Ju ka ndodhur ndonjehere te rrini para pasqyres dhe te beni monolog me veten? Dmth. se c'te thote ai tjetri e mendon dhe ti i jep "tjetrit" pergjigje me ze te larte?
Nese po, a ju ka ndihmuar per te zgjidhur probleme qe mund te keni pasur ne lidhje me bosin, me prinderit, te dashurit etj? Psh. nese keni qene e inatosur me dike, a ju ka bere qe ky monolog te luante rolin e nje bisede te vertete dhe a e keni ndjere veten me mire me pas duke arritur ta hidhni pas shpine ndjenjen e keqe qe kishit ne fillim?
Mendoni se eshte abnormale? Nga mund te vije? Ndonje mendim filozofik ne lidhje me kete?
Krijoni Kontakt