Postuar më parë nga
fisniku-student
ISLAMI DHE E DREJTA NDËRKOMBËTARE
Shkruar nga Prof Dr Zejnullah Gruda ( Profesor ne Penzion i Fakultetit Juridik U.P)
Islami nuk është religjion agresiv, e as Kur’ani e Pejgamberi propagandojnë luftë. Përkundrazi, ideali islam është paqja. Paqja është fjala me të cilën përshëndeten njerëzit dhe urata më e mirë që mund t’ia bëjnë njëri tjetrit. Madje, thuhet se Kur’ani thirrjen në islam e identifikon me thirrjen në paqe dhe se shprehja “Es selamu alejkum” (Paqe për ju) ose vetëm “es –selam” (paqe) nuk është e përhapur te asnjë popull në atë masë sikur në Islam.
Kur’ani Fisnik dhe Pejgamberi alejhis-selam kërkojnë nga besimtarët që ta duan paqen e jo luftën, si dhe të mos zhvillojnë luftë agresive. Sipas tyre, të vetmet përjashtime kur lejohet lufta janë: nëse zhvillohet për mbrojtjen e vet (sendërtimi i së drejtës natyrore në vetëmbrojtje) dhe nëse zhvillohet kundër atyre që bëjnë agresion dhe dhunë mbi të tjerët (kur është ndihmë për ruajtjen e paqes dhe ndaljen e agresionit), ose për të dënuar prishësit e paqes. Kur’ani Fisnik (8:61) thotë:
“Në qoftë se ata anojnë kah paqja, ano edhe ti kah ajo.”
Ai gjithashtu urdhëron besimtarët mos ta fillojnë luftën, sepse “All-llahu me të vërtetë (njëmend) nuk i do ata që i fillojnë grindjet (luftën).” (El Bekare: 190)
Edhe sureja 47:35 thotë:
“Mos u bëni të dobët, por ftoni në paqe kur jeni të fortë.”
Kur’ani shprehimisht lejon luftën mbrojtëse dhe luftën për të ndihmuar viktimën e agresionit. Aty thuhet se “i lejohet mbrojtja atyre që të tjerët i sulmojnë, për shkak se iu janë nënshtruar dhunës.”
(Kur’an, 22:39; 2:190)
Kur’ani (49:9) sugjeron që mosmarrëveshjet duhet zgjidhur me anë të pajtimit, por nëse kjo nuk ka sukses, e njëra palë e fillon luftën, atëherë pala e tretë duhet të ndihmojë palën që është sulmuar (viktimën e agresionit dhe të dhunës).
Muhammedi alejhis-selam gjithashtu i këshillonte besimtarët “mos të kërkojnë konflikt me armikun”, por nëse shpërthen lufta, të jenë trima dhe të qëndrueshëm. Për më tepër, është thënë se muslimanët nuk guxojnë ta lëshojnë fushëbetejën nëse armiku nuk ka më së paku dy herë më shumë forca.
Kur’ani i urdhëron besimtarët, që në sendërtimin e së drejtës për vetëmbrojtje të jenë të matur dhe mos ta teprojnë. Sipas kësaj, e drejta e vetëmbrojtjes pranohet, por duhet të jetë proporcionale me të këqijat që sjellë agresioni (Kur’an, 2:190).
Nga këto del se Feja Islame e lejon luftën vetëm në raste të jashtëzakonshme dhe vetëm po që se zhvillohet:
• për mbrojtje dhe për të larguar agresionin e padrejtë;
• për t’u rezistuar atyre që shtypin dhe persekutojnë muslimanët për shkak të përkatësisë fetare;
• për mbrojtjen e vendeve të shenjta dhe të faltoreve.
Sipas rregullave, në çdo rast, para se të sulmohet armiku, është dashur ta ftojmë ta pranojë Islamin ose të pranojë të paguajnë një tatim personal. Kjo ftesë duhej të bëhej me shpirtgjerësi dhe të përsëritet.
>>>
Krijoni Kontakt