Sot, shumica e muslimanëve kanë rënë në shirk, duke lutur tjetërkënd pos Allahut, subhanehu we teala, dhe ky është shkaku i vuajtjeve të tyre, vuajtja e popujve të përparshëm, të cilët i ka shkatërruar Allahu, subhanehu we teala, për shkak të lutjeve të tyre drejtuar evliave të tyre pos Allahut, subhanehu we teala.
Qëndrimi i dijetarëve ndaj Teuhidit dhe luftës ndaj shirkut ndahen në disa pjesë:
1. Pjesa e parë, kanë kuptuar Teuhidin, llojet dhe rëndësinë e tij, gjithashtu kanë njohur shirkun dhe llojet e tij, realizuan obligimin e tyre duke ua sqaruar njerëzve Teuhidin dhe shirkun në bazë të argumenteve të Kur’anit dhe hadithit të vërtetë. Këta dijetarë u janë ekspozuar emërtimeve të ndryshme, siç u janë ekspozuar edhe pejgamberët, mirëpo kanë duruar në këtë dhe nuk kanë devijuar nga rruga e vërtetë, duke pasur për argument fjalën e Allahut, subhanehu we teala: “Dhe ki durim ndaj asaj që të thonë dhe largohu prej atyre i matur” (Muzemmil, 10)
Qysh moti Llukmani, alejhi selam, ka këshilluar birin e tij duke i thënë: “O djali im, fale namazin, urdhëro për punë të mira, e ndalo nga të këqijat, përballo me durim çdo gjë që të godet, vërtetë, këto janë nga çështjet më të preferuara”. (Llukman, 17)
2. Pjesa e dytë e dijetarëve, kanë lënë pas shpine thirrjen në Teuhid, që është baza e Islamit, e i thërrasin njerëzit në namaz, zekat dhe xhihad, duke mos pastruar besimin e muslimanëve, ecin sikurse të mos kenë dëgjuar fjalën e Allahut, subhanehu we teala: “E sikur t’i përshkruajnë shok Zotit, kishte për t’iu shkuar huq ajo që kanë vepruar”. (En’am, 88).
Po t’i jepnin përparësi Teuhidit para sendeve tjera, gjë që kanë vepruar pejgamberët, do të korrte sukses thirrja e tyre, kurse Allahu, subhanehu we teala, do t’u jepte fitore, siç u dha pejgamberëve. Allahu, subhanehu we teala, thotë: “Atyre nga mesi i juaj, të cilët besuan dhe bënë vepra të mira, Allahu u premtoi se do t’i bëjë zotërues në atë tokë, ashtu si i pat bërë zotërues ata që ishin para tyre dhe fenë, të cilën Ai e pëlqeu për ta, do ta forcojë, e në vend të frikës ai do t’u dhurojë siguri. Ata më adhurojnë Mua e nuk më shoqërojnë asgjë. E kush edhe pas kësaj mohon, të tillët janë ata më të prishurit.” (Nur, 55)
Pra, kusht themelor qenka Teuhidi.
3. Pjesa e tretë e dijetarëve, kanë lënë thirrjen në Teuhid dhe luftimin e shirkut, duke pasur frikë sulmet e njerëzve ose duke u frikuar që mos të humbin punën apo detyrën, me të cilën gjë fshehin diturinë, të cilën i ka urdhëruar tua kumtojnë njerëzve. Këta njerëz meritojnë fjalën e Allahut, subhanehu we teala: “Ata, të cilët fshehin argumentet dhe faktet, që Ne i shpallëm, e që pasi ata ua sqaruan njerëzve në libër, të tillët i mallkon Allahu, i mallkojnë edhe ata që mallkojnë”. (El-Bekare, 159)
Gjithashtu flet Allahu, subhanehu we teala, mbi thirrësit dhe thotë: “Ata, të cilët i kumtojnë shpalljet e Allahut, i frikësohen vetëm Allahut e askujt tjetër pos Tij, e Allahu është i mjaftë të jetë llogaritës” (Ahzab, 39)
Muhammedi, sal’allahu alejhi we selem, thotë: “Kush e fsheh diturinë, atë e frenon (vulos) Allahu, subhanehu we teala, me frerë (vulë) të Xhehennemit”. (Transmeton Ahmedi)
4. Pjesa e katërt e dijetarëve dhe hoxhallarëve, që e kundërshtojnë thirrjen e Teuhidit në lutjen e Allahut subhanehu we teala, Një dhe mos lutjen e të tjerëve pos Allahut, subhanehu we teala, siç janë lutjet dedikuar pejgamberëve, evliave dhe të vdekurve, ngase ata e lejojnë një gjë të tillë, kurse ajetet që flasin mbi këtë temë i komentojnë, duke thënë se kanë pasur për qëllim mushrikët (idhujtarët), dhe se nuk ka asnjë prej muslimanëve që bën shirk. Si duket ata nuk dëgjojnë fjalën e Allahut, subhanehu we teala, kur thotë: “Ata që besuan dhe besimin e tyre nuk e ngatërruan me padrejtësi-dhulm, atyre u takon të jenë të sigurt dhe ata janë në rrugë të drejtë”. (En’am, 82)
Në këtë ajet fjala dhulm domethënë shirk, duke argumentuar me fjalën e Allahut, subhanehu we teala: “Idhujtaria (shirku) është padrejtësia (dhulmi) më e madhe”. (Llukman , 13)
Shirku sipas ajetit mund të kaplojë muslimanin dhe mu’minin (besimtarin), siç edhe po ndodh një gjë e tillë në shumë vende muslimane. Muhammedi, sal’allahu alejhi we selem, na ka tërhequr vërejtjen nga njerëzit e tillë, njerëz që lejojnë drejtimin e lutjeve tjetërkujt pos Allahut, subhanehu we teala, varrimin e njerëzve nëpër xhami, që bëri tavaf rreth varreve, besatimi evliave dhe veprave tjera që janë të shpikura e të këqija, duke thënë: “Me të vërtetë i frikohem ummetit tim, nga prijësit që dërgojnë në humbje”. (Transmeton Tirmidhiu)
Një hoxh i hershëm i Ez-herit duke u përgjigjur rreth lejimit të të falurit drejt varreve, thotë: “Pse nuk bën të falesh drejt varreve, kur varri i Muhammedit, sal’allahu alejhi we selem, gjendet në xhami, kurse njerëzit falen drejt varrit të tij!” Por duhet ditur se Muhammedi, sal’allahu alejhi we selem, nuk është varrosur në xhami, por është varrosur në dhomën e Aishes, kurse ka ndaluar që besimtari të falet drejt varrit. *
Muhammedi, sal’allahu alejhi we selem, e ka bërë edhe këtë lutje: “O Zot, kërkoj mbështjetje tek Ti nga dituria që s’ka dobi”. (Transmeton Muslimi).
D.m.th nuk i mëson tjerët, nuk vepron me të dhe nuk bëhet shkak që të ndryshojë diç nga morali i tij.
5. Njerëzit që pranuan fjalët e hoxhallarëve të tyre dhe i respektuan në mëkat Allahut, subhanehu we teala dhe kundërshtuan fjalët e Muhammedit sal’allahu alejhi we selem: “Nuk ka përulje krijesës në mëkat Krijuesit”. (Transmeton Ahmedi)
Këta njerëz do të pendohen në Ditën e Kiametit për këtë vepër, mirëpo nuk do t’u bëjë dobi ky pendim, sepse do të jetë vonë. Allahu subhanehu we teala, duke përshkruar dënimin e mohuesve të atyre që kanë ecë rrugës së tyre thotë:
“Ditën kur fytyrat e tyre do të përmbysen në zjarr e thonë: “Të mjerët ne, ta kishim adhuruar Allahun e respektuar të dërguarin. Dhe thonë: “Zoti ynë, ne i dëgjuam udhëheqësit tanë dhe të parët tanë, por ata na shmangën nga rruga e drejtë”. Zoti ynë, jepu atyre dënim të dyfishtë dhe mallkoj ata si është më së keqi”. (Ahzab, 66-68)
Ibn Kethiri në komentin e këtij ajeti thotë: “Domethënë pasuan të parët dhe hoxhallarët e mëdhenj dhe kundërshtuan Pejgamberin, sal’allahu alejhi we selem, duke besuar se ata posedojnë gjë, mirëpo tash e pamë se ata nuk posedojnë asgjë”.
Krijoni Kontakt