Enver Hoxha, djali i Bimbashit boshnjak

[qorri_30]

Artikull kasten per datlindjen e kopilit

Në fëmijëri ai i kishte vuajtur shumë talljet e shokëve për këtë gjë, dhe kjo kishte bërë që tek ai të kultivohej një ndjenjë refuzimi ndaj të atit, një resentiment ndaj tij.

Per njerezit me rrezikshmeri te larte , analizohet gjithmone e kaluara e tyre ne femijeri dhe adoleshence . I tile ka qene edhe shoku E....

[Flora82]

Shume intersant kjo teme ! paskan zbulu pak si me vones prejardhjen : p

[Antimafia]

Zbulohet! Enver Hoxha, djalë i Bimbashit

KASTRIOT MYFTARAJ

http://www.gazeta-standard.com/tekst.php?idt=11587

Në këto 17 vite dje është hedhur në tregun shqiptar botimi më sensacional. “Jeta e fshehtë e Enver Hoxhës”, shkruar nga Kastriot Myftaraj, zbulon lindjen e errët të diktatorit shqiptar, si dhe fëmijërinë e tij të përbuzur, si djalë kopil i komandantit turk, Bimbashit. Historitë orale të mbërritura deri në ditët e sotme nga Gjirokastra e viteve 1908, si dhe dëshmitarë të asaj kohe, por duke shfrytëzuar edhe nënkuptimet e shkruara nga vetë Enver Hoxha në librat, i kanë dhënë mundësi Myftarajt të zbulojë pjesën më misterioze, të panjohur deri më sot, se cili ishte Enver Hoxha, nëna e të cilit e lindi duke u bërë dashnore e Bimbashit. Si e përjetoi Enveri fëmijërinë e tij, përbuzja e tij për babanë zyrtar, Halil Hoxhën dhe tallja e mëhallës si Enveri i dy Halilëve (Halil Musa Bej ishte emri i komandantit turk). Por ky libër voluminoz prej 500 faqesh, nuk ndalet vetëm këtu. E gjithë historia e vërtetë e fshehur e jetës së Enverit rrëfehet si dëshmi e munguar e biografisë së diktatorit





Në fillim të vitit 1908, në Gjirokastër, ashtu si në të gjitha qytetet e Turqisë Evropiane kishte komitete të fshehta xhonturke, të cilët kishin filluar të bëheshin aktive, me synimin për të marrë pushtetin me puç. Autoritetet osmane kishin rënë në gjurmë të kësaj veprimtarie dhe bënin gjithçka për t’i kapur konspiratorët. Por, një pjesë e madhe e zyrtarëve të Turqisë Evropiane qenë, ose pjesë e konspiracionit xhonturk, ose dashamirës të tij, ose thjesht nuk donin të vepronin kundër tij, sipas parimit oriental se s’dihet ç’sjell e nesërmja, prandaj ta kemi mirë me të dyja palët. Në shënjestër të këtyre komiteteve xhonturke qenë zyrtarët osmanë, të cilët tregoheshin të zellshëm në përndjekjen e xhonturqve.

Një zyrtar i tillë ishte Bimbashi i Gjirokastrës, komandanti i xhandarmërisë, Halil Musa beu, një boshnjak. Dihet se boshnjakët qenë njerëzit më besnikë të sulltanit në Turqinë Evropiane. Halil Musa beu ishte bërë tmerri i xhonturqve dhe pas hetimeve të tij pritej që të arrestonte gjithë konspiratorët kryesorë xhonturq në Gjirokastër, të cilët do ta çonin në gjurmë të krerëve të konspiracionit në Janinë, Manastir dhe Selanik, ku ishte koka e konspiracionit. Prandaj u mor vendim nga konspiratorët që bimbashi të eliminohej. Por, vrasja duhej të kamuflohej sikur bëhej për çështje nderi nga shqiptarët, që të largohej dyshimi nga xhonturqit.

Halil Musa beu, një burrë i gjatë, i bukur, ezmer, ishte një feminist i njohur, për të cilin tregoheshin shumë histori rozë, kështu që kjo gjë nuk ishte e vështirë të sajohej një legjendë e tillë. Në janar 1908 konspiratorët i ngritën një kurth “Kazanovës” boshnjak. Nuk ishte asfare gjë e lehtë të kishe një histori dashurie me një femër myslimane në një qytet me doke konservatore osmane, si Gjirokastra, ku femra mbahej mbyllur në shtëpi, dhe jashtë shtëpisë dilte vetëm për të shkuar për vizitë, në mjedise femërore të caktuara, me raste e shoqëruar. Bimbashi për të bërë aventurat e tij të dashurisë, përdorte një mënyrë dinake. Bimbashi rekrutonte si spiunë dhe bashkëpunëtorë shërbëtorët që shoqëronin nuset e bukura dhe ata, në bashkëpunim me nusen, i çonin këto në takimin e dashurisë. Kjo ishte e lehtë, se femrat qenë të mbuluara dhe nuk njiheshin. Një nga këta njerëz të bimbashit qe edhe Mehmet evgjiti, shërbëtori i familjes së vëllezërve Hysen dhe Halil Hoxha. Mehmet evgjitin e përmend edhe Enver Hoxha. Në 12 prill 1979, Enver Hoxha, në një bisedë me Simon Stefanin, Sekretarin e parë të Komitetit të Partisë të Përmetit, tha ndër të tjera:

Në shtëpinë time, Ramon e Shamon që ishin evgjitë, i kishim si të shtëpisë. Plaku im, kur dërgonte mëmën time te nëna e saj, kur ajo ishte nuse e re e sapomartuar, i thoshte njërit prej evgjitëve që quhej Mehmet: “Merre Gjylon dhe çoje”, pa pyetur ishte natë apo ditë, aq besim kishte.

Mehmet evgjiti e çonte Gjulon, nusen e Halilit, në takimet e dashurisë me bimbashin, i cili në këto raste maskohej si dervish. Gjuloja ishte një grua e bukur, shtatgjatë, që e kishin martuar që në djep, me një burrë të shkurtër, të shëmtuar, të lehtë nga mendtë, të cilin nuk e donte. Në 27 prill 1979, Enver Hoxha do të thoshte në mbledhjen e sekretariatit të Komitetit Qendror, duke folur për filmin shqiptar «Dollia e dasmës sime».

Në filmin që përmenda, tregohen në mënyrë prekëse zakonet e popullit tonë, tregohet jeta e nënave tona, të cilat i fejonin që në djep. Aty unë pashë edhe jetën e nënës sime. Një ditë gjyshi im, babai i nënës, siç më kanë treguar, rrinte i mërzitur në kafe.

-Ç’ke more Jonuz, pse rri kështu i vrenjtur?, - e kishte pyetur vëllai i gjyshit tim nga ana e babait.

-Po ç’të kemi, më lindi vajzë, - i qe përgjigjur gjyshi.

-O..., punë e madhe, ta marr unë për djalin tim.

-Po ti s’ke djalë, - i ishte përgjigjur gjyshi.

-Nuk kam unë, por im vëlla, Nexhipi, ka Halilin -dhe aty për aty e kishin vendosur e i kishin dhënë dorën njëri-tjetrit! Gjyshi qe kthyer shpejt i gëzuar në shtëpi dhe u kishte thënë familjarëve: e fejova çupën me të birin e Nexhip Hoxhës. Kaq e kishte pasur fejesa e nënës sime me babanë tim. Të tilla ngjarje na kujtohen në këtë film.

Është shumë domethënëse se Enver Hoxha këtu nuk tregon as respektin më të vogël për babanë, duke thënë diçka si: megjithëse në këtë rast nënës sime i doli mirë, por në shumicën e rasteve këto lloj fejesash qenë fatkeqe për vajzat. Merret vesh, këtu Enver Hoxha shpreh refuzimin dhe përçmimin e nënës së tij ndaj burrit të saj, gjë të cilën Enveri e ka perceptuar qartë që në moshë të vogël.

Nëna e Enverit, të cilën e thërrisnin shkurt «Gjulo», emrin e plotë e kishte Gjulistan, që do të thotë në shqip «bahçe trëndafilash» (në të folmen gjirokastrite «bashtë»). Kur Gjuloja u rrit dhe u bë e gjatë (për standardet gjirokastrite ku përgjithësisht njerëzit janë të shkurtër), dhe e bukur, ndërsa Halili u bë i shkurtër dhe i shëmtuar, gjirokastritët filluan t’i quajnë «Gjulistani dhe Bostani», sipas vargjeve të Saadi Shirazit. Gruaja e re, kuptohet se ishte e gatshme për aventura me oficerin e bukur. Emri «Halil» në arabisht do të thotë «mik». Nëse Gjuloja kërkonte një mik, bimbashi dukej si i destinuar për këtë. Konspiratorët xhonturq që i ranë në gjurmë kësaj historie dashurie, i sollën punët në atë mënyrë që mulla Halili, burri i Gjulos, ta zbulonte çiftin e dashnorëve. Dikush pagoi një fëmijë për t’ i dhënë mulla Halilit një letër të shkruar turqisht ku i thuhej që të shkonte në iks vend, se atje e shoqja e tij bënte dashuri me Mehmet evgjitin. Halili shkoi në vend, por atje gjeti bimbashin të kamufluar. Bimbashi ishte i armatosur dhe Mulla Halili nuk ishte burrë trim. Bimbashi e kërcënoi dhe ai e mbylli gojën. Por, ndërkohë, në vend ishin mbledhur njerëz, të lajmëruar s’dihet nga kush, që prisnin të shihnin se cilët qenë dashnorët. Bimbashi çoi Mehmet evgjitin të lajmëronte zëvendësin e vet, kështu që erdhi policia, e cila i largoi kureshtarët dhe bimbashi doli i shoqëruar nga njerëzit e vet. Më pas, kur u err, dolën dhe Gjuloja e mbuluar me çarçaf, me Mulla Halilin.

Kjo ngjarje u mësua gjithandej. Njerëzit talleshin duke thënë: «Halil për Halil, Gjuloja e shkretë u ngatërrua». Njerëz të dërguar nga xhonturqit shkuan dhe i thanë mulla Halilit se duhet të vepronte për të vënë nderin në vend dhe i ofruan para, me nënkuptim që të paguante një vrasës, për të vrarë bimbashin. Por mulla Halili nuk qe njeri i këtyre punëve. Koka e bimbashit nuk qe si shalqinjtë që ai provonte duke i qëlluar me thua. Mulla Halili nuk guxonte të ndëshkonte as të shoqen se familja e gruas ishte e pasur dhe e fuqishme, dhe nuk e duronte turpin. Aq më tepër që të afërmit e Gjulos ndiheshin me faj që njeriu me të cilin e fejuan që në djep vajzën e tyre që kur u rrit u bë e bukur dhe e gjatë, doli një xhuxh idiot dhe i shëmtuar. Atëherë xhonturqit i kërkuan Çerçiz Topullit, i cili qe i lidhur me xhonturqit, dhe në vjeshtë do të ishte bashkë me ta në Manastir, që ta vriste bimbashin, duke lënë të kuptohej se ishte vrasje për nder. Çerçiz Topulli, i cili qe një luftëtar trim dhe burrë i ndershëm pranoi, por nuk deshi të ketë dorë vetë drejtpërdrejt në këtë krim, prandaj dhe gjatë atentatit qëndroi larg, në Bregun e Teqes. U gjendën dy njerëz të njohur si vrasës me pagesë, Hito Lekdushi, nga Lekdushi i Tepelenës dhe Bajram Ligu nga Prongjia, të cilët e qëlluan bimbashin në orën 11 e 15 minuta, në 9 mars 1908 (25 shkurt sipas kalendarit të vjetër), para shtëpisë ku ai rrinte në lagjen “Hazmurat”.

Në fakt autoritetet osmane, një pjesë e mirë e të cilëve qenë njerëz të xhonturqve, reaguan në mënyrë shumë të ngathët pas krimit të bujshëm. Ata nuk bënë represion pas vrasjes, madje nuk internuan as familjen e Çerçiz Topullit. Lufta e famshme e Mashkullores, ku u rrethua Çerçizi me një pjesë të çetës (gjashtë vetë), ndodhi vetëm më 18 mars, pra pas nëntë ditësh, dhe jo si rezultat i një operacioni kërkimor, por pas një informate. Fakti që çeta gjendej në Mashkullorë, në shtëpinë e pjesëtarit të çetës Zeman Haskaj (Mashkullore), kur shtëpitë e anëtarëve të çetës kaq pranë qytetit, sigurisht që do të mbaheshin në mbikëqyrje, tregohen se ata nuk ndiheshin të rrezikuar nga autoritetet osmane. Mënyra se si u bë rrethimi, dhe se si u zhvillua lufta, tregon se ndër rrethuesit kishte xhonturq që nuk donin t’u bënin keq të rrethuarve dhe të tjerë që donin t’i kapnin, ose t’i asgjësonin, por që nuk mund ta bënin këtë, derisa kishte tradhti brenda radhëve të rrethuesve. Derisa ndër të rrethuarit nuk qe asnjë nga atentatorët, kjo bëri që turqit të heqin rrethimin. Kënga e famshme e betejës, në versionin e parë ka qenë:

Te rrapi në Mashkullorë,

foli Çerçizi me gojë,

mylazim largo taborrë,

të kuqemi, të bëhemi me bojë,

për horrllëqe nuk e kem’ zakonë,

burra me namuz na thonë.

Fakti që Çerçizi me të vetët, madje hynë në qytetin e Gjirokastrës pas dy ditësh, tregon se ai qe në marrëveshje me një pjesë të autoriteteve osmane. Gjirokastritët qenë njerëz paqësorë dhe atje nuk qe shkrehur kurrë një pushkë kundër forcave osmane. Prandaj, kjo luftë bëri bujë të madhe. Gjirokastritët Luftën e Mashkullores e quajtën thjesht «Lufta e Gjulos».

Muajt kaluan njëri pas tjetrit dhe në verë u hap lajmi se Gjuloja ishte shtatzënë. Pjesës më të madhe të njerëzve kjo gjë iu duk si një tjetër shaka e rëndë. Derisa Gjuloja nuk kishte dalë më ndër shtëpitë e miqve dhe fqinjëve pas skandalit me bimbashin, ky thashethem vazhdoi të fryhej. Tash njerëzit prisnin se kur do të lindte Gjuloja, për të bërë llogari keqdashëse Në rast se ajo do të lindte në tetor, atëherë nuk kishte dyshim që fëmija do të ishte i bimbashit, derisa nga shkurti në tetor qenë pikërisht nëntë muaj. Pikërisht në tetor, nëntë muaj pas skandalit të Gjulos me bimbashin, Gjuloja lindi djalë. Për të gjithë tashmë nuk kishte dyshim se fëmija ishte i biri i bimbashit.

Sipas traditës, të porsalindurit duhet t’i kishin vënë emrin e gjyshit, Nexhip, derisa edhe vëllait të madh të tij, i patën vënë emrin Beqir, sipas emrit të xhaxhait të babait. Nexhmije Hoxha thotë se babai zyrtar i Enver Hoxhës, Mulla Halili donte t’i vinte djalit të parë të Enverit emrin «Beqir»:

Unë me anenë ia kemi gjetur, duam t’ia vëmë Beqir (në kujtim të djalit, që u kishte vdekur). Unë ngriva, s’më pëlqente gjëkundi ky emër. Me Enverin kishim rënë dakord t’ia vinim Ilir. Enveri, duke qeshur, më shkeli syrin dhe i tha: «Mirë, ia vëmë Beqir, por do t’ i vëmë edhe një emër të dytë... Ilir». Xhaxhai e mori në duar, i këndoi diçka, një «dua», që nuk e morëm vesh se ç’donte të thoshte dhe pastaj i foli në vesh tri herë «Beqir, Beqir, Beqir».

Por, kur u lind Enveri, duke parë rrethanat e lindjes, nuk e gjetën me vend t’i vënë emrin «Nexhip». Meqenëse porsa ishte bërë revolucioni xhonturk (në korrik) heroi i të cilit ishte Enver beu, të porsalindurit i vunë emrin «Enver». Emrin ia vuri Iljaz Hoxha, një konspirator xhonturk, që do të ishte mësuesi i Enver Hoxhës në shkollën fillore. Është domethënëse që Enver Hoxha edhe kur rrëfen në kujtimet e veta episodin se si i vunë emrin, i referohet tregimit të nënës dhe jo të babait:

Xha Iljazi ma kishte vënë mua emrin kur linda. Pleqtë e thirrën, siç më ka thënë aneja, dhe i thanë të më vinte emrin. Ai bisedoi me ta dhe së toku zgjodhën emrin «Enver». «Iljazi ta këndoi në vesh, pastaj e mbajtëm për drekë» më thoshte aneja.

Nuk është ironi e vogël që, i porsalinduri i cili mori emrin e heroit të revolucionit, ishte në fakt i biri i mbrojtësit fanatik të ancient regime, bimbashit besnik të sulltanit! Por, gjithsesi, në një sens të sigurt, i porsalinduri e kishte merituar emrin, duke kontribuar në revolucionin xhonturk, që kur ishte në barkun e nënës. Në Gjirokastër të porsalindurin e quajtën me ironi «Enveri i Halilëve», meqenëse edhe babai i vet legal, edhe babai i vet biologjik, quheshin «Halil». Me kalimin e viteve gjirokastritët do të gjenin tek djali që rritej shenjat se ai nuk qe i biri i Halil Hoxhës, por i Halilit tjetër, bimbashit. Enver Hoxha do të bëhej i gjatë, ndërsa i ati legal ishte i shkurtër. Enver Hoxha do të bëhej ezmer ndërsa i ati i tij qe i bardhë, ashtu dhe nëna. Enver Hoxha është në realitet i biri i bimbashit Halil Musa beut. Në fëmijëri ai i kishte vuajtur shumë talljet e shokëve për këtë gjë, dhe kjo kishte bërë që tek ai të kultivohej një ndjenjë refuzimi ndaj të atit, një resentiment ndaj tij.

Enver Hoxha, në kujtimet e veta, flet shumë dhe me dashuri për xhaxhanë, për të cilin thotë se e thërrisnin «baba», ndërsa për babanë e vet legal nuk shpreh asnjë sentiment, me përjashtim të një episodi kur flet në përgjithësi për familjen, me rastin e ndarjes nga familja, kur shkoi në Liceun e Korçës:

Më në fund dita e gëzuar erdhi, por megjithëkëtë zemrën e kisha prapë të trishtuar, pse më vinte keq që do të lija vetëm xhaxhanë, anenë, Sanon, të dashurit e mi, që i doja dhe më donin me gjithë shpirt. Ishte hera e parë që ndahesha prej tyre, më dukej sikur i lija në mes të katër rrugëve. Ata vetëm mua më kishin, nga mua pritnin, tek unë e shikonin të ardhmen e tyre. E gjithë bota e tyre isha unë.

Është shumë interesante se Enver Hoxha, për babanë e vet nuk tregon asnjë episod që t’i ketë mbetur në mendje nga fëmijëria dhe rinia. Nuk thotë as se si e përjetoi ikjen e babait zyrtar në emigracion, në SHBA, kur Enver Hoxha ishte 6 vjeç (diçka duhet të mbante mend), as se e merrte malli për babanë, dhe as tregon për ndjenjat e tij kur babai u kthye nga SHBA në 1919, kur Enver Hoxha ishte 11 vjeç. Nga kujtimet e veta për moshën e vegjëlisë, kuptohet se Enveri i vogël ishte krejt ndryshe nga fëmijët e emigrantëve të tjerë dhe nëna e tij qe krejt ndryshe nga gratë e emigrantëve. As nëna dhe as djali nuk kishin mall për burrin dhe babanë emigrant, që gjendej përtej oqeanit në SHBA. Enveri nuk tregon në kujtimet e veta asnjë episod që ai ta pyeste nënën se kur do të vijë babai, ku të thoshte se e ka marrë malli për babanë, ose që nëna t’i thoshte se sa bukur do të ishte kur të kthehej babai dhe sa gjëra të mira do t’i sillte. As më pas nuk tregon asnjë episod për babanë. Në kujtimet babanë e përmend shumë rrallë dhe vetëm kur është fjala për para. Kështu, ai shkruan për kohën kur shkoi në liceun e Korçës, në 1927, në moshën 19 vjeç:

Xhaxhai mori borxh dhe më bëri një pallto të trashë për dimër dhe një palë këpucë.

Po për këtë kohë, kur shkoi në Liceun e Korçës, ai shkruan:

Mbetej kasketa, «uniforma» e vetme e liceut. Ia rropa kokën xhaxhait dhe ai porositi babanë e Samuel Çifutit që ma solli nga Janina.

Dhe përsëri:

Xhaxhai, kur kishte, si të ndodhte, më jepte nga një gjysmë o një lek ditën. Ky ishte gjithë «hashllëku» im i studentit.

Në kujtimet e Enver Hoxhës biseda e parë me babanë legal është në 1927, në moshën 19 vjeç, përsëri për para:

Xhaxhai nuk mungoi të më thoshte:

«Shih, Enver, ti e di që ne jemi të varfër, pare nuk kemi të të dërgojmë, prandaj nuk ke ç’kërkon nga ne. Unë do të jap një napolon hashllëk, ruaje mos e prish kije për ndonjë hall të keq». Dhe me këtë rast më bënte llogaritë që «mora borxh kaq dhe kaq më bënë këpucët, kaq këmishët, kaq çorapet, kaq kapelloja, kaq navlloja», «rruga deri në Korçë» etj.

Por Enver Hoxha sjell në kujtimet e veta shumë sentimente të vetat të fëmijërisë dhe rinisë për njerëz të ndryshëm të rritur, të moshës së babait të vet zyrtar, deri edhe për Vehip Qorrin, lypësin që i binte fyellit dhe bënte bejte. Në kujtimet e veta thotë se kur kthehej në Gjirokastër, me pushimet e shkollës, si kur ishte në Lice në Korçë, ashtu dhe kur ishte në Francë, shkonte të takonte Vehip Qorrin:

Vehipi kishte një vesh të çuditshëm. Ai ma njihte zërin edhe kur më humbiste nga sytë për vite të tëra. Kështu kur kthehesha nga Korça apo nga Franca, bile edhe kur u ktheva nga lufta dhe vajta pas kaq vjetësh në Gjirokastër, ngjiste e njëjta gjë me të. Mjaftonte t’i thosha:

-Vehip, si të kam me shëndet?

Ai shtangej për një moment në vend, më shikonte i gëzuar me ata sy të zbrazët dhe i gëzuar më përgjigjej, pa i thënë kush isha:

-Ah, erdhe Enver?

Asgjë kaq të ndjerë nuk do të gjeni në kujtimet e Enver Hoxhës për babanë e vet zyrtar, Halilin, madje nuk do të gjeni asgjë sadopak të ndjerë. Enver Hoxha, në ditarin e vet nuk shkruan asnjë rresht për vdekjen e babait, por shkruan për vdekjen e Iljaz Hoxhës, mësuesit të tij të shkollës fillore dhe njëkohësisht kushëririt të babait të vet. Më 24 mars 1960, Enver Hoxha shkruan në ditar:

Më lajmëruan vdekjen e xha Iljaz Hoxhës (83 vjeç) nga Gjirokastra, mësuesit tim të parë. I dërgova telegram ngushëllimi gruas së tij.

Duket qartë se Enver Hoxha ka një ndjenjë refuzimi, një resentiment ndaj të atit të vet zyrtar. Enver Hoxha nuk e ka përmendur kurrë publikisht të atin e vet, në fjalimet e veta ndryshe nga ç’ka bërë me nënën. Më 27 maj 1969, Enver Hoxha, në fjalimin që mbajti në mitingun në fshatin Picar (fshati i Shefqet Peçit), në pjesën e Kurveleshit që është në Gjirokastër, fjalim ky që në veprat e tij u botua me titullin: «Labëria- një nga kolonat e çelikta të Partisë», tha:

Kur isha vogël nëna më thoshte: «Enver, o djalë, këtë djathë, qumësht e mish që të rritin, prodhojnë labët; këta drunj e këtë kongjill që po të vë në mangall për të ngrohur duart në dimër, që të mund të shkruash e të mësosh dhe që këtë dituri ta vësh në shërbim të popullit kur të rritesh, bëjnë labët; këtë lesh me të cilin të bëj çorapet e fanellat, si dhe leshin e palarë, që, pasi ta spërkat me raki, ta vë në gjoks kur të ftohesh, e marrim nga labët». Të gjitha këto fjalë të nënës zienin në atë kohë në kokën time të vogël, por dalëngadalë e duke u rritur fillova edhe unë të kuptoja jetën.

Por Enver Hoxha këtu nuk thotë që babai t’i ketë folur për trimërinë e lebërve dhe historinë e tyre. Kjo është domethënëse. Enver Hoxha, përveçse e përmend në shumë episode të ndjera, në kujtimet e veta, e përmend publikisht në letrën e përshëndetjes që i çon në 1963 shkollës së vet (gjimnazit), me rastin e 40-vjetorit të çeljes. Ky resentiment i Enver Hoxhës ndaj të atit ra në sy dhe u bënë dy sajesa në 1983 dhe në 1984 në botimet e tij. Kur u botua vepra 38 e Enver Hoxhës, në 1983, u pa se Enver Hoxha, në 16 tetor 1968, kishte thënë në një bisedë me një grup grash mes të cilave ishte dhe nëna e Pal Mëlyshit:

Edhe babai im, megjithëse plak, kur mori vesh se si u vra Pali tha: «I lumtë këtij djali trim që ra në krye të detyrës për mbrojtjen e interesave të atdheut».

Po‚ ç’ kishte të bënte këtu fakti që babai i tij ishte plak, apo se u lodh që tha këto fjalë? Gjithsesi, nuk duket e besueshme që Mulla Halili të kishte folur kështu. Ai nuk mori pjesë në asnjë lloj mënyre në lëvizjen antiosmane edhe pse moshën dhe shëndetin i kishte të mirë për këtë gjë.

Pastaj, duket se përsëri për të kompensuar mungesën, Enver Hoxha e përmend babanë në një libër me kujtime të botuar në 1984, për një episod që ai ia kishte treguar kur Enver Hoxha u rikthye në Tiranë, në nëntor 1944:

Pak ditë pasi në Berat qe krijuar e shpallur Qeveria jonë Demokratike, e kishte ndalur në rrugë një i njohur i vjetër, ballist dhe gjithë qesëndi i kishte thënë:

«E, o Halil, si e ndien veten tani që u bëre babai i zotit kryeministër?».

«Si gjithë vegjëlia», i qe përgjigjur qetë-qetë babai dhe, pa ia zgjatur, kishte bërë të vazhdonte udhën, por ai e kishte zënë për krahu. «Je qerrata i madh ti Halil, bën mirë që s’e vret përpjetë, se e di mirë që Qeveria e djalit tënd s’e ka të gjatë». «Ç’thua, more edepsëz!», ia kishte kthyer babai, por ballisti kishte vazhduar: «E pse, kjo qeveri, me nder, e bythëgrisurve që po vijnë nga malet, kjo qeveri e rigonit do ta nxjerrë në selamet Shqipërinë!»

«Jazëk! Ia ktheva, - më tregonte plaku. - Qeveria s’është e djalit tim, por e popullit, more edepsëz i edepsëzëve, dhe do të rrojë sa të rrojë populli!...».

E gjithë kjo është një pikë uji në kujtimet oqeanike të Enver Hoxhës, por edhe këtu nuk ka ndjenjë. Enver Hoxha nuk tregon asfare për takimin me të atin pas kthimit nga lufta.

Gjithashtu, Enver Hoxha, edhe pse përmend në kujtimet e veta gjyshen e vet nga babai, e cila thirrej Jeko, dhe që jetonte gjatë fëmijërisë së tij, nuk përmend asgjë për vdekjen e saj dhe si e përjetoi atë. Sigurisht gjyshja nga babai, nuk shprehte ndonjë dashuri për Enverin e vogël, të cilin e shikonte si dëshmi të turpit të familjes, prandaj dhe Enveri në kujtimet ia kthen me të njëjtën monedhë, duke përmendur me dashuri Rabo jevgën dhe jo gjyshen e vet. Por ekzistojnë dhe gjëra të tjera që të bëjnë të besosh se Enver Hoxha ishte biri biologjik i bimbashit Halil Musa beu. Bashkëshortja e Enver Hoxhës, Nexhmije Hoxha shkruan në kujtimet e saj:

Disa nga familjarët e Enverit kishin pas vuajtur nga migrena (dhimbja e kokës), dy nga motrat e tij e kishin trashëguar, kurse Enveri fatmirësisht jo.

Enver Hoxha kishte tre motra, dy nga të cilat del se vuanin nga migrena. Derisa ai nuk vuante, ka shumë mundësi që migrenën ato ta kishin trashëguar nga babai i tyre, ndërsa Enveri nuk e kishte marrë, për shkak se ai nuk ishte i biri biologjik i Halil Hoxhës, por i Halilit tjetër, bimbashit.

Në moshën 65 vjeç, Enver Hoxha pësoi një infarkt të miokardit, gjë që praktikisht e shkatërroi shëndetin e tij deri në fund të jetës, pas 12 vjetësh. Me këtë ai nuk i ngjau babait të tij që pati shëndet të mirë dhe jetoi 92 vjeç. Madje, këtë gjë nuk mund të thuhej se e trashëgoi nga nëna, e cila gjithashtu jetoi 92 vjeç.

Djali i porsalindur, me emrin që i vunë, dukej sikur ishte një revolucionar i predestinuar. Ai lindi në një vit revolucionar, mori emrin e një prijësi revolucionar dhe praktikisht kontribuoi në revolucion, që para se të lindte. Por, duke konsideruar se ai qe biri biologjik i një gardiani konservator të ancient regime, tek djali i ri dukej se kishte më tepër një predestinim falstafian. Rrethanat e lindjes së tij dhe emri që i dhanë duket se qenë një kombinacion bizarr, ironik, që parathoshte një jetë prej revolucionari fals, në një dualitet «Taras»- «Herman».

Të dhëna per librin

Titulli: "Jeta e fshehtë e Enver Hoxhës, 1908-1944"
Autori: Kastriot Myftaraj
Botoi: Shtëpia botuese "Plejad"
Gjinia: Studim-monografi
Vëllimi: I parë
Faqe: 501
Çmimi: 1250 lekë

[flory80]

qe nga nje kohe kur greku vinte dhe punonte argate tek ne, pra vinte refugjat, kaloi ne situaten ku ne duhet te shkojme refugjat tek fqinjet tane.

xfiles
Unë unë me të vërtetë çuditem që edhe ti bje në nivelin e disave këtu në forum, sinqerisht kam krijuar respekt për ju nisur nga shkrimet e tua
Ti the shumë gjëra në komentin tënd por unë po i referohem kësaj fraze që kam citura dhe e vërteta është krejt ndryshe.
Shqipëria në vitin 1944 ka qënë nga vendet më të varfër të botës ku sëmundjet si malarja edhe të tjera bënin kërdinë në njerëz.
Njerzit vdisnin për bukën e gojës.
Industria përfaqësohej nga artizan që bënin qeleshe dhe tirqe.
Analfabetizmi ishte më tepër se 90%
Shteti ishte i dobët si mos më keq dhe mund të pushtohej edhe nga një band muzikantësh
Popullsia ishte fare e pacivilizuar dhe dukshëm me ndikim aziatik ku mbizotëronin gratë e mbuluara me batanie
Numri i popullsisë së Republikës së Shqipërise të dalë nga lufta e dytë botërore ishte 800 000 shumë më pak se numri i atyre që e quajn veten Tironsa den babaden sot

Tani!
Ku i ke dëgjuar ti këto meselera me Grekë që vinin dhe punonin argat tek ne?
Edhe unë i kam dëgjuar këto histori dhe kam pyetur gjyshin përpara se të vdiste dhe me tha: Po jo mor bir nuk ka ndodhur në kohën tonë por shumë shumë kohë përpa. Ata kanë ardhur dhe kanë punuar tek Bejlerët dhe Agallarët që ishin vetëm një numër shumë i vogël se pjesa tjetër ishin si puna jonë të varfër dhe vuanin për bukën e gojës

Ti flet për një Shqipëri të zhvilluar dhe që e keqja e saj ishte Enveri, por unë nuk pajtohem me ty sepse siç e the dhe vet ti e njeh këtë kohë shumë pak dhe bazohesh nga ato që dëgjon posht e përpjet. Unë jam plotësisht i mendimit se Enveri ishte një e keqe për Shqipërinë, por si mund tja mohojmë ne punën e madhe që u bë në atë kohë për ndërtimin e fabrikave dhe uzinave, shkollave, spitaleve, hidrocentraleve dhe termocentraleve, ndërtimin e hekurudhave dhe rrugëve, ndërtoi një shtet të pavarur në të gjitha kuptimet e fjalës me një ushtri që nuk i trembej syri as nga Bashkimi Sovjetik. Ishte e vetma kohë në historinë e Shqipërisë kur Shqiptarët i thonin botës ato që menonin pa ju dridhur qerpiku.
E bë emancipimi i shoqërise nga një shoqëri me tendenca Turko - Aziatike në një shoqëri Europjane (lindore sipas sistemit)
U ngrit Akademia e Shkencave me shkencëtar të mirfillt që bënin zbulime të natyrave të ndryshme dhe një nga këto ishte Universiteti Bujqësor, një nga më të mirët në Europë. Nga bujq dhe blektor që nuk dinin të shkruanin emrin e tyre dolën doktorë dhe profesorë, jurista dhe shkencëtar, që për fat të keq punojnë akoma nëpër zyra edhe pse ishin të implikuar në sistemin kriminal komunist
Nga mbi 90% analfabetë Shqipëria u kthye në vendin numër një me numrin më të vogël të Analfabetëve në Europë
Nga 800 000 banorë Shqipëria u kthye në një vend me 3.5 milion banorë dhe me popullsinë më të re në Europë
Ndoshta dikush këtu do të më quaj komunist por unë nuk jam komunist unë thjesht neveris disa këlysh komunistash këtu që kan mizën nën kësulë dhe duan të bëjnë tym për të mbuluar veten

Nuk bëhet Shqipëria duke mohuar Historinë
Sigurisht që komunizmi ishte gjëja me e keqe që i ndoshi Shqipërisë por nuk duhen mohuar puna dhe djersa e një populli të tërë për 45 vjet

[Preng Sherri]

Sa ma shumë të paverteta që botojnë për Enver Hoxhën kopilet e butkave dhe të atillëve si ata, aqë më shumë i ngritet vlera figurës së Enver Hoxhës!
Ky që ka bë hapjen e temës gjoja për ta bë si ma të vërtetë lajmin dhe " zbulimin" gjoja:
ja libri që shkruan për këtë gjë, ja sa faqe i ka, ja se ku është botuar,,
Unë kam zbuluar që ky kastriot Muftaraj kishte prejardhje çergare ndërsa nëna e tij ishte një Cigane!

[crazy_diamond]

jepini cesarit ate qe i takon,enver hoxha ka shume mekate,por ta quash kopil eshte e egzagjeruar....me siguri ky myftaraj legeni dikur i ka bere elozhe pafund.pikerisht bythlepiresit me te medhenj te enver hoxhes jane ata qe tani e shajne me shume me lloj lloj te pavertetash.

[TikTak]

pse mer daj ka pak psikopat shqipnia si puna ktij myftarit.

do me e demasku at regjim apo ene hoxhen fol me argumente tamom si njeri po mos u shaj si jevgat e brakes

[drague]

Po ne qe kemi vujt nuk kemi te drejt ta shajm at bastard.cuna rreni me kom n'tok qe tju kapim te pakten.

[TikTak]

ta shajsh pse jo. si o njajo shprehja njato maja rypa rypa i her jua hypi veri tani po ja hypni hahahahahahahahahahahahahah

[dibrani2006]

Po ne qe kemi vujt nuk kemi te drejt ta shajm at bastard.cuna rreni me kom n'tok qe tju kapim te pakten.

Drague sinqerisht ta them qe ke shume te drejteqe ke vuajtur' jo vetem ti por ka shume mer jahuu, po ja mer plak ai vdiq po keta te tjerat qe jane gjalle dhe qe zvariten neper fotelet e pushtetit edhe keta te nje brrumi jane .

[xfiles]

Sa ma shumë të paverteta që botojnë për Enver Hoxhën kopilet e butkave dhe të atillëve si ata, aqë më shumë i ngritet vlera figurës së Enver Hoxhës!
Ky që ka bë hapjen e temës gjoja për ta bë si ma të vërtetë lajmin dhe " zbulimin" gjoja:
ja libri që shkruan për këtë gjë, ja sa faqe i ka, ja se ku është botuar,,
Unë kam zbuluar që ky kastriot Muftaraj kishte prejardhje çergare ndërsa nëna e tij ishte një Cigane!

O prengo,
nuk te ka shfrytezuar ty enveri apo baben tend, se e dija une sa vlera i jepje ti atij.
Ju flisni si spektator, nuk e keni provuar komunizmin ne kurrizin tuaj.

[Brari]

kush ka mundesi te na sjelle fjalimet e fotot e videot nga manifestimet enveriste ne kosov e gjirokaster..

dua te shoh kanibalet..jam shum kurioz..


baptist..

nuk jam ne nje mendje me ty per sa arsyeton..atje me lart..

un jam per fshirjen e ketij shkrimit te myftarajt.. jo se na preken ne tela enveristet e kosoves.. por sepse nuk dua qe nje qytet si gjirokastra te turperohet.. ne te kaluaren e saje dinjitoze..
sepse gjirokastra ka nje histori te vecante..
familjet e vjetra..(jo keta zagaret e fino ruco braces.. qe jetojn sot atje.. ) kishin lidhje me njera tjetren aq shume sa kur fyen nje familje ke fyer krejt fiset e vjetra gjirokastrite..
e pikerisht per respekt te ketyre fiseve qe nxorren burra te shquar te kombit..politikan e dijetare.. pa te cilet sdo kishim sot komb e kulture shqiptare .. une ja kerkova moderatoreve kte sherbim..
kjo ish arsyeja llogjike..
enveristet kosovare kishin boll koh per reflektim..

..

[Kreksi]

Dashnia Virtuale per Xhaxhin...

Polemikat rrethe Enver Hoxhes jane shtuar keto ditet e fundit ku secili klan ne vete mbron bindjet e veta per kete personalitet te famshem por kurresesi nuk eshte e qellueshme qe te shkojmi deri aty sa qe te perçahemi ne pro dhe kunder...te gjithe e dijmi se cili ishte Enver Hoxha, per shqiptaret e Shqiperise dhe jashte saj i tere populli ishte një grusht i fuqishem ndaj armiqeve te tij.
Bapstist shume mire e spjegoi kete qeshtje mirepo mjerishte qe nuke mundet se si ta dokumentoje para nje gjenerates se re e cila eshte krejt ndryshe, ka mesuar ne shkolle nje histori tjeter, shume e uji ka kaluar deri me sot qe nga vdekja e tij... qe ne keto momente i tere populli shqiptar prap ishte i bashkuar rrethe koosves dhe i dolen ne ndihme ne koh lufte me 1999 dhe ate duke e ditur forte mire se keta shqiptar te kosoves te gjithe e kan dashur Enverin e Shqiperise mirepo i kane pranuar ne shtepit e tyre ashtu si ishin me bindjet e tyre"le ta dojn enverin, pune e madhe" kane thene, neve i koptojmi vllezerit tane, s'prish pune kjo lidhje e tyre me Enverin te cilin as qe e kane pare kurre per se afermi por vetem virtualishte e kjo dashnia virtuale per ta eshte e pashlyeshme !

Erdhi lirija, populli shqiptar i kosoves u kthye ne shtepit e tyre, morei pamvarsin por me nje flamur tjeter, se keshtu e njohi bota, flamurin kombtar e mbajn prap dhe prap do valvitet besoj se per çdo 28 Nentor !
Baptist tha ne nje vend se sa njeriu eshte denuar e rrahur nga serbet vetem per dy gerrma te alfabetit E.H. mirepo edhe per Flamurin kombtar jane rrafur e shtypur mirepo qe erdhi koha qe te na vejne kete kushte shtetet e huaja.
Pra aspak nuke e shoh te arsyeshme qe ne te bisedojmi e te hsahemi mes veti per Enverin kur i tere populli ecte per mrekulli se bashku rrethe një ardhmerije te perbashket.
A thue qenka forte e rendesishme sot te permendet Enver Hoxha kur diht se ne anen tjeter ishte diktator per disa, ne anen tjeter si fener i lirisë, si te dalim nga kjo mosmarrveshje ?
Me se miri do ishte qe te rrespektojmi njeri tjetrin por as mos te shkohet deri atje qe te provokohemi pa nevoj sepse e erdhmja eshte para nesh e jo e kaluara.

shendet

[BlueBaron]

xfiles
Unë unë me të vërtetë çuditem që edhe ti bje në nivelin e disave këtu në forum, sinqerisht kam krijuar respekt për ju nisur nga shkrimet e tua
Ti the shumë gjëra në komentin tënd por unë po i referohem kësaj fraze që kam citura dhe e vërteta është krejt ndryshe.
Shqipëria në vitin 1944 ka qënë nga vendet më të varfër të botës ku sëmundjet si malarja edhe të tjera bënin kërdinë në njerëz.
Njerzit vdisnin për bukën e gojës.
Industria përfaqësohej nga artizan që bënin qeleshe dhe tirqe.
Analfabetizmi ishte më tepër se 90%
Shteti ishte i dobët si mos më keq dhe mund të pushtohej edhe nga një band muzikantësh
Popullsia ishte fare e pacivilizuar dhe dukshëm me ndikim aziatik ku mbizotëronin gratë e mbuluara me batanie
Numri i popullsisë së Republikës së Shqipërise të dalë nga lufta e dytë botërore ishte 800 000 shumë më pak se numri i atyre që e quajn veten Tironsa den babaden sot

Tani!
Ku i ke dëgjuar ti këto meselera me Grekë që vinin dhe punonin argat tek ne?
Edhe unë i kam dëgjuar këto histori dhe kam pyetur gjyshin përpara se të vdiste dhe me tha: Po jo mor bir nuk ka ndodhur në kohën tonë por shumë shumë kohë përpa. Ata kanë ardhur dhe kanë punuar tek Bejlerët dhe Agallarët që ishin vetëm një numër shumë i vogël se pjesa tjetër ishin si puna jonë të varfër dhe vuanin për bukën e gojës

Ti flet për një Shqipëri të zhvilluar dhe që e keqja e saj ishte Enveri, por unë nuk pajtohem me ty sepse siç e the dhe vet ti e njeh këtë kohë shumë pak dhe bazohesh nga ato që dëgjon posht e përpjet. Unë jam plotësisht i mendimit se Enveri ishte një e keqe për Shqipërinë, por si mund tja mohojmë ne punën e madhe që u bë në atë kohë për ndërtimin e fabrikave dhe uzinave, shkollave, spitaleve, hidrocentraleve dhe termocentraleve, ndërtimin e hekurudhave dhe rrugëve, ndërtoi një shtet të pavarur në të gjitha kuptimet e fjalës me një ushtri që nuk i trembej syri as nga Bashkimi Sovjetik. Ishte e vetma kohë në historinë e Shqipërisë kur Shqiptarët i thonin botës ato që menonin pa ju dridhur qerpiku.
E bë emancipimi i shoqërise nga një shoqëri me tendenca Turko - Aziatike në një shoqëri Europjane (lindore sipas sistemit)
U ngrit Akademia e Shkencave me shkencëtar të mirfillt që bënin zbulime të natyrave të ndryshme dhe një nga këto ishte Universiteti Bujqësor, një nga më të mirët në Europë. Nga bujq dhe blektor që nuk dinin të shkruanin emrin e tyre dolën doktorë dhe profesorë, jurista dhe shkencëtar, që për fat të keq punojnë akoma nëpër zyra edhe pse ishin të implikuar në sistemin kriminal komunist
Nga mbi 90% analfabetë Shqipëria u kthye në vendin numër një me numrin më të vogël të Analfabetëve në Europë
Nga 800 000 banorë Shqipëria u kthye në një vend me 3.5 milion banorë dhe me popullsinë më të re në Europë
Ndoshta dikush këtu do të më quaj komunist por unë nuk jam komunist unë thjesht neveris disa këlysh komunistash këtu që kan mizën nën kësulë dhe duan të bëjnë tym për të mbuluar veten

Nuk bëhet Shqipëria duke mohuar Historinë
Sigurisht që komunizmi ishte gjëja me e keqe që i ndoshi Shqipërisë por nuk duhen mohuar puna dhe djersa e një populli të tërë për 45 vjet

Dhe Ti mendon se po mos kishte qene Enveri, Shqipria e pasluftes dyte boterore do te ishte akoma ajo e pasluftes pare boterore ???

Nuk po kerkon njeri te beje Shqiprine duke mohuar historine. Ate e bente Enver djali.

Askush nuk e ka mohuar djersen dhe gjakun e atij populli qe punoi 45 vjet rresht vetem per buken e gojes, duke shkuar ne pune ne 6 te mengjesit vetem me pak buk me djath e domate me vete. Askush nuk e ka mohuar djersen e gjakun e rinise se aksioneve ...

[Tevelizori]

Eshte marre nje vendim nga qeveria shqiptare, qe eshtrat e Enver hoxhes ti varrosin ne Kosove.Ju ka marre malli !!!!!!!!!!!!!!???????Ja u kena fal.

euu, t'lumte goja e po t'u rrite nera more burre!
- masi jena ba me na fal secilli shkamas edhe ju muni me na fal najsen, veq...
Falemi'neres shume, ama s'mujna mi pranue.
Se......Asht ni keqkuptim i vogel ktu.
- N'Kosove asht veq ni "truq i vogel" i gjinve qe e lypin "Shqiperine e Enverit" e jo veq Enverin fill vet, kshtu qe masi na jena shtet n'veti dhe per ner' t'marrdhanjeve 'kolaterale" me shtetin ame' kena vendose qe "truqin" t'ua qojme juve atje n'Shypni e ju bani shka doni me ta!
- mes naj ktheni ma' mprapsht, a po merni vesh a jo.

*truq - grumbull - grup.

[malo666]

Ku jane qoftet dhe birrat, o usta?

[tmk]

Shume intersant kjo teme ! paskan zbulu pak si me vones prejardhjen : p

Sigurisht prejardhjen e tyre e kane te panjohur ende dhe inskenojne pislleqe per te tjeret sa per te humbur gjurme.

[Llapi]

kush ka mundesi te na sjelle fjalimet e fotot e videot nga manifestimet enveriste ne kosov e gjirokaster..

dua te shoh kanibalet..jam shum kurioz..

brari vetem ngritu deri tek pasqyrja ne banjo e do ta shifesh kanibalin haaaaaaa

[drague]

Ku jane qoftet dhe birrat, o usta?

Ke selvia plako.

kosovaret kane akoma nostalgji per pederin E HO............

[rapsod]

xfiles
Unë unë me të vërtetë çuditem që edhe ti bje në nivelin e disave këtu në forum, sinqerisht kam krijuar respekt për ju nisur nga shkrimet e tua
Ti the shumë gjëra në komentin tënd por unë po i referohem kësaj fraze që kam citura dhe e vërteta është krejt ndryshe.
Shqipëria në vitin 1944 ka qënë nga vendet më të varfër të botës ku sëmundjet si malarja edhe të tjera bënin kërdinë në njerëz.
Njerzit vdisnin për bukën e gojës.
Industria përfaqësohej nga artizan që bënin qeleshe dhe tirqe.
Analfabetizmi ishte më tepër se 90%
Shteti ishte i dobët si mos më keq dhe mund të pushtohej edhe nga një band muzikantësh
Popullsia ishte fare e pacivilizuar dhe dukshëm me ndikim aziatik ku mbizotëronin gratë e mbuluara me batanie
Numri i popullsisë së Republikës së Shqipërise të dalë nga lufta e dytë botërore ishte 800 000 shumë më pak se numri i atyre që e quajn veten Tironsa den babaden sot

Tani!
Ku i ke dëgjuar ti këto meselera me Grekë që vinin dhe punonin argat tek ne?
Edhe unë i kam dëgjuar këto histori dhe kam pyetur gjyshin përpara se të vdiste dhe me tha: Po jo mor bir nuk ka ndodhur në kohën tonë por shumë shumë kohë përpa. Ata kanë ardhur dhe kanë punuar tek Bejlerët dhe Agallarët që ishin vetëm një numër shumë i vogël se pjesa tjetër ishin si puna jonë të varfër dhe vuanin për bukën e gojës

Ti flet për një Shqipëri të zhvilluar dhe që e keqja e saj ishte Enveri, por unë nuk pajtohem me ty sepse siç e the dhe vet ti e njeh këtë kohë shumë pak dhe bazohesh nga ato që dëgjon posht e përpjet. Unë jam plotësisht i mendimit se Enveri ishte një e keqe për Shqipërinë, por si mund tja mohojmë ne punën e madhe që u bë në atë kohë për ndërtimin e fabrikave dhe uzinave, shkollave, spitaleve, hidrocentraleve dhe termocentraleve, ndërtimin e hekurudhave dhe rrugëve, ndërtoi një shtet të pavarur në të gjitha kuptimet e fjalës me një ushtri që nuk i trembej syri as nga Bashkimi Sovjetik. Ishte e vetma kohë në historinë e Shqipërisë kur Shqiptarët i thonin botës ato që menonin pa ju dridhur qerpiku.
E bë emancipimi i shoqërise nga një shoqëri me tendenca Turko - Aziatike në një shoqëri Europjane (lindore sipas sistemit)
U ngrit Akademia e Shkencave me shkencëtar të mirfillt që bënin zbulime të natyrave të ndryshme dhe një nga këto ishte Universiteti Bujqësor, një nga më të mirët në Europë. Nga bujq dhe blektor që nuk dinin të shkruanin emrin e tyre dolën doktorë dhe profesorë, jurista dhe shkencëtar, që për fat të keq punojnë akoma nëpër zyra edhe pse ishin të implikuar në sistemin kriminal komunist
Nga mbi 90% analfabetë Shqipëria u kthye në vendin numër një me numrin më të vogël të Analfabetëve në Europë
Nga 800 000 banorë Shqipëria u kthye në një vend me 3.5 milion banorë dhe me popullsinë më të re në Europë
Ndoshta dikush këtu do të më quaj komunist por unë nuk jam komunist unë thjesht neveris disa këlysh komunistash këtu që kan mizën nën kësulë dhe duan të bëjnë tym për të mbuluar veten

Nuk bëhet Shqipëria duke mohuar Historinë
Sigurisht që komunizmi ishte gjëja me e keqe që i ndoshi Shqipërisë por nuk duhen mohuar puna dhe djersa e një populli të tërë për 45 vjet

Shume debate hasen dhe behen rreth figures se (pa) ndritur te Enver Hoxhes, ky shkrim i Kaçit te Myftarajve nuk bind dot as edhe nje gjimnazist e jo me persona me te rritur ne moshe dhe pak me te kultivuar intelektualisht se te paret.
Shkrimi i Kaçit ne Standard nuk ka asnje burim, nuk ka asnje reference dhe si e tille nuk provohet vertetesia e asnje teze te tij.

Persa i perket Flory-it
Informacioni qe ti ke dhene per Shqiperine e para ose pas 44-es eshte pjeserisht i sakte, ndersa te pasaktat po t'i rendis:
1-Shqiperia ishte vend i varfer ne Europe por nuk renditej nga fundi qe te marre statusin e nder me te varfrat dhe malarja ishte problem ne te gjithe territoret qe lagen nga deti Adriatik dhe Jonian, aty hyn edhe Italia.
2-Njerezit vdisnin per buken e gojes ne gati gjysmen e Evropes dhe ne gati me shume se 1/2 e Botes pas viteve 44-45 si pasoje e Luftes se II Boterore. Sipas ditareve te komandanteve angleze qe ishin me mision ne Shqiperi, ata tregojne se Shqipetaret kishin me shume te mira materiale se sa greket dhe per nga itenerari Shqip-Gr ishin me te lumutur te rrinin ne Shqiperi sepse kishin se me se te ushqeheshin dhe te mbatheshin, flinin shume here me ne komoditet se sa greket. Greket kishin superioritet vetem ne ushtri te cilet munden italianet ne luften Italo-greke.
3- industria vertet ishte per t'ju qare halli, por une di se babai i gjyshes time edhe pse dibran nga Dibra e Madhe dhe jetonte ne Tirane prej debimit serb, ai kishte nje makine, kurse xhaxhain e gjyshes time ne kohen e Zogut i cili jetonte edhe ai ne Tirane, kur vajti ne Stamboll e nxoren ne gazete me titullin Pashai Aranut, pasi kish mbyllur per nje jave te tere nje "Hanem hane" per qefin e vet.
Ndersa nje grek nga Hania-ja e Kretes qe kish luftuar ne Korçe ne luften Italo-Greke me tha se pas vitit 50 kish veshur per here te pare breke dhe here pas here nga pantallonat (i thençin) i dilte "zogu" sepse i kishte te shqyera.
4- Per anafalbetizmin jam ne dyshim qe te kete pasur ate statistike (90%) sepse do te ishte e pakuptimte numri i madh i gazetave te para luftes ne raport me popullaten.
5- Te thuash qe shteti ishte i dobet, une nuk e kuptoj se kujt i thua i dobet, sepse shteti krijoji nje stabilitet politik me ardhjen e Zogut pas grushtit te shtetit me Nolin e mashtruar nga majtistet dhe krijoi baza te forta per ngritjen ekonomike ne vend. Ndersa persa i perket forces ushtarake, ne nuk kemi qene kurre nje force ushtarake as per te mbrojtur vendin tone, qofte kjo qe ne kohen e Pellazgeve e deri ne ditet e tona.
5- Popullata shqiptare nuk ishte aq trroke per nga civilizimi sa e paraqet ti dhe nuk di qe shqipetaret te kene pasur ndikim Aziatik por Oriental qe ka dallim te madh. Megjithate perpjekjet e Zogut ishin mjaft serioze nga aspketi i orientimit social te popullates duke i meshuar fort idese per nje orientim oksidental. Si hap i pare nxorri ligjin per mos mbajtjen e ferexhese ose perçes (batanijes tende) qe nuk eshte shamia islame por mbulesa para fytyre, duke e penguar ndikimin saudit te ekstremizmit mori masa per te mos futur ne teritorin e Shqiperise cilin do qe vinte nga Saudia dhe kjo hedh poshte argumentin tend perpos ne vende te thella ku edhe ligji i vet Zogut nuk kish ndikim.
6- Persa i perket tendences qe Enveri beri e beri dhe s'kish tjeter qe t'i bente, kjo eshte mjaft gabim, sepse nese nuk do ishte Enveri dikush tjeter do t'i bente, persa i perket veprave te Socializmit, shqipetaret ishin vetem forca e krahut, truri ishte i huaj Sovjetiko-Kinez, ti do te thuash se shqiptaret nuk ishin te afte aso kohe per ate tru, epo qe ja keshtu ndodhi historia nuk mund te behet me "N.Q.S."
Emancipimi i shqoqerise shqiptare nuk u be Evropiane ne ate kuptim te bukur sa çe demonstron ti. Emancipimi i shqipetareve u be sipas emancipimit te Partise se Punes, nje here emancipim Jugosllav, pastaj Sovjetik, e me ne fund u beme Aziatiko-Kinez, nje merite ka Enveri qe nuk u beme Kongonez.
Sa per paprekshmerine e Teritorit te R.P.S.Sh, Enveri nuk ngelet pa gje sepse per pak sa nuk u beme republike e shtate e Jugosllavise dhe ketu na shpetoi nje "gafe" e Titos qe i quajti metodologjine staliniste si te papranueshme dhe ketu shpetuam ne shqipetaret qe u prish Stalini me Titon dhe si pasoje edhe Enveri me Titon dhe Shqiperia ngeli jashte Jugosllavise. Ndersa denglat e Enverit ndaj Sovjetikeve i ngjasojne denglave te Fidel Kastros ndaj Amerikaneve dhe ne mund te kemi shpetuar pa u "pushtuar" vetem faktit se askush s'ia fishkellente Enverit dhe Enveri kishte ne favor poziten e tij gjeografike as Lindje e as Perendim qe askush nuk do te bente nje gabim politiko-diplomatik per te cenuar kete vendin tone ne situaten e luftes se ftohte as perendimi kapitalist e as lindja komuniste.
Akademia e shkencave edhe gjuhen shqipe e bastardoi duke e bere shqipen standarde pa 70% te sajen (gegnishten).
Instituti Bujqesor qe njihet ne Bote verteton faktin se ne jetonim ende ne sistemin feudal sepse vetem per ato gjera eksportonim dhe i kishim te mira te tjerat mos me keq.
Une nuk i di keto gradat shkencore si Doktor apo Profesore se nga cili fakultet i Universitetit te Tiranes jane marre, sepse deri dje Universiteti jone as magjister nuk nxirrte.
Dhe per ta mbyllur se fundmi, ne shqipetaret sa do te mundohemi te behemi oksidentale nuk do te behemi vetem se pas dhjetra vitesh te pakten dhe te shumten 2 shekuj nese na çrrenjosin kulturen.

Dhe shqiptaret e Kosoves edhe shqiptaret e maqedonise nuk e kane dashur Enverin, kete gje e kam te jetuar. Ne pranvere-vere 1990, kur ambasadat shperthyen ne Tirane une isha per vizite ne ish-Jugosllavine dhe kusherinjte e mij ma shanin Enverin ne sy ndersa une femi 13 vjeçar qaja sepse nuk doja te ma shanin pasi qe na ishte krijuar figura e nje zoti qe duhej te adhurohej me çdo kusht. Ajo qe quhet "dashuri" ne Kosoven dhe Maqedonine e ish-Jugosllavise nuk vinte as nga dashuria virtuale e as ajo empirike apo dashuri "seksuale" apo ku ta di une, por vinte ose ne perputhshmeri me shprehjen "Per inat te sime vjehrre fle me mullixhiun", ose ne perputhshmeri me traditen shqiptare qe "Njeriun tim e shaj une, ty s'te lejoj ta shash", por edhe per faktin se Enveri pati dy tre fjalime demagogjie (si zakonisht) per kosovaret dhe Kosoven.
Shent!!!