Hutbeja e 28 nentorit

[celyy]

HUTBEJA PËR 28 NËNTORIN

Thirrje për vetëdijesim të lidershipit shqiptar



Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka hyjni tjetër përveç All-llahut, i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.

Besimtarë të nderuar!

Sot është Ditë e Xhuma, 28 nëntor 2008, një ditë që në vete për neve këtë vit ngërthen festë të dyfishtë, fetare e kombëtare. Fetare nga aspekti i rënies se saj në Ditën e Xhuma, që për neve është festë javore, dhe kombëtare se ajo shënon Ditën e Flamurit.

Allahu i Madhëruar deshi e kjo datë ta gjeje popullin tonë me një përzierje ndjenjash; me gëzim për shpalljen e pavarësisë dhe por edhe me dyshim, rezerve dhe huti për të ardhmen, sidomos pas zhvillimeve të fundit politike në vend.

Kjo ligjëratë nuk është aspak politike. Unë nuk do ta shfrytëzojë kurrë foltoren e xhamisë për politikë, e cila përkthyer ne gjuhen e realitetit d.t.th.: gënjeshtër e veshur ne petkun e se vërtetës, aq më tepër kur sot jemi në vigjilje të muajit Dhu’l Hixh-xhe, dhjetë ditët e para të të cilit janë ditët më të mira të dynjasë, vetëm se kjo këshillë e Xhumasë, e cila duhet të jetë ekskluzive për ngjarjet dhe problemet që kaplojnë ummetin, sidomos kohëve të fundit, më obligon të mos qëndrojë indiferent dhe inferior ndaj saj. Shkurt edhe shqip, nuk bën të jemi të ngurtë karshi këtyre zhvillimeve që duken se do të jenë ogurzezë për të ardhmen tonë.

Muslimanë të dashur!

Historia sikur është caktuar t’i përsëritet kombit shqiptare here pas here. Nese në të kaluarën na ndanë në konferenca e takime, dhe nga një trup i vyshkur e i molisur krijuan tre trungje të dobëta e të rrezuara përdhe, sot, ndoshta për ta “përmirësuar” gabimin, duan që këtyre trungjeve, që shihet se kanë filluar të mbijnë, t’ua shkurtojnë jetën. Nuk duan te shohin atë të ketë lëshuar degë e të ketë dhënë fruta.

Xhematlinjë të respektuar!

Sot kur jemi në vlugun e këtyre ndryshimeve historike duhet kuptuar se postet nuk janë privilegje në kuptim të kolltuqeve, drekave e darkave të shijshme, por është përgjegjësi, sfidë dhe angazhim, që kënaqësive nuk iu lënë vend.

“أَلَا كُلُّكُمْ رَاعٍ وَكُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ فَالْأَمِيرُ الَّذِي عَلَى النَّاسِ رَاعٍ وَهُوَ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ

Vëni re! Ju të gjithë jeni kujdestarë dhe secili prej jush është përgjegjës për ata që i janë lënë në përkujdesje. Udhëheqësi i njerëzve është kujdestar dhe ai është përgjegjës për njerëzit (që i kanë në përkujdesje)…”- thoshte Pejgamberi, alejhi’s selam[1].

Omer b. Abdu’l Azizi, Allahu e mëshiroftë, me të marre postin e Halifes, ia plasi vajit dhe të qarit, jo nga gëzimi por nga frika se si do të dal ai para Allahut ndërsa ai do të jetë përgjegjës për tërë këta njerëz. Qau aq shumë saqë njeri nga të pranishmit thotë: Shikova se mos edhe muret e Xhamisë qajnë me ne. Kur doli nga xhamia, shërbëtorët e Halifes së mëparshëm shkuan t’ia sjellin kafshën hipëse të Halifes por ai refuzoi vetëm të hipte në mushkën e tij. Në vend se të shkonte në shtëpi e të bënte plane për rregullimin e saj ngase tash do e vizitojnë mysafirë speciale, ai shkoi dhe në arkën e shtetit dha tërë atë që kishte.

Refuzoi kafshën hipëse të veçantë për Halifen, refuzoi shtrojën, refuzoi rrobat, refuzoi kënaqësitë e dynjasë... Ai kuptonte se posti nuk ia garantonte shpëtimin nga dënimi i Allahut të Madhëruar nëse nuk largohet nga të këqijat. Postin e kishte marrë nga njerëzit dhe ai duhej të ishte në shërbim të tyre, siç e kishte mësuar Allahu i Madhëruar:

“وَهُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آَتَاكُمْ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ

Ai është që ju bëri sundues (zëvendësues) në tokë (pas shkatërrimit të atyre që ishin më parë) dhe lartësoi në një shkallë më të lartë disa nga ju mbi të tjerët, për t'ju sprovuar në atë që ju dha. All-llahu është ndëshkues i shpejtë, është që falë e Mëshirues”. El En’amë, 165.

Ndaj, në kohën e tij u ngopën të uriturit, u veshën të varfrit, u përkrahën të dobëtit, u ndihmuan jetimët, etj. Në kohën e tij nuk gjeje njeri që vuante për bukë apo që nuk kishte kulm mbi kokë, gjëra këto që për çdo ditë ripërtërijnë skenën kosovare të trishtimit dhe varfërisë. Njeriu nuk gjente ndonjë lypës që t’ia jepte zeqatin e tij. Ai, atyre që nga arka e shtetit merrnin pagesa të shumta ua kishte ndaluar ato dhe ua kishte lënë vetëm atë që meritonin.

Kështu ishte Omeri dhe kështu e kishte kuptuar pozitën dhe postin e ri, ndaj në kohën e tij nuk bëhej fjalë për ndarje të shtetit por për zgjerim të tij.

Vëllezër!

Sot dua ta shfryj mllefin ndaj atyre që nuk di injoranca apo urrejtja e kulturës së tyre i bën të mos i përmendin kurrë shkatërrimet masive dhe demolimet e mbi 218 xhamive në Kosove gjatë luftës derisa “homologët” e tyre nuk hezitojnë, madje të ripërsërisin akuzat e tyre për kinse zhdukjen e themeleve të një kishe, me status të dhunshëm, e ndërtuar në kohën e kryekriminelit të shek: XX, Sllobodan Millosheviqit, tashmë xhehnemli.

A aq dëm po u sjellka përmendja e kësaj pjese të identitetit dhe kulturës së tyre islame, e cilësuar e tillë nga vet perëndimorët, derisa gjakpirësit vazhdojnë të “kukasin” për vetëm një objekt fetar, të cilin e marrin si dëshmi të fortë, madje edhe në OKB, në organin më të lartë ndërkombëtar? Nuk di se a është turp kjo apo heshtja para saj?

Për fund, siç përmenda edhe në fillim, ne nuk synojmë politikën, por mirëqenien e qytetarëve. Ne nuk jemi kundër liderëve tanë por jemi për vetëdijesimin dhe përkrahjen e tyre për punë të mbara. Ne nuk jemi për shkelje të të drejtave të askujt por as nuk lejojmë që ato të na u shkelen. Ne nuk jemi kundër objekteve fetare por jemi kundër objekteve që në emër të fesë derdhin gjaqe të pafajshme. Ne jemi kundër të keqes. Ne nuk duam që pasardhësit tanë të na mallkojnë për problemet që do ua lëmë trashëgimi.

Allahu përmirësoftë udhëheqësit tanë dhe vetëdijesoftë popullin tonë!

O Allah! Mos na cakto sundues ata që nuk ta kanë frikën Ty dhe që nuk na mëshirojnë ne!

Falna, mëshirona dhe nga të këqijat na mbro përherë!





Sedat Islami

Hutbe e mbajtur në Xhaminë Gazi Ali Beg – Vushtri

28/11/2008