirave eshte nje kthelltesi e vazhdueshme sepse mund ta gjesh veten nje dite shume poshte ne gremine dhe jeten e sheh atje ku toka bashkohet me qiellin .